16 lines
1.2 KiB
Plaintext
16 lines
1.2 KiB
Plaintext
My gees is verward, my dae is uitgeblus, die graf wag vir my.
|
|
Waarlik, bespottinge is my deel, en op hulle getwis moet my oog rus.
|
|
Gee tog ʼn pand, staan borg vir my by U; wie anders sal my die handslag gee?
|
|
Want U het húlle hart gesluit vir verstand; daarom sal U hulle nie laat triomfeer nie.
|
|
Hy wat vriende aanklaag vir ʼn buitaandeel - die oë van sy kinders sal versmag.
|
|
Maar Hy het my ʼn spreekwoord vir die mense gemaak, en ek het een geword wat hulle in die gesig spuug.
|
|
Daarom het my oog dof geword van verdriet, en al my lede is soos ʼn skaduwee.
|
|
Die opregtes is daaroor ontsteld, en die onskuldige kom teen die goddelose in opstand.
|
|
Nogtans hou die regverdige vas aan sy weg, en die wat rein van hande is, neem toe in krag.
|
|
Maar, kom maar altyd weer aan, julle almal! ʼn Wyse vind ek onder julle tog nie.
|
|
My dae is verby, my planne tot niet, die wense van my hart.
|
|
Van die nag maak hulle ʼn dag; lig, sê hulle, is naby vanweë die duisternis.
|
|
As ek hoop, is die doderyk my huis; in die duisternis sprei ek my bed uit.
|
|
Die grafkuil roep ek toe: My vader is jy; die wurms: My moeder en my suster.
|
|
En waar is dan my verwagting? Ja, my verwagting, wie ondek dit?
|
|
Na die grendels van die doderyk sal dit neerdaal, wanneer daar tegelykertyd rus is in die stof. |