2021-10-15 10:46:13 +00:00
|
|
|
En Job het verder sy spreuk aangehef en gesê:
|
|
|
|
|
Ag, was ek maar soos in die voride maande, soos in die dae toe God my bewaar het;
|
|
|
|
|
toe sy lamp bo my hoof geskyn het, ek by sy lig die duisternis deurwandel het;
|
|
|
|
|
soos ek was in my herfsdae toe die verborgenheid van God oor my tent was;
|
|
|
|
|
toe die Almagtige nog by my was, my kinders rondom my;
|
|
|
|
|
toe my voetstappe gewas is in dikmelk en die rots by my strome van olie uitgegiet het.
|
|
|
|
|
Toe ek uitgegaan het na die poort, op na die stad toe, op die markplein my sitplek reggemaak het,
|
|
|
|
|
Het die seuns weggekruip as hulle my sien, en die grysaards het hulle opgerig en bly staan.
|
|
|
|
|
Vorste het hulle woorde ingehou en die hand op hul mond gelê.
|
|
|
|
|
Die stem van die edeles is teruggehou, en hulle tong het gekleef aan hul verhemelte.
|
|
|
|
|
Want het 'n oor net gehoor, dan prys dit my gelukkig; en het 'n oog net gesien, dan gee dit vir my getuienis.
|
|
|
|
|
Want ek het die ellendige gered wat om hulp geroep het, en die wees en hom wat geen helper het nie.
|
|
|
|
|
Die seën van hom wat klaar was om onder te gaan, het op my gekom; en die hart van die wedewee het ek laat jubel.
|
|
|
|
|
Die geregtigheid was my kleed, en ek sy kleed; my reg was soos 'n mantel en 'n tulband.
|
|
|
|
|
Oë was ek vir die blinde, en voete vir die lamme was ek.
|
|
|
|
|
'n Vader was ek vir die behoeftiges; en die regsaak van hom wat ek nie geken het nie, het ek ondersoek.
|
|
|
|
|
En ek het die tande van die kwaaddoener stukkend gebreek en die buit uit sy gebit geslinger.
|
|
|
|
|
So het ek dan gedink: By my nes sal ek die asem uitblaas, en soos die feniks my dae vermenigvuldig.
|
|
|
|
|
My wortel staan oop na die water toe, en dou vernag op my tak.
|
|
|
|
|
My eer is altyd nuut by my, en my boog bly jonk in my hand.
|
|
|
|
|
Na my het hulle geluister vol verwagting, en hulle het stil my raad aangehoor.
|
|
|
|
|
Ná my woorde het hulle nie weer gespreek nie, en my rede het op hulle gedrup.
|
|
|
|
|
En hulle het op my gewag soos op reën en hulle mond wyd oopgemaak soos vir laat reëns.
|
|
|
|
|
Ek hulle toegelag as hulle moedeloos was, en hulle kon die lig van my gesig nie verdonker nie.
|
|
|
|
|
Het ek die weg na hulle toe gekies, dan sit ek as voorman en woon soos 'n koning onder die skare, soos een wat treuriges vertroos.
|
