Afrikaans-1933/2/5

En daarna gaan Moses en Aäron en sê vir Farao: So spreek die HERE, die God van Israel: Laat my volk trek, dat hulle vir My ʼn fees kan hou in die woestyn.
Maar Farao antwoord: Wie is die HERE na wie se stem ek moet luister om Israel te laat trek? Ek ken die HERE nie, en ek sal Israel ook nie laat trek nie.
Toe sê hulle: Die God van die Hebreërs het ons ontmoet; laat ons tog drie dagreise ver die woestyn intrek en aan die HERE onse God offer, sodat Hy ons nie tref met die pes of die swaard nie.
Maar die koning van Egipte antwoord hulle: Moses en Aäron, waarom hou julle die volk van hulle werk af? Loop na julle werk toe.
Verder het Farao gesê: Kyk, die volk van die land is alreeds baie; en julle wil hulle laat ophou met hulle werk?
Daarom het Farao dieselfde dag aan die drywers onder die volk en die opsigters bevel gegee en gesê:
Julle moet die volk geen strooi meer gee om bakstene te maak soos gister en eergister nie. Laat hulle self gaan en vir hulle strooi bymekaarmaak.
Maar die hoeveelheid bakstene wat hulle gister en eergister gemaak het, moet julle hulle oplê en niks daarvan verminder nie; want hulle is lui. Daarom roep hulle en sê: Laat ons gaan, laat ons offer aan onse God!
Laat die werk swaar druk op die manne, dat hulle daarmee besig kan wees en nie op leuenagtige woorde let nie.
Toe het die drywers van die volk en die opsigters uitgegaan en die volk aangespreek en gesê: So spreek Farao: Ek gee julle geen strooi nie.
Loop haal self vir julle strooi waar julle dit kan kry; maar van julle werk word niks verminder nie.
Toe het die volk versprei in die hele Egipteland om stoppels bymekaar te maak vir strooi.
En die drywers het aangedryf en gesê: Maak klaar julle werk volgens die eis van elke dag net soos toe daar strooi was.
En die opsigters van die kinders van Israel wat Farao se drywers oor hulle aangestel het, het slae gekry, met die woorde: Waarom het julle gister en vandag nie soos tevore julle bepaalde werk, om stene te maak, volbring nie?
Daarom het die opsigters van die kinders van Israel gegaan, en hulle het geweeklaag by Farao en gesê: Waarom maak u so met u dienaars?
Aan u dienaars word geen strooi gegee nie, en hulle sê vir ons: Maak die bakstene! En kyk, u dienaars word geslaan, maar die skuld lê by u volk.
Maar hy het geantwoord: Lui is julle, lui! Daarom sê julle: Laat ons gaan, laat ons aan die HERE offer.
Nou dan, loop werk! Maar strooi sal julle nie gegee word nie. Ewenwel moet julle die hoeveelheid bakstene aflewer.
Toe sien die opsigters van die kinders van Israel dat dit sleg met hulle staan, omdat daar gesê was: Julle mag jul bakstene, volgens die eis van elke dag, nie verminder nie.
En hulle het Moses en Aäron teëgekom-wat daar gestaan het om hulle te ontmoet as hulle van Farao af weggaan-
en het vir hulle gesê: Mag die HERE op julle let en oordeel, omdat julle ons gehaat gemaak het by Farao en by sy dienaars, sodat julle ʼn swaard in hulle hand gegee het om ons dood te maak.
Toe gaan Moses weer na die HERE en sê: HERE, waarom het U hierdie volk kwaad aangedoen? Waarom het U my tog gestuur?
Want vandat ek na Farao gegaan het om in u Naam te spreek, het hy hierdie volk mishandel, en U het u volk glad nie verlos nie.
Daarop antwoord die HERE Moses: Nou sal jy sien wat Ek Farao sal aandoen. Want deur ʼn sterke hand sal hy hulle laat trek, ja deur ʼn sterke hand gedwing, sal hy hulle uit sy land uitdrywe.