Korreksie Génesis 14:1-24

Wysig - voeg in 6 woorde (die koning van Elam en Tídeal,) in vers 1
Wysig - spelfout (Bisra) na (Birsa) in vers 2
Wysig - spelfout (Gemorra) na (Gomorra) in vers 2
Wysig - voeg in 1 woord (verslaan) in vers 5
Wysig - voeg in 1 woord (die) in vers 5
Wysig - spelfout (Tideal) na (Tídeal) in vers 9
Wysig - spelfout (Sinear) na (Sínear) in vers 9
Wysig - spelfout (Gemorra) na (Gomorra) in vers 11
Wysig - spelfout (Marme) na (Mamre) in vers 13
Wysig - voeg in 1 woord (hy) in vers 20
Wysig - verwyder nommer 25 onder aan die hoofstuk

1/1

@@ -3,29 +3,29 @@ En die aarde was woes en leeg, en duisternis was op die wêreldvloed, en die Gee
 En God het gesê: Laat daar lig wees! en daar was lig.
 Toe sien God dat die lig goed was. En God het skeiding gemaak tussen die lig en die duisternis;
 en God het die lig dag genoem, en die duisternis het Hy nag genoem. En dit was aand en dit was môre, die eesrste dag.
-En God het gesê: Laat daar 'n uitspansel wees tussen die waters, en laat dit skeiding maak tussen waters en waters.
-God het toe die uitspansel gemaak en die waters wat onder die uispansel is, geskei van die waters wat bo die uitspansel is. En dit was so.
-En God het die uitspansel hemel genoem. En dit was aand en dit was môre, die twede dag. 
-En God het gesê: Laat die waters onder die hemel op een plek versamel, sodat die droë grond sigbaar word. En dit was so. 
+En God het gesê: Laat daar ʼn uitspansel wees tussen die waters, en laat dit skeiding maak tussen waters en waters.
+God het toe die uitspansel gemaak en die waters wat onder die uitspansel is, geskei van die waters wat bo die uitspansel is. En dit was so.
+En God het die uitspansel hemel genoem. En dit was aand en dit was môre, die twede dag.
+En God het gesê: Laat die waters onder die hemel op een plek versamel, sodat die droë grond sigbaar word. En dit was so.
 En God het die droë grond aarde genoem, en die versameling van die waters het Hy see genoem. Toe sien God dat dit goed was.
-En God het gesê: Laat die aarde voortbring grasspruitjies, plante wat saad gee en bome wat, volgens hulle soorte, vrugte dra waarin hulle saad is, op die aarde. En dit was so. 
+En God het gesê: Laat die aarde voortbring grasspruitjies, plante wat saad gee en bome wat, volgens hulle soorte, vrugte dra waarin hulle saad is, op die aarde. En dit was so.
 Die aarde het voortgebring grasspruitjies, plante wat saad gee volgens hulle soorte en bome wat vrugte dra waarin hulle saad is, volgens hulle soorte. Toe sien God dat dit goed was.
-En dit was aand en dit was môre, die derde dag. 
-En God het gesê: Laat daar ligte wees aan die uitspansel van die hemel om skeiding te maak tussen die dag en die nag; en laat hulle dien as tekens van vaste tye sowel as van dae en jare. 
-Laat hulle ook dien as ligte aan die uitspansel van die hemel om lig te gee op die aarde. En dit was so. 
-God het toe die twee groot ligte gemaak: die groot lig om te heers oor die dag en die klein lig om te heers oor die nag; ook die sterre. 
+En dit was aand en dit was môre, die derde dag.
+En God het gesê: Laat daar ligte wees aan die uitspansel van die hemel om skeiding te maak tussen die dag en die nag; en laat hulle dien as tekens van vaste tye sowel as van dae en jare.
+Laat hulle ook dien as ligte aan die uitspansel van die hemel om lig te gee op die aarde. En dit was so.
+God het toe die twee groot ligte gemaak: die groot lig om te heers oor die dag en die klein lig om te heers oor die nag; ook die sterre.
 En God het hulle aan die uitspansel van die hemel gestel om lig te gee op die aarde,
-en om te heers oor die dag en oor die nag, en om skeiding te maak tussen die lig en die duisternis. Toe sien God dat dit goed was. 
-En dit was aand en dit was môre die vierde dag.
-En God het gesê: Laat die waters wemel met 'n gewemel van lewende wesens, en laat die voëls vlieg oor die aarde langs die uitspandel van die hemel. 
+en om te heers oor die dag en oor die nag, en om skeiding te maak tussen die lig en die duisternis. Toe sien God dat dit goed was.
+En dit was aand en dit was môre, die vierde dag.
+En God het gesê: Laat die waters wemel met ʼn gewemel van lewende wesens, en laat die voëls vlieg oor die aarde langs die uitspansel van die hemel.
 En God het die groot seediere geskape en al die lewende wesens wat roer, waar die waters van wemel, volgens hulle soorte; en al die gevleuelde voëls volgens hulle soorte. Toe sien God dat dit goed was.
 En God het hulle geseën en gesê: Wees vrugbaar en vermeerder en vul die waters in die see, en laat die voëls op die aarde vermeerder.
 En dit was aand en dit was môre, die vyfde dag.
-En God het gesê: Laat die aarde lewende wesens voortbring volgens hulle soorte: vee, kruipende diere en wilde diere van die aarde volgens hulle soorte. En dit was so. 
-En God het die wilde diere van die aarde gemaak volgens hulle soorte en die vee volgens hulle soorte en al die diere wat op die grond kruip, volgens hulle soorte. Toe sien God dat dit goed was. 
+En God het gesê: Laat die aarde lewende wesens voortbring volgens hulle soorte: vee, kruipende diere en wilde diere van die aarde volgens hulle soorte. En dit was so.
+En God het die wilde diere van die aarde gemaak volgens hulle soorte en die vee volgens hulle soorte en al die diere wat op die grond kruip, volgens hulle soorte. Toe sien God dat dit goed was.
 En God het gesê: Laat Ons mense maak na ons beeld, na ons gelykenis, en laat hulle heers oor die visse van die see en die voëls van die hemel en die vee en oor die hele aarde en oor al die diere wat op die aarde kruip.
-En God het die mens geskape na sy beeld; na die beeld van God het Hy hom geskape; man en vrou het Hy hulle geskape.  
-En God het hulle geseën, en God het vir hulle gesê: Wees vrugbaar en vermeerder en vul die aarde, onderwerp dit en heers oor die visse van die see en die voëls van die hemel en oor al die diere wat op die aarde kruip.  
-Verder het God gesê: Ek gee nou aan julle al die plante wat saad gee, wat op die hele aarde is, en al die bome waar boomvrugde aan is wat saad dra. Dit sal julle voedsel wees. 
-Maar aan al die diere van die aarde en al die voëls van die hemel en al die kruipende diere op die aarde waarin 'n lewende siel is, gee Ek al die groen plante as voedsel. En dit was so.
-Toe sien God al wat Hy gemaak het en - dit was baie goed. En dit was aand en dit was môre, die sesde dag. 
+En God het die mens geskape na sy beeld; na die beeld van God het Hy hom geskape; man en vrou het Hy hulle geskape.
+En God het hulle geseën, en God het vir hulle gesê: Wees vrugbaar en vermeerder en vul die aarde, onderwerp dit en heers oor die visse van die see en die voëls van die hemel en oor al die diere wat op die aarde kruip.
+Verder het God gesê: Ek gee nou aan julle al die plante wat saad gee, wat op die hele aarde is, en al die bome waar boomvrugte aan is wat saad dra. Dit sal julle voedsel wees.
+Maar aan al die diere van die aarde en al die voëls van die hemel en al die kruipende diere op die aarde waarin ʼn lewende siel is, gee Ek al die groen plante as voedsel. En dit was so.
+Toe sien God al wat Hy gemaak het en-dit was baie goed. En dit was aand en dit was môre, die sesde dag.

1/10

@@ -2,11 +2,11 @@ En dit is die stamboom van die seuns van Noag, Sem, Gam en Jafet - vir hulle is
 Die seuns van Jafet was: Gomer en Magog en Madia en Jawan en Tubal en Meseg en Tiras.
 En die seuns van Gomer was: Áskenas en Rifat en Togárma.
 En die seuns van Jawan was: Elísa en Tarsis, die Kittiërs en Dodaniete -
-uit hulle het verdeeld geraak die kuslande van die nasies, in hulle lande elkeen na sy taal, volgens hulle geslagte, in hulle nasies.
+uit hulle het verdeeld geraak die kuslande van die nasies, in hulle lande, elkeen na sy taal, volgens hulle geslagte, in hulle nasies.
 En die seuns van Gam was: Kus en Misraim en Put en Kanaän.
-En die suens van Kus was: Seba en Hawila en Sabta en Raéma en Sábtega. En die seuns van Raéma: Skeba en Dedan.
-Kus was ook die vader van Nimrod. Hý het begin om 'n geweldenaar op aarde te wees.
-Hy was 'n geweldige jagter voor die aangesig van die HERE. Daarom sê hulle: Soos Nimrod, 'n gewildige jagter voor die aangesig vandie HERE.
+En die seuns van Kus was: Seba en Hawila en Sabta en Raéma en Sábtega. En die seuns van Raéma: Skeba en Dedan.
+Kus was ook die vader van Nimrod. Hý het begin om ʼn geweldenaar op aarde te wees.
+Hy was ʼn geweldige jagter voor die aangesig van die HERE. Daarom sê hulle: Soos Nimrod, ʼn geweldige jagter voor die aangesig van die HERE.
 En die begin van sy ryk was Babel en Ereg en Akkad en Kalne in die land Sínear.
 Uit hierdie land het hy getrek na Assur en gebou: Ninevé en Rehobōt-Ir en Kalag
 en Resen, tussen Ninevé en Kalag: dit is die groot stad.
@@ -16,12 +16,12 @@ En Kanaän was die vader van Sidon, sy eersgeborene, en Het
 en die Jebusiete en Amoriete en Girgasiete,
 en die Hewiete en Arkiete en Siniete,
 en die Arwadiete en Semariete en Hamatiete. En daarna het die geslagte van die Kanaäniete hulle versprei.
-En die gebied van die Kanaäniete was van Sidon af in die rigting van Sodom en Gemorra en Adma en Sebóim, tot by Lesa.
+En die gebied van die Kanaäniete was van Sidon af in die rigting van Gerar tot by Gasa, in die rigting van Sodom en Gomorra en Adma en Sebóim, tot by Lesa.
 Dit was die seuns van Gam volgens hulle geslagte, na hulle tale, in hulle lande, in hulle nasies.
 En ook vir Sem, die stamvader van al die seuns van Heber, die ouer broer van Jafet, is seuns gebore.
 Die seuns van Sem was: Elam en Assur en Arpagsad en Lud en Aram.
-en die seuns van Aram was: Us en Hul en Geter en Mas.
-En Arpagsad was die van Selag, en Selag van Heber.
+En die seuns van Aram was: Us en Hul en Geter en Mas.
+En Arpagsad was die vader van Selag, en Selag van Heber.
 En vir Heber is twee seuns gebore; die naam van die een was Peleg, want in sy dae het die aardbewoners verdeeld geraak; en die naam van sy broer was Joktan.
 En Joktan was die vader van Almódad en Selef en Hasarmávet en Jerag
 en Hadóram en Usal en Dikla,
@@ -29,4 +29,4 @@ en Obal en Abímael en Skeba,
 en Ofir en Hawila en Jobab. Hulle almal was seuns van Joktan.
 En hulle woonplek was van Mesa af in die rigting van Sefar, die berg van die Ooste.
 Dit is die seuns van Sem volgens hulle geslagte, na hulle tale, in hulle lande, volgens hulle nasies.
-Dit is die geslagte van die seuns van Noag volgens hulle afstamming, in hulle nasies; en uit hulle het die nasies op die aarde hulle verdeel ná die vloed.
+Dit is die geslagte van die seuns van Noag volgens hulle afstamming, in hulle nasies; en uit hulle het die nasies op die aarde hulle verdeel ná die vloed.

1/11

@@ -1,18 +1,18 @@
 En die hele aarde het dieselfde taal gehad en een en dieselfde woorde.
-En toe hulle wegtrek na die Ooste, kry hulle 'n laagte in die land Simear; en daar het hulle gaan woon.
+En toe hulle wegtrek na die Ooste, kry hulle ʼn laagte in die land Sínear; en daar het hulle gaan woon.
 Daarop sê hulle vir mekaar: Kom laat ons stene vorm en dit goed brand. Hulle gebruik toe die bakstene vir bousteen en die lymgrond vir klei.
-En hulle sê: Kom, laat ons vir ons 'n stad bou en 'n toring waarvan die punt aan die hemel raak; en laat ons vir ons 'n naam maak, sodat ons nie oor die hele aarde verstrooid raak nie.
-Toe kom die Here af om die stad en die toring te besien wat die mensekinders aan't bou was.
-En die Here sê: Daar is hulle nou een volk en het almal een taal! En dit is net die begin van hulle onderneming: nou sal niks vir hulle meer onmoontlik wees van wat hulle van plan is om te doen nie.
+En hulle sê: Kom, laat ons vir ons ʼn stad bou en ʼn toring waarvan die punt aan die hemel raak; en laat ons vir ons ʼn naam maak, sodat ons nie oor die hele aarde verstrooid raak nie.
+Toe kom die HERE af om die stad en die toring te besien wat die mensekinders aan't bou was.
+En die HERE sê: Daar is hulle nou een volk en het almal een taal! En dit is net die begin van hulle onderneming: nou sal niks vir hulle meer onmoontlik wees van wat hulle van plan is om te doen nie.
 Kom, laat Ons neerdaal en hulle taal daar verwar, sodat die een die taal van die ander nie kan verstaan nie.
-So het die Here hulle dan daarvandaan oor die hele aarde verstrooi; en hulle het opgehou om die stad te bou.
-Daarom het hulle dit Babel genoem, want daar het die Here die taal van die hele aarde verwar, en daarvandaan het die Here hulle oor die hele aarde verstrooi.
-Dit is die stamboom van Sem: toe Sem honderd jaar oud was, het hy die vader van Arpagsad geword, twee jaar ná die vloed.
+So het die HERE hulle dan daarvandaan oor die hele aarde verstrooi; en hulle het opgehou om die stad te bou.
+Daarom het hulle dit Babel genoem, want daar het die HERE die taal van die hele aarde verwar, en daarvandaan het die HERE hulle oor die hele aarde verstrooi.
+Dit is die stamboom van Sem: Toe Sem honderd jaar oud was, het hy die vader van Arpagsad geword, twee jaar ná die vloed.
 En Sem het ná die geboorte van Arpagsad nog vyf honderd jaar gelewe. En hy het seuns en dogters gehad.
 Toe Arpagsad vyf en dertig jaar oud was, het hy die vader van Selag geword.
 En Arpagsad het ná die geboorte van Selag nog vier honderd en drie jaar gelewe. En hy het seuns en dogters gehad.
 Toe Selag dertig jaar oud was, het hy die vader van Heber geword.
-En Selag het ná die geboorde van Heber nog vier honderd en drie jaar gelewe. En hy het seuns en dogters gehad.
+En Selag het ná die geboorte van Heber nog vier honderd en drie jaar gelewe. En hy het seuns en dogters gehad.
 Toe Heber vier en dertig jaar oud was, het hy die vader van Peleg geword.
 En Heber het ná die geboorte van Peleg nog vier honderd en dertig jaar gelewe. En hy het seuns en dogters gehad.
 Toe Peleg dertig jaar oud was, het hy die vader van Rehu geword.
@@ -22,11 +22,11 @@ En Rehu het ná die geboorte van Serug nog twee honderd en sewe jaar gelewe. En
 Toe Serug dertig jaar oud was, het hy die vader van Nahor geword.
 En Serug het ná die geboorte van Nahor twee honderd jaar gelewe. En hy het seuns en dogters gehad.
 Toe Nahor negen-en-twintig jaar oud was, het hy die vader van Tera geword.
-En Nahor het ná die geboorte van Tera nog honderd en negentien jaar gelewe. En hy het seuns dogters gehad.
+En Nahor het ná die geboorte van Tera nog honderd en negentien jaar gelewe. En hy het seuns en dogters gehad.
 Toe Tera sewentig jaar oud was, het hy die vader geword van Abram, Nahor en Haran.
 En dit is die stamboom van Tera: Tera het die vader geword van Abram, Nahor en Haran, en Haran van Lot.
 En Haran het gesterwe terwyl sy vader Tera nog geleef het, in sy geboorteland, in Ur van die Galdeërs.
-En Abram en Nahor het vir hulle vroue geneem. Die naam van Abram se vrou was Sarai, en die naam van Nahor se vrou was Milka, die dogters van Haran, die vader van Milka en die vader van Jiska.
+En Abram en Nahor het vir hulle vroue geneem. Die naam van Abram se vrou was Sarai, en die naam van Nahor se vrou was Milka, die dogter van Haran, die vader van Milka en die vader van Jiska.
 En Sarai was onvrugbaar, sy het geen kind gehad nie.
-En Tera het sy seun Abram geneem en Lot, die seun van Haran, sy kleinseun, en Sarai, sy skoondogter, die vrou van sy seun Abram, en hulle het saam met hulle Ur van die Galdeërs getrek om te gaan na die land Kanaän. En hulle het tot by Haran gekom en daar gaan woon.
-En die dae van Tera was twee honderd en vyftig jaar, en Tera het in Haran gesterwe.
+En Tera het sy seun Abram geneem en Lot, die seun van Haran, sy kleinseun, en Sarai, sy skoondogter, die vrou van sy seun Abram, en hulle het saam met hulle uit Ur van die Galdeërs getrek om te gaan na die land Kanaän. En hulle het tot by Haran gekom en daar gaan woon.
+En die dae van Tera was twee honderd en vyftig jaar, en Tera het in Haran gesterwe.

1/12

@@ -1,20 +1,20 @@
-En die Here het vir Abram gesê: Gaan nou uit jou land en uit jou famielie en uit jou vader se huis, na die land wat Ek jou sal wys.
-En Ek sal jou 'n groot nasie maak en jou seën en jou naam so groot maak, dat jy 'n seën sal wees.
+En die HERE het vir Abram gesê: Gaan nou uit jou land en uit jou famielie en uit jou vader se huis, na die land wat Ek jou sal wys.
+En Ek sal jou ʼn groot nasie maak en jou seën en jou naam so groot maak, dat jy ʼn seën sal wees.
 En Ek sal seën diegene wat jou seën, en hom vervloek wat jou vervloek; en in jou sal al die geslagte van die aarde geseën word.
-Toe het Abram weggetrek soos die Here hom gesê het, en Lot het saam met hom getrek. En Abram was vyf en sewentig jaar oud by sy vertrek uit Haran.
+Toe het Abram weggetrek soos die HERE hom gesê het, en Lot het saam met hom getrek. En Abram was vyf en sewentig jaar oud by sy vertrek uit Haran.
 En Abram het Sarai, sy vrou, en Lot, sy broerskind, geneem en al hul besittings wat hulle bymekaargemaak en die slawe wat hulle in Haran verwerf het, en hulle het uitgetrek om na die land Kanaän te gaan en in die land Kanaän gekom.
 En Abram het deur die land getrek na die plek Sigem, tot by die eikeboom van More. Die Kanaäniete was toe in die land.
-Daarop verskyn die Here aan Abram en sê: Aan jou nageslag sal Ek hierdie land gee. Toe bou hy daar 'n altaar vir die Here wat aan hom verskyn het.
-En daarvandaan het hy verder versit na die gebergte ood van Betel en sy tent opgeslaan tussen Betel aan die weste - en Ai aan die oostekant, en daar vir die Here 'n altaar gebou en die Naam van die Here aangeroep.
-Daarna het Abram al verder na die Suidland weggetrek.En daar was hongersnood in die land, sodat Abram moes aftrek na Egipte om daar as vreemdeling te vertoef; want die hongersnood was swaar in die land.
+Daarop verskyn die HERE aan Abram en sê: Aan jou nageslag sal Ek hierdie land gee. Toe bou hy daar ʼn altaar vir die HERE wat aan hom verskyn het.
+En daarvandaan het hy verder versit na die gebergte oos van Bet-el en sy tent opgeslaan tussen Bet-el aan die weste - en Ai aan die oostekant, en daar vir die HERE ʼn altaar gebou en die Naam van die HERE aangeroep.
+Daarna het Abram al verder na die Suidland weggetrek.
 En daar was hongersnood in die land, sodat Abram moes aftrek na Egipte om daar as vreemdeling te vertoef; want die hongersnood was swaar in die land.
-En toe hy op die punt staan om Egipte in te trek, het hy mat sy vrou Sarai gespreek: Kyk, ek weet dat jy 'n vrou is mooi van aansien.
+En toe hy op die punt staan om Egipte in te trek, het hy met sy vrou Sarai gespreek: Kyk, ek weet dat jy ʼn vrou is mooi van aansien.
 As die Egiptenaars jou nou sien, sal hulle sê: Dit is sy vrou; en hulle sal my doodmaak en jou laat lewe.
 Sê tog, jy is my suster, dat dit met my goed kan gaan terwille van jou, en ek om jou ontwil in die lewe kan bly.
 Toe Abram dan in Egipte gekom het, sien die Egiptenaars dat die vrou baie mooi was.
 Ook het die vorste van Farao haar gesien en haar by Farao geprys. En die vrou is na die paleis van Farao geneem.
-En hy het goed gedoen aan Adam om haar ontwil, sodat hy kleinvee en beeste en esels, slawe en slavinne, eselinne en kamele in besit gekry het.
-Maar die Here het Farao en sy huis met groot plae besoek terwille van Sarai, die vrou van Abram.
+En hy het goed gedoen aan Abram om haar ontwil, sodat hy kleinvee en beeste en esels, slawe en slavinne, eselinne en kamele in besit gekry het.
+Maar die HERE het Farao en sy huis met groot plae besoek terwille van Sarai, die vrou van Abram.
 Toe roep Farao Abram en hy sê: Wat het jy my nou aangedoen? Waarom het jy my nie te kenne gegee dat sy jou vrou is nie?
-Waarom het jy gesê: Sy is my suster, sodat ek haar vir my as vrou geneem het? Daaris jou vrou dan nou - neem haar en gaan weg.
-En Farao het aan enkele manne omtrent hom bevel gegee, en hulle het hom wegebring met sy vrou en sy hele besitting.
+Waarom het jy gesê: Sy is my suster, sodat ek haar vir my as vrou geneem het? Daar is jou vrou dan nou - neem haar en gaan weg.
+En Farao het aan enkele manne omtrent hom bevel gegee, en hulle het hom wegebring met sy vrou en sy hele besitting.

