Voeg by Job 41:1-25

18/41

@@ -0,0 +1,25 @@
+Niemand is so vermetel, dat hy hom durf terg nie; wie is hy dan wat voor my aangesig sou standhou?
+Wie het erste aaan My gegee, dat Ek hom moet vergelde? Wat onder die ganse hemel is, is myne.
+Ek wil nie swyg oor sy lede nie, en hoe dit staan met sy kragsvolheid en die skoonheid van sy uitrusting nie.
+Wie het die boonste van sy pantser opgelig? In sy dubbel gebit - wie kan daarin deurdring?
+Die deur van sy gesig - wie het dit oopgemaak? Rondom sy tande is verskrikking.
+'n Voorwerp van trots is die groewe van die skilde, verseëld met 'n vaste seël.
+Die een is so naby die ander, dat die wind daar nie tussenin kan kom nie.
+Hulle kleef aanmekaar, hou aanmekaar vas, onafskeibaar.
+Sy genies laat lig skitter, en sy oë is soos die ooglede van die dageraad.
+Uit sy mond kom fakkels, spat vuurvonke uit.
+Uit sy neusgate kom rook, soos uit 'n kokende pot met biesiesvuur daarby.
+Sy asem laat kole ontvlam, en 'n vlam gaan uit sy mond.
+In sy nek woon sterkte, en voor hom uit spring ontsteltenis.
+Die klompe van sy vleis is vas aanmekaar, aan hom vasgegiet, onbeweeglik.
+Sy hart is hard soos 'n klip, ja hard soos die onderste meulsteen.
+As hy hom oplig, word die magtiges bang; van verbystering raak hulle buite hulself.
+Raak iemand hom met die swaard - dit hou nie stand nie; geen spies, lans of assegaai nie.
+Yster is vir hom soos strooi; koper soos hout wat vergaan het.
+Die pyl laat hom nie vlug nie; slingerstene word vir hom soos stoppels.
+Knopkieries is vir hom soos stoppels, en hy lag oor die gedril van die lans.
+Onderaan hom is spits skerwe: hy sprei 'n ware dorsslee uit op die modder.
+Hy laat die diepte kook soos 'n pot; die waterplas maak hy soos 'n kokende salfpot.
+Agter hom verlig hy die pad: 'n mens sou die watervleod aansien vir grys hare.
+Sy gelyke is daar or aarde nie, die skepsel sonder vrees.
+Hy kyk alles wat hoog is; hy is koning oor al die trotse roofdiere.