34 lines
2.6 KiB
Plaintext
34 lines
2.6 KiB
Plaintext
Maar hoor tog, o Job, na my rede, en luister na al my woorde.
|
|
Kyk, ek het my mond oopgemaak; my tong spreek in my verhemelte.
|
|
My woorde kom uit die opregtheid van my hart, en wat my lippe weet, spreek hulle suiwer uit.
|
|
Die Gees van God het my geskape, en die asem van die Almagtige maak my lewendig.
|
|
As u kan, antwoord my; maak klaar teen my; staan gereed!
|
|
Kyk, teenoor God staan ek in dieselfde verhouding as u: van klei is ek ook afgeknyp.
|
|
Kyk, vrees vir my hoef u nie te beangstig nie, en my las sal op u nie swaar wees nie.
|
|
Sekerlik, u het voor my ore gesê, en ek het die geluid van die woorde gehoor:
|
|
Rein is ek, sonder oortreding; suiwer is ek, en daar is geen skuld by my nie.
|
|
Kyk, Hy soek aanleidinge vir vyhandskap teen my; Hy hou vir my 'n vyhand van Hom.
|
|
Hy sit my voete in die blok; Hy bewaak al my paaie. -
|
|
Kyk, daarin het u nie reg nie (antwoord ek u), want groter is God as 'n mens.
|
|
Waarom het u teen Hom getwis, dat Hy op al die woorde van 'n mens nie antwoord nie?
|
|
Want God spreek op een, ja op twee maniere; maar die mens let daar nie op nie.
|
|
In die droom, in 'n naggesig, as diepe slaap op 'n mense val, tydens sluimeringe op die bed;
|
|
dan open Hy die oor van die mense, en Hy druk die seël op die waarskuwing aan hulle;
|
|
om die men terug te hou van die onderneming en trotsheid vir die man te verberg;
|
|
sodat Hy sy siel kan red uit die kuil; en sy lewe, dat dit nie omkom deur die spies nie.
|
|
Ook word hy getugtig met smart op sy bed en aanhoudende stryd in sy gebeente;
|
|
sodat sy lewe hom laat walg van brood en sy siel van lieflingspyse.
|
|
Sy vlees verdwyn, weg uit die gesig; en sy gebeente, wat onsigbaar was, steek uit.
|
|
Ja, sy siel kom nader by die kuil en sy lewe by die doodsengele.
|
|
Is daar dan vir hom 'n gesant, 'n tolk, een uit duisend, om die mens sy plig te kenne te gee;
|
|
en is Hy hom genadig en sê: Verlos hom, dat hy in die kuil nie afdaal nie: Ek het 'n losprys gevind -
|
|
dan word sy vlees fris van jeugdige krag, hy keer terug na die dae van sy jonkheid.
|
|
Hy bid tot God, en Dié het 'n welbehae in hom, sodat hy sy aangesig sien met gejuig: so vergeld hy dan aan die mens sy geregtigheid.
|
|
Hy sing voor die mense en sê: Ek het gesondig en verdraai wat reg is, maar dit is my nie na verdienste vergeld nie.
|
|
Hy het my siel verlos, dat dit nie in die kuil ingegaan het nie, en my lewe mag hom verlustig in die lig.
|
|
Kyk, dit alles doen God, twee keer, ja drie keer met 'n mens
|
|
om sy siel terug te bring van die kuil, sodat hy bestraal word met die lig van die lewe.
|
|
Let op, o Job! Luister na my; swyg, en ék sal spreek.
|
|
As u woorde het, antwoord my; spreek, want ek wil u graag gelyk gee.
|
|
So nie, luister ú dan na my; swyg, en ek sal u wysheid leer.
|