1/13

@@ -1,18 +1,18 @@
 So het Abram dan uit Egipte na die Suidland opgetrek, hy met sy vrou en sy hele besitting, en Lot saam met hom.
 En Abram was baie ryk aan vee, aan silwer en goud.
-En hy het van plek tot plek uit die suidland getrek tot by Bet-el, na die plek waar sy tent in die begin gestaan het, tussen Bet-el en Ai,
-na die plek van die altaar wat hy vroeër daar gemaak het. En Abram het daar die naam van die HERE aangeroep.
+En hy het van plek tot plek uit die Suidland getrek tot by Bet-el, na die plek waar sy tent in die begin gestaan het, tussen Bet-el en Ai,
+na die plek van die altaar wat hy vroeër daar gemaak het. En Abram het daar die Naam van die HERE aangeroep.
 En Lot wat saam met Abram getrek het, had ook kleinvee en beeste en tente.
 En die land kon hulle nie dra om saam te woon nie, want hulle besittings was groot, sodat hulle nie saam kon woon nie.
-En daar was twis tusen die veewagters van Abram en die veewagters van Lot. Ook het die Kanaäniete en Feresiete destyds in die land gewoon.
-Toe sê Abram en Lot: Laat daar tog geen twis wees tussen my en jou, en tussen my wagters en jou wagters nie; ons is mos broers.
-Lê die hele land nie voor jou oop nie? Skei jou tog van my af; gaan jy links, dan sal ek regs gaan, en gaan jy regs, dan gaan jy regs, dan sal ek links gaan.
-Toe slaan Lot sy oë op en sien dat die hele Jardaanstreek orals volop water het; voordat die HERE Sodom en Gemorra verwoes het, was dit in die rigting van Soar soos die tuin van die HERE, soos Egipteland.
-En Lot kies vir hom die hele Jordaanstreek, en Lot het na die ooste weggetrek. so het hulle dan die een van die ander geskei.
-Abram het bly woon in die land Kanaän, en Lot het gaan woon in die stede van die jardaanstreek en sy tente tot by Sodom opgeslaan.
+En daar was twis tussen die veewagters van Abram en die veewagters van Lot. Ook het die Kanaäniete en Feresiete destyds in die land gewoon.
+Toe sê Abram vir Lot: Laat daar tog geen twis wees tussen my en jou, en tussen my wagters en jou wagters nie; ons is mos broers.
+Lê die hele land nie voor jou oop nie? Skei jou tog van my af; gaan jy links, dan sal ek regs gaan, en gaan jy regs, dan sal ek links gaan.
+Toe slaan Lot sy oë op en sien dat die hele Jordaanstreek orals volop water het; voordat die HERE Sodom en Gomorra verwoes het, was dit in die rigting van Soar soos die tuin van die HERE, soos Egipteland.
+En Lot kies vir hom die hele Jordaanstreek, en Lot het na die ooste weggetrek. So het hulle dan die een van die ander geskei.
+Abram het bly woon in die land Kanaän, en Lot het gaan woon in die stede van die Jordaanstreek en sy tente tot by Sodom opgeslaan.
 En die manne van Sodom was sleg en groot sondaars voor die HERE.
-En die HERE sê vir Abram nadat Lot van hom geskei het: slaan tog jou oë op en kyk van die plek waar jy staan, na die noorde en suide, na die ooste en weste;
+En die HERE sê vir Abram nadat Lot van hom geskei het: Slaan tog jou oë op en kyk van die plek waar jy staan, na die noorde en suide, na die ooste en weste;
 want die hele land wat jy sien, sal Ek aan jou gee en aan jou nageslag tot in ewigheid.
 En Ek sal jou nageslag maak soos die stof van die aarde, sodat as iemand die stof van die aarde kan tel, jou nageslag ook getel kan word.
 Maak jou klaar, trek die land deur in sy lengte en sy breedte, want Ek sal dit aan jou gee.
-Toe het Abram al verder tente opgeslaan en gaan woon by die eikebome van Mamre, wat by Hebron is; en hy het daar vir die HERE 'n altaar gebou.
+Toe het Abram al verder tente opgeslaan en gaan woon by die eikebome van Mamre, wat by Hebron is; en hy het daar vir die HERE ʼn altaar gebou.

1/14

@@ -1,24 +1,24 @@
-En die dae van Ámrafel, die koning van Sínear, Aríog, die koning van Ellásar, Kedor-Laómer, die koning van die nasies,
-het hulle oorlog gemaak teen Bera, die koning van Sodom, en teen Bisra, die koning van Gemorra, Síneab, die koning van Adma, en Seméber, die koning van Sebóim, en teen die koning van Bela, dit is Soar.
+En die dae van Ámrafel, die koning van Sínear, Aríog, die koning van Ellásar, Kedor-Laómer, die koning van Elam en Tídeal, die koning van die nasies,
+het hulle oorlog gemaak teen Bera, die koning van Sodom, en teen Birsa, die koning van Gomorra, Síneab, die koning van Adma, en Seméber, die koning van Sebóim, en teen die koning van Bela, dit is Soar.
 Hulle het almal hulle leërs verenig in die laagte van Siddim, dit is die Soutsee.
 Twaalf jaar lank het hulle Kedor-Laómer toe al gedien, maar in die dertiende jaar het hulle opstandig geword.
-Toe kom Kedor-Laómer in die veertiende jaar, en die konings wat saam met hom was, en hulle die Refaїete in Ásterot-Karnaim en Susiete in Ham en die Emiete in die vlakte van Kirjatáim,
+Toe kom Kedor-Laómer in die veertiende jaar, en die konings wat saam met hom was, en hulle verslaan die Refaїete in Ásterot-Karnaim en die Susiete in Ham en die Emiete in die vlakte van Kirjatáim,
 en die Horiete op hulle gebergte Seїr, tot by El-Paran wat aan die woestyn lê.
 Daarop het hulle omgedraai en by En-Mispat, dit is Kades, gekom en die hele land van die Amalekiete verower, en ook die Amoriete wat in Háseson-Tamar woon.
 Toe trek die koning van Sodom uit en die koning van Gomorra en die koning van Adma en die koning van Sebóim en die koning van Bela, dit is Soar, en stel hulle in die laagte van Siddim in slagorde teen hulle op,
-teen Kedor-Laómer, die koning van Elam, en Tideal, die koning van die nasies, en Amrafel, die koning van Sinear, en Aríog, die koning van Ellásar: vier konings teen vyf.
+teen Kedor-Laómer, die koning van Elam, en Tídeal, die koning van die nasies, en Amrafel, die koning van Sínear, en Aríog, die koning van Ellásar: vier konings teen vyf.
 Maar die laagte van Siddim was vol gate in die lymgrond; en toe die konings van Sodom en Gomorra wegvlug, het hulle daarin geval, en die wat oorbly, het na die gebergte gevlug.
-En hulle het al die goed van Sodom en Gemorra en al hulle voedsel geneem en weggetrek.
+En hulle het al die goed van Sodom en Gomorra en al hulle voedsel geneem en weggetrek.
 Hulle het ook Lot, Abram se broerskind, en al sy goed geneem en weggetrek - want hy was in Sodom woonagtig.
-Toe kom daar een wat vrygeraak het, en vertel dit aan Abram, die Hebreër, wat woonagtig was by die eikebome van Marme, die Amoriet, broer van Eskol en broer van Aner; en hulle was bondgenote van Abram.
+Toe kom daar een wat vrygeraak het, en vertel dit aan Abram, die Hebreër, wat woonagtig was by die eikebome van Mamre, die Amoriet, broer van Eskol en broer van Aner; en hulle was bondgenote van Abram.
 Toe Abram hoor dat sy broer as gevangene weggevoer was, het hy sy geoefende bediendes wat in sy huis gebore is, laat uittrek, drie honderd en agtien, en hulle tot by Dan agtervolg-
 hy het hulle in die nag van verskillende kante aangeval, hy en sy dienaars, en hulle verslaan en hulle agtervolg tot by Hoba wat noord van Damaskus lê.
 En hy het al die goed teruggebring, en ook sy broer Lot en sy goed teruggebring; en ook die vroue en die manskappe.
 Ná sy terugkoms van die oorwinning op Kedor-Laómer en die konings wat saam met hom was, het die koning van Sodom uigetrek hom tegemoet na die laagte van Sawe, dit is die koningslaagte.
-En Melgisédek, die koning van Salem, wat 'n priester van die allerhoogste God was, het brood en wyn gebring
+En Melgisédek, die koning van Salem, wat ʼn priester van die allerhoogste God was, het brood en wyn gebring
 en hom geseën en gesê: Geseënd is Abram deur God, die Allerhoogste, wat hemel en aarde besit.
-En geseënd is die allerhoogste God wat u vyande in u hand gegee het. Toe gee hom die tiende van alles.
+En geseënd is die allerhoogste God wat u vyande in u hand gegee het. Toe gee hy hom die tiende van alles.
 En die koning van Sodom sê vir Abram: Gee my die mense, maar neem die goed vir uself.
 Toe antwoord Abram die koning van Sodom: Ek het my hand opgesteek na die HERE, die allerhoogste God, wat hemel en aarde besit,
 dat ek geen draad en geen skoenriem, ja dat ek niks sal neem van alles wat uwe is nie, sodat u nie kan sê: Ek het Abram ryk gemaak nie.
-Niks vir my nie! Net wat die dienaars geëet het, en die deel van die manne wat saam met my getrek het, Aner, Eskol en Mamre, laat dié hulle deel neem.
+Niks vir my nie! Net wat die dienaars geëet het, en die deel van die manne wat saam met my getrek het, Aner, Eskol en Mamre, laat dié hulle deel neem.

1/15

@@ -1,4 +1,4 @@
-Ná hierdie dinge het die woord van die HERE tot Abram gekom in 'n gesig en gesê: Vrees nie, Abram, Ek is vir jou 'n skild en jou loon is baie groot.
+Ná hierdie dinge het die woord van die HERE tot Abram gekom in ʼn gesig en gesê: Vrees nie, Abram, Ek is vir jou ʼn skild en jou loon is baie groot.
 Toe vra Abram: Here HERE, wat sal U my gee aangesien ek sonder kinders heengaan, en die erfgenaam van my huis die Damaskéner Eliëser is?
 Verder het Abram gesê: Aan my het U geen nageslag gegee nie; so sal dan die bediende an my huis my erfgenaam wees.
 Toe kom die woord van die HERE tot hom en sê: Hierdie een sal jou erfgenaam nie wees nie, maar die een wat uit jou liggaam sal voortkom, hy sal jou erfgenaam wees.
@@ -6,16 +6,16 @@ Daarop lei Hy hom uit na buite met die woorde: Kyk nou op na die hemel en tel di
 En hy het in die HERE geglo; en Hy het hom dit tot geregtigheid gereken.
 Verder het Hy vir hom gesê: Ek is die HERE wat jou uitgelei het uit Ur van die Galdeërs om jou hierdie land in besit te gee.
 En hy sê: Here HERE , waaraan sal ek weet dat ek dit in besit sal neem?
-En Hy antwoord hom: Neem vir My 'n driejaaroud-vers en 'n driejaaroud-bokooi en 'n tortelduif en 'n jong duif.
+En Hy antwoord hom: Neem vir My ʼn driejaaroud-vers en ʼn driejaaroud-bokooi en ʼn tortelduif en ʼn jong duif.
 En hy het dit alles vir Hom gebring en dit middeldeur gedeel en die helftes teenoor mekaar gelê; maar die voëls het hy nie verdeel nie.
 Toe kom daar roofvoëls op die dooie diere af, maar Abram het hulle weggejaag.
-En toe die son wou ondergaan, val daar 'n diepe slaap op Abram; en skrik en groot duisternis het hom oorval.
-Daarop sê Hy vir Abram: Weet verseker dat jou nageslag vreemdelinge sal wees in 'n land wat aan hulle nie behoort nie; daar sal hulle diensbaar wees en verdruk word vier honderd jaar lank.
+En toe die son wou ondergaan, val daar ʼn diepe slaap op Abram; en skrik en groot duisternis het hom oorval.
+Daarop sê Hy vir Abram: Weet verseker dat jou nageslag vreemdelinge sal wees in ʼn land wat aan hulle nie behoort nie; daar sal hulle diensbaar wees en verdruk word vier honderd jaar lank.
 Maar Ek sal ook oordeel die nasie aan wie hulle diensbaar moet wees, en daarna sal hulle uittrek met baie goed.
 Maar jý sal na jou vaders gaan in vrede, jy sal in goeie ouderdom begrawe word.
 En die vierde geslag sal hierheen terugkom, want die ongeregtigheid van die Amoriete is tot nog toe nie vol nie.
-En ná son-onder, toe dit heeltemaal donker was, gaan daar 'n rokende oond en vurige fakkel tussen dié stukke vleis duer.
-Op dié dag het die HERE met Abram 'n verbond gemaak en gesê: Aan jou nageslag gee Ek hierdie land, van die rivier van Egipte af tot by die groot rivier, die Eufraatrivier:
+En ná son-onder, toe dit heeltemaal donker was, gaan daar ʼn rokende oond en vurige fakkel tussen dié stukke vleis duer.
+Op dié dag het die HERE met Abram ʼn verbond gemaak en gesê: Aan jou nageslag gee Ek hierdie land, van die rivier van Egipte af tot by die groot rivier, die Eufraatrivier:
 die Keniete en Kenissiete en Kadmoniete
 en Hetiete en Feresiete en Refaїete
-en Amoriete en Kanaäniete en Girgasiete en Jebusiete.  
+en Amoriete en Kanaäniete en Girgasiete en Jebusiete.

1/16

@@ -1,2 +1,16 @@
-Maar Sarai, die vrou van Abram, het vir hom geen kinders gebaar nie; en sy het 'n Egiptiese slavin gehad met die naam van Hagar.
+Maar Sarai, die vrou van Abram, het vir hom geen kinders gebaar nie; en sy het ʼn Egiptiese slavin gehad met die naam van Hagar.
 En Sarai het vir Abram gesê: Jy weet die HERE het my nie toegelaat om moeder te word nie. Gaan tog in by my slavin; miskien sal ek uit haar gebou word. En Abram het na Sarai geluister.
+Toe neem Sarai, die vrou van Abram, Hagar, die Egiptiese, haar slavin - nadat Abram tien jaar in die land Kanaän gewoon het - en gee haar aan haar man Abram om sy vrou te wees.
+En hy het by Hagar ingegaan, en sy het swanger geword. Maar toe sy sien dat sy swanger was, het haar juffrou veragtelik in haar oë geword.
+En Sarai sê vir Abram: Die onreg my aangedoen, is op jou! Ek het my slavin in jou skoot gegee, en noudat sy swanger is, het ek veragtelik in haar oë geword. Laat die HERE oordeel tussen my en jou.
+En Abram antwoord Sarai: Daar's jou slavin in jou hand - doen met haar soos dit goed is in jou oë. Toe het Sarai haar slag behandel, en sy het van haar af weggevlug.
+En die Engel van die HERE het haar by ʼn fontein in die woestyn gekry, by die fontein op sie pad na Sur,
+en gevra: Hagar, slavin van Sarai, waar kom jy vandaan, en waar gaan jy heen? En sy antwoord: Ek vlug van my juffrou Sarai af weg.
+Toe sê die Engel van die HERE vir haar: Gaan terug na jou juffrou en verneder jou onder haar hande.
+Verder sê die Engel van die HERE vir haar: Ek sal jou nageslag grootliks vermeerder, sodat dit vanweë die menigte nie getel kan word nie.
+Ook sê die Engel van die HERE vir haar: Kyk jy is swanger en sal ʼn seun baar, en jy moet hom Ismael noem, want die HERE het jou in jou ellende verhoor.
+En hý sal ʼn wilde-esel van ʼn mens wees: sy hand teen almal, en almal se hand teen hom! En hy sal teenoor al sy broers woon.
+En toe noem sy die Naam van die HERE wat met haar gespreek het: U is ʼn God wat sien. Want sy hat gesê: So het ek Hom dan werklik hier van agter gesien wat my sien!
+Daarom noem hulle die put, put van Lagai-Roϊ. Die lê daar tussen Kades en Bered.
+En Hagar het vir Abram ʼn seun gebaar; en Abram het sy seun, wat Hagar gebaar het, Ismael genoem.
+En Abram was ses en tagtig jaar oud toe Hagar Ismael vir Abram gebaar het.

1/17

@@ -0,0 +1,27 @@
+Toe Abram negen-en-negentig jaar oud was, het die HERE aan Abram verskyn en vir hom gesê: Ek is God, die Almagtige; wandel voor my aangesig, dan sal jy opreg wees.
+En Ek wil my verbond sluit tussen My en jou, en jou buitegewoon vermeerder.
+Toe val Abram op sy aangesig, en God het verder met hom gespreek en gesê:
+Wat my aangaan, kyk, my verbond is met jou, en jy sal die vader va ʼn menigte van nasies word.
+Daarom sal hulle jou nie meer Abram noem nie, maar jou naam sal wees Abraham, want Ek maak jou ʼn vader van ʼn menigte van nasies.
+En Ek sal jou buitengewoon vrugbaar maak: Ek sal jou tot nasies maak, en konings sal uit jou voortkom.
+En Ek sal my verbond oprig tussen My en jou en jou nageslag ná jou in hulle geslagte, tot ʼn ewige verbond, om vir jou ʼn God te wees en vir jou nageslag ná jou.
+En Ek sal jou en jou nageslag ná jou die land van jou vreemdelingskap gee, die hele land Kanaän, as ʼn ewige besitting; en Ek sal vir hulle ʼn God wees.
+Verder het God vir Abraham gesê: Maar jý moet my verbond hou, jy en jou nageslag ná jou, in jou geslagte.
+Dit is my verbond wat julle moet hou tussen My en julle en jou nageslag ná jou: Al wat manlik onder julle is, moet besny word-
+julle moet aan die vlees van julle voorhuid besny word, en dit sal ʼn teken wees van die verbond tussen My en julle.
+ʼn Seuntjie van agt dae dan moet onder julle besny word, al wat manlik is in julle geslagte. Die wat in jou huis gebore is, en die wat van enige vreemdeling met geld gekoop is, wat nie van jou geslag is nie-
+die wat in jou huis gebore en wat met jou geld gekoop is, moet sekerlik besny word. So moet dan my verbond in julle vlees wees as ʼn ewige verbond.
+En wat manlik is en die voorhuid het, wat nie aan die vlees van sy voorhuid besny is nie - die siel moet uit sy volksgenoete uitgeroei word; hy het my verbond verbreek.
+Verder het God vir Abraham gesê: Sarai, jou vrou, moet jy nie Sarai noem nie, maar Sara sal haar naam wees.
+En Ek sal haar seën en vir jou uit haar ook ʼn seun gee; ja Ek sal haar seën, sodat sy tot nasies sal word; konings sal uit haar voortkom.
+Toe val Abraham op sy aangesig, en lag in sy hart en sê in sy hart: Kan daar vir een wat honderd jaar oud is, ʼn kind gebore word? Of kan Sara, wat negentig jaar oud, baar?
+En Abraham sê aan God: Ag, mag Ismael lewe voor u aangesig!
+Toe antwoord God: Voorwaar, jou vrou Sara sal vir jou ʼn seun baar, en jy moet hom Isak noem; en Ek sal my verbond met hom oprig as ʼn ewige gebond vir sy nageslag ná hom.
+Ook wat Ismael aangaan, het Ek jou verhoor. Kyk, Ek seën hom en maak hom vrugbaar en vermeerder hom buitengewoon. Twaalf vorste sal hy verwek, en Ek sal hom ʼn groot nasie maak.
+Maar my verbond sal ek met Isak oprig wat Sara vir jou ander jaar sulke tyd sal baar.
+En nadat Hy klaar met hom gespreek het, het God van Abraham af opgevaar.
+Daarop neem Abraham sy seun Ismael en almal wat met sy geld gekoop was, al wat manlik was onder die mense in die huis van Abraham, en hy hat die vlees van hulle voorhuid nog daardie selfde dag besny, soos God met hom gespreek het.
+En Abraham was negen-en-negentig jaar oud toe hy aan die vlees van sy voorhuid besny is.
+En sy seun Ismael was dertien jaar oud toe hy aan die vlees van sy voorhuid besny is.
+Op daardie selfde dag is Abraham en sy seun Ismael besny
+en al die manne van sy huis - die wat in sy huis gebore en wat van vreemdelinge met geld gekoop was, is saam met hom besny.

1/18

@@ -0,0 +1,33 @@
+Daarna het die HERE aan hom verskyn by die eikebome van Mamre terwyl hy sit by die ingang van die tent op die warmste van die dag.
+Toe het hy sy oë opgeslaan en kyk, staan daar drie menne voor hom. En toe hy hulle sien, loop hy hulle vinnig tegemoet van die ingang van die tent af en buig hom na die aarde toe.
+En hy sê: HERE, as ek nou genade in u oë gevind het, gaan dan tog nie by u kneg verby nie.
+Laat hulle tog ʼn bietjie water bring, en was u voete, en lê en rus onder die boom.
+En laat ek ʼn stukkie brood gaan haal, en versterk u hart - daarna kan u verder gaan - want daarom het u by u kneg aangekom. En hulle antwoord: Maak soos u gesê het.
+Toe loop Abraham haastig in die tent na Sara en sê: Maak gou, knie drie mate fynmeel en maak roosterkoeke.
+Daarop loop Abraham na die beeste en vang ʼn jong, mooi kalf, en gee dit aan die dienaar wat dit gou klaar gemaak het.
+En hy neem dikmelk en soetmelk en die kalf wat hy klaargemaak het, en sit dit hulle voor terwyl hy self by hulle onder die boom bly staan; en hulle het geëet.
+Toe sê hulle vir hom: waar is Sara, u vrou? En hy antwoord: Daarin die tent.
+En Hy sê: Ek sal oor ʼn jaar sekerlik weer na jou toe kom - dan sal jou vrou Sara ʼn seun hê. En Sara het geluister by die ingang van die tent wat agter Hom was.
+Maar Abraham en Sara was oud, ver op hulle dae; dit het met Sara nie meer volgensdie reël van vroue gegaan nie.
+En Sara het by haarself gelag en gedink: sal ek wellus hê nadat ek oud geword het, en my heer oud is?
+Toe sê die HERE vir Abraham: Waarom het Sara daar gelag en gedink: Sou ek ook werklik baar noudat ek oud geword het?
+Sou iets vir die HERE te wonderlik wees? Hierdie tyd, oor ʼn jaar, sal Ek na jou terugkom, en Sara sal ʼn seun hê.
+Maar Sara het dit ondken en gesê: Ek het nie gelag nie; want sy was bang. Maar hy sê: Nee, maar jy het gelag.
+toe staan die manne daarvandaan op, en hulle het uitgekykna die kant van Sodom; en Abraham het saam met hulle gegaan om hulle weg te bring.
+Daarop sê die HERE: Sal Ek vir Abraham verberg wat Ek gaan doen
+terwyl Abraham tog sekerlik ʼn groot nasie sal word, en al die nasies van die aarde in hom geseën sal word?
+Want Ek het hom verkies, dat hy aan sy kinders en sy huis ná hom bevel gee dat hulle die weg van die HERE moet hou om geregtigheid en reg te doen; sodat die HERE oor Abraham kan bring wat Hy oor hom gespreek het.
+Verder het die HERE gesê: Die geroep oor Sodom en Gemorra is waarlik groot, en hulle sonde is waarlik baie swaar.
+Ek wil neerdaal en sien of hulle werklik gehandel het soos die geroep oor hulle is wat by My gekom het; en so nie, Ek wil dit weet.
+Toe het die manne daarvandaan wegedraai en na Sodom gegaan, maar Abraham het bly staan voor die aangesig van die HERE.
+En Abraham het nadergekom en gesê: Sal U ook die regverdige saam met die goddelose ombring?
+Miskien is daar vyftig regverdiges binne-in  die stad; sal U hulle ook ombring en die plek nie spaar terwille van die vyftig regverdiged wat daarin is nie?
+Laat dit ver van U wees om die regverdige saam met die goddelose om te bring, sodat die regverdige gelyk is met die goddelose. Laat dit ver van U wees! Sal die Regter van die ganse aarde geen reg doen nie?
+Toe sê die HERE: As Ek in Sodom vyftig regverdiges vind binne-in  die stad, dan sal Ek die hele plek spaar om hulle ontwil.
+En Abraham antwoord en sê: Kyk tog, ek het dit gewaag om met die HERE te spreek alhoewel ek stof en as is.
+Miskien sal daar van die vyfig regverdiges vyf ontbreek; sal U terwille van die vyf die hele stad verwoes? En Hy antwoord: Ek sal dit nie verwoes as ek vyf en veertig vind nie.
+En hy het nog verder met Hom gespreek en gesê: Miskien sal daar dan veertig gevind word. En Hy antwoord: Ek sal dit terwille van die veertig nie doen nie.
+Verder sê hy: Laat die HERE tog nie toornig wees nie, en mag ek nog iets sê. Miskien sal daar dertig gevind word. En Hy antwoord: Ek sal dit nie doen as Ek daar dertig vind nie.
+Toe sê hy: Kyk tog, ek het dit gewaag om met die HERE te spreek. Miskien sal daar twintig gevind word. En Hy antwoord: Ek sal dit terwille van die twintig nie verwoes nie.
+Toe sê hy: Laat die HERE tog nie toornig wees nie, en laat my net hierdie keer mag spreek. Miskien sal daar tien gevind word. En Hy antwoord: Ek sal dit terwille van die tien nie verwoes nie.
+En die HERE het weggegaan toe Hy klaar met Abraham gespreek het, en Abraham het na sy woonplek teruggekeer.

