Vir die musiekleier. ʼn Psalm van Dawid, die kneg van die HERE, wat die woorde van hierdie lied tot die HERE gespreek het op die dag toe die HERE hom gered het uit die hand van al sy vyhande en uit die hand van Saul.
En hy het gesê: Ek het U hartlik lief, HERE, my sterkte.
Die HERE is my rots en my bergvesting en my redder; my God, my rots by wie ek skuil; my skild en die horing van my heil, my rotsvesting.
Ek roep die HERE aan wat lofwaardig is, en van my vyhande word ek verlos.
Bande van die dood het my omring, en strome van onheil het my oorval.
Bande van die doderyk was rodom my; strikke van die dood het my teëgekom.
Toe ek benoud was, het ek die HERE aangeroep, en ek het tot my God geroep om hulp; Hy het my stem uit sy paleis gehoor, en my hulpgeroep voor sy aangesig het in sy ore gekom.
Toe het die aarde geskud en gebewe; die fondamente van die berge het gesidder en geskud, omdat Hy toornig was.
Rook in sy neus het opgegaan, en ʼn vuur uit sy mond het verteer; kole uit Hom het gebrand.
En Hy het die hemel gebuig en neergedaal, en donkerheid was onder sy voete.
En Hy het op ʼn gérub gery en gevlieg; ja, Hy het gesweef op die vlerke van die wind.
Duisternis het Hy sy skuilplek gemaak, sy hut rondom Hom: duisternis van waters, diktes van wolke.
Deur die glans voor Hom het sy wolke verbygetrek, hael en gloeiende kole.
En die HERE het in die hemel gedonder, en die Allerhoogste het sy stem laat hoor; hael en gloeiende kole.
En Hy het sy pyle uitgestuur en hulle verstrooi; ja sy bliksems in menigte en het hulle verwar.
En die beddings van die waters het sigbaar geword, en die fondamente van die wêreld is blootgelê vanweë u dreiging, o HERE, vanweë die geblaas van die wind van u neus.
Hy het uit die hoogte sy hand uitgestrek, Hy het my gegryp, Hy het my uit groot waters getrek.
