Afrikaans-1933/1/29

Toe lig Jakob sy voete op en gaan na die land van die kinders van die ooste.
En meteens sien hy ʼn put in die veld en drie troppe kleinvee wat daarby lê, want uit dié put het hulle die vee laat drink; en daar was ʼn groot klip op die opening van die put.
En as al die troppe daar bymekaarkom, rol hulle die klip weg van die opening van die put en laat die vee drink; daarna sit hulle die klip weer op die opening van die put op sy plek.
Toe sê Jakob vir hulle: My broers, waar is julle vandaan? En hulle antwoord: Ons kom van Haran.
En hy sê vir hulle: Ken julle Laban, die seun van Nahor? En hulle antwoord: Ons ken hom.
Verder sê hy vir hulle: Gaan dit goed met hom? En hulle antwoord: Dit gaan goed; en daar kom sy dogter Ragel aan met die vee.
En sy sê: Kyk, die dag is nog lank; dit is nie tyd on die vee bymekaar te maak nie. Laat die vee drink, en loop, laat hulle wei.
Toe antwoord hulle: ons kan nie voordat al die troppe bymekaar is nie; dan rol hulle die klip weg van die opening van die put, en ons laat die vee drink.
Terwyl hy nog met hulle praat, kom Ragel met die kleinvee van haar vader aan, want sy het hulle opgepas.
Toe Jakob Ragel sien, die dogter van Laban, sy moeder se broer, en die vee van Laben, sy moeder se broer, loop Jakob nader en rol die klip weg van die opening van die put, en hy laat die vee drink van Laban, sy moeder se broer.
En Jakob het Ragel gesoen en sy stem verhef en geween.
En Jakob het Ragel vertel dat hy haar vader se broer en die seun van Rebekka was. Daarop het sy geloop en dit aan haar vader vertel.
Toe Laban die tyding hoor van Jakob, die seun van sy suster, loop hy hom tegemoet en omhels hom en soen hom en bring hom in sy huis. En hy het aan Laban al hierdie dinge vertel.
Toe sê Laban vir hom: Waarlik, jy is my been en my vlees. En hy het by hom ʼn volle maand gebly.
Daarop vra Laban vir Jakob: Sou jy my verniet dien, omdat jy my broer is? Sê vir my wat jou loon moet wees.
En Laban het twee dogters gehad - die naam van die oudste was Lea, en die naam van die jongste Ragel.
En Lea het dowwe oë gehad, maar Ragel was skoon van gestalte en mooi van aansien.
En Jakob het Ragel liefgehad, daarom het hy gesê: Ek sal u sewe jaar dien vir Ragel, u jongste dogter.
Toe antwoord Laban: Dit is beter dat ek haar aan jou gee as dat ek haar aan ʼn ander man gee. Bly by my.
So het Jakob dan sewe jaar gedien vir Ragel; en hulle was in sy oë soos ʼn paar dae, omdat hy haar liefgehad het.
Toe sê Jakob vir Laban: Gee tog my vrou, want my dienstyd is om, dat ek by haar mag ingaan.
Daarop versamel Laban al die manne van die plek, en hy maak ʼn maaltyd klaar.
Maar in die aand het hy sy dogter Lea geneem en haar na hom gebring; en hy het by haar ingegaan.
En Laban het aan haar sy slavin Silpa gegee, naamlik aan sy dogter Lea, as slavin.
En die anderdagmôre - daar was dit Lea! Daarom het hy vir Laban gesê: Wat het jy aan my nou gedoen? Was ek nie vir Ragel by u in diens nie? Waarom het u my dan bedrieg?
En Laban antwoord: Dit is hier by ons nie die gewoonte om die jongste voor die oudste weg te gee nie.
Hou die volle bruidsweek met haar; dan sal ons jou die ander een ook gee vir die diens wat jy nόg sewe jaar by my moet volbring.
En Jakob het so gedoen: hy het die volle bruidsweek met haar gehou. Toe gee hy sy dogter Ragel aan hom as vrou.
En Labanhet aan sy dogter Ragel sy slavin Bilha gegee as slavin vir haar.
En het ook by Ragel ingegaan en Ragel ook meer liefgehad as Lea. En hy was by hom nόg sewe jaar in diens.
En toe die HERE sien dat Lea die minder geliefde was, het Hy haar skoot geopen; maar Ragel was onvrugbaar.
En Lea het bevrug geword en ʼn seun gebaar en hom Ruben genoem; want sy het gesê: Die HERE het my ellende aangesien, want nou sal my man my liefhê.
En sy het weer bevrug geword en ʼn seun gebaar en gesê: Die HERE het gehoor dat ek die minder geliefde is en my hierdie een ook gegee. En sy het hom Símeon genoem.
En sy het weer bevrug geword en ʼn seun gebaar en gesê: Nou eindelik sal my man aan my geheg wees, omdat ek vir hom drie seuns gebaar het. Daarom het sy hom Levi genoem.
En sy het weer bevrug geword en ʼn seun gebaar en gesê: Díe keer sal ek die HERE loof. Daarom het sy hom Juda genoem. En sy het opgehou met baar.