Voeg by Job 3

18/3

@@ -0,0 +1,26 @@
+Daarna het Job sy mond oopgemaak en sy dag vervloek.
+En Job het begin en gesê:
+Mag die dag vergaan waarop ek gebore is, en die nag wat gesê het: ʼn Seun is ontvang.
+Mag dié dag duisternis wees; mag God nie na hom vra daarbo nie en geen ligglans oor hom skyn nie.
+Mag duisternis en doodskaduwee hom opeis, ʼn wolkgevaarte oor hom gaan lê, dagverduisteringe hom verskrik.
+Daardie nag - mag donkerheid hom wegdruk, mag hy nie bly wees onder die dae van die jaar, in die getal van die maande nie kom nie.
+Ja, mag dié nag onvrugbaar wees, geen gejubel tot hom deurdring nie.
+Mag die dagvervloekers hom verwens, hulle wat die kuns verstaan om die Leviátan op te hits.
+Mag die sterre van sy môreskemering verduister word; mag hy wag op lig, Maar tervergeefs, en die oorlede van die dageraad nie sien nie.
+Omdat hy vir my nie toegeslut het die deure van die moederskoot nie en moete vir my oë verberg het nie.
+Waarom het ek nie gesterf by die geboorte, nie uitgegaan uit die moederskoot en die asem uitgeblaas nie?
+Waarom het die knee my teegekom? en waarom borste, dat ek moes drink?
+Want dan sou ek daar gelê en stil gewees het; ek sou geslaap, ek sou dan rus gehad het,
+saam met konings en raadsmanne van die aarde, wat puinhope weer opgebou het vir hulleself;
+of saan met vorste wat goud besit, wat hulle huise met silver geful het.
+Of sou, soos ʼn weggestopte misgeboorte, nie bestaan het nie - soos kinders wat nie lig gesien het nie.
+Daar hou die goddelose op met woel, en daar rus hulle wie se kragte uitgeput is.
+Die gevangene is almal saam gerus; hulle hoor die stem van die drywer nie.
+Klen en groot is daar gelyk, en die slaaf is vry van sy heer.
+Waarom gee Hy lig aan die ellendige en lewe vat virbittered is van siel?
+wat wag op die dood, en hy kom nie; en meer na hom grawe as verborge skatte?
+wat bly sou wees met gejuig, hulle sou virheug as hulle die graf kon vind?
+Waarom gee hy lig aan ʼn man wie se weg verborge is, ʼn man wat deur God in alle kante ingesluit is?
+Want soos my brood, kom my gesug, en my gebrul word uitgestort soos water.
+As ek its vreesliks vrees, kom dit oor my; en waar ek voor bang is, kom na my toe.
+Ek het geen kalmte en geen stilte en geen rus nie, of daar kon die onrus!