1/19

@@ -0,0 +1,38 @@
+En die twee engele het in die aand in Sodom aangekom terwyl Lot in die poort van Sodom sit; en toe Lot hulle sien, het hy opgestaan om hulle tegemoet te gaan en hom gebuig met die aangesig na die aarde toe
+en gesê: Ag, menere, draai tog uit na die huis van u dienaar en bly die nag oor en was u voete; dan kan u vroeg opstaan en u reis voorsit. Maar hulle antwoord: Nee, ons sal liewer op sie plein vernag.
+Maar hy het baie by hulle aangehou, sodat hulle na hom uitgedraai en in sy huis gekom het. En hy het vir hulle ʼn maaltyd klaargemaak en ongesuurde koeke gebak, en hulle het geëet.
+Hulle het nog nie gaan slaap nie toe die manne, die manne van Sodom, die huis omsingel: jonk en oud, die hele bevolking, almal saam.
+En hulle het na Lot geroep en vir hom gesê: Waar is die manne wat vannag na jou gekom het? Bring hulle na ons toe uit, dat ons hulle kan beken.
+Daarop gaan Lot na hulle toe uit voor die deur en sluit die deur agter hom toe
+en sê: My broers, moet tog nie kwaad doen nie.
+Kyk tog, ek het twee dogters wat geen man beken het nie; laat ek dié na julle uitbring, en maak met hulle soos dit goed is in julle oë. Net aan hierdie manne moet julle niks doen nie, want daarom het hulle onder die skaduwee van my dak ingekom.
+Toe antwoord hulle: Gee pad daar! En hulle sê: Hierdie een het gekom om heir as ʼn vreemdeling te vertoef en wil tog gedurig die baas speel. Nou sal ons jou meer kwaad deon as vir hulle. En hulle het sterk op die man, op Lot aangedring en nadergekom om die deur oop te breek.
+Maar die manne het hulle hand uitgesteek en Lot by hulle in die huis gebring en die deur toegesluit.
+Toe slaan hulle die manne wat by die deur was, klein en groot, met blindheid, sodat hulle tervegeefs na die deur gesoek het.
+Daarop sê die manne vir Lot: Wie het jy hier nog? Skoonseuns en jou seuns en jou dogters en almal wat jy het in die stad - bring hulle uit die plek uit;
+want ons gaan hierdie plek verwoes, omdat die geroep oor hulle groot is voor die aangesig van die HERE, en die HERE het ons gestuur om dit te verwoes.
+Toe gaan Lot uit en praat met sy skoonseuns wat met sy dogters sou trou, en sê: Maak julle klaar, gaan uit hierdie plek uit, want die HERE gaan die stad verwoes. Maar hy was in die oë van sy skoonseuns soos een wat gekskeer.
+En toe die dag begin breek, het die engele by Lot aangedring en gesê: Maak jou klaar, neem jou vrou en jou twee dogters wat by jou is, dat jy weens die ongeregtigheidvan die stad nie omkom nie.
+Maar hy het nog getalm. Toe gryp die manne hom en sy vrou en sy twee dogters aan die hand, omdat die HERE hom wou verskoon; en hulle lei hom uit buitekant die stad.
+En toe hulle hul na buite uitgelei het, sê Hy: Vlug vir jou lewe! Moenie omkyk nie, en moenie êrens in die Jordaanstreek bly staan nie. Vlug na die gebergte, dat jy nie omkom nie!
+Daarop aantwoord Lot hulle: Ag nee, HERE!
+Kyk tog, u kneg het genade in u oë gevind, en U het u guns groot gemaak wat U aan my bewys het deur my in lewe te behou. Maar ek is nie in staat om na die gebergte te vlug sonder dat die onheil my inhaal en ek sterwe nie.
+Kyk tog, hierdie stad is naby om daarheen te vlug, en dit is klein. Laat my tog daarheen vlug - is dit nie klein nie? - dat ek kan lewe!
+En Hy sê vir hom: Nou ja, Ek neem jou ook in hierdie saak in guns aan, sodat Ek die stad waar jy van gespreek het, nie sal omkeer nie.
+Vlug gou daarheen, want Ek kan niks doen voordat jy daar aankom nie. Daarom noem hulle die stad Soar.
+Die son het oor die aarde opgegaan toe Lot in Soar aankom.
+En die HERE het swawel en vuur oor Sodom en Gemorra laat reën van die HERE uit die hemel,
+en Hy het hierdie stede omgekeer en die hele Jordaanstreek, ook al inwoners van die stede en wat op die grond groei.
+En sy vrou het agter hom omgekyk, en ʼn soutpilaar geword.
+En Abraham het vroeg in die môre na die plek waar hy voor die aangesig van die HERE gestaan het.
+Toe hy uitkyk oor Sodom en Gemorra en oor die hele land van die Jordaanstreek, sien hy dat die rook van die land optrek soos die rook van ʼn oond.
+En onderwyl God die stede van die Jordaanstreek verwoes, het God aan Abraham gedink en Lot uitgelei uit die omkering toe Hy die stede omgekeer het waar Lot woonagtig was.
+En Lot het uit Soar opgetrek en saam met sy twee dogters gaan woon op die gebergte, want hy was bang om in Soar te woon; daarom het hy saam met sy twee dogters in ʼn spelonk gaan woon.
+En die oudste het vir die jongste gesê: Ons vader is oud, en daar is geen man in die land om, na die reël van die ganse aarde, by ons in te gaan nie.
+Kom, laat ons aan ons vader wyn gee om te drink en met hom gemeenskap hou, sodat ons duer ons vader ʼn geslag aan die lewe kan hou.
+Hulle gee toe dié nag aan hulle vader wyn om te drink, en die oudste het gekom en met haar vader gemeenskap gehad sonder dat hy dit gewaar het toe sy gaan lê en toe sy opstaan.
+Die volgende dag sê die oudste vir die jongste: Kyk, ek het laaste nag met my vader gemeenskap gehad; laat ons hom vannag weer wyn gee om te drink; gaan dan in, hou met hom gemeenskap, dat ons duer ons vader ʼn geslag in die lewe kan hou.
+Hulle gee toe dié nag weer aan hulle vader wyn om te drink, en die jongste het opgestaan en met hom gemeenskap gehad sonder dat hy dit gewaar het toe sy gaan lê en toe sy opstaan.
+So is dan die twee dogters van Lot by hulle vader bevrug geword,
+en die oudste het ʼn seun gebaar en Moab genoem. Hy is die vader van die Moabiete tot vandag toe.
+En die jongste het ook ʼn seun gebaar en hom Ben-Ammi genoem. Hy is die vader van die kinders van Ammon tot vandag toe.

1/2

@@ -1,25 +1,25 @@
 So is dan voltooi die hemel en die aarde met hulle ganse leërmag.
-En God het op die sewende dag sy werk voltooi wat Hy gemaak het, en op die sewende dag gerus van al sy werk wat Hy gewerk het.
+En God het op die sewende dag sy werk voltooi wat Hy gemaak het, en op die sewende dag gerus van al sy werk wat Hy gemaak het.
 En God het die sewende dag geseën en dit geheilig, omdat Hy daarop gerus het van al sy werk wat God geskape het deur dit te maak.
-Dit is die geskiedenis van die hemel en die aarde toe hulle geskape is. Die dag toe die HERE God die aarde en die hemel gemaak het, 
+Dit is die geskiedenis van die hemel en die aarde toe hulle geskape is. Die dag toe die HERE God die aarde en die hemel gemaak het,
 was daar nog geen struike in die veld op die aarde nie, en geen plante van die veld het nog uitgespruit nie; want die HERE God het nog nie laat reën op die aarde nie, en daar was geen mens om die grond te bewerk nie.
-Maar 'n mis het opgetrek uit die aarde en die hele aardryk bevogtig.
-En die HERE God het die mens geformeer uit die stof van die aarde en in sy neus geblaas die asem van die lewe. So het dan die mens 'n lewende siel geword.
-Ook het die HERE God 'n tuin geplant in Eden, in die Ooste, en daar die mens wat Hy geformeer het, 'n plek gegee.
-En die HERE God het allerhande bome uit die grond laat uitspruit, begeerlik om te sien en goed om van te eet; ook die boom van die lewe in die middel van die tuin, en die boom van die kennis van goed en kwaad. 
-En daar het 'n rivier uit Eden uitgegaan om die tuin nat te maak; en daarvandaan het dit verdeel en vier lope gemaak.
-Die naam van die eerste is die Pison. Dit is hy wat om die hele land Hawila loop waar die goud is. 
+Maar ʼn mis het opgetrek uit die aarde en die hele aardryk bevogtig.
+En die HERE God het die mens geformeer uit die stof van die aarde en in sy neus geblaas die asem van die lewe. So het dan die mens ʼn lewende siel geword.
+Ook het die HERE God ʼn tuin geplant in Eden, in die Ooste, en daar die mens wat Hy geformeer het, ʼn plek gegee.
+En die HERE God het allerhande bome uit die grond laat uitspruit, begeerlik om te sien en goed om van te eet; ook die boom van die lewe in die middel van die tuin, en die boom van die kennis van goed en kwaad.
+En daar het ʼn rivier uit Eden uitgegaan om die tuin nat te maak; en daarvandaan het dit verdeel en vier lope gemaak.
+Die naam van die eerste is die Pison. Dit is hy wat om die hele land Hawila loop waar die goud is.
 En die goud van die land is goed. Daar is ook balsemgom en onikssteen.
-En die naam van die twede rivier is Gihon. Dit is hy wat om die hele land Kus loop. 
-En die naam van die derde rivier is Hiddékel. Dit is hy wat oos van Assur loop. En die vierde rivier is die Frat.
+En die naam van die twede rivier is die Gihon. Dit is hy wat om die hele land Kus loop.
+En die naam van die derde rivier is die Hiddékel. Dit is hy wat oos van Assur loop. En die vierde rivier is die Frat.
 Toe het die HERE God die mens geneem en hom in die tuin van Eden gestel om dit te bewerk en te bewaak.
-En die HERE God het aan die mens bevel gegee en gesê: Van al die bome van die tuin mag jy vry eet, 
-maar van die boom van die kennis van goed en kwaad, daarvan mag jy nie eet nie; want die dag as jy daarvan eet, sal jy die dood sterwe. 
-Ook het die HERE God gesê: Dit is nie goed dat die mens alleen is nie. Ek sal vir hom 'n hulp maak wat by hom pas. 
+En die HERE God het aan die mens bevel gegee en gesê: Van al die bome van die tuin mag jy vry eet,
+maar van die boom van die kennis van goed en kwaad, daarvan mag jy nie eet nie; want die dag as jy daarvan eet, sal jy die dood sterwe.
+Ook het die HERE God gesê: Dit is nie goed dat die mens alleen is nie. Ek sal vir hom ʼn hulp maak wat by hom pas.
 En die HERE God het uit die aarde geformeer al die diere van die veld en al die voëls van die hemel en hulle na die mens gebring om te sien hoe hy hulle sal noem. En net soos die mens al die lewende wesens genoem het, so moes hulle naam wees.
-So het die mens dan name gegee aan al die vee en aan die voëls van die hemel en al die wilde diere van die veld, maar vir die mens het hy geen hulp gevind wat by hom pas nie. 
-Toe het die HERE God 'n diepe slaap op die mens laat val; en terwyl hy slaap, het Hy een van sy ribbebene geneem en die plek daarvan met vlees toegemaak. 
-En die HERE God bou die rib wat Hy van die mens geneem het, tot 'n vrou en bring haar na die mens.
-Toe sê die mens: Dit is nou eindelik been van my bene en vlees van my vlees. Sy sal mannin genoem word, want sy is uit man geneem. 
-Daarom sal 'n man sy vader en moeder verlaat en sy vrou aankleef. En hulle sal een vlees wees.
-En hulle was altwee nakend, die mens en sy vrou, maar hulle het hul nie geskaam nie. 
+So het die mens dan name gegee aan al die vee en aan die voëls van die hemel en aan al die wilde diere van die veld, maar vir die mens het hy geen hulp gevind wat by hom pas nie.
+Toe het die HERE God ʼn diepe slaap op die mens laat val; en terwyl hy slaap, het Hy een van sy ribbebene geneem en die plek daarvan met vlees toegemaak.
+En die HERE God bou die rib wat Hy van die mens geneem het, tot ʼn vrou en bring haar na die mens.
+Toe sê die mens: Dit is nou eindelik been van my bene en vlees van my vlees. Sy sal mannin genoem word, want sy is die uit man geneem.
+Daarom sal ʼn man sy vader en moeder verlaat en sy vrou aankleef. En hulle sal een vlees wees.
+En hulle was altwee nakend, die mens en sy vrou, maar hulle het hul nie geskaam nie.

1/20

@@ -0,0 +1,18 @@
+En Abraham het daarvandaan wegetrek na die Suidland en gaan woon tussen Kades en Sur, en in Gerar as vreemdeling vertoef.
+En Abraham het van Sara, sy vrou, gesê: Sy is my suster. Toe laat Abiméleg, die koning van Gerar, Sara haal.
+Maar God het in die nag by Abiméleg gekom in ʼn droom en vir hom gesê: Kyk, jy sal sterwe terwille van die vrou wat jy laat haal het, want sy is ʼn getroude vrou.
+Maar Abiméleg het nog nie naby haar gekom nie; daarom het hy gevra: HERE, sal U ook ʼn regverdige nasie ombring?
+Het hy nie self vir my gesê: Sy is my suster nie? En sy het self ook gesê: Hy is my broer. In die onskuld van my hart en die in die reinheid van my hande het ek die gedoen.
+Daarop antwoord God hom in die droom: Ek weet ook dat jy dit in die onskuld van jou hart gedoen het, en Ek self het jou daarvan teruggehou om nie teen my te sondig nie. Daarom het Ek jou nie toegelaat om haar aan te raak nie.
+Gee dan nou die man se vrou terug, want hy is ʼn profeet; en hy sal vir jou bid, dat jy kan lewe. Maar as jy haar nie teruggee nie, weet dan dat jy sekerlik sal sterwe, jy en al wat joue is.
+Abiméleg was toe die môre vroeg op en het al sy dienaars geroep en die hele saak voor hulle ore vertel. Toe was die manne baie bang.
+En Abiméleg het Abraham laat roep en vir hom gevra: Wat het jy ons aangedoen? En wat het ek teen jou gesondig, dat jy oor my en my koninkryk ʼn groot sonde gebring het? Dinge wat nie mag gebeur nie, het jy my aangedoen.
+Verder sê Abiméleg vir Abraham: Wat het jy bedoel, dat jy dit gedoen het?
+En Abraham antwoord: Ek het gedink, daar is regtig geen vrees vir God in hierdie plek nie, sodat hulle my oor my vrou sal doodmaak.
+En sy is ook werklik my suster; sy is my vader se dogter, maar nie my moeder se dogter nie; en sy het my vrou geword.
+En toe God my uit die huis van my vader laat omswerf het, het ek vir haar gesê: Dit is die guns wat jy van jou kant my moet bewys - op elke plek waar ons kom, moet jy van my sê: Hy is my broer.
+Toe neem Abiméleg kleinvee en beeste, ook slave en slavinne, en gee dit aan Abraham. Ook sy vrou Sara het hy aan hom teruggegee.
+En Abiméleg sê: Daar lê my land voor jou oop; woon waar dit goed is in jou oë.
+En vir Sara sê hy: Hier gee ek aan jou broer duisend sikkels silwer. Hy is vir jou ʼn bedekking van die oë met betrekking tot elkeen wat by jou is, sodat jy in elke opsig geregverdig is.
+Toe het Abraham tot God gebid, en God het Abiméleg gesond gemaak; ook sy vrou en sy slavinne, sodat hulle kon baar.
+Want die HERE het elke moederskoot van die huis van Abiméleg geheel-en-al toegesluit terwille van Sara, die vrou van Abraham.

1/21

@@ -0,0 +1,34 @@
+En die HERE het Sara besoek soos hy beloof het; en die HERE het aan Sara gedoen soos Hy gespreek het;
+Sara het bevrug geword en vir Abraham in sy ouderdom ʼn seun gebaar op die bepaalde tyd wat God gesê het.
+En Abraham het sy seun wat vir hom gebore is, wat Sara vir hom gebaar het, Isak genoem.
+En Abraham het sy seun Isak besny toe hy agt dae oud was, soos God hom beveel het.
+En Abraham was honderd jaar oud toe sy seun Isak vir hom gebore is.
+En Sara het gesê: God het my ʼn gelag gemaak: elkeen wat dit hoor, sal oor my lag.
+Verder sê sy: Wie kon ooit aan Abraham voorspel het: Sara soog kinders? Want ek het ʼn seun gebaar in sy ouderdom.
+En die kind het opgegroei en is gespeen. En Abraham het ʼn groot maaltyd klaargemaak op die dag toe Isak gespeen is.
+Toe sien Sara hoe die seun van Hagar, die Egiptiese slavin, wat sy vir Abraham gebaar het, spot;
+en sy sêVir Abraham: Jaag hierdie slavin en heer seun weg, want die seun van hierdie slavin mag nie saam met my seun Isak erwe nie.
+En die woord was baie verkeerd in die oë van Abraham vanweë sy seun.
+Maar God het vir Abraham gesê: Laat dit nie verkeerd wees in jou oë terwille van die seun en van jou slavin nie. Luister na Sara in alles wat sy van jou verlang, want deur Isak sal daar vir jou ʼn nageslag genoem word.
+Maar ek sal ook die seun van die slavin tot ʼn nasie maak, omdat hy jou kind is.
+Toe is Abraham die môre vroeg op, en hy het brood en ʼn sak water geneem en dit vir Hagar gegee deur dit op haar skouer te sit, en ook die kind, en haar weggestuur. Sy het toe weggegaan en rondgewandel in die woestyn van Berséba.
+En toe die water in die sak op was, het dy die kind onder een van die bosse neergewerp
+en geloop en op ʼn afstand gaan sit so ver as ʼn boog kan skiet; want sy het gesê: Ek wil nie die dood van die kind nie aansien nie. En sy het op ʼn afstand gaan sit en haar stem verhef en geween.
+Toe hoor God dir stem van die seun, en die Engel van God het na Hagar geroep uit die hemel en vir haar gesê: Wat is dit met jou, Hagar? Wees nie bevrees nie, want God het na die stem van die seun geluister op die plek waar hy is.
+Staan op, tel die seun op en hou hom vas met jou hand, want Ek sal hom ʼn groot nasie maak.
+Daarop het God haar oë geopen, en sy sein ʼn put! En sy het geloop en die sak vol water gemaak en die seun laat drink.
+En God was met die seun; en hy het opgegroei en gewoon in die woestyn en ʼn boogskutter geword:
+hy het gewoon in die woestyn Paran; en sy moeder het vir hom ʼn vrou uit Egipteland geneem.
+In dié tyd het Abiméleg en Pigol, sy leërowerste, met Abraham gespreek en gesê: God is met jou in alles wat jy doen.
+Sweer dan nou vir my hier by God dat jy met my en my kroos en my nageslag nie vals sal handel nie; dieselfde guns wat ek jou bewys het, moet jy aan my bewys en aan die land waarin jy as vreemdeling vertoef.
+En Abraham antwoord: Ek sweer.
+Maar Abraham het Abiméleg aangespreek oor ʼn put wat die dienaars van Abiméleg met geweld geneem het.
+Daarop antwoord Abiméleg: Ek weet nie wie dit gedoen het nie, en jy het my die ook nie meegedeel nie, en ek daar ook niks van gehoor nie as net vandag.
+Toe neem Abraham kleinvee en beeste en gee dit aan Abiméleg; en hulle twee het ʼn verbond gemaak;
+Abraham het naamlik die sewe ooilammers van die kleinvee apart uitgekeer.
+Toe sê Abiméleg vir Abraham: Wat beteken hierdie sewe ooilammers wat jy uitgekeer het?
+En hy antwoord: Die sewe ooilammers moet jy uit my hand uit aanneem, sodat dit vir my ʼn getuienis kan wees dat ek hierdie put gegrawe het.
+Daarom noem hulle hulle die plek Berséba, omdat hulle twee daar gesweer het.
+So het hulle dan ʼn verbond gemaak in Berséba. Daarna het Abiméleg en Pigol, sy leërowerste, klaargemaak en na die land van die Filistyne teruggegaan.
+En hy het ʼn geelhuotboom in Berséba geplant en daar die Naam van die HERE, die ewige God, aangeroep.
+En Abraham het baie dae as vreemdeling in die land van die Filistyne vertoef.

1/22

@@ -0,0 +1,23 @@
+Ná hierdie dinge het God Abraham beproef en vir hom gesê: Abraham! En hy antwoord: Hier is ek!
+Toe sê Hy: Neem jou seun, jou enigste, wat jy liefhet, Isak, en gaan nou na die land Moría en offer hom daar as brandoffer op een van die berge wat Ek jou sal aanwys.
+Daarop het Abraham die môre vroeg klaargemaak en sy esel opgesaal en twee van sy dienaars en sy seun Isak saam met hom geneem; en hy het hout gekloof vir ʼn brandoffer en opgestaan en na die plek gegaan wat God hom aangewys het.
+Op die derde dag toe slaan Abraham sy oë op en sien die plek van ver af.
+En Abraham sê vir sy dienaars: Bly hier met die esel; ek en die seun wil daarheen gaan om te aanbid en dan na julle terugkom.
+En Abraham het die hout vir die brandoffer geneem en dit op sy seun Isak gesit, en die vuur en die mes in sy hand geneem. So het hulle dan saam geloop.
+Toe spreek Isak met sy vader Abraham en sê: My vader! En hy antwoord: Hier is ek, my seun! En hy sê: Hier is die vuur en die hout, maar waar is die lam vir ʼn brandoffer?
+En Abraham antwoord: God sal vir Homself die lam vir ʼn brandoffer voorsien, sy seun. So het hulle twee dan saam geloop.
+Toe hulle kom op plek wat God hom aangewys het, het Abraham daar die altaar gebou en die hout reggelê; daarna het hy sy seun Isak gebind en hom op die altaar bo-op die hout gesit.
+Toe steek Abraham sy hand uit en neem die mes om sy seun te slag.
+Maar die Engel van die HERE het na hom van die hemel af geroep en gesê: Abraham, Abraham! En hy antwoord: Hier is ek!
+En hy sê: Moenie jou hand na die seun uitsteek nie en doen hom niks nie; want nou weet Ek dat jy God vrees en jou seun, jou enigste, van My nie teruggehou het nie.
+En toe Abraham sy oë opslaan, sien hy meteens ʼn ram wat agter in die bos met sy horings vasgeraak het. En Abraham het gegaan en die ram geneem en hom as ʼn brandoffer in die plek van sy seun geoffer.
+En Abraham het dié plek genoëm: Die HERE sal voorsien! Sodat vandag nog gesê word: op die berg sal van die HERE sal dit voorsien word.
+Toe roep die Engel van die HERE vir die twede keer na Abraham van die hemel af
+en sê: Ek sweer by Myself, spreek die HERE, omdat jy dit gedoen het en jou seun, jou enigste, nie teruggehou het nie,
+dat Ek jou ryklik sal seën en jou nageslag grootliks sal vermeerder soos die sterre van die hemel en soos die sand wat aan die seestrand is; en jou nageslag sal die poorte van sy vyand in besit neem.
+En Abraham het na sy dienaars teruggekeer; en hulle het klaargemaak en saam na Berséba gegaan. En Abraham het in Berséba bly woon.
+Na hierdie dinge het hulle vir Abraham berig gebring en gesê: Kyk, Milka het ook vir jou broer Nahor seuns gebaar:
+Us, sy eersgeborene, en Bus, sy broer, en Kémuel, die vader van Aram,
+ook Kesed en Haso en Pildas en Jidlaf en Bétuel.
+(En Bétuel was die vader van Rebekka.) Hierdie agt het Milka vir Nahor, die broer van Abraham, gebaar.
+En sy bywyf met die naam van Reiima, sy het ook Tebag en Gaham en Tahas en Máäga gebaar.

