27 lines
2.2 KiB
Plaintext
27 lines
2.2 KiB
Plaintext
Daarna het Job sy mond oopgemaak en sy dag vervloek.
|
|
En Job het begin en gesê:
|
|
Mag die dag vergaan waarop ek gebore is, en die nag wat gesê het: ʼn Seun is ontvang.
|
|
Mag dié dag duisternis wees; mag God nie na hom vra daarbo nie en geen ligglans oor hom skyn nie.
|
|
Mag duisternis en doodskaduwee hom opeis, ʼn wolkgevaarte oor hom gaan lê, dagverduisteringe hom verskrik.
|
|
Daardie nag - mag donkerheid hom wegdruk, mag hy nie bly wees onder die dae van die jaar, in die getal van die maande nie kom nie.
|
|
Ja, mag dié nag onvrugbaar wees, geen gejubel tot hom deurdring nie.
|
|
Mag die dagvervloekers hom verwens, hulle wat die kuns verstaan om die Leviátan op te hits.
|
|
Mag die sterre van sy môreskemering verduister word; mag hy wag op lig, Maar tervergeefs, en die oorlede van die dageraad nie sien nie.
|
|
Omdat hy vir my nie toegeslut het die deure van die moederskoot nie en moete vir my oë verberg het nie.
|
|
Waarom het ek nie gesterf by die geboorte, nie uitgegaan uit die moederskoot en die asem uitgeblaas nie?
|
|
Waarom het die knee my teegekom? en waarom borste, dat ek moes drink?
|
|
Want dan sou ek daar gelê en stil gewees het; ek sou geslaap, ek sou dan rus gehad het,
|
|
saam met konings en raadsmanne van die aarde, wat puinhope weer opgebou het vir hulleself;
|
|
of saan met vorste wat goud besit, wat hulle huise met silver geful het.
|
|
Of sou, soos ʼn weggestopte misgeboorte, nie bestaan het nie - soos kinders wat nie lig gesien het nie.
|
|
Daar hou die goddelose op met woel, en daar rus hulle wie se kragte uitgeput is.
|
|
Die gevangene is almal saam gerus; hulle hoor die stem van die drywer nie.
|
|
Klen en groot is daar gelyk, en die slaaf is vry van sy heer.
|
|
Waarom gee Hy lig aan die ellendige en lewe vat virbittered is van siel?
|
|
wat wag op die dood, en hy kom nie; en meer na hom grawe as verborge skatte?
|
|
wat bly sou wees met gejuig, hulle sou virheug as hulle die graf kon vind?
|
|
Waarom gee hy lig aan ʼn man wie se weg verborge is, ʼn man wat deur God in alle kante ingesluit is?
|
|
Want soos my brood, kom my gesug, en my gebrul word uitgestort soos water.
|
|
As ek its vreesliks vrees, kom dit oor my; en waar ek voor bang is, kom na my toe.
|
|
Ek het geen kalmte en geen stilte en geen rus nie, of daar kon die onrus!
|