Korreksie Job 17:1-16

Wysig - voeg in ʼn komma na (Waarlik) in vers 2
Wysig - spelfout (gewis) na (getwis) in vers 2
Wysig - spelfout (hard) na (hart) in vers 4
Wysig - spelfout (geslut) na (gesluit) in vers 4
Wysig - Voeg in ʼn kommapunt na (verstand;) in vers 4
Wysig - spelfout (duisernis) na (duisternis) in vers 12
Wysig - Voeg in die woord  (my) tussen (en) en (suster) in vers 14
Wysig - verwyder die woord (die) tussen (dan) en (verwagting) in vers 15
Wysig - voeg in die woord (my) tussen (dan) en (verwagting) in vers 15
Wysig - verander (komma)  na ʼn (vraagteken) na verwagting in vers 15
Wysig - verander kleinletter (ja) na hoofletter (Ja) in vers 15
Wysig - voeg in ʼn (komma) na (Ja,) in vers 15
Wysig - spelfout (waneer) na (wanneer) in vers 16
Wysig - verwyder nommer 17 onder aan hoofstuk
This commit is contained in:
Hantie 2022-08-31 10:45:24 +00:00 committed by Gitea
parent e3e4d63c4f
commit 246354efff
1 changed files with 6 additions and 6 deletions

12
18/17
View File

@ -1,7 +1,7 @@
My gees is verward, my dae is uitgeblus, die graf wag vir my.
Waarlik bespottinge is my deel, en op hulle gewis moet my oog rus.
Waarlik, bespottinge is my deel, en op hulle getwis moet my oog rus.
Gee tog ʼn pand, staan borg vir my by U; wie anders sal my die handslag gee?
Want U het húlle hard geslut vir verstand daarom sal U hulle nie laat triomfeer nie.
Want U het húlle hart gesluit vir verstand; daarom sal U hulle nie laat triomfeer nie.
Hy wat vriende aanklaag vir ʼn buitaandeel - die oë van sy kinders sal versmag.
Maar Hy het my ʼn spreekwoord vir die mense gemaak, en ek het een geword wat hulle in die gesig spuug.
Daarom het my oog dof geword van verdriet, en al my lede is soos ʼn skaduwee.
@ -9,8 +9,8 @@ Die opregtes is daaroor ontsteld, en die onskuldige kom teen die goddelose in op
Nogtans hou die regverdige vas aan sy weg, en die wat rein van hande is, neem toe in krag.
Maar, kom maar altyd weer aan, julle almal! ʼn Wyse vind ek onder julle tog nie.
My dae is verby, my planne tot niet, die wense van my hart.
Van die nag maak hulle ʼn dag; lig, sê hulle, is naby vanweë die duisernis.
Van die nag maak hulle ʼn dag; lig, sê hulle, is naby vanweë die duisternis.
As ek hoop, is die doderyk my huis; in die duisternis sprei ek my bed uit.
Die grafkuil roep ek toe: My vader is jy; die wurms: My moeder en suster.
En waar is dan die verwagting, ja my verwagting, wie ondek dit?
Na die grendels van die doderyk sal dit neerdaal, waneer daar tegelykertyd rus is in die stof.
Die grafkuil roep ek toe: My vader is jy; die wurms: My moeder en my suster.
En waar is dan my verwagting? Ja, my verwagting, wie ondek dit?
Na die grendels van die doderyk sal dit neerdaal, wanneer daar tegelykertyd rus is in die stof.