1/23

@@ -0,0 +1,20 @@
+En die lewensdae van Sara was honderd sewen-en-twintig jaar. Dit was die lewensjare van Sara.
+En Sara hat gesterwe in Kirjat-Arba, dit is Hebron, in die land Kanaän; en Abraham het gekom om oor Sara te rouklaag en haar te beween.
+Daarna het Abraham opgestaan, van sy dode af weg, en met die seuns van Het gespreek en gesê:
+Ek is ʼn vreemdeling en bywoner onder julle. Gee vir my ʼn graf van my eie by julle, dat ek my dode van my af weg kan begrawe.
+Toe antwoord die seuns van Het Abraham en sê vir hom:
+Luister na ons, meneer! Jy is ʼn vors van God onder ons. Begraaf jou dode in die beste graf wat ons het: niemand sal jou sy graf weier om jou dode te begrawe nie.
+Toe staan Abraham op en buig hom voor die volk vna die land, voor die seuns van Het;
+en hy het met hulle gespreek en gesê: As julle dit goedvind dat ek my dode van my af weg begrawe, luister dan na my en doen vir my ʼn goeie word by Efron die seun van Sohar,
+dat hy aan my gee die spelonk van Magpéla waat aan hom behoort, wat aan die end van sy stuk grond lê; laat hy dit vir die volle prys gee as ʼn graf van my eie onder julle.
+En Efron het tussen die seuns van Het gesit. Toe antwoord Efron, die Hetiet, Abraham voor die ore van die seuns van Het, van almal wat in die poort van sy stad ingaan:
+Nee, meneer, luister na my. Die stuk grond gee ek aan jou; ook die spelonk wat daarin is, dit gee ek aan jou; voor die oë van die seuns van my volk gee ek dit aan jou; begraaf jou dode.
+Daarop het Abraham hom gebuig voor die volk van die land
+en met Efron gespreek voor die ore van die volk van die land: As dit jy is, ag, luister na my! ek gee geld vir die stuk grond; neem dit van my aan, dat ek my dode daar kan begrawe.
+Toe antwoord Efron Abraham en sê vir hom:
+Meneer, luister na my. ʼn Stuk grond van vier honderd sikkels silwer - wat is tussen my en jou? Begraaf maar jou dode.
+Toe luister Abraham na Efron, en Abraham het vir Efron die geld afgeweeg waar hy van gespreek het voor die ore van die seuns van Het - vier honderd sikkels silwer gangbaar by die koopman.
+So het dan die stuk grond van Efron wat in Magpéla teenoor Mamre lê, die stuk grond en die spelonk wat daarin is, en al die bome op die stuk grond en die ganse gebied daarvan rondom staan,
+die eiendom van Abraham geword voor die oë van die kinders van Het, voor almal wat in die poort van sy stad ingaan.
+Daarna het Abraham toe sy vrou Sara begrawe in die spelonk van die stuk grond van Magpéla oostelik van Mamre, dit is Hebron in die land Kanaän.
+So is dan die stuk grond en die spelonk wat daarin was, deur die seuns van Het aan Abraham afgestaan as ʼn graf van sy eie.

1/24

@@ -0,0 +1,67 @@
+En Abraham was oud en ver op sy dae, en die HERE het Abraham in alles geseën.
+Toe sê Abraham vir sy dienaar, die oudste van sy huis wat die opsig gehad het oor al sy goed: Lê tog jou hand onder my heup,
+dat ek jou kan laat sweer by die HERE, die God van die hemel en die God van die aarde, dat jy vir my seun geen vrou sal neem uit die dogters van die Kanaäniete onder wie ek woon nie;
+maar dat jy na my land en my famielie sal gaan om vir my seun Isak ʼn vrou te neem.
+Toe sê die dienaar vir hom: Miskien sal die vrou my nie wil volg na hierdie land nie. Moet ek u seun dan maar terugbring in die land waar u uit weggetrek het?
+En Abraham antwoord hom: Neem jou tog in ag dat jy my seun nie weer daarnatoe bring nie.
+Die HERE, die God van die hemel, wat my uit my vader se huis en uit my geboorteland weggeneem het, en wat met my gespreek en vir my gesweer het met die woorde: Aan jou nageslag sal Ek hierdie land gee - Hý sal sy Engel voor jou uit stuur, en jy moet vir my seun daar ʼn vrou gaan haal.
+Maar as die vrou jou nie wil volg nie, dan is jy ontslae van hierdie eed aan my. Jy moet net my seun nie weer daarnatoe bring nie.
+Toe lê die dienaar sy hand onder die huep van Abraham, sy heer, en hy het vir hom gesweer, met die oog op hierdie saak.
+En die dienaar het tien kamele van die kamele van sy heer geneem en weggegaan met allerhande kosbare goed van sy heer by hom: hy het klaargemaak en na Mesopotámië, na die stad van Nahor, getrek.
+En hy het die kamele laat neerkniel buitekant die stad by ʼn put, teen die aand, teen die tyd dat die vroue uitgaan om water te skep,
+en gesê: HERE, God van Abraham, my heer, laat ek haar tog vandag ontmoet, en bewys guns aan Abraham, my heer.
+Hier staan ek by die fontein terwyl die dogters van die manne van die stad uitkom om water te skep.
+Laat dit nou tog gebeur - as die dogter vir wie ek sê: Hou tog jou kruik, dat ek kan drink, antwoord: Drink, en ek sal ook u kamele laat drink - dan is sy dit wat U bestem het vir u kneg Isak, en daaraan sal ek weet dat U guns aan my heer bewys het.
+Hy het nog nie klaar gespreek nie, of daar kom Rebekka uit wat vir Bétuel, die seun van Milka die vrou van Nahor, Abraham se broer, gebore is, met haar kruik op haar skouer.
+En die dogter was baie mooi van aansien, ʼn jongmeisie, en geen man het haar beken nie. En sy het afgedaal na die fontein en haar kruik vol gemaak en weer opgekom.
+Toe loop die dienaar haar tegemoet en sê: Laat my tog ʼn bietjie water uit jou kruik drink.
+En sy antwoord: Drink, meneer! Daarop laat sy gou haar kruik op haar hand afsak en laat hom drink.
+Nadat sy hom genoeg laat drink het, sê sy: Ek sal vir u kamele ook skep tot hulle genoeg gedrink het.
+Dadelik het sy haar kruik in die drinkbak leeggemaak en weer na die put geloop om te skep en vir al sy kamele gespek.
+En die man het haar stilwyend betrag om te weet of die HERE sy weg voorspoedig gemaak het of nie.
+En toe die kamele genoeg gedrink het, neem die man ʼn goue neustring, ʼn halwe sikkel in gewig, en twee armbande vir haar hande, tien sikkels goud in gewig.
+En hy sê: Wie se dogter is jy? vertel my tog. Is daar plek in die huis van jou vader om te vernag?
+Toe antwoord sy hom: Ek is die dogter van Bétuel , die seun van Milka wat sy vir Nahor gebaar het.
+Verder sê sy vir hom: Daar is ook strooi en voer in oorvloed by ons, ook plek om te vernag.
+Toe buig die man hom neer en aanbid die Here
+met die woorde: Geloof sy die HERE, die God van Abraham, my heer, wat sy goedentierenheid en sy trou aan my heer nie onttrek het nie. Wat my aangaan, die HERE het my op die weg gelei na die huis van die broers van my heer.
+Daarna het die dogter geloop en in die huis van haar moeder vertel wat daar gebuer het.
+En Rebekka het ʼn broer gehad met die naam van Laban, en Laban het uit geloop na die man buite by die fontein.
+Want toe hy die neusring en die armbande aan die hand van sy suster sien en die woorde van sy suster Rebekka hoor, naamlik: So het die man met my gespreek - het hy na die man gegaan terwyl hy nog daar staan by die kamele by die fontein
+en gesê: Kom in, geseënde van die HERE! Waarom staan jy buitekant terwyl ek die huis reggemaak het en ook plek vir die kamele?
+En die man het in die huis ingekom - die kamele is afgesaal en vir die kamele is strooi en voor gegee, en water om sy voete te was en die voete van die manne wat by hom was.
+Daarop het hulle ete voor hom neergesit; maar hy hat gesê: Ek sal nie eet voordat ek my saak voorgedra het nie. En hy antwoord: Spreek maar.
+Toe sê hy: Ek is die dienaar van Abraham.
+En die HERE het my heer baie geseën, sodat hy groot geword het, en vir hom kleinvee en beeste, silwer en goud, slawe en slavinne en kamele en esels gegee.
+En Sara, die vrou van my heer, het vir my heer ʼn seun gebaar nadat sy al oud was; en hy het aan hόm alles oorgegee wat hy besit.
+En my heer het my laat sweer en gesê: Jy moet vir my seun gaan vrou neem vrou neem uit die dogters van die Kanaäniete in wie se land ek ek woon nie;
+maar jy moet gaan na die huis van my vader en na my geslag en vir my seun ʼn vrou gaan haal.
+Toe het ek vir my heer gesê: Miskien sal die vrou my nie wil volg nie.
+Maar hy het my geantwoord: Die HERE voor wie se aangesig ek gewandel het, sal sy Engel met jou saamstuur, en Hy sal jou weg voorspoedig maak, sodat jy vir my seun ʼn vrou uit my geslag en uit die huis van my vader kan gaan haal.
+Dan sal jy ontslae wees van die eed aan my: as jy by my geslag kom en hulle haar aan jou nie wil gee nie, dan is jy ontslae van die eed aan my.
+Ek het toe vandag by die fontein gekom en gesê: HERE, God van Abraham, my heer, as U dan my weg waar op ek gaan, voorspoedig wil maak -
+ek staan hier by die fontein - laat die nou tog gebeur: die jongmeisie wat uitkom om te skep en vir wie ek sal sê: Laat my tog ʼn bietjie water uit jou kruik drink -
+en wat my sal antwoord: Drink u self en ook vir u kamele sal ek skep - sý is die vrou wat die HERE vir die seun van my heer bestem het.
+Ek het nog nie klaar in my hart gepreek nie of daar kom Rebekka uitgekom met haar kruik op die skouer en na die fontein afgedaal en geskep. Ek het toe vir haar gesê: Laat my tog drink!
+En sy het dadelik haar kruik van haar laat afsak en gesê: Drink, en ek sal u kamele laat drink. En ek het gedrink, en sy het ook die kamele laat drink.
+Toe vra ek haar en sê: Wie se dogter is jy? En sy antwoord: Die dogter van Bétuel, die seun van Nahor, wat Milka vir hom gebaar het. Daarop het ek die ring aan haar neus gesit en die armbande aan haar hande,
+en ek het in my aanbidding neergebuig voor die HERE en die HERE geloof, die God van Abraham, my heer, wat my op die regte weg gelei het om die dogter van my heer se broer vir seun te gaan haal.
+As julle dan nou guns en trou aan my heer wil bewys, sê dit vir my; en so nie, sê dit vir my, dat ek regs of links kan gaan.
+Toe antwoord Laban en Bétuel en sê: Van die HERE kom die saak; ons kan jou daar geen kwaad of goed van spreek nie.
+Daar staan Rebekka voor jou, neem haar en gaan heen, dat sy ʼn vrou kan wees vir die seun van jou heer soos die HERE gespreek het.
+Toe die dienaar van Abraham hulle woord hoor, het hy hom voor die HERE neergebuig na die aarde toe.
+Daarna het die dienaar silwer- en goue goed en klere uit gehaal, en dit aan Rebekka gegee; ook aan haar broer en haar moeder het hy kosbare geskenke gegee.
+En hulle het geëet en gedrink, hy en die manne wat hy by was, en die nag oorgebly. Toe hulle die môre vroeg opgestaan het, sê hy: Laat my trek na my heer!
+Maar haar broer en haar moeder sê: Laat die dogter ʼn dag of tien by ons bly; daarna kan jy heengaan.
+Maar hy antwoord hulle: Moenie my ophou nie aangesien die HERE my weg voorspoedig gemaak het; laat my trek, dat ek na my heer kan gaan.
+Toe sê hulle: Laat ons die dogter roep en haar self vra.
+En hulle het Rebekka geroep en vir haar gesê: Wil jy met hierdie man saamgaan? En sy antwoord: Ja.
+Daarop het hulle Rebekka, hulle suster, en haar oppaster laat trek saam met die dienaar van Abraham en sy manne.
+En hulle het vir Rebekka geseën en vir haar gesê: o Ons suster, mag jy duisende van tienduisende word, en mag jou nageslag die poort van hulle vyande in besit neem!
+Toe het Rebekka en haar diesmeisies hulle klaargemaak en op die kamele weggery en die man gevolg. So het die dienaar dan Rebekka saamgeneem en weggetrek.
+En Isak het uit die rigting van die put Lagai-Roϊ gekom; want hy het gaan woon in die Suidland.
+En Isak het teen die aand uitgegaan om te peins in die veld. En toe hy sy oë opslaan, sien hy meteens kamele aankom.
+Rebekka het ook haar oë opgeslaan en Isak gesien. Toe spring sy van die kameel af
+en sê vir die dienaar: Watter man is die wat ons tegemoetloop in die veld? En die dienaar antwoord: Dit is my heer. Toe neem sy die sluier en bedek haar.
+Daarna het die dienaar aan Isak alles vertel wat hy gedoen het.
+En Isak het haar in die tent van sy moeder Sara ingebring en Rebekka geneem, en sy het sy vrou geword; en hy het haar liefgehad. So is dan Isak getroos ná die dood van sy moeder.

1/25

@@ -0,0 +1,34 @@
+En Abraham het weer ʼn vrou geneem met die naam van Ketúra.
+En sy het vir hom Simram en Joksan en Medan en Mídian en Jisbak en Suag gebaar.
+En Joksan was die vader van Skeba en Dedan; en die kinders van Dedan was die Assuriete, Letusiete en Leümmiete.
+En die Midian was: Efa en Efer en Henog en Abída en Eldaä. Hulle almal was seuns van Ketúra.
+En Abraham het aan Isak alles gegee wat hy besit het,
+maar aan die seuns van die bywywe van Abraham het Abraham geskenke gegee en hulle, nog by sy lewe, van sy seun Isak af oos laat wegtrek, na die Oosland.
+En die is die dae van die lewensjaar van Abraham wat hy geleef het: honderd vyf en sewentig jaar.
+Abraham het die asem uit geblaas en in goeie ouderdom gesterwe, oud en afgeleef. En hy is by sy volksgenote versamel.
+En sy seuns Isak en Ismael het hom begrawe in die spelonk van Magpéla, in die stuk grond van Efron, die seun van Sohar, die Hetiet, wat oos van Mamre lê,
+die stuk grond wat Abraham van die seuns van Het gekoop het. Daar is Abraham begrawe en sy vrou Sara.
+Ná die dood van Abraham het God sy seun Isak geseën; en Isak het gewoon by die put van Lagai-Roϊ.
+En die stamboom van Ismael, die seun van Abraham, wat Hagar, die Egiptiese, die slavin van Sara, vir Abraham gebaar het -
+dit is die name van die seuns Ismael, hulle name volgens hulle afstamming: die eersgeborene van Ismael, Nébajot; dan Kedar en Adbeël en Mibsam
+en Misma en Duma en Massa,
+Hadad en Tema, Jetur, Nafis en Kedma.
+Dit is die seuns van Ismael, en dit is hulle dorpe en laers, twaalf vorste volgens hulle volkstamme.
+En dit is die lewensjare van Ismael: honderd sewen-en-dertig jaar; en hy het gesterwe, en hy is versamel by sy volksgenote.
+En hulle het gewoon van Hawila tot by Sur wat oos van Egipte lê in die rigting van Assur. Teenoor al sy broers het hy hom gevestig.
+En dit is die geskiedenis van Isak, die seun van Abraham: Abraham was die vader van Isak.
+En Isak was veertig jaar oud toe hy Rebekka, die dogter van Bétuel, die Arameër uit Paddan-Aram, die suster van Laban, die Arameër, vir hom as vrou geneem het.
+En Isak het die HERE gesmeek met die oog op sy vrou, want sy was onvrugbaar; en die HERE het hom verhoor, sodat sy vrou Rebekka swagner geword het.
+En die kinders het teen mekaar gestamp binne-in haar. Toe sê sy: As dit so gaan, waarvoor leef ek dan? Daarom het sy gegaan om die HERE te raadpleeg.
+En die HERE antwoord haar: Twee nasies is in jou skoot, en twee volke sal van mekaar gaan uit jou liggam; en die een volk sal sterker wees as die ander volk; en die oudste sal die jongste dien.
+En toe haar dae vervul is dat sy moes baar, was daar ʼn tweeling in haar skoot.
+En die eerste is gebore- rooi, geheel-en-al soos ʼn mantel van hare. Daarom het hulle hom Esau genoem.
+En daarna is sy broer gebore terwyl sy hand die hakskeen van Esau vashou. Daarom is hy Jacob genoem. En Isak was sestig jaar oud by hulle geboorte.
+En die seuns het opgegroei: Esau was ʼn jagter, ʼn man van die veld; maar Jacob was ʼn vredeliewende man wat in tente gewoon het.
+En Isak het Esau liefgehad, want wildvleis was na sy smaak; maar Rebekka het Jacob liefgehad.
+En Jacob het ʼn kooksel klaargemaak, en Esau het moeg uit die veld gekom.
+Toe sê Esau vir Jacob: Laat my tog sluk van daardie rooigoed daar, want ek is moeg. Daarom het hulle hom Edom genoem.
+En Jacob antwoord: Verkoop eers jou eersgeboortereg aan my.
+En Esau sê: Kyk, ek gaan sterwe, en wat baat die eersgeboortereg my dan?
+Toe aantwoord Jacob: Sweer eers vir my. En hy het vir hom gesweer en sy eersgeboortereg aan Jacob verkoop.
+En Jacob het vir Esau brood en die kooksel lensies gegee; en hy het geëet en gedrink en opgestaan en weggegaan. So het Esau dan sy eersgeboortereg verag.

1/26

@@ -0,0 +1,35 @@
+En daar wsa ʼn hongersnoot in die land, buiten die eerste hongersnood wat in die dae van Abraham gewees het. Daarom het Isak getrek na Abiméleg, die koning van die Filistyne, na Gerar.
+En die HERE het aan hom verskyn en gesê: Moenie aftrek na Egipte nie; woon in die land wat Ek jou sal wys.
+Vertoef as vreemdeling in hierdie land, en Ek sal met jou wees en jou seën; want aan jou en jou nageslag sal Ek al hierdie land gee: Ek sal die eed bevestig wat Ek jou vader Abraham gesweer het.
+En Ek sal jou nageslag vermeerder soos die sterre van die hemel en aan jou nageslag hierdie land gee, en in jou nageslag sal al die nasies van die aarde geseën word;
+omdat Abraham na my stem geluister en my ordening, my gebooie, my insettinge en my wette onderhou het.
+So het Isak dan in Gerar gebly.
+En toe die manne van die plek hom na sy vrou vra, aantwoord hy: Sy is my suster. Want hy was bang om te sê: My vrou - anders sal die manne van die plek, so het hy gedink, my miskien dood maak terwille vir Rebekka; want sy was mooi van aansien.
+En toe hy al ʼn lang tyd daar was, kyk Abiméleg, die koning van die Filistyne, duer ʼn venster uit en sien hoe Isak speel met Rebekka, sy vrou.
+Daarop roep Abiméleg Isak en sê: Kyk, sy is dan tog jou vrou! Hoe kon jy dan verklaar: Sy is my suster? En Isak antwoord hom: Ek het gedink, ek kan miskien om haar ontwil my lewe verloor!
+En Abimëleg sê: Wat het jy ons aangedoen? Hoe maklik kon een van die mense met jou vrou gemeenskap gehad, en jy ʼn skuld oor ons gebring het!
+Daarop gee Abimëleg bevel aan die hele volk en sê: Wie hierdie man of sy vrou aanraak, sal sekerlik doodgemaak word.
+Isak het toe in dié land gesaai en daardie jaar hondervoudig gewen, want die Here het hom geseën.
+En die man het groot geword en altyddeur groter geword totdat hy baie groot was:
+hy het troppe kleinvee en beeste gehad, en baie bediendes, sodat die Filistyne hom beny het.
+En al die putte wat die dienaars van sy vader, in die dae van sy vader Abraham gegrawe het, dit het die Filistyne toegestop en dit met grond opgevul.
+Toe sê Abiméleg vir Isak: Trek weg van ons, want jy het vir ons te magtig geword.
+Daarop het Isak daarvandaan wegetrek en laer opgeslaan in die dal Gerar en daar bly woon.
+En Isak het die putte weer oopgegrawe wat hulle in die dae van sy vader Abraham gegrawe het, en wat die Filistyne ná die dood van Abraham toegestop het, en dit genoem na die name wat sy vader daaraan gegee het.
+En terwyl die dienaars van Isak in die dal grawe, kry hulle daar ʼn put met lewendige water.
+En die herders van Gerar het getwis met die herders van Isak en gesê: Dit is όns water. Daarom het hy die put Esek genoem, omdat hulle met hom onenigheid gehad het.
+Daarop grawe hulle ʼn ander put, en daaroor het hulle ook getwis. Daarom het hy dit Sitna genoem.
+Toe het hy daarvandaan versit en ʼn ander put gegrawe, en daaroor is nie getwis nie. Daarom het hy dit Rehoböt genoem en gesê: Ja, nou het die HERE vir ons ruimte gemaak en kan ons vrugbaar wees in die land.
+Daarnaa het hy daarvandaan opgetrek na Berséba.
+En die HERE het aan hom in dieselfde nag verskyn en gesê: Ek is die God van Abraham, jou vader. Moenie bang wees nie, want Ek is met jou; en Ek sal jou seën en jou nageslag vermeerder terwille van Abraham, my kneg.
+Toe bou hy daar ʼn altaar, en hy het die Naam van die HERE aangeroep en sy tent opgeslaan; en die dienaars van Isak het daar ʼn put gegrawe.
+Daarop kom Abiméleg na hom van Gerar af, saam met Ahussat, sy vriend, en Pigol, sy leërowerste.
+En Isak sê vir hulle: Waarom het julle na my gekom terwyl julle my haat en my van julle weggestuur het?
+Toe aantwoord hulle: Ons het duidelik gesien dat die HERE met jou is. Daarom het ons gedink: Laat daar tog ʼn eed tussen ons wees, tussen ons en jou; en laat ons ʼn verbond met jou maak:
+Jy moet ons geen kwaad doen nie, net soos ons jou nie aangeraak en aan jou niks as goed gedoen het nie en jou in vrede weggestuur het. Jy is nou eenmaal die geseënde van die HERE.
+Toe maak hy vir hulle ʼn maaltyd klaar, en hulle het geëet en gedrink.
+En hulle was die môre vroeg op en het vir mekaar gesweer. Daarop het Isak hulle laat gaan, en hulle het in vrede van hom af weggetrek.
+Dieselfe dag kom toe die dienaars van Isak en vertel hom van die put wat hulle gegrawe het, en sê vir hom: Ons het water gekry.
+En hy het dt Seba genoem. Daarom is die naam van die stad Berséba tot vandag toe.
+Toe Esau veertig jaar oud was, het hy Judit, die dogter van Beëri, die Hetiet, vir hom as vrou geneem, en Basmat, die dogter van Elon, die Hetiet.
+En hulle was vir Isak en Rebekka ʼn bitter verdriet.

