Voeg by Job 29:1-25

18/29

@@ -0,0 +1,25 @@
+En Job het verder sy spreuk aangehef en gesê:
+Ag, was ek maar soos in die voride maande, soos in die dae toe God my bewaar het;
+toe sy lamp bo my hoof geskyn het, ek by sy lig die duisternis deurwandel het;
+soos ek was in my herfsdae toe die verborgenheid van God oor my tent was;
+toe die Almagtige nog by my was, my kinders rondom my;
+toe my voetstappe gewas is in dikmelk en die rots by my strome van olie uitgegiet het.
+Toe ek uitgegaan het na die poort, op na die stad toe, op die markplein my sitplek reggemaak het,
+Het die seuns weggekruip as hulle my sien, en die grysaards het hulle opgerig en bly staan.
+Vorste het hulle woorde ingehou en die hand op hul mond gelê.
+Die stem van die edeles is teruggehou, en hulle tong het gekleef aan hul verhemelte.
+Want het 'n oor net gehoor, dan prys dit my gelukkig; en het 'n oog net gesien, dan gee dit vir my getuienis.
+Want ek het die ellendige gered wat om hulp geroep het, en die wees en hom wat geen helper het nie.
+Die seën van hom wat klaar was om onder te gaan, het op my gekom; en die hart van die wedewee het ek laat jubel.
+Die geregtigheid was my kleed, en ek sy kleed; my reg was soos 'n mantel en 'n tulband.
+Oë was ek vir die blinde, en voete vir die lamme was ek.
+'n Vader was ek vir die behoeftiges; en die regsaak van hom wat ek nie geken het nie, het ek ondersoek.
+En ek het die tande van die kwaaddoener stukkend gebreek en die buit uit sy gebit geslinger.
+So het ek dan gedink: By my nes sal ek die asem uitblaas, en soos die feniks my dae vermenigvuldig.
+My wortel staan oop na die water toe, en dou vernag op my tak.
+My eer is altyd nuut by my, en my boog bly jonk in my hand.
+Na my het hulle geluister vol verwagting, en hulle het stil my raad aangehoor.
+Ná my woorde het hulle nie weer gespreek nie, en my rede het op hulle gedrup.
+En hulle het op my gewag soos op reën en hulle mond wyd oopgemaak soos vir laat reëns.
+Ek hulle toegelag as hulle moedeloos was, en hulle kon die lig van my gesig nie verdonker nie.
+Het ek die weg na hulle toe gekies, dan sit ek as voorman en woon soos 'n koning onder die skare, soos een wat treuriges vertroos.