Afrikaans-1933/18/4

TOE antwoord Élifas, die Temaniet, en se:
As ʼn mens dit met ʼn woord by jou waag, sal jy ontstemd wees? Maar woorde inhou - wie kan dit?
Kyk, jy het baie mense tereggewys en slap hande versterk.
Jou woorde het opgerig die wat struikel, en jy het knikkende knieë versterk.
Maar nou dat dit jόu oorkom, is jy moedverlore; nou dat dit jόu tref, is jy verslae!
IS jou Godsvrees nie jou hoop, jou vrome wandel nie jou verwagting nie?
Bedink tog, wie het ooit onskuldig omgekom, en waar is opregtes verdelg?
Volgens ek gesien het: Die wat onreg ploeg en moeite saai, dié maai dit.
Deur die asem van God kom hulle om, en deur die geblaas van sy toorn word hulle vernietig.
Die gebrul van die leeu en die stem van die bruller - ja die tande van die jong leeus word uitgebreek.
Die leeu kom om by gebrek aan prooi, en die kleintjies van die leeuwyfie word verstrooi.
VERDER is ʼn woord op geheimsinnige wyse na my gebring, en my oor het ʼn gefluister daarvan opgevang;
by die gedagtespel, uit naggesigte gebore, wanneer diepe slaap op die mense val.
Skrik het oor my gekom en siddering en het my hele gebeente laat bewe.
Toe skuif daar ʼn gees voor my verby; die hare van my vlees het opgerys.
Hy bly staan, maar ek kon sy gedaante nie herken nie - ʼn verskyning voor my oë! Ek hoor die gefluister van ʼn stem wat sê:
Sou ʼn mens regverdig wees voor God? Of ʼn man rein wees voor sy Maker?
Kyk, in sy dienaars stel Hy geen vertroue nie, en by sy engele ontdek Hy dwaling.
Hoeveel meer by hulle wat kleihuise bewoon, van wie die grondslag in die stof is, wat fyngedruk word soos ʼn mot.
Tussen môre en aand word hulle verpletter; hulle kom vir ewig om sonder dat iemand daar ag op gee.
Word hulle tentlyn nie losgeruk in hulle nie? Hulle sterwe, en dit sonder wysheid.