1/27

@@ -0,0 +1,46 @@
+Toe Isak oud geword het en sy oë swak was, sodat hy nie kon sien nie, het hy sy oudste seun Esau geroep en vir hom gesê: My seun! En hy het hom geantwoord: Hier is ek!
+Toe sê hy: Kyk tog, ek het oud geword, ek weet die dag van my dood nie.
+Neem dan nou tog jou wapens, jou pylkoker en jou boog, en gaan uit in die veld en jag vir my ʼn stuk wild
+en maak wir my lekker ete klaar soos ek dit graag wil hê; en bring dit wir my om te eet; sodat my siel jou kan seën voordat ek sterwe.
+En Rebekka het geluister tewyl Isak met sy seun Esau spreek. En Esau het in die veld gegaan om ʼn stuk wild te jag en dit te bring.
+Toe het Rebekka met haar seun Jakob gespreek: Kyk, ek het jou vader met jou broer Esau hoor spreek en sê:
+Bring vir my ʼn stuk wild en maak vir my lekker ete, dat ek kan eet en jou kan seën voor die aangesig van die HERE voor my dood.
+My seun, luister dan nou na my, na wat ek jou beveel.
+Loop nou na sie kleinvee en gaan haal vir my daar twee mooi bokkies, dat ek daarvan vir jou vader ʼn lekker ete kan maak soos hy dit graag wil hê.
+Dan moet jy dit na jou vader bring, dat hy kan eet; sodat hy jou kan seën voor sy dood.
+Toe sê Jakob vir sy moeder Rebekka: Kyk, my broer Esau is ʼn harige man, en ek is ʼn gladde man.
+Miskien sal my vader my betas, en ek sal in sy oë wees soos ʼn spotter; so sou ek dan ʼn vloek oor my bring en nie ʼn seën nie.
+Maar sy moeder antwoord hom: Laat jou vloek op my wees, my seun! Luister net na my en gaan haal dit vir my.
+Toe het hy dit gaan haal en vir sy moeder gebring. En sy moeder het daarvan ʼn lekker ete gemaak soos sy vader graag wou hê.
+Ook neem Rebekka die beste klere van Esau, haar oudste seun, wat by haar in die huis was, en trek dit vir Jakob, haar jongste seun, aan;
+en die velle van die bokkies trek sy oor sy hande en oor die gladdigheid van sy nek,
+en sy gee die lekker ete en die brood wat sy gemaak het, in die hand van Jakob, haar seun.
+Toe kom hy by sy vader en sê: My vader! En hy antwoord: Hier is ek! Wie is jy, my seun?
+En Jakob sê vir sy vader: Ek is Esau, u eersgeborene. Ek het gedoen soos u my beveel het. Lig u tog op, sit en eet van my wildsvleis, dat u siel my kan seën.
+Toe vra Isak sy seun: Hoe het jy dit so gou gekry, my seun? En hy antwoord: Omdat die HERE u God dit my laat teëkom het.
+En Isak sê vir Jacob: Kom tog nader, dat ek jou kan betas, my seun, of jy waarlik my seun Esau is of nie.
+En Jakob het nadergekom na sy vader Isak, en hy het hom betas en gesê: Die stem is Jakob se stem, maar die hande is Esau se hand.
+Maar hy het hom nie geëien nie, omdat sy hande harig was soos sy breor Esau se hande; en hy het hom geseën.
+Hy het naamlik gevra: Is jy waarlik my seun Esau? En hy aantwoord: Ja.
+Toe sê hy: Bring dit vir my nader, dat ek van die wildsvleis van my seun kan eet, sodat my seil jy kan seën. En hy het dit vir hom nadergebring, en hy het geeët. Hy het vir hom ook wyn gebring, en hy het gedrink.
+Daarop sê sy vader Isak vir hom: Kom tog nader en soen my, my seun!
+En hy het nadergekom en hom gesoen. Toe ruik hy die geur van sy klere, en hy seën hom en sê: Kyk, die geur van my seun is soos die geur van die veld wat die HERE geseën het.
+En mag God jou gee van die dou van die hemel en van die vet grond van die aarde en oorvloed van koring en mos.
+Volke sal jou dien, en nasies voor jou neerbuig. Wees ʼn heerser oor jou broers, en die seuns van jou moeder moet hulle voor jou neerbuig. Vervloek is hulle wat jou vloek, en geseënd is hulle wat jou seën.
+Maar toe Isak Jakob klaar gesien het, en Jakob nog skaars van sy vader Isak weggegaan het, kom sy broer Esau van die jag af,
+en hý maak ook ʼn lekker ete en bring dit na sy vader en sê vir sy vader: Laat my vaderhom oplig en eet van die wildsvleisvan sy seun, sodat u siel my kan seën.
+En sy vader Isak vra hom: Wie is jy? En hy antwoord: Ek is u seun Esau, u eersgeborene.
+Toe skrik Isak geweldig en sê: Wie is dit dan wat wild gejag en vir my gebring het? En ek het van alles geëet voordat jy gekom het en hom geseën - ook sal hy geseënd bly!
+Toe Esau die woorde van sy vader hoor, skreeu hy met ʼn baie groot en bitter geroep, en hy sê vir sy vader: Seën mý ook, my vader.
+En hy antwoord: Jou broer het gekom met bedrog en jou seën wegeneem.
+Daarop sê hy: Sou hulle hom Jakob noem, omdat hy my nou twee keer onderkruip het? My eersgeboortereg het hy geneem, en daar het hy nou my seën geneem! Verder vra hy: Het u vir my geen seën oorgehou nie?
+Toe antwoord Isak en sê vir Esau: Kyk, ek het hom heerser oor jou gestel en aan hom al sy broers as dienaars gegee; en ek het hom met koring en mos versorg. Wat kan ek dan nou vir jόu doen, my seun?
+En Esau vra vir sy vader: Het u net een seën, my vader? Seën my ook, my vader! En Esau het sy stem verhef en geween.
+Toe antwoord sy vader Isak en sê vir hom: Kyk, ver van die vet grond van die aarde sal jou woonplek wees, en ver van die dou van die hemel daarbo.
+En van jou swaard sal jy lewe, en jou broer sal jy dien. Maar as jy jou kragte inspan sal jy sy juk van jou nek afdruk.
+Toe het Esau Jakob as vyand behandel vanweë die seën waarmee sy vader hom geseën het, en Esau het in sy hart gedink: Die dae van die rou oor my vader is naby; dan sal ek my broer Jakob doodmaak.
+Maar toe hulle Rebekka die woorde van Esau, haar oudste seun, vertel, stuur sy en laat Jakob, haar jongste seun, roep en sê vir hom: Kyk, jou broer Esau sal hom op jou wreek deur jou dood te maak.
+My seun luister dan nou na my: maak jou klaar vlug tog na Haran, na my broer Laban,
+en bly ʼn rukkie by hom tot die woede van jou broer bedaar,
+tot die toorn van jou broer teen jou bedaar en hy vergeet het wat jy hom aangedoen het. Dan sal ek stuur en jou daar laat haal. Waarom moet ek julle altwee op een dag verloor?
+Verder sê Rebekka vir Isak: Ek is moeg vir my lewe vanweë die dogters van Het. As Jakob ʼn vrou neem uit die dogters van Het, soos húlle is, uit die dogters van die land - waarvoor lewe ek dan?

1/28

@@ -0,0 +1,22 @@
+Toe roep Isak vir Jakob, en hy seën hom; en hy gee aan hom bevel en met die woorde: Jy mag geen vrou neem uit die dogters van Kanaän nie.
+Maak jou klaar gaan na Paddan-Aram, na die huis van Bétuel, juo moeder se vader, en gaan haal vir jou daar ʼn vrou uit die huis van Laban, jou moeder se broer.
+En mag God almagtig jou seën en jou vrugbaar maak en jou vermeerder, sodat jy ʼn menigte van volke kan word.
+En mag Hy jou gee die seën van Abraham, aan jou en jou nageslag saam met jou, dat jy die land van jou vreemdelingskap in besit kan neem wat God aan Abraham gegee het.
+So het Isak Jakob dan weggestuur, en hy het na Paddan-Aram gegaan, na Laban, die seun van Bétuel, die Arameër, die broer van Rebekka die moeder van Jakob en Esau.
+Toe Esau sien dat Isak Jakob geseën en hom weggestuur het om daar vir hom ʼn vrou te gaan haal terwyl hy hom geseën en hom bevel gegee het met die woorde: jy mag geen vrou uit die dogters van Kanaän neem nie;
+en dat Jakob na sy vader en moeder geluister het om na Paddan-Aram te gaan;
+en toe Esau sien dat die dogters van Kanaän sleg was in die oë van sy vader Isak,
+het Esau na Ismael gegaan en Máhalat, die dogter van Ismeal, die seun van Abraham, die suster van Nébajot, by sy vroue vir hom as vrou geneem.
+En Jakob het uit Berséba vertrek en na Haran gegaan.
+Daarop kom hy by ʼn plek waar hy die nag oorgebly het, want die son was al onder. En hy neem een van die klippe van die plek en sit dit onder sy hoof, en hy gaan lê en slaap op dié plek.
+En hy het gedroom dat daar ʼn leer op die aarde opgerig is waarvan die boonste punt aan die hemel raak, terwyl die engele van God op en neer klim daarlangs.
+En die HERE het daarbo-op gestaan en gesê: Ek is die HERE, die God van jou vader Abraham en die God van Isak. Die land waar jy op lê en slaap, sal Ek aan jou en jou nageslag gee;
+en jou nageslag sal wees soos die stof van die aarde, en jy sal uitbrei na die weste en ooste, en na die noorde en suide; en in jou en jou saad sal al die geslagte van die aarde geseën word.
+En kyk, Ek is met jou, en Ek sal jou terugbring in hierdie land. Want Ek sal jou nie velaat nie totdat Ek gedoen het wat Ek jou gesê het.
+Daarop word Jakob uit sy slaap wakker en sê: Waarlik, die Here is op hierdie plek, en ék het dit nie geweet nie.
+En hy het bevrees geword en gesê: Hoe vreeslik is hierdie plek! Dit is hier niks anders as ʼn huis van God nie, en dit is hier die poort van die hemel.
+Toe staan Jakob die môre vroeg op en neem die klip wat hy onder sy hoof gesit het, en rig dit as ʼn gedenksteen op; en hy het olie daaroor uitgegiet.
+En hy het die plek Bet-el genoem; maar die naam van die stad was vantevoere Lus.
+En Jakob  het ʼn gelofte gedoen en gesê: As God met my sal wees om my te bewaar op hierdie weg wat ek gaan, en vir my brood sal gee om te eet en klere om aan te trek,
+en ek behoue na die huis van my vader sal terugkom, dan sal die HERE my God wees.
+En hierdie klip wat ek as gedenksteen opgerig het, sal ʼn huis van God wees, en van alles wat U my gee, sal ek U sekerlik die tiende afstaan.

1/29

@@ -0,0 +1,35 @@
+Toe lig Jakob sy voete op en gaan na die land van die kinders van die ooste.
+En meteens sien hy ʼn put in die veld en drie troppe kleinvee wat daarby lê, want uit dié put het hulle die vee laat drink; en daar was ʼn groot klip op die opening van die put.
+En as al die troppe daar bymekaarkom, rol hulle die klip weg van die opening van die put en laat die vee drink; daarna sit hulle die klip weer op die opening van die put op sy plek.
+Toe sê Jakob vir hulle: My broers, waar is julle vandaan? En hulle antwoord: Ons kom van Haran.
+En hy sê vir hulle: Ken julle Laban, die seun van Nahor? En hulle antwoord: Ons ken hom.
+Verder sê hy vir hulle: Gaan dit goed met hom? En hulle antwoord: Dit gaan goed; en daar kom sy dogter Ragel aan met die vee.
+En sy sê: Kyk, die dag is nog lank; dit is nie tyd on die vee bymekaar te maak nie. Laat die vee drink, en loop, laat hulle wei.
+Toe antwoord hulle: ons kan nie voordat al die troppe bymekaar is nie; dan rol hulle die klip weg van die opening van die put, en ons laat die vee drink.
+Terwyl hy nog met hulle praat, kom Ragel met die kleinvee van haar vader aan, want sy het hulle opgepas.
+Toe Jakob Ragel sien, die dogter van Laban, sy moeder se broer, en die vee van Laben, sy moeder se broer, loop Jakob nader en rol die klip weg van die opening van die put, en hy laat die vee drink van Laban, sy moeder se broer.
+En Jakob het Ragel gesoen en sy stem verhef en geween.
+En Jakob het Ragel vertel dat hy haar vader se broer en die seun van Rebekka was. Daarop het sy geloop en dit aan haar vader vertel.
+Toe Laban die tyding hoor van Jakob, die seun van sy suster, loop hy hom tegemoet en omhels hom en soen hom en bring hom in sy huis. En hy het aan Laban al hierdie dinge vertel.
+Toe sê Laban vir hom: Waarlik, jy is my been en my vlees. En hy het by hom ʼn volle maand gebly.
+Daarop vra Laban vir Jakob: Sou jy my verniet dien, omdat jy my broer is? Sê vir my wat jou loon moet wees.
+En Laban het twee dogters gehad - die naam van die oudste was Lea, en die naam van die jongste Ragel.
+En Lea het dowwe oë gehad, maar Ragel was skoon van gestalte en mooi van aansien.
+En Jakob het Ragel liefgehad, daarom het hy gesê: Ek sal u sewe jaar dien vir Ragel, u jongste dogter.
+Toe antwoord Laban: Dit is beter dat ek haar aan jou gee as dat ek haar aan ʼn ander man gee. Bly by my.
+So het Jakob dan sewe jaar gedien vir Ragel; en hulle was in sy oë soos ʼn paar dae, omdat hy haar liefgehad het.
+Toe sê Jakob vir Laban: Gee tog my vrou, want my dienstyd is om, dat ek by haar mag ingaan.
+Daarop versamel Laban al die manne van die plek, en hy maak ʼn maaltyd klaar.
+Maar in die aand het hy sy dogter Lea geneem en haar na hom gebring; en hy het by haar ingegaan.
+En Laban het aan haar sy slavin Silpa gegee, naamlik aan sy dogter Lea, as slavin.
+En die anderdagmôre - daar was dit Lea! Daarom het hy vir Laban gesê: Wat het jy aan my nou gedoen? Was ek nie vir Ragel by u in diens nie? Waarom het u my dan bedrieg?
+En Laban antwoord: Dit is hier by ons nie die gewoonte om die jongste voor die oudste weg te gee nie.
+Hou die volle bruidsweek met haar; dan sal ons jou die ander een ook gee vir die diens wat jy nόg sewe jaar by my moet volbring.
+En Jakob het so gedoen: hy het die volle bruidsweek met haar gehou. Toe gee hy sy dogter Ragel aan hom as vrou.
+En Labanhet aan sy dogter Ragel sy slavin Bilha gegee as slavin vir haar.
+En het ook by Ragel ingegaan en Ragel ook meer liefgehad as Lea. En hy was by hom nόg sewe jaar in diens.
+En toe die HERE sien dat Lea die minder geliefde was, het Hy haar skoot geopen; maar Ragel was onvrugbaar.
+En Lea het bevrug geword en ʼn seun gebaar en hom Ruben genoem; want sy het gesê: Die HERE het my ellende aangesien, want nou sal my man my liefhê.
+En sy het weer bevrug geword en ʼn seun gebaar en gesê: Die HERE het gehoor dat ek die minder geliefde is en my hierdie een ook gegee. En sy het hom Símeon genoem.
+En sy het weer bevrug geword en ʼn seun gebaar en gesê: Nou eindelik sal my man aan my geheg wees, omdat ek vir hom drie seuns gebaar het. Daarom het sy hom Levi genoem.
+En sy het weer bevrug geword en ʼn seun gebaar en gesê: Díe keer sal ek die HERE loof. Daarom het sy hom Juda genoem. En sy het opgehou met baar.

1/3

@@ -1,24 +1,24 @@
-Maar die slang was listiger as al die diere van die veld wat die HERE God gemaak het. En hy  vir die vrou: Is dit ook so dat God gesê het: Julle mag nie eet van al die bome van die tuin nie?
+Maar die slang was listiger as al die diere van die veld wat die HERE God gemaak het. En hy sê vir die vrou: Is dit ook so dat God gesê het: Julle mag nie eet van al die bome van die tuin nie?
 En die vrou antwoord die slang: Van die vrugte van die bome in die tuin mag ons eet,
-maar van die vrugde van die boom wat in die middel van die tuin is, het God gesê: Julle mag daarvan nie eet nie en dit nie aanroer nie, anders sal julle sterwe.
-Toe sê die slang vir die vrou: Julle sal gewis nie sterwe nie; 
+maar van die vrugte van die boom wat in die middel van die tuin is, het God gesê: Julle mag daarvan nie eet nie en dit nie aanroer nie, anders sal julle sterwe.
+Toe sê die slang vir die vrou: Julle sal gewis nie sterwe nie;
 maar God weet dat as julle daarvan eet, julle oë sal oopgaan, sodat julle soos God sal wees deur goed en kwaad te ken.
-Toe sien die vrou dat die boom goed was om van te eet, en dat hy 'n lus was vir die oë, ja 'n boom wat 'n mens kan begeer om verstand te verkry; en sy neem van sy vrugte en eet en gee ook aan haar man by haar, en hy het geëet.
+Toe sien die vrou dat die boom goed was om van te eet, en dat hy ʼn lus was vir die oë, ja ʼn boom wat ʼn mens kan begeer om verstand te verkry; en sy neem van sy vrugte en eet en gee ook aan haar man by haar, en hy het geëet.
 Toe gaan altwee se oë oop, en hulle word gewaar dat hulle nakend was; en hulle het vyeblare aanmekaargewerk en vir hulle skorte gemaak.
 En hulle het die stem van die HERE God gehoor terwyl Hy wandel in die tuin in die aandwindjie; en die mens en sy vrou het hulle verberg vir die aangesig van die HERE God tussen die bome van die tuin.
-Toe roep die HERE God na die mens en sê vir hom: Waar is jy? 
+Toe roep die HERE God na die mens en sê vir hom: Waar is jy?
 En hy antwoord: Ek het u geruis gehoor in die tuin en gevrees, want ek is nakend; daarom het ek my verberg.
 En Hy sê: Wie het jou te kenne gegee dat jy nakend is? Het jy geëet van die boom waarvan Ek jou beveel het om nie te eet nie?
 En die mens antwoord: Die vrou wat U gegee het om by my te wees, sy het my van die boom gegee, en ek het geëet.
 En die HERE God sê vir die vrou: Wat het jy nou gedoen? En die vrou antwoord: Die slang het my bedrieg, en ek het geëet.
-Toe sê die HERE God vir die slang: Omdat jy dit gedoen het, is jy vervloek onder al die vee en al die diere van die veld. Op jou buik moet jy siel, en stof moet jy eet al die dae van jou lewe.
-En Ek sal vyandskap stel tussen jou en die vrou, en tussen jou saad en haar saad. Hý sal jou die kop vermorsel, en jý sal hom in die hakskeen byt. 
-Vir die vrou het Hy gesê: Ek sal grootliks vermeerder jou moeite en jou swangerskap; met smart sal jy kinders baar; en na jou man sal jou begeerte wees, en hý sal oor jou heers. 
+Toe sê die HERE God vir die slang: Omdat jy dit gedoen het, is jy vervloek onder al die vee en al die diere van die veld. Op jou buik moet jy seil, en stof moet jy eet al die dae van jou lewe.
+En Ek sal vyandskap stel tussen jou en die vrou, en tussen jou saad en haar saad. Hý sal jou die kop vermorsel, en jý sal hom in die hakskeen byt.
+Vir die vrou het Hy gesê: Ek sal grootliks vermeerder jou moeite en jou swangerskap; met smart sal jy kinders baar; en na jou man sal jou begeerte wees, en hý sal oor jou heers.
 En vir die mens het Hy gesê: Omdat jy geluister het na die stem van jou vrou en van die boom geëet het waarvan Ek jou beveel het om nie te eet nie - vervloek is die aarde om jou ontwil; met moeite sal jy daarvan eet al die dae van jou lewe.
 Ook sal dit vir jou dorings en distels voortbring; en jy sal die plante van die veld eet.
 In die sweet van jou aangesig sal jy brood eet totdat jy terugkeer na die aarde, want daaruit is jy geneem. Want stof is jy, en tot stof sal jy terugkeer.
 En die mens het sy vrou Eva genoem, omdat sy moeder geword het van al wat lewe.
 En die HERE God het vir die mens en sy vrou rokke van vel gemaak en dit hulle aangetrek.
 Toe sê die HERE God: Nou het die mens geword soos een van Ons deur goed en kwaad te ken. As hy nou maar nie sy hand uitsteek en ook van die boom van die lewe neem en eet en lewe in ewigheid nie!
-Toe stuur die HERE God hom weg uit die tuin van Eden om die grond te bewerk waar hy uit geneem is. 
-So het Hy dan die mens weggedrywe en gérubs aan die oostekant van die tuin van Eden laat woon, met die swaard wat vlam en flikker, om die toegang tot die boom van die lewe te bewaak.   
+Toe stuur die HERE God hom weg uit die tuin van Eden om die grond te bewerk waar hy uit geneem is.
+So het Hy dan die mens weggedrywe en gérubs aan die oostekant van die tuin van Eden laat woon, met die swaard wat vlam en flikker, om die toegang tot die boom van die lewe te bewaak.

1/30

@@ -0,0 +1,43 @@
+En toe Ragel sien dat sy vir Jakob geen kinders baarnie, het Ragel haar suster beny an vir Jakob gesê: Gee vir my kinders of anders sterf ek.
+Toe het Jakob kwaad geword vir Ragel en gevra: Is ek in die plek van God wat die vrug van die skoot aan jou onthou het?
+En sy antwoord: Daar is my slavin Bilha; gaan by haar in, dat sy op my knieë kan baar, en ek ook uit haar gebou kan word.
+Daarop het sy aan hom haar slavin Bilha as vrou gegee. en Jakob het by haar ingegaan.
+En Bilha het swanger geword en vir Jakob ʼn seun gebaar.
+Toe sê Ragel: God het my aan my reg verskaf en my ook verhoor en my ʼn seun gegee. Daarom het sy hom Dan genoem.
+En Bilha, die slavin van Ragal, het weer bevrug geword en vir Jakob ʼn tweede seun gebaar.
+Toe sê Ragel: Ek het worstelinge van God met my suster geworstel en ook oorwin. En sy het hom Náftali genoem.
+En toe Lea sien dat sy opgehou het met baar, neem sy haar slavin Silpa en gee haar aan Jakob as vrou.
+En Silpa, die slavin van Lea, het vir Jakob ʼn seun gebaar.
+Toe sê Lea: Gelukkig! En sy het hom Gad genoem.
+Daarna het Silpa, die slavin van Lea, het vir Jakob ʼn tweede seun gebaar.
+Toe sê Lea: Ek, gelukkige! Want die dogters sal my prys. En sy het hom Aser genoem.
+En Ruben het in die dae van die koringoes gegaan en in die veld liefdesappels gekry en dit na sy moeder Lea gebring. Toe sê Ragel vir Lea: Gee my tog van jou seun se lifdesappels.
+Maar sy antwoord haar: Is dit nie genoeg dat jy my man geneem het dat jy ook my seun se liefdesappels wil neem nie? En Ragel sê: Daarom mag hy vir jou seun se liefdesappels vannag by jou slaap.
+Toe Jakob dan die aanduit die veld kom, geen Lea hom tegemoet met die woorde: Jy moet na mý kom, want ek het jou eerlik gehuur vir my seun se liefdesappels. En hy het dié nag by haar geslaap.
+En God het verhoor: sy het bevrug geword en vir Jakob ʼn vyfde seun gebaar.
+Toe sê Lea: God het my loon gegee, omdat ek my slavin aan my man gegee het. En sy het hom Issaskar genoem.
+En Lea het weer bevrug geword en vir Jakob ʼn sesde seun gebaar.
+Toe sê Lea: God het ʼn mooi geskenk aan my gegee; nou sal my man eindelik by my woon, want ek het vir hom ses seuns gebaar. En sy het hom Sébulon genoem.
+En daarna het sy ʼn dogter gebaar en haar Dina genoem.
+En God het aan Ragel gedink, en God het haar verhoor en haar skoot geopen:
+sy het bevrug geword en ʼn seun gebaar. Toe sê sy: God het my smaad weggeneem.
+En sy het hom Josef genoem en gesê: Mag die HERE vir my ʼn ander seun daar byvoeg!
+En nadat Ragel Josef gebaar het, sê Jakob vir Laban: Laat my trek, dat ek na my woonplek en my land kan gaan.
+Gee my vroue en my kinders waarvoor ek u gedien het, dat ek kan gaan; want u weet self hoe ek u gedien het.
+Daarop antwoord Laban hom: As ek guns in jou oë gevind het - Ek het duer tekens uitgevind dat die HERE my om jou ontwil geseën het.
+Verder sê hy: Bepaal vir my jou loon, en ek sal dit gee.
+Toe antwoord hy hom: U weet self hoe ek u gedien het, en wat u vee by my geword het.
+Want min was dit wat u vόόr my gehad het, en dit het sterk vermeerder; en die HERE het u geseën op mu voetspoor. Wanneer sal ek dan nou ook vir my huis werk?
+En hy vra: Wat moet ek jou gee? Toe antwoord Jakob: U hoef my niks te gee nie. As u hierdie ding vir my wil doen, dan wil ek weer u kleinvee oppas, ja versorg -
+ek sal vandag deur al u kleinvee duer - gaan an daaruit al die gestippelde en bont vee uitkeer: al die vee onder die skaaplammers wat swart aan hulle het, en die bontes en gestippeldes onder die bokke, dit moet my loon wees.
+En my regverdigheid sal later vír my getuig: as u kom met betrekking tot my loon wat voor u is, dan sal alles wat nie gestipple of bont is onder die bokke, en wat nie swart aan hulle het onder die skaaplammers nie, gesteelde goed by my wees.
+Toe antwoord Laban: Goed, laat dit wees volgens jou woord!
+En hy het dieselfde dag uitgekeer die gestreepte en bont bokke en al die gestippelde en bont bokooie, almal wat wit aan hulle gehad het, en almal wat swart aan hulle gehad het onder die skaaplammers, en dit aan sy seuns afgegee.
+En hy het ʼn afstandvan drie dae bepaal tussen hom en Jakob; en Jakob het die orige klienvee van Laban opgepas.
+Toe neem Jakob vir hom groen latte van populier-, amendel- en plataanhout, en hy skil daarin wit strepe, sodatdie wit van die latte uitkom;
+en hy sit die latte wat hy geskil het vlak voor die vee in die trogge in die drinkbakke waar die vee kom drink het; en hulle het verhit geword as hulle kom drink.
+En die vee het verhit geword by die latte, en die vee het gelam gestreeptes, gestippeldes en bontes.
+Toe skei Jakob die lammers, en hy draai die koppe van die vee na die gestreeptes en almal wat swart aan hulle het onder Laban se vee. En hy het vir hom aparte troppe gemaak en dit nie onder Laban se vee gesit nie.
+En elke keer as die sterkste diere verhit word, sit Jakob die latte voor die oë van die vee in die trogge, sodat hulle verhit word by die latte.
+Maar as die vee swakkerig was, het hy dit nie ingesit nie; so was dan die swakkes vir Laban en die sterkes vir Jakob.
+En die man het buitegewoon uitgebrei en baie kleinvee en slavinne en slawe en kamele en esels gehad.

