En Abraham was oud en ver op sy dae, en die HERE het Abraham in alles geseën.
Toe sê Abraham vir sy dienaar, die oudste van sy huis wat die opsig gehad het oor al sy goed: Lê tog jou hand onder my heup,
dat ek jou kan laat sweer by die HERE, die God van die hemel en die God van die aarde, dat jy vir my seun geen vrou sal neem uit die dogters van die Kanaäniete onder wie ek woon nie;
maar dat jy na my land en my famielie sal gaan om vir my seun Isak 'n vrou te neem.
Toe sê die dienaar vir hom: Miskien sal die vrou my nie wil volg na hierdie land nie. Moet ek u seun dan maar terugbring in die land waar u uit weggetrek het?
En Abraham antwoord hom: Neem jou tog in ag dat jy my seun nie weer daarnatoe bring nie.
Die HERE, die God van die hemel, wat my uit my vader se huis en uit my geboorteland weggeneem het, en wat met my gespreek en vir my gesweer het met die woorde: Aan jou nageslag sal Ek hierdie land gee - Hý sal sy Engel voor jou uit stuur, en jy moet vir my seun daar 'n vrou gaan haal.
Maar as die vrou jou nie wil volg nie, dan is jy ontslae van hierdie eed aan my. Jy moet net my seun nie weer daarnatoe bring nie.
Toe lê die dienaar sy hand onder die huep van Abraham, sy heer, en hy het vir hom gesweer, met die oog op hierdie saak.
En die dienaar het tien kamele van die kamele van sy heer geneem en weggegaan met allerhande kosbare goed van sy heer by hom: hy het klaargemaak en na Mesopotámië, na die stad van Nahor, getrek.
En hy het die kamele laat neerkniel buitekant die stad by 'n put, teen die aand, teen die tyd dat die vroue uitgaan om water te skep,
en gesê: HERE, God van Abraham, my heer, laat ek haar tog vandag ontmoet, en bewys guns aan Abraham, my heer.
Hier staan ek by die fontein terwyl die dogters van die manne van die stad uitkom om water te skep.
Laat dit nou tog gebeur - as die dogter vir wie ek sê: Hou tog jou kruik, dat ek kan drink, antwoord: Drink, en ek sal ook u kamele laat drink - dan is sy dit wat U bestem het vir u kneg Isak, en daaraan sal ek weet dat U guns aan my heer bewys het.
Hy het nog nie klaar gespreek nie, of daar kom Rebekka uit wat vir Bétuel, die seun van Milka die vrou van Nahor, Abraham se broer, gebore is, met haar kruik op haar skouer.
En die dogter was baie mooi van aansien, 'n jongmeisie, en geen man het haar beken nie. En sy het afgedaal na die fontein en haar kruik vol gemaak en weer opgekom.
Toe loop die dienaar haar tegemoet en sê: Laat my tog 'n bietjie water uit jou kruik drink.
En sy antwoord: Drink, meneer! Daarop laat sy gou haar kruik op haar hand afsak en laat hom drink.
Nadat sy hom genoeg laat drink het, sê sy: Ek sal vir u kamele ook skep tot hulle genoeg gedrink het.
En die man het haar stilwyend betrag om te weet of die HERE sy weg voorspoedig gemaak het of nie.
En toe die kamele genoeg gedrink het, neem die man 'n goue neustring, 'n halwe sikkel in gewig, en twee armbande vir haar hande, tien sikkels goud in gewig.
En hy sê: Wie se dogter is jy? vertel my tog. Is daar plek in die huis van jou vader om te vernag?
Toe antwoord sy hom: Ek is die dogter van Bétuel , die seun van Milka wat sy vir Nahor gebaar het.
Verder sê sy vir hom: Daar is ook strooi en voer in oorvloed by ons, ook plek om te vernag.
Toe buig die man hom neer en aanbid die Here
met die woorde: Geloof sy die HERE, die God van Abraham, my heer, wat sy goedentierenheid en sy trou aan my heer nie onttrek het nie. Wat my aangaan, die HERE het my op die weg gelei na die huis van die broers van my heer.
Daarna het die dogter geloop en in die huis van haar moeder vertel wat daar gebuer het.
En Rebekka het 'n broer gehad met die naam van Laban, en Laban het uit geloop na die man buite by die fontein.
Want toe hy die neusring en die armbande aan die hand van sy suster sien en die woorde van sy suster Rebekka hoor, naamlik: So het die man met my gespreek - het hy na die man gegaan terwyl hy nog daar staan by die kamele by die fontein
en gesê: Kom in, geseënde van die HERE! Waarom staan jy buitekant terwyl ek die huis reggemaak het en ook plek vir die kamele?
En die man het in die huis ingekom - die kamele is afgesaal en vir die kamele is strooi en voor gegee, en water om sy voete te was en die voete van die manne wat by hom was.
Daarop het hulle ete voor hom neergesit; maar hy hat gesê: Ek sal nie eet voordat ek my saak voorgedra het nie. En hy antwoord: Spreek maar.
Toe sê hy: Ek is die dienaar van Abraham.
En die HERE het my heer baie geseën, sodat hy groot geword het, en vir hom kleinvee en beeste, silwer en goud, slawe en slavinne en kamele en esels gegee.
En Sara, die vrou van my heer, het vir my heer 'n seun gebaar nadat sy al oud was; en hy het aan hόm alles oorgegee wat hy besit.
En my heer het my laat sweer en gesê: Jy moet vir my seun gaan vrou neem vrou neem uit die dogters van die Kanaäniete in wie se land ek ek woon nie;
maar jy moet gaan na die huis van my vader en na my geslag en vir my seun 'n vrou gaan haal.
Toe het ek vir my heer gesê: Miskien sal die vrou my nie wil volg nie.
Maar hy het my geantwoord: Die HERE voor wie se aangesig ek gewandel het, sal sy Engel met jou saamstuur, en Hy sal jou weg voorspoedig maak, sodat jy vir my seun 'n vrou uit my geslag en uit die huis van my vader kan gaan haal.
Dan sal jy ontslae wees van die eed aan my: as jy by my geslag kom en hulle haar aan jou nie wil gee nie, dan is jy ontslae van die eed aan my.
Ek het toe vandag by die fontein gekom en gesê: HERE, God van Abraham, my heer, as U dan my weg waar op ek gaan, voorspoedig wil maak -
ek staan hier by die fontein - laat die nou tog gebeur: die jongmeisie wat uitkom om te skep en vir wie ek sal sê: Laat my tog 'n bietjie water uit jou kruik drink -
en wat my sal antwoord: Drink u self en ook vir u kamele sal ek skep - sý is die vrou wat die HERE vir die seun van my heer bestem het.
Ek het nog nie klaar in my hart gepreek nie of daar kom Rebekka uitgekom met haar kruik op die skouer en na die fontein afgedaal en geskep. Ek het toe vir haar gesê: Laat my tog drink!
