Voeg by Job 7

18/7

@@ -0,0 +1,21 @@
+Het mens nie ʼn stryd op die aarde nie? Eh is sy dae nie soos die dae van ʼn dagloner nie?
+Soos ʼn slaaf wat hyg na die skaduwee, en soos ʼn dagloner wat wag op sy werkloon,
+so het ek erfgenaam geword van maande van teleurstelling en is nagte van moeite vir my bestem.
+As ek gaan lê, dink ek: Wanneer sal ek opstaan? Maar die aand is lank, en ek word sat van al die omdraai tot die môreskemering toe.
+My vlees is bekleed met wurms en stofklonte; my vel trek opmekaar en etter dan weer.
+My dae is vinniger as ʼn wewerspoel en verdwyn sonder verwagting.
+Bedink dat my lewe wind is; my oog sal die voorspoed nie weer sien nie.
+Die oog van hom wat my sien, sal my nie meer aanskou nie. U oë is op my - en ek is nie daar nie!
+Die wolk verdwyn en gaan heen - so kom hy nie weer op wat na die doderyk neerdaal nie.
+Hy sal nie meer terugaan na sy huis nie, en sy plek sal hom nie meer ken nie.
+So wil ék dan ook my mond nie hou nie, ek wil spreek in die benoudheid van my gees, ek wil kla in die bitterheid van my siel.
+Is ek ʼn see, of ʼn groot seedier, dat U ʼn wag teen my opstel?
+As ek sê: My bed sal my troos, my slaapplek sal my klagte help dra, 
+dan virskrik U my deur drome en ontstel my deur gesigte;
+sodat ek die verwurging verkies, die dood meer as hierdie geraampte van my.
+Ek verfoei my lewe. Nie veraltyd sal ek lewe nie: laat my met rus, want my dae is nietigheid.
+Wat is die mens, dat U hom soo hoog stel en dat U op hom ag gee?
+En dat U hom elke môre soek, elke oomblik hom op die proef stel?
+Hoelank sal U nie van my af wegkyk nie, my nielaat staan nie, totdat ek my speeksel insluk?
+As ek gesondig het, watdoen ek Ú aan, o Mensebewaker? Waarom het U my as mikpunt vir U opgestel, sodat ek myself tot ʼn las is?
+En waarom vergeef U nie my oortreding en neem my ongeregtigheid nie weg nie? Want weldra sal ek in die  stof lê; dan sal U my soek, maar ek sal daar nie wees nie.