1/31

@@ -0,0 +1,55 @@
+Toe hoor hy die woorde van die seuns van Laban, dat hulle sê: Jakob het alles geneem wat ons vader sʼn was; en uit wat ons vader sʼn was, het hy al hierdie rykdom verwerf.
+Jakob het ook meteens aan die aangesig van Laban gesien dat hy nie meer vir hom was soos gister en eergister nie.
+En die HERE het vir Jakob gesê: Gaan terug na die land van jou vaders en na jou famielie; en Ek sal met jou wees.
+Toe stuur Jakob en laat Ragel en Lea veld toe roep na sy kleinvlee
+en sê vir hulle: Ek sien aan die aangesig van julle vader dat hy teenoor my nie meer is soos gister en eergister nie, maar die God van my vader was met my.
+En julle weet self dat ek mat al my krag julle vader gedien het;
+maar julle vader het my bedrieg: hy het my loon tienmaal verander. Maar God het hom nie toegelaat om my skade aan te doen nie.
+As hy sê: die gestippldes sal jou loon wees, dan lam al die vee gestippldes. En as hy sê: Die gestreeptes sal jou loon wees, dan lam al die vee gestreeptes.
+So het God dan die vee van julle vader weggeneem en aan my gegee.
+Eenkeer, in die tyd toe die kleinvee verhit was, het ek my oë opgeslaan en in ʼn droom gesien dat die bokke wat dat die bokke wat die kleinvee bespring, gestreep, gestippel en bont was.
+En die Engel van God sê vir my in die droom: Jakob! En ek antwoord: Hier is ek!
+En Hy sê: Slaan tog jou oë op en kyk: al die bokke wat die kleinvee bespring, is gestreep, gestippel en bont, want Ek het alles gesien wat Laban jou aandoen.
+Ek is die God van Bet-el waar jy die gedenksteen gesalf het, waar jy aan My ʼn gelofte gedoen het. Maak jou dan nou klaar, trek weg uit hierdie land en gaan terug na jou geboorteland.
+Toe antwoord Ragel en Lea en sê vir hom: Het ons nog deel of erfenis in die huis van ons vader?
+Word ons nie deur hom as vreemdelinge beskou nie? Want hy het ons verkoop en ons geld ook gedurig deurgebring.
+Want al die rykdom wat God van ons vader weggeneem het, kom ons en ons kinders toe. Doen dan nou alles wat God jou gesê het.
+Toe maak Jakob hom klaar, en hy laai sy kinders en sy vroue op die kamele,
+en hy voer al sy vee weg en al sy goed wat hy versamel het, die vee wat syne was, wat hy in Paddan-Aram versamel het, om te gaan na sy vader Isak in die land Kanaän.
+Onderwyl Laban gaan om sy kleinvee te skeer, het Ragel die huisgode van haar vader gesteel.
+En Jakob het Laban, die Arameër, mislei deur hom nie te vertel dat hy wou vlug nie.
+So het hy dan gevlug met alles wat hy had: hy het hom klaar gemaak en deur die Eufraat gegaan en sy aangesig gerig na die gebergte van Gílead.
+En op die derde dag kry Laban die tyding dat Jakob gevlug het.
+Daarop het hy sy broers saam met hom geneem en hom agternagejaag, ʼn afstand van sewe dae, en hom ingehaal in die gebergde van Gílead.
+Maar God het na Laban, die Arameër, in die nag gekom in ʼn droom en vir hom gesê: Pas nou op dat jy met Jakob geen goed of kwaad spreek nie.
+En Laban het Jakob ingehaal: Jakob het sy tent al opgeslaan gehad in die gebergte, en Laban met sy broers het dit opgeslaan in die gebergte van Gílead.
+Toe vra Laban vit Jakob: Wat het jy gedoen dat jy my mislei en my dogters soos krygsgevangene wegevoer het?
+Waarom het jy stillietjies gevlug en my mislei en my dit nie vertel nie, dat ek jou met vrolikheid en liedere, met tamboeryn en siter kon weggebring het.
+Ook het jy my nie toegelaat om my seuns en dogters te soen nie. Nou het jy dwaas gehandel.
+Dit is in my mag om julle skade aan te doen, maar die God van julle vader het laaste nag met my gespreek en gesê: Pas nou op om met Jakob geen goed of kwaad te spreek nie.
+Nou is jy dan eenmaal aan 't trek, omdat jy so erg verlang het na die huis van jou vader - maar waarom het jy my gode gesteel?
+Toe antwoord Jakob en sê vir Laban: Omdat ek bevrees was, want ek het gedinku sal miskien u dogters met geweld van my wegneem.
+Die een by wie u u gode vind - hy mag nie lewe nie! Ondersoek wat by my is in teenwoordigheid van ons broers, en neem dit vir u. Maar Jakob het nie geweet dat Ragel dit gesteel het nie.
+Toe gaan Laban in die tent van Jakob en in die tent van Lea en in die tent van die twee slavinne, maar hy het niks gekry nie; en toe hy uit die tent van Lea uitgaan, kom hy in die tent van Ragel.
+Maar Ragel het die huisgode geneem en dit in die kameelsaal weggepak en daarop gaan sit. En Laban het die hele tent duergevoel, maar niks gekry nie.
+Daarop sê sy vir haar vader: My heer moet nie baie kwaad kyk nie, omdat ek nie vir u kan opstaan nie; want dit is met my volgens die reël van die vroue. En hy het gesoek, maar die huisgode nie gekry nie.
+Toe word Jakob kwaad, en hy het met Laban getwis; en Jakob het geantwoord en vir Laban gesê: Wat is my oortreding, wat is my sonde, dat u my so vurig agternagesit het?
+Noudat u al my goed duergevoel het - wat het u van al u huisraad gevind? Sit dit hier voor my broers en u broers, en laat hulle oordeel tussen ons twee.
+Twintig jaar was ek nou by u. U skaap- en bokooie het geen misdrag gehad nie, en die ramme van u kleinvee het ek nie geëet nie.
+Wat die wilde diere verskuer het, het ek nie na u gebring nie: ek moes dit vergoed; van my hand het u dit geëis, of dit al bedags gesteel is of snags gesteel is.
+Ek was ʼn man wat bedags deur die hitte verteer is, en snags duer die koue, en my slaap het gevlug van my oë.
+Twintig jaar was ek nou in u huis; veertien jaar het ek u gedien vir u twee dogters en ses jaar vir u kleinvee; en u het my loon tienmaal verander.
+As die God van my vader, die God van Abraham en die Vrees van Isak, nie aan my kant was nie - ja dan sou u my met leë hande weggestuur het. God het my ellende en die moeitevolle arbeid van my hande aangesien en laaste nag geoordeel.
+Toe antwoord Laban en sê vir Jakob: Die dogters is my dogters, en die seuns is my seuns, en die kleinvee is my kleinvee, ja alles wat jy sien, is myne; maar my dogters - wat sal ek hulle vandag kan aandoen, of aan hulle seuns wat hulle gebaar het?
+Kom dan nou, laat ons ʼn verbond maak, ek en jy, dat dit ʼn getuie tussen my en jou kan wees.
+Daarop het Jakob ʼn klip geneem en dit as gedenksteen opgerig.
+En Jakob het vir sy broers gesê: Bring klippe bymekaar! En hulle het klippe gaan haal en ʼn hoop gemaak en daar op die hoop geëet.
+En Laban het dit Jegar-Sahadúta genoem, maar Jakob het dit Gal-ed genoem.
+Toe sê Laban: Hierdie hoop is vandag ʼn getuie tussen my en jou. Daarom het hulle dit Gal-ed genoem,
+en ook Mispa, omdat hy gesê het: Mag die HERE wag hou tussen my en jou as ons mekaar nie meer sien nie.
+As jy my dogters mishandel, en as jy vroe neem by my dogters - ʼn mens is nie by ons nie - kyk, God is getuie tussen my en jou.
+Verder sê Laban vir Jakob: Dáar is dié hoop kippe, en daar is die gedenksteen wat ek tussen my en jou opgerig het -
+hierdie hoop klippe is getuie, en die gedenksteen is getuie dat ék na jou kant toe hierdie hoop nie sal verbytrek nie, en dat jý na my kant toe hierdie hoop en hierdie gedenksteen sal verbytrek met slegte bedoelinge nie.
+Die God van Abraham en die God van Nahor, die God van hulle vader, sal regter tussen ons wees. En Jakob het gesweer by die Vrees van sy vader Isak.
+Toe het Jakob ʼn offer gebring op die gebergte en sy broers genooi om brood te eet. En hulle het brood geëet en die nag in die gebergte oorgebly.
+En Laban het die môre vroeg opgestaan en sy seuns en sy dogters gesoen en hulle geseëen. Daarna het Laban vertrek en teruggegaan na sy woonplek.

1/32

@@ -0,0 +1,32 @@
+Jakob het ook verder gereis, en die engele van God het hom ontmoet.
+Toe hy hulle sien, sê Jakob: Dit is ʼn leër van God! En hy het die plek Mahanáim genoem.
+En Jakob het boodskappers uitgestuur voor hom uit na sy broer Esau in die land Seϊr, die landstreek van Edom,
+en aan hulle bevel gegee met die woorde: So moet julle vir my heer, vir Esau sê: So sê Jakob, u dienaar - ek het as vreemdeling vertoef by Laban en daar gebly tot nou toe;
+en ek het beeste en esels, kleinvee en slawe en slavinne verwerf, en my heer dit laat weet, sodat ek guns mag vind in u oë.
+En die boodskappers het na Jakob teruggekom en gesê: Ons het by u broer Esau gekom, en hy trek u alreeds tegemoet en vier honderd man saam met hom.
+Toe het Jakob baie bevrees en benoud geword, en hy het die mense wat by hom was, sowel as die kleinvee en beeste en kamele in twee laers verdeel;
+want hy het gedink: As Esau op die een laer afkom en dit verslaan, sal die laer wat oorbly, vryraak.
+En Jakob het gesê: o God van my vader Abraham en God van my vader Isak, o HERE, wat my beveel het: Gaan terug na jou land en jou famielie, en Ek sal aan jou goed doen -
+ek is te gering vir al fie gunste en al die trou wat U aan u kneg bewys het; want ek het met my staf oor hierdie Jordaan getrek en nou twee laers geword.
+Reg my tog uit die hand van my broer, uit die hand van Esau, want ek is bang vir hom, dat hy sal kom en my doodslaan, die moeder saam met die kinders.
+U het tog self gesê: Ek sal sekerlik aan jou goed doen en jou nageslag maak soos die sand van die see wat vanweë die menigte nie getel kan word nie.
+En hy het dié nag daar oorgebly en van wat in sy besit was, ʼn geskenk geneem vir sy broer Esau:
+twee honderd bokooie en twintig bokke, twee honderd skaapooie en twintig ramme,
+dertig kameelkoeie wat in die melk was, met hulle kalfies, veertig koeie en tien bulle, twintig eselinne en tien jong esels;
+en hy het hulle aan sy dienaars afgegee, elke trop apart, en vir sy dienaars gesê: Trek voor my uit en laat ʼn plek oop tussen trop en trop.
+Daarop gee hy aan die eerste een bevel en sê: As my broer Esau jou teëkom en jou vra: Aan wie behoort jy? en waarheen gaan jy? en wie sʼn is die goed daar voor jou?
+dan moet jy antwoord: U dienaar Jakob syne. Dit is ʼn gesenk wat hy aan my heer Esau stuur; en hy self kom dadelik agter ons aan.
+En hy het ook bevel gegee aan die twede en aan die derde en aan almal wat agter die troppe geloop het, en gesê: Net so moet julle Esau antwoord as julle hom kry -
+julle moet sê: Ook u dienaar Jakob, dadelik kom hy agter ons aan. Want hy het gedink: Laat ek hom versoen met die geskenk wat voor my uit gaan, en daarna sy aangesig sien - miskien sal hy my in guns aaneem.
+So het die geskenk dan voor hom uit gegaan, maar hy self het dié nag in die laer gebly.
+En hy dieselfde nag opgestaan en sy twee vroue en sy twee slavinne en sy elf kinders geneem en deur die drif van Jabbok getrek:
+hy het hulle geneem en hulle duer die rivier laat trek; ook laat deurtrek wat aan hom behoort het.
+Maar Jakob het allen agtergebly, en ʼn man het met hom geworstel tot dagbreek.
+En toe Hy sien dat Hy hom nie kon oorwin nie, slaan Hy hom op sy heupbeen, sodat die heupbeen van Jakob uit lid geraak het in die worsteling met hom.
+Toe sê Hy: Laat My gaan, want die dag het gebreek. Maar hy antwoord: Ek sal U nie laat gaan nie tensy dat U my seën.
+En Hy vra hom: Hoe is jou naam? En hy antwoord: Jakob.
+Toe sê Hy: Jy sal nie meer Jakob genoem word nie, maar Israel; want jy het geworstel met God en met die mense en het oorwin.
+Daarop vra Jakob en sê: Maak tog u Naam bekend! En Hy antwoord: Waarom vra jy tog na my Naam? En Hy het hom daar geseën.
+Toe noem Jakob die plek Pniël; want, het hy gesê, ek het God gesien van aangesig tot aangesig, en tog is my lewe gered.
+En die son het vir hom opgegaan net toe hy Pnuel verby was; en hy was mank aan sy heup.
+Daarom eet die kinders van Iarael die heupséning wat aan die heupbeen is, tot vandag toe nie, omdat Hy Jakob op die heupbeen, aan die heupséning geslaan het.

1/33

@@ -0,0 +1,20 @@
+En Jakob het sy oë opgeslaan, en toe hy meteens Esau sien aankom en vier honderd man saam met hom, het hy die kinders onder Lea en Ragel en onder die twee slavinne verdeel.
+En hy het die slavinne met hulle kinders eerste, en Lea met haar kinders daaragter, en Rachel en Josef laaste opgestel;
+maar hy self het voor hulle uit gegaan en hom sewemaal na die aarde gebuig totdat hy by sy broer gekom het.
+Toe loop Esau hom tegemoet en omhels hom en val hom om die hals en soen hom; en hulle het geween.
+Daarna het hy sy oë opgeslaan en die vroue en kinders gesien en gesê: Wie het jy daar by jou? En hy antwoord: Die kinders wat God uit genade aan u dienaar geskenk het.
+En die slavinne het nadergekom, hulle en hulle kinders, en hul neergebuig.
+En Lea het ook nadergekom met haar kinders en hul neergebuig; daarna het Josef nadergekom en Ragel en hul neergebuig.
+Daarop sê hy: Wat is jou bedoeling met daardie hele laer wat ek teëgekom het? En hy antwoord: Om guns te vind in die oë van my heer.
+Maar Esau sê: Ek het baie, my broer! Wat joue is, laat dit joue bly!
+Toe antwoord Jakob: Ag nee, as ek nou guns in u oë gevind het, neem dan my geskenk uit my hand aan. Want daarom het ek u aangesig te sien gekry soos ʼn mens die aangesig van God sien, en u het behae in my gehad.
+Neem tog my geskenk wat u aangebied is, want God het my dit uit genade gegee, en ek het volop. En hy het by hom aangehou, sodat hy dit aangeneem het.
+Daarop sê hy: Laat ons opbreek en verder trek, en ek sal langs jou trek.
+Maar hy antwoord hom: My heer weet dat die kinders swak is, en dat ek lammerooie en melkkooie by my het; as ʼn mens hulle net een dag ooreis, dan sterf al die kleinvee.
+My heer moet maar voor sy dienaar uit trek, en ék sal op my gemak trek na die gang van die vee wat voor my uit gaan, en na die gang van die die kinders tot ek by my heer in Seϊr aankom.
+Toe sê Esau: Laat my tog van die manskappe wat by my is, by jou laat staan. En hy antwoord: Waarvoor dan? Laat my guns in die oë van my heer vind!
+So het Esau dan dié dag teruggegaan padlangs na Seϊr toe.
+Maar Jakob het na Sukkot weggetrek en vir hom ʼn huis gebou en takkrale vir sy vee gemaak. Daarom het hy die plek genoem Sukkot.
+En Jakob het behoue aangekom in die stad Sigem wat in die land Kanaän is toe hy van Paddan-Aram gekom het - hy het sy laer voor die stad opgeslaan
+en die stuk grond gekoop waar hy sy tent opgeslaan het, van die seuns van Hemor, die vader van Sigem, vir honderd geldstukke.
+Daar het hy ook ʼn altaar opgerig en dit genoem: Die God van Israel is God.

1/34

@@ -0,0 +1,31 @@
+En Dina, die dogter van Lea, wat sy vir Jakob gebaar het, het uitgegaan om die dogters van die land te besoek.
+Toe Sigem, die seun van Hemor, die Hewiet, die vors van die land, haar sien, het hy haar gegryp en met haar gemeenskap gehad en haar onteer.
+En sy siel het verkleef geraak aan Dina, die dogter van Jakob; en hy het die dogter liefgehad en na die hart van die dogter gespreek.
+Sigem het ook met sy vader Hemor gespreek en gesê: Neem daardie dogter vir my as vrou.
+Toe Jakob dan hoor dat hy sy dogter Dina onteer het, was sy seuns in by die vee in die veld; en Jakob het geswyg totdat hulle gekom het.
+En Hemor, die vader van Sigem, het na Jakob uitgegaan om met hom te spreek.
+En de seuns van Jakob het uit die veld gekom toe hulle dit hoor; en die manne was gegrief en baie kwaad, omdat hy ʼn dwaasheid in Israel begaan het deur met die dogter van Jakob gemeenskap to hou: so iets moes nie gewees het nie.
+Toe spreek Hemor met hulle en sê: Die siel van my seun Sigem is verlief op julle dogter: gee haar tog aan hom as vrou
+en verswaer julle met ons: gee aan ons julle dogters, en neem vir julle ons dogters.
+Bly maar by ons woon, en die land sal voor julle oop lê; woon en trek rond daarin en verwerf vaste besittings daarin.
+En Sigem sê vir haar vader en haar broers: Laat my guns vind in julle oë, en wat julle van my eis, sal ek gee.
+Vra my ʼn baie groot koopprys en geskenk, en ek sal dit gee soos julle vir my së; gee my net die dogter as vrou.
+Toe antwoord die seuns van Jakob vir Sigem en Hemor, sy vader, met bedrog - hulle het so gespreek, omdat hy hulle suster Dina onteer het -
+en sê vir hulle: Ons kan dit nie doen om ons suster vir ʼn man te gee wat die voorhuid het nie, want dit sou ʼn skande vir ons wees.
+Net op hierdie voorwaarde kan ons inwillig: as julle word soos ons deurdat almal wat manlik is onder julle, besny word.
+Dan sal ons ons dogters aan julle gee, en ons sal julle dogters vir ons neem; en ons sal by julle woon en een volk word.
+Maar as julle nie na ons luister om besny te word nie, dan neem ons ons dogter en ons trek weg.
+En hulle woorde was goed in die oë van Hemor en in die oë van Sigem, die seun van Hemor.
+En die jongman het nie versuim om dit te doen nie, want hy het sin gehad in die dogter van Jakob, en hy was die mees geëerde in die hele huis van sy vader.
+Toe gaan Hemor en sy seun Sigem na die poort van hulle stad, en hulle spreek met die manne van hul stad en sê:
+Hierdie manne lewe in vrede met ons; daarom, laat hulle in die land woon en daarin rondtrek: die land lê mos alkante toe wyd voor hulle. Ons kan hulle dogters vir ons as vroue neem, en ons sal ons dogters aan hulle gee.
+Maar net op hierdie voorwaarde sal die manne inwillig om by ons te woon, om een volk te word: as almal wat manlik onder ons, besny word soos hulle besny is.
+Hulle vee en hulle besittings en al hulle trekdiere - sal dit nie ons sʼn wees nie? Laat ons net inwillig, sodat hulle by ons kan bly woon.
+En hulle het geluister na Hemor en na sy seun Sigem - almal wat uit sy stadpoort uitgegaan het; en almal wat manlik was, is besny, almal wat uit sy stadpoort uitgegaan het.
+Maar op die derde dag toe hulle in pyn was, neem die twee seuns van Jakob, Símeon en Levi, broers van Dina, elkeen sy swaard, en hulle  oorval die sorgelose stad en slaan almal dood wat manlik was.
+Hulle slaan ook Hemor en sy seun Sigem dood met die skerpte van die swaard; daarna neem hulle Dina uit die huis van Sigem uit en vertrek.
+Die seuns van Jakob het op die gesneuweldes afgekom en die stad geplunder, omdat hulle hul suster onteer het.
+Hulle kleinvee en hulle beeste en hulle esels - wat in die stad en in die veld was - het hulle weggeneem.
+En al hulle goed en al hulle kinders en hulle vroue het hulle as gevangene weggevoer en as buit, en ook alles wat in die huise was.
+Toe sê Jakob vir Símeon en Levi: Julle het my ontroer, dat julle my gehaat gemaak het by die inwoners van die land, die Kanaäniete en Feresiete, terwyl ek ʼn klien klompie is. As hulle teen my versamel, sal hulle my verslaan, en ek sal verdelg word, ek en my huis.
+Toe antwoord hulle: Hoe durf hy dan ons suster as ʼn hoer behandel!

1/35

@@ -0,0 +1,29 @@
+Daarna het God vir Jakob gesê: Maak jou klaar, trek op na Bet-el en woon daar; en maak daar ʼn altaar vir die God wat aan jou verskyn het toe jy op die vlug was vir jou broer Esau.
+Toe sê Jakob vir sy huisgesin en vir almal wat by hom was: Verwyder die vreemde gode wat onder julle is, en reinig julle en trek ander klere aan;
+en laat ons klaarmaak en optrek na Bet-el; en ek sal daar ʼn altaar maak vir die God wat my geantwoord het op die dag van my benoudheid en by my was op die weg wat ek gegaan het.
+Toe gee hulle aan Jakob al die vreemde gode wat in hulle besit was, en die ringe aan hulle ore, en Jakob het dit begrawe onder die terpentynboom wat by Sigem is.
+En toe hulle weggetrek het, kom daar ʼn skrik van God op die stede rondom hulle, sodat hulle die seuns van Jakob nie agternagejaag het nie.
+So het Jakob dan in Lus aangekom wat in die land Kanaän is - dit is Bet-el - hy en al die mense wat by hom was,
+en hy het daar ʼn altaar gebou en die plek El Bet-el genoem, omdat God daar aan hom geopenbaar is toe hy vir sy broer gevlug het.
+En Debora, die oppaster van Rebbeka, het gesterwe, en sy is begrawe onderkant Bet-el, onder die eikeboom. En hulle het dit genoem: Eik van geween.
+Toe verskyn God weer aan Jakob, by sy terugkoms uit Paddan-Aram, en Hy seën hom;
+en God sê vir hom: Jou naam is Jakob; jy sal verder nie Jakob genoem word nie, maar Israel sal jou naam wees. En Hy het hom Israel genoem.
+Verder sê God vir hom: Ek is God, die Almagtige. Wees vrugbaar en vermeerder. ʼn Nasie, ja ʼn menigte van nasies, sal van jou afstam wees, en konings sal uit jou lende voortkom.
+En die land wat Ek aan Abraham en Isak gegee het, sal Ek aan jou gee; en aan jou nageslag ná jou sal Ek die land gee.
+Toe het God van hom af opgevaar op die plek waar Hy met hom gespreek het.
+En Jakob het ʼn gedenksteen opgerig op die plek waar Hy met hom gespreek het, ʼn gedenksteen van klip, en daarop ʼn drankoffer uitgegiet en olie daarop gegooi.
+En Jakob het die plek waar God met hom gespreek het, Bet-el genoem.
+Daarna het hulle van Bet-el af weggetrek. En toe daar nog ʼn kort end pad was om by Efrat te kom, moes Ragel baar; en sy het swaar gehad by die bevalling.
+En terwyl sy dit swaar het by die bevalling, sê die vroedvrou vir haar: Wees nie bevrees nie, want jy het ook dié keer ʼn seun.
+En toe haar siel uitgaan - want sy het gesterwe - noem sy hom Ben-Oni. Maar sy vader het hom Benjamin genoem.
+So het Ragel dan gesterwe; en sy is begrawe op die pad na Efrat, dit is Betlehem.
+En Jakob het ʼn gedenksteen op haar graf opgerig; dit is die gedenkteken van die graf van Ragel tot vandag toe.
+En Israel het weggetrek en sy tent opgeslaan aan die anderkant van Migdal-Eder.
+En terwyl Israel in dié land woon, het Ruben gegaan en met Bilha, sy vader se bywyf, gemeenskap gehad. En Israel het dit gehoor. En die seuns van Jakob was twaalf.
+Die seuns van Lea was: Ruben, die eersgeborene van Jakob, daarna Símeon en Levi en Juda en Íssaskar en Sébulon.
+Die seuns van Ragel: Josef en Benjamin.
+En die seuns van Bilha, die slavin van Ragel: Dan en Náftali.
+En die seuns van Silpa, die slavin van Lea: Gad en Aser. Dit is die seuns van Jakob wat vir hom in Paddan-Aram gebore is.
+En Jakob het by sy vader Isak gekom in Mamre, by Kirjat-Arba, dit is Hebron, waar Abraham as vreemdeling vertoef het, en ook Isak.
+En die dae van Isak was honderd en tagtig jaar.
+En Isak het die asem uitgeblaas en gesterwe, en hy is by sy volksgenote versamel, oud en afgeleef. En sy seuns Esau en Jakob het hom begrawe.

1/36

@@ -0,0 +1,43 @@
+En dit is die geskiedenis van Esau, dit is Edom.
+Esau het sy vroue geneem uit die dogters van Kanaän: Ada, die dogter van Elon, die Hetiet, en Oholibáma, die dogter van Ana, die kliendogter van Síbeon, die Hewiet;
+en Basmat, die dogter van Ismael, die suster van Nébajot.
+En Ada het vir Esau gebaar, Élifas, en Basmat het gebaar Réhuel.
+En Oholibáma het gebaar Jehus en Jáelam en Korag. Dit is die seuns van Esau wat vir hom gebore is in die land Kanaän.
+Toe neem Esau sy vroue en sy seuns en sy dogters en al die mense van sy huis, sy vee en al sy trekdiere en al sy besittings wat hy in die land Kanaän verwerf het, en hy trek na ʼn land, wég van sy broer Jakob af;
+want hulle besittings was te groot om saam te woon, en die land van hulle vreemdelingskap kon hulle nie dra vanweë hulle vee nie.
+En Esau het gaan woon in die gebergte Seϊr. Esau, dit is Edom.
+Dit is dan die geskiedenis van Esau, die vader van die Edomiete, in die gebergte Seϊr.
+Dit is die name van die seuns van Esau: Élifas, die seun van Ada, die vrou van Esau; Rehuel, die seun van Basmat, die vrou van Esau.
+En die seuns van Élifas was: Teman, Omar, Sefo en Gáetam en Kenas.
+En Timna was ʼn bywyf van Élifas, die seun van Esau; en sy het vir Élifas gebaar Ámalek. Dit is die seuns van Ada, die vrou van Esau.
+En die seuns van Réhuel: Nahat en Serag, Samma en Missa. Dit was die seuns van Basmat, die vrou van Esau.
+En dit was die seuns van Oholibáma, die dogter van Ana, die kleindogter van Síbeon, die vrou van Esau - sy het vir Esau gebaar Jehus en Jáelam en Korag.
+Dit is die stamhoofde onder die seuns van Esau. Die seuns van Élifas, die eersgeborene van Esau, was: die stamhoof Teman, die stamhoof Omar, die stamhoof Sefo, die stamhoof Kenas,
+die stamhoof Korag, die stamhoof Gáetam, die stamhoof Ámalek. Dit is die stamhoofde van Élifas in die land Edom, dit is die seuns van Ada.
+En dit is die seuns van Réhuel, die seun van Esau: die stamhoof Nahat, die stamhoof Serag, die stamhoof Samma, die stamhoof Missa. Dit is die stamhoofde van Réhuel in die land Edom. Dit is die seuns van Basmat, die vrou van Esau.
+En dit is die seuns van Oholibáma, die vrou van Esau: die stamhoof Jehus, die stamhoof Jáelam, die stamhoof Korag. Dit is die stamhoofde van Oholibáma, die dogter van Ana, die vrou van Esau.
+Dit is die seuns van Esau, en dit is hulle stamhoofde. Dit is Edom.
+Dit is die seuns van Seϊr, die Horiet, die eerste inwoners van die land: Lotan en Sobal en Síbeon en Ana
+en Dison en Eser en Disan. dit is die stamhoofde van die Horiete, die seuns van Seϊr in die land Edom.
+En die seuns van Lotan was Hori en Hemam; en die suster van Lotan was Timna.
+En dit is die seuns van Sobal: Alwan en Manáhat en Ebal, Sefo en Onam.
+En dit is die seuns van Síbeon: Aja en Ana. Dit is dié Ana wat die warm fonteine in die woestyn gekry het toe hy die esels van sy vader Síbeon opgepas het.
+En dit is die seuns van Ana: Dison; en Oholibáma was die dogter van Ana.
+En dit is die seuns van Dison: Hemdan en Esban en Jitran en Keran.
+En dit is die seuns van Eser: Bilhan en Saäwan en Akan.
+Dit is die seuns van Disan: Us en Aran.
+Dit is die stamhoofde van die Horiete: die stamhoof Lotan, die stamhoof Sobal, die stamhoof Síbeon, die stamhoof Ana,
+die stamhoof Dison, die stamhoof Eser, die stamhoof Disan. Dit is die stamhoofde van die Hoeiete volgens hulle stamme in die land Seϊr.
+En dit is die konings wat geregeer het in die land Edom voordat daar ʼn koning geregeer het oor die kinders van Israel:
+Bela, die seun van Beor, het geregeer in Edom; en die naam van sy stad was Dinhába.
+En ná die dood van Bela het Jobab, die seun van Serag, van Bosra, in sy plek geregeer.
+En ná die dood van Jobab het Husam, uit die land van die Temaniete, in sy plek geregeer.
+En ná die dood van Husam het Hadad, die seun van Bedad, wat die Mídianiete verslaan het in die veld van Moab, in sy plek geregeer, en die naam van sy stad was Awit.
+En ná die dood van Hadad het Samla van Másreka in sy plek geregeer.
+En ná die dood van Samla het Saul van Rehobot, aan die Eufraat, in sy plek geregeer.
+En ná die dood van Saul het Baäl-Hanan, die seun van Akbor in sy plek geregeer.
+En ná die dood van Baäl-Hanan, die seun van Akbor, het Hadar in sy plek geregeer; en die naam van sy stad was Paku; en die naam van sy vrou was Mehetábeël, die dogter van Matred, die dogter van Mésahab.
+Dit is die name van die stamhoofde van Esau, volgens hulle geslagte, volgens hulle geslagte, volgens hulle name: die stamhoof Timna, die stamhoof Alwa, die stamhoof Jetet,
+die stamhoof Oholibáma, die stamhoof Ela, die stamhoof Pinon,
+die stamhoof Kenas, die stamhoof Teman, die stamhoof Mibsar,
+die stamhoof Mágdiël, die stamhoof Iram. Dit is die stamhoofde van Edom, volgens hulle verblyfplekke in die land van hulle besittings. Dit is Esau, die stamvader van die Edomiete.

1/37

@@ -0,0 +1,36 @@
+En Jakob het gewoon in die land van die vreemdelingskap van sy vader, in die land Kanaän.
+Dit is die geskiedenis van Jakob. Josef het as ʼn seun van sewentien jaar die kleinvee opgepas saam met sy broers - hy was nog jonk - saam met die seuns van Bilha en die seuns van Silpa, die vroue van sy vader. En Josef het die slegte gerugte oor hulle na hulle vader oorgebring.
+En Israel het Josef meer liefgehad as al sy seuns; want hy was vir hom ʼn seun van die ouderdom; en hy het vir hom ʼn lang rok met moue gemaak.
+Toe sy broers sien dat hulle vader hom meer as al sy broers liefhad, het hulle hom gehaat en kon nie vriendelik met hom praat nie.
+Ook het Josef ʼn droom gehad wat hy aan sy broers vertel het. Daaroor het hulle hom nog meer gehaat.
+Hy het naamlik wit hulle gesê: Hoor tog hierdie droom wat ek gehad het.
+Kyk, ons was besig om gerwe te bind op die land toe meteens my gerf gaan staan en ook reg-op blý staan, terwyl julle gerwe daar rondom kom en hulle voor my gerf neerbuig.
+Toe sê sy broers vir hom: Wil jy miskien oor ons regeer? of wil jy miskien oor ons heers? En hulle het hom nog meer gehaat oor sy drome en oor sy woorde.
+Daarna het hy nog ʼn ander droom gehad en dit aan sy broers vertel en gesê: Kyk, ek het nog ʼn droom gehad - die son en die maan en elf sterre het hulle voor my neergebuig.
+Toe hy dit aan sy vader en sy broers vertel, het sy vader hom hard bestraf en vir hom gesê: Wat is dit vir ʼn droom wat jy gehad het? Moet ons werklik kom, ek en jou moeder en jou broers, om ons voor jou na die aarde neer te buig?
+En sy broers was afgunstig op hom, maar sy vader het die saak in gedagte gehou.
+En sy broers het die kleinvee van hulle vader by Sigem gaan oppas.
+Toe sê Israel vir Josef: Pas jou broers nie die vee op by Sigem nie? Kom, laat ek jou na julle toe stuur. En hy antwoord hom: Hier is ek!
+Toe sê hy vir hom: Gaan tog kyk na die welstand van jou broers en die welstand van die vee, en bring vir my weer berig. So het hy hom dan uit die dal van Hebron weggestuur, en hy het by Sigem aangekom.
+Daarop kry ʼn man hom terwyl hy in die veld ronddwaal, en die man vra hom: Wat soek jy?
+En hy antwoord: Ek soek my broers. Vertel my tog waar hulle die vee oppas.
+Toe sê die man: Hulle het hiervandaan weggetrek, want ek het hulle hoor sê: Laat ons na Dotan gaan. En Josef het agter sy broers aan gegaan en hulle in Dotan gekry.
+En hulle het hom van ver af gesien. Maar voordat hy naby hulle kom, het hulle listig raad gehou teen hom om hom dood te maak.
+En hulle het vir mekaar gesê: Daar kom daardie dromer aan!
+Kom dan nou, laat ons hom doodslaan en in een van die putte gooi en sê: ʼn Wilde dier het hom opgeët. Dan sal ons sien wat van sy drome word.
+Toe Ruben die hoor, het hy hom uit hulle hand gered deur te sê: Laat ons hom nie doodslaan nie.
+Ruben het ook vir hulle gesê: Moenie bloed vergiet nie; gooi hom in hierdie put wat in die woestyn is, maar moenie die hand aan hom slaan nie - sodat hy hom uit hulle hand kan red om hom na sy vader terug to bring.
+En toe Josef by sy broers kom, trek hulle Josef se rok uit, die rok met lang moue wat hy aangehad het,
+en julle neem hom en gooi hom in die put. Maar die put was leeg; daar was geen water in nie.
+Daarna het hulle gaan sit om brood te eet; en toe hulle hul oë opslaan, sien hulle meteens ʼn reisgeselskap van Ismaeliete wat uit Gílead kom - hulle kamele gelaai met speserye en balsem en gom - op pad om dit na Egipte af te bring.
+Toe sê Juda vir sy broers: Watter voordeel is dit dat ons ons broer doodslaan en sy bloed verberg?
+Kom, laat ons hom aan die Ismaeliete verkoop, maar laat ons hand nie teen hom wees nie; want hy is ons broer, ons vlees. En sy broers het geluister.
+En toe die Midianietiese koopmans verbykom, het hulle Josef uit die put uit opgetek en uitgehaal en Josef aan die Ismaeliete verkoop vir twintig sikkels silwer. En húlle het Josef na Egipte gebring.
+Toe Ruben by die put terugkom, was Josef nie in die put nie! Daarop skeur hy sy klere,
+en hy gaan na sy broers terug en sê: Die seun is nie daar nie! En ek, waar moet ek heen?
+Toe neem hulle Josef se rok, en hulle slag ʼn bok en steek die rok in die bloed,
+en hulle stuur die lang rok weg en laat dit na hulle vader bring met die woorde: Dit het ons gekry. Kyk tog goed of dit die rok van u seun is of nie.
+En hy het dit herken en gesê: Die rok van my seun! ʼn Wilde dier het hom opgeëet. Verskeur, verskeur is Josef!
+Toe skeur Jakob sy klere en ʼn sit roukleed om sy huepe, en hy het oor sy seun gerou, baie dae lank.
+En al sy seuns en al sy dogters het moeite gedoen om hom te troos, maar hy het geweier om hom te laat troos en gesê: Treurende sal ek na my seun in die doderyk afdaal! So het sy vader hom dan beween.
+En die Midianiete het hom na Egipte verkoop aan Pόtifar, ʼn hofdienaar van Farao, die owerste van die lyfwag.

1/38

@@ -0,0 +1,30 @@
+In dié tyd het Juda afgetrek, van sy broers af weg, en uitgedraai na ʼn man van Adúllam met die naam van Hira.
+En Juda het daar die dogter van ʼn Kanaänietiese man gesien mat die naam van Sua; en hy het met haar getrou en by haar ingegaan.
+En sy het bevrug geword en ʼn seun gebaar, en hy het hom Er genoem.
+Daarna het sy weer bevrug geword en ʼn seun gebaar en hom Onan genoem.
+En sy het nog weer ʼn seun gebaar en hom Sela genoem; en hy was in Kesib toe sy hom gebaar het.
+En Juda het vir Er, die eersgeborene van Juda, ʼn vrou geneem, en haar naam was Tamar.
+Maar Er, die eersgeborene van Juda, was sleg in die oë van die HERE. Daarom het die HERE hom laat sterwe.
+Toe sê Juda vir Onan: Gaan in by die vrou van jou broer en sluit die swaershuwelik met haar en verwek vir jou broer ʼn nageslag.
+Maar Onan het geweet dit die nageslag nie syne sou wees nie; daarom het hy, elke keer as hy by die vrou van sy broer ingaan, dit op die grond verderwe om vir sy broer geen nageslag te gee nie.
+En dit was verkeerd in die oë van die HERE wat hy gedoen het; daarom het Hy hom ook laat sterwe.
+Toe sê Juda vir Tamar, sy skoondogter: Bly ʼn weduwee in die huis van jou vader totdat Sela groot is. Want hy het gedink: Anders sterwe hy soos sy broers! So het Tamar dan gaan woon in die huis van haar vader.
+En ná verloop van geruime tyd het die dogter van Sua, die vrou van Juda gesterwe. En toe Juda klaar getreur het, het hy opgegaan na die skeerders van sy kleinvee, na Timna toe, hy en sy vriend Hira, die Adullamiet.
+En hulle het Tamar te kenne gegee en gesê: Kyk, jou skoonvader gaan op na Timna om sy kleinvee te skeer.
+Toe trek sy die klere van haar weduweeskap uit en bedek haar met ʼn sluier en draai haar toe; en sy gaan dit by die ingang van Enaim wat op die pad na Timna lê. Want sy het gesien dat Sela groot geword het, maar sy was aan hom nie as vrou gegee nie.
+Toe juda haar sien, het hy haar vir ʼn hoer gehou, omdat sy haar gesig toegebind het;
+en hy het na haar uitgedraai by die pad en gesê, Kom tog, laat my by jou ingaan; want hy het nie geweet dat dit sy skoondogter was nie. En sy vra: Wat sal jy my gee as jy by my ingaan?
+En hy antwoord: En sal jou ʼn boklam van die kleinvee af stuur. Toe sê sy: As jy ʼn pand gee totdat jy dit stuur.
+En hy vra: Wat is die pand wat ek jou moet gee? Toe antwoord sy: Jou seëlring en die bandjie en jou staf wat in jou hand is. Hy gee dit toe vir haar en gaan by haar in, en sy het by hom swanger geword.
+En sy het opgestaan en weggegaan en haar sluier afgehaal en die klere van haar weduweeskap aangetrek.
+En Juda het die boklam gestuur deur middel van sy vriend, die Adullamiet, om die pand uit die hand van die vrou te gaan haal. Maar hy het haar nie gekry nie.
+Daarop gaan hy na die mense van haar woonplek: Waar is die hoer wat in Enaim by die pad was? En hulle antwoord: Hier was geen hoer nie.
+Daarop gaan hy na Juda terug met die berig: Ek het haar nie gekry nie. En die mense van die plek het ook gesê: Hier is geen hoer nie.
+Toe antwoord Juda: Laat sy dit hou, dat ons nie ʼn bespotting word nie. Kyk, ek het hierdie boklam gestuur, maar jy het haar nie gekry nie.
+Ná omtrent drie maande het hulle Juda laat weet en gesê: Tamar, jou skoondogter, het gehoereer, en sy is ook swanger van hoerery! En Juda sê: Bring haar uit, dat sy kan verbrand word.
+Terwyl sy uitgebring word, laat sy skoonvader dít weet: By die man aan wie hierdie dinge behoort, is ek swanger. En sy het gesê: Kyk tog mooi, aan wie hierdie seëlring en bandjies en staf behoort.
+En Juda het dit herken en gesê: Sy het reg teenoor my, want ek het haar nie aan my seun Sela gegee nie. En hy het haar verder nie meer beken nie.
+En toe sy sou baar, was daar ʼn tweeling in haar skoot.
+En terwyl sy baar, het een die hand uitgesteek; en die vroedvrou het dit gegryp en ʼn rooi draad om sy hand gebind en gesê: Hierdie een is eerste gebore.
+Maar toe hy sy hand teruggetrek het, word sy broer gebore! En sy sê: Hoe kragtig het jy duergebreek! En hulle het hom Peres genoem.
+En daarna is sy broer gebore aan wie se hand die rooi draad was. En hulle het hom Serag genoem.

1/39

@@ -0,0 +1,23 @@
+En Josef is afgebring na Egipte: en Pόtifar, ʼn hofdienaar van Farao, die owerste van die lyfwag, ʼn Egiptiese man, het hom gekoop uit die hand van die Ismaeliete wat hom daarheen afgebring het.
+En die HERE was met Josef, sodat hy ʼn voorspoedige man was; en hy het in die huis van sy heer, die Egiptenaar, gebly.
+En toe sy heer sien dat die HERE met hom was, en dat die HERE alles wat hy doen, in sy hand voorspoedig maak,
+het Josef guns in sy oë gevind en hom gedien; en hy het hom aangestel oor sy huis, en alles wat in sy besit was, aan hom oorgegee.
+En vandat hy hom aangestel het oor sy huis en oor alles wat in sy besit was, het die HERE die huis van die Egiptenaar geseën terwille van Josef; ja die seën van die HERE was by alles wat syne was, in die huis en op die veld.
+En hy het alles wat syne was, aan Josef oorgelaat, sodat hy met sy hulp van niks kennis geneem het nie as net van die brood wat hy eet. En Josef was skoon van gestalte en mooi van aansien.
+Ná hierdie dinge het die vrou van sy heer haar oë na Josef opgeslaan en gesê: Kom hou gemeenskap met my.
+Maar hy het geweier en vir die vrou van sy heer gesê: Kyk, deur my is dit dat my heer geen kennis neem van wat in die huis is nie; en alles wat syne is, het hy aan my oorgegee.
+Hy is in hierdie huis nie groter as ek nie en het my niks onthou nie behalwe u, omdat u sy vrou is; hoe kan ek dan hierdie groot kwaad doen en sondig teen God?
+En nadat sy met Josef dag ná dag gespreek het, en hy na haar nie wou luister om by haar te lê om met haar gemeenskap te hou nie,
+kom hy eendag in die huis om sy werk te doen terwyl niemand van die huisgenote binne was nie.
+Toe gryp sy hom aan sy kleed en sê: Kom hou gemeenskap met my. Maar hy het sy kleed in haar hand laat agterbly en gevlug en buitentoe geloop.
+Toe sy dan sien dat hy sy kleed in haar hand laat bly en buitentoe gevlug het,
+roep sy na haar huisgenote en sê vir hulle: Kyk, hy het vir ons ʼn Hebreeuse man hier gebring om met ons te gekskeer; hy het na my gekom om met my gemeenskap te hê, en ek het hard geskreeu;
+en toe hy hoor dat ek my stem verhef en skreeu, het hy sy kleed by my laat agterbly en gevlug en buitentoe geloop.
+En sy het sy kleed by haar neergelê totdat sy heer tuisgekom het.
+En sy het hom met dieselfde woorde aangespreek en gesê: Die Hebreeuse kneg wat jy vir ons hier gebring het, het na my gekom om met my te gekskeer;
+en toe ek my stem verhef en skreeu, het hy sy kleed by my laat agterbly en buitentoe gevlug.
+Toe sy heer die woorde hoor waarmee sy vrou hom aanspreek: So en so het jou kneg aan my gedoen - het hy baie kwaad geword;
+en die heer van Josef het hom laat vang en hom in die gevangenis gesit op die plek waar die gevangene van die koning opgesluit was; en hy was daar in die gevangenis.
+Maar die HERE was met Josef, en Hy het goedertierenheid aan hom bewys en hom guns verleen in die oë van die owerste van die gevangenis.
+En die owerste van die gevangenis het almal wat opgesluit was in die gevangenis aan Josef toevertrou; en alles wat daar te doen was, het hý gedoen.
+Die owerste van die gevangenis het glad nie na iets omgekyk wat duer hom gedoen is nie, omdat die HERE met hom was; en wat hy doen, het die HERE voorspoedig laat wees.

1/4

@@ -1,6 +1,6 @@
-En die mens het sy vrou Eva beken, en sy het swanger geword en Kain gebaar en gesê: Ek het 'n man verkry met die hulp van die HERE.
-Daarna het sy ook sy broer Abel gebaar. En Abel was 'n skaapherder, en Kain 'n landbouer.
-En ná verloop van tyd het Kain van die vrugte van die land aan die HERE 'n offer gebring.
+En die mens het sy vrou Eva beken, en sy het swanger geword en Kain gebaar en gesê: Ek het ʼn man verkry met die hulp van die HERE.
+Daarna het sy ook sy broer Abel gebaar. En Abel was ʼn skaapherder, en Kain ʼn landbouer.
+En ná verloop van tyd het Kain van die vrugte van die land aan die HERE ʼn offer gebring.
 En Abel het ook van die eersgeborenes van sy kleinvee gebring, naamlik van hulle vet. En die HERE het Abel en sy offer genadig aangesien,
 maar Kain en sy offer nie aangesien nie. Toe word Kain baie kwaad, en hy het sy hoof laat hang.
 En die HERE sê vir Kain: Waarom is jy kwaad, en waarom laat jy jou hoof hang?
@@ -9,18 +9,18 @@ En Kain het met sy broer Abel gepraat; en toe hulle in die veld was, het Kain te
 Toe sê die HERE vir Kain: Waar is jou broer Abel? En hy antwoord: Ek weet nie. Is ek my broer se wagter?
 En Hy sê: Wat het jy gedoen? Die stem van die bloed van jou broer roep na My van die aarde af.
 Daarom sal jy vervloek wees, ver van die grond wat sy mond oopgemaak het om die bloed van jou broer uit jou hand te ontvang.
-As jy die grond bewerk, sal dit sy vermoë aan jou nie meer gee nie; 'n swerwer en vlugteling sal jy wees op die aarde.
+As jy die grond bewerk, sal dit sy vermoë aan jou nie meer gee nie; ʼn swerwer en vlugteling sal jy wees op die aarde.
 Daarop sê Kain vir die HERE: My skuld is te groot om vergewe te word.
-Kyk, U verdryf my nou uit die land uit, en ek moet my verberg vir u aangesig: 'n swerwer en vlugteling sal ek op die aarde wees, en elkeen wat my kry, sal my doodslaan.
-Maar die HERE sê vir hom: Daarom sal, as enigeen Kain doodslan, dit sewevoudig sal gewreek word. En die HERE het 'n teken gegee aan Kain, sodat enigeen wat hom kry, hom nie moet doodslaan nie.
-Toe gaan Kain weg van die aangesig van die HERE, an hy het gewoon in die land Nod, aan die oostekant van Eden.
-En Kain het sy vrou beken, en sy het swanger geword en Henog gebaar. Daarna bou hy 'n stad en noem die stad na die naam van sy seun Henog.
+Kyk, U verdryf my nou uit die land uit, en ek moet my verberg vir u aangesig: ʼn swerwer en vlugteling sal ek op die aarde wees, en elkeen wat my kry, sal my doodslaan.
+Maar die HERE sê vir hom: Daarom sal, as enigeen Kain doodslaan, dit sewevoudig gewreek word. En die HERE het ʼn teken gegee aan Kain, sodat enigeen wat hom kry, hom nie moet doodslaan nie.
+Toe gaan Kain weg van die aangesig van die HERE, en hy het gewoon in die land Nod, aan die oostekant van Eden.
+En Kain het sy vrou beken, en sy het swanger geword en Henog gebaar. Daarna bou hy ʼn stad en noem die stad na die naam van sy seun Henog.
 En vir Henog is Irad gebore; en Irad was die vader van Mehújael; en Mehújael was die vader van Metúsael; en Metúsael die vader van Lameg.
 En Lameg het vir hom twee vroue geneem. Die naam van die eerste was Ada, en die naam van die twede Silla.
 En Ada het Jabal gebaar. Hy was die vader van die tentbewoners en die veeboere.
 Die naam van sy broer was Jubal. Hy was die vader van almal wat op siters en fluite speel.
-En Silla het ook gebaar, naamlik Tubal-Kain, 'n smid wat allerhande koper- en ysterinstrumente gemaak het. En die suster van Tubal-Kain was Naéma.
-En Lameg het vir sy vroue gesê: Ada en Silla, hoor na my stem! Vroue van Lameg, luister na my woord! Voorwaar, ek slaan 'n man dood wat my wond, en 'n seun wat my kwes.
+En Silla het ook gebaar, naamlik Tubal-Kain, ʼn smid wat allerhande koper- en ysterinstrumente gemaak het. En die suster van Tubal-Kain was Naéma.
+En Lameg het vir sy vroue gesê: Ada en Silla, hoor na my stem! Vroue van Lameg, luister na my woord! Voorwaar, ek slaan ʼn man dood wat my wond, en ʼn seun wat my kwes.
 Want Kain sal sewemaal gewreek word, maar Lameg sewen-en-sewentigmaal.
-En Adam het sy vrou weer beken, en sy het 'n seun gebaar en hom Set genoem. Want, het sy gesê, God het my 'n ander kind geskenk in die plek van Abel, omdat Kain hom doodgeslaan het.
-En ook vir Set is 'n seun gebore wat hy Enos genoem het. Toe het hulle die Naam van die HERE begin aanroep.
+En Adam het sy vrou weer beken, en sy het ʼn seun gebaar en hom Set genoem. Want, het sy gesê, God het my ʼn ander kind geskenk in die plek van Abel, omdat Kain hom doodgeslaan het.
+En ook vir Set is ʼn seun gebore wat hy Enos genoem het. Toe het hulle die Naam van die HERE begin aanroep.

1/40

@@ -0,0 +1,23 @@
+Ná hierdie dinge het die skinker van die koning van Egipte en die bakker gesondig teen hulle heer, die koning van Egipte,
+sodat Farao baie kwaad geword het vir sy twee hofdienaars, die voorman van die skinkers en die voorman van die bakkers.
+En hy het hulle in bewaring gegee in die huis van die owerste van die lyfwag, in die gevangenis, op die plek waar Josef gevange was.
+En die owerste van die lyfwag het Josef by hulle aangestel om hulle te bedien. En hulle was ʼn tydlank in bewaring.
+En hulle het altwee ʼn droom gehad, elkeen sy droom, in dieselfde nag, elkeen ʼn droom met besondere betekenis, die skinker en die bakker van die koning van Egipte, wat in die gevangenis gevange gesit het.
+En Josef het die volgende môre by hulle gekom en gesien dat hulle ontstemd was.
+Toe vra hy die hofdienaars van Farao wat by hom in bewaring was in die huis van sy heer, en sê: Waarom lyk julle aangesig vandag so droewig?
+En hulle antwoord hom: Ons het ʼn droom gehad, en daar is niemand wat dit kan uitlê nie. En Josef vra hulle: Is uitlegging nie ʼn saak van God nie? Vertel tog vir my.
+Toe vertel die voorman van die skinkers aan Josef sy droom en sê vir hom: In my droom was daar ʼn wingerdstok voor my,
+en aan die wingerdstok was drie lote; en skaars het hy gebot of sy bloeisel was uit, sy trosse het ryp druiwe geword.
+En die van Farao was in my hand. En ek het druiwe geneem en dit in die beker van Farao uitgedruk en die beker in die hand van Farao gegee.
+Toe antwoord Josef hom: Dit is die uitlegging daarvan: die drie lote is drie dae.
+Binne drie dae sal Farao jou hoof verhef - jou in jou rank herstel; en jy sal die beker van Farao in sy hand gee net soos vroeër toe jy sy skinker was.
+Hou my tog net in gedagte as dit met jou goed gaan en bewys my ʼn guns en maak melding van my by Farao en sorg dat ek uit hierdie huis uitkom;
+want ek is gesteel, ja gesteel, uit die land van die Hebreërs, en ek het hier ook niks gedoen nie alhoewel hulle my in die gevangenis gesit het.
+Toe die voorman van die bakkers sien dat hy ʼn gunstige uitlegging gegee het, sê hy vir Josef: Ook in mý droom - toe was daar drie mandjies met witbrood op my hoof,
+en in die boonste mandjie was allerhande eetware vir Farao deur bakkers klaargemaak, en die voëls het dit uit die mandjie bo-op my hoof weggepik.
+Toe antwoord Josef en sê: Dit is die uitlegging daarvan - die drie mandjies is drie dae.
+Binne drie dae sal Farao jou hoof bo-oor jou verhef - hy sal jou aan ʼn paal ophang, en die voëls sal jou vlees van jou af wegpik.
+En op die derde dag, die verjaarsdag van Farao, het hy ʼn maaltyd vir al sy dienaars gemaak en die hoof van die voorman van die skinkers en die hoof van die voorman van die bakkers onder sy dienaars verhef -
+hy het die voorman van die skinkers herstel in sy skinkersamp, sodat hy die beker in die hand van Farao kon gee,
+maar die voorman van die bakkers het hy opgehang - soos Josef dit hulle uigelê het.
+En die voorman van die skinkers het nie aan Josef gedink nie, maar hom vergeet.

1/41

@@ -0,0 +1,57 @@
+Ná verloop van twee volle jare het Farao gedroom dat hy staan by die Nyl;
+en kyk, daar kom sewe koeie uit die Nyl uit op wat mooi van aansien en vet van vleis was, en hulle het gaan wei in die rietgras.
+En ná hulle kom daar nog sewe koeie uit die Nyl uit op wat lelik van aansien en maer van vleis was, en hulle het gaan staan by die ander koeie op die wal van die Nyl.
+En die koeie wat lelik van aansien en maer van vleis was, het die sewe koeie wat mooi van aansien en vet was, opgeëet. Toe het Farao wakker geword.
+En hy het weer aan die slaap geraak en nog ʼn keer gedroom; en kyk, sewe vet en mooi are skiet op aan een steel;
+en ná hulle spruit daar sewe are uit wat maer en deur die oostewind verskroeid was;
+en die maer are het die sewe vet en vol are verslind. Toe het Farao wakker geword en kyk, dit was ʼn droom!
+Dié môre was sy gees onrustig, en hy het al die towenaars en al die wyse manne van Egipte laat roep; en Farao het aan hulle sy droom vertel, maar niemand kon dit vir Farao uitlê nie.
+Toe spreek die voorman van die skinkers met Farao en sê: Ek moet vandag my sondes in gedagtenis bring.
+Farao was baie kwaad vir sy dienaars en het my in bewaring gegee in die huis van die owerste van die lyfwag, my en die voorman van die bakkers.
+En ons het in dieselfde nag ʼn droom gehad, ek en hy; ons het gedroom, elkeen ʼn droom met besondere betekenis.
+En daar was by ons ʼn Hebreeuse jongman, ʼn kneg van die owerste van die lyfwag - aan hom het ons dit vertel, en hy het ons drome vir ons uitgelê; van elkeen se droom het hy die uitlegging gegee.
+En soos hy ons die uitgelê het, so het dit gebeur - my het hy in my rang herstel, maar hom opgehang.
+Toe laat Farao Josef roep, en hulle het hom gou uit die gevangenis uitgehaal en hom geskeer en hom ander klere aangetrek; en hy het by Farao gekom.
+Toe sê Farao vir Josef: Ek het ʼn droom gehad, en daar is niemand wat dit kan uitlê nie; maar ek het van jou hoor verklaar dat jy ʼn droom net hoef te hoor om dit uit te lê.
+En Josef antwoord Farao en sê: Nee, nie ek nie! God sal Farao ʼn gunstige antwoord gee.
+Toe sê Farao vir Josef: Kyk, ek het in my droom gestaan op die wal van die Nyl,
+en sewe koeie het uit die Nyl uit opgekom wat vet van vleis en mooi van uiterlik was, en hulle het gaan wei in die rietgras.
+En ná hulle kom daar nog sewe koeie op, skraal en baie lelik van uierlik en maer van vleis; ek het soos hulle so lelik in die ganse Egipteland nie gesien nie.
+En die maer en lelike koeie het die sewe eerste vet koeie opgeëet:
+die het in hulle maag ingegaan, maar ʼn mens kon nie merk dat hulle in hul maag ingegaan het nie; want hulle aansien was lelik soos in die begin. Toe het ek wakker geword.
+Darna het ek in my droom gesien, en kyk, sewe vol en mooi are skiet op aan een steel.
+En ná hulle spruit daar sewe are uit wat dor, maer en deur die oostewind verskroeid was;
+en die sewe maer are het die sewe mooi are verslind. En ek het dit aan die toewenaars meegedeel, maar niemand kon my inligting gee nie.
+Toe sê Josef vir Farao: Die droom van Farao is een. Wat God van plan is om te doen, het Hy aan Farao te kenne gegee.
+Die sewe mooi koeie is sewe jare; en die sewe mooi are is sewe jare; een droom is dit.
+En die sewe maer en lelike koeie wat na hulle opgekom het, is sewe jare; en die sewe maer, deur die oostewind verskroeide are sal sewe jaar vna hongersnood wees.
+Dit is die woord wat ek vir Farao gesê het - wat God van plan is om te doen, het Hy Farao laat sien.
+Kyk, daar kom sewe jare van groot oorvloed in die hele Egipteland;
+maar daarna sal sewe jaar van hongersnood aanbreek, en al die oorvloed sal in Egipteland vergeet word, en die hondersnood sal die land verteer.
+En van die oorvloed sal in die land niks gemerk word weens dié hongersnood wat daarna sal wees nie; want dit sal baie swaar wees.
+En wat betref dat die droom tweemaal vir Farao herhaal is - dit is omdat die saak duer God vas besluit is en God dit gou sal doen.
+Laat Farao dan nou uitkyk na ʼn verstandige en wyse man, en hom aanstel oor Egipteland.
+Farao moet so maak en opsigters oor die land aanstel en die vyfde deel van die opbrings van Egipteland hef in die sewe jaar van oorvloed.
+En hulle moet al die voedsel van hierdie goeie jare wat kom, versamel en onder leiding van Farao koring ophoop as voedsel in die stede en dit wegbêre.
+So sal dan die veodsel ʼn voorraad wees vir die land vir die sewe jare van hongersnood wat in Egipteland sal kom, sodat die land nie deur die hongersnood te gronde gaan nie.
+En die woord was goed in die oë van Farao en van al sy dienaars.
+Toe sê Farao vir sy dienaars: Kan ons iemand kry soos hierdie man in wie die Gees van God is?
+En Farao sê vir Josef: Aangesien God dit alles aan jou bekend gemaak het, is daar niemand verstandig en wys soos jy nie.
+Jý moet oor my huis wees, en na jou bevel moet my hele volk hulle skik; alleen deur die troon sal ek groter wees as jy.
+Verder sê Farao vir Josef: Kyk, ek stel jou aan oor die hele Egipteland.
+Toe trek Farao sy seëlring van sy hand af en sit dit aan die hand van Josef; en hy het hom fyn linneklere laat aantrek en die goue ketting om sy hals gehang
+en hom laat ry op sy twede rytuig; en hulle het voor hom uitgeroep: Kniel! So het hy hom dan oor die hele Egipteland aangestel.
+En Farao sê vir Josef: Ek is Farao, maar sonder jou mag niemand sy hand of voet verroer in die hele Egipteland nie.
+En Farao het Josef genoem Sáfenat-Panéag en aan hom Ásenat, die dogter van Potiféra, die priester van On, as vrou gegee. En Josef het uitgetrek oor Egipteland.
+En Josef was dertig jaar oud toe hy voor Farao, die koning van Egipte, gestaan het; en Josef het van Farao af weggegaan en die hele Egipteland duergetrek.
+En die land het met volle hande opgebring in die sewe jare van oorvloed.
+Toe het hy al die voedsel van die sewe jare versamel wat in Egipteland gekom het, en voedsel in die stede weggesit - die voedsel van die land wat rondom elke stad was, het hy daarin weggesit.
+So het Josef dan ʼn menigte koring opgehoop soos die sand van die see totdat hulle opgehou het om te tel, want dit was ontelbaar.
+En vir Josef is twee seuns gebore - voor die jaar van hongersnood gekom het - wat Ásenat, die dogter van Potiféra, die priester van On, vir hom gebaar het.
+En Josef het die eersgeborene Manasse genoem; want, het hy gesê, God het my al my moeite laat vergeet en ook die hele huis van my vader.
+En die twede een het hy Efraim genoem; want, het hy gesê, God het my vrugbaar gemaak in die land van my ellende.
+Toe het die sewe jare van oorvloed wat daar in Egipteland was, op ʼn end gekom,
+en die sewe jare van hongersnood het begin aankom soos Josef voorspel het. En daar was hongersnood in al die lande, maar in die hele Egipteland was daar brood.
+En toe die hele Egipteland honger gely, en die volk na Farao geroep het om brood, sê Farao vir al die Egiptenaars: Gaan na Josef, doen wat hy vir julle sê.
+En die hongersnood was oor die hele land, en Josef het alles waarin iets was, oopgemaak en aan die Egiptenaars verkoop; en die hongersnood was swaar in Egipteland.
+En die hele wêreld het na Josef gekom in Egipte om koring te koop, want die hongersnood was swaar op die hele aarde.

1/42

@@ -0,0 +1,38 @@
+Toe Jakob merk dat daar koring in Egipte was, vra Jakob vir sy seuns: Wat kyk julle so na mekaar?
+En hy sê: Kyk, ek het gehoor dat daar koring in Egipte is; trek daarheen af en koop vir ons daar koring, dat ons kan lewe en nie sterwe nie.
+Daarop het tien van Josef se broers afgetrek om koring uit Egipte te koop.
+Maar Benjamin, die broer van Josef, het Jakob nie saam met sy broers gestuur nie; want hy het gedink: Altemit kan ʼn ongeluk hom oorkom.
+So het die seuns van Israel dan gekom om koring te koop, onder diegene wat daar aangekom het; want daar was hongersnood in die land Kanaän.
+En Josef was die maghebber oor die land, hy wat aan al die mense van die land koring verkoop het; daarom het die broers van Josef gekom en hulle voor hom met die aangesig na die aarde gebuig.
+Sodra Josef sy broers sien, het hy hulle herken, maar hom vreemd teenoor hulle gehou en hulle hard aangespreek en vir hulle gesê: Waar kom julle vandaan? En hulle antwoord: Uit die land Kanaän om voedsel te koop.
+En Josef het sy broers herken, maar húlle het hom nie herken nie.
+Toe dink Josef aan die drome wat hy aangaande hulle gedroom het; en hy sê vir hulle: Julle is spioene, julle het gekom om te kyk waar die land oop is.
+Maar hulle antwoord hom: Nee, meneer, maar u dienaars het gekom om voedsel te koop.
+Ons is almal seuns van een man, ons is eerlike mense; u dienaars is geen spioene nie.
+Toe sê hy vir hulle: Nee, maar julle het gekom om te kyk waar die land oop is.
+En hulle antwoord: U dienaars is twaalf in getal ons is broers, seuns van een man in die land Kanaän; en kyk, die jonste is nou by ons vader, maar die een is nie meer nie.
+Toe sê Josef vir hulle: Dit ís soos ek julle gesê het: Julle is spioene!
+Hieraan sal julle getoets word: So waar as Farao leef! julle sal hiervandaan nie trek tensy dat julle jongste broer hiernatoe kom nie.
+Stuur een van julle, dat hy julle broer gaan haal, maar júlle moet in die gevangenis bly. So sal dan julle woorde getoets word, of die waarheid by julle is of nie. So waar as Farao leef! julle is spioene.
+Daarop het hy hulle saam drie dae lank in bewaring laat hou.
+En op die derde dag sê Josef vir hulle: Doen dit, dan sal julle lewe; ek vrees God!
+As julle eerlike mense is, laat een van julle broers gevange bly in die huis waar julle bewaring is; maar gaan júlle, bring die koring vir die honger van julle huisgesinne weg,
+en bring julle jongste broer na my toe - dan sal julle woorde waar gemaak word, en julle sal nie sterwe nie. En hulle het so gedoen.
+Toe sê hulle vir mekaar: Voorwaar, ons boet nou vanweë ons broer, omdat ons die benoudheid van sy siel gesien het toe hy ons gesmeek het en ons nie geluister het nie - daarom kom hierdie benoudheid oor ons.
+Daarop antwoord Ruben hulle: Het ek nie vir julle sό gesê nie: Besondig julle nie aan die seun nie? Maar julle het nie geluister nie. So word dan nou sy bloed geëis.
+En hulle het nie geweet dat Josef dit verstaan nie, want daar was ʼn tolk tussen hulle.
+Toe draai hy hom van hulle af weg en ween. Daarna het hy na hulle teruggegaan en met hulle gespreek; en hy het Símeon onder hulle uitgeneem en hom voor hulle oë gebind.
+Daarop gee Josef bevel om hulle sakke vol koring te maak en elkeen se geld weer in sy sak te sit en om vir hulle padkos vir die reis saam te gee. En dit het gebeur.
+En hulle het die koring op hul esels gelaai en daar weggetrek.
+En toe die een sy sak oopmaak om sy esel voer te gee in die herberg, sien hy sy geld; dit het somar bo in sy sak gelê!
+En hy sê vir sy broers: My geld is teruggegee; hier lê dit dan ook in my sak! Toe het hulle hart hul begewe, en hulle draai verskrik na mekaar toe en vra: Wat het God ons nou aangedoen?
+En hulle het by hul vader Jakob in die land Kanaän gekom en hom alles vertel wat hulle wedervaar het en gesê:
+Die man, die heer van die land, het ons hard aangespreek en ons vir spioene van die land gehou.
+Maar ons het hom geantwoord: Ons is eerlike mense, ons is geen spioene nie.
+Ons is twaalf broers, seuns van ons vader; die een is nie meer nie, en die jongste is nou by ons vader in die land Kanaän.
+Daarop het die man, die heer van die land, vir ons gesê: Hieraan sal ek weet dat julle eerlike mense is - laat een van julle broers by my bly; en neem vir die honger van julle huisgesinne en trek weg,
+en bring julle jongste broer na my toe; dan sal ek weet dat julle geen spioene is nie. As julle eerlike mense is, sal ek julle broer aan julle teruggee, en julle mag in die land rondtrek.
+En toe hulle hul sakke leegmaak, was elkeen se bondeltjie geld daar in sy sak! En toe hulle hul bondeltjies geld sien, hulle en hul vader, was hulle bevrees.
+Daarop sê Jakob, hulle vader, vir hulle: Julle beroof my van kinders. Josef is weg! En Símeon is weg! En Benjamin wil julle wegneem! Alles is teen my!
+Toe spreek Ruben sy vader aan en sê: U kan my twee seuns doodmaak as ek hom nie na u terugbring nie. Vertrou hom aan my toe, en ék sal hom na u terugbring.
+Maar hy antwoord: My seun sal nie saam met julle aftrek nie, want sy broer is dood, en hy het alleen oorgebly; en as ʼn ongeluk hom oorkom op die pad wat julle sal gaan, dan sal julle my grys hare met kommer in die doderyk laat afdaal.

1/43

@@ -0,0 +1,34 @@
+En die hongersnood was swaar in die land.
+En nadat die koring wat hulle uit Egipte gebring het, opgeëet was, sê hulle vader vir hulle: Gaan koop vir ons weer ʼn bietjie voedsel.
+Toe antwoord Juda hom: Die man het ons uitdruklik gewaarsku en gesê: Julle sal my aangesien nie sien as julle broer nie by julle is nie.
+As u ons broer saam met ons stuur, sal ons aftrek en vir u voedsel koop;
+maar as u hom nie stuur nie, sal ons nie aftrek nie; want die man het ons verseker: Julle sal my aangesig nie sien as julle broer nie by julle is nie.
+Toe vra Israel: Waarom het julle so verkeerd teen my gehandel om die man te vertel dat julle nog ʼn broer het?
+En hulle antwoord: Die man het uitdruklik na ons famielie gevra met die woorde: Lewe julle vader nog? Het julle nog ʼn broer? Toe het ons hom dit te kenne gegee volgens hierdie woorde. Kon ons dan ooit weet dat hy sou sê: Bring julle broer af?
+Daarop sê Juda vir sy vader Israel: Stuur die seun saam met my; dan sal ons klaarmaak en wegtrek, sodat ons kan lewe en nie sterwe nie - ons en ook u en ons kinders nie.
+Ék sal vir hom borg wees; van my hand kan u hom eis. As ek hom nie na u bring en voor u stel nie, sal ek lewenslank teenoor u skuldig staan.
+Ja, as ons nie getalm het nie, waarlik dan was ons nou al tweemaal terug.
+Toe antwoord Israel, hulle vader, vir hulle: As dit so is, doen dan dit: Neem van die opbrings van die land in julle sakke en bring vir die man ʼn geskenk af - bietjie balsem en bietjie heuning, speserye en gom, neute en amandels;
+en neem dubbeld soveel geld met julle saam en bring die geld wat weer bo in julle sakke gesit is, met julle saam terug. Miskien was dit ʼn vergissing.
+En neem julle broer - maak julle klaar en gaan terug na die man.
+En mag God, die Almagtige, julle barmhartigheid verleen by die man, sodat hy julle ander broer en Benjamin saam met julle kan laat trek! En ek - as ek van kinders beroof is, dan is ek beroof.
+Daarop neem die manne dié geskenk, en hulle neem dubbeld soveel geld saam met hulle en ook Benjamin, en hulle het klaargemaak en na Egipte afgetrek en voor Josef gaan staan.
+Toe Josef Benjamin by hulle sien, sê hy vir die opsigter oor sy huis: Bring die manne in die huis en slag ʼn slagding en maak klaar, want die manne moet vanmiddag by mý eet.
+En die man het gedoen soos Josef beveel het, en die man het die manne in die huis van Josef gebring.
+En die manne het gevrees, omdat hulle in die huis van Josef gebring is, en gesê: Terville van die geld wat die vorige keer in sakke teruggekom het, word ons ingebring om ons te oorval en ons as slawe te neem, saam met ons esels.
+Daarop het hulle nadergekom na die man wat oor die huis van Josef was en met hom gespreek by die deur van die huis
+en gesê: Ag, meneer, ons het die vorige keer net afgetrek om voedsel te koop,
+maar toe ons in die herberg kom en ons sakke oopmaak, was elkeen se geld bo in sy sak - ons geld volgens sy gewig - en ons het dit saam met ons teruggebring.
+Ons het ook ander geld saam met ons afgebring om voedsel te koop. Ons weet nie wie ons geld in ons sakke gesteek het nie.
+Toe antwoord hy: Wees nie besorg nie! Moenie bang wees nie! Julle God en die God van julle vader het julle ʼn skat in julle sakke gegee. Julle geld het by my aangekom. Daarop het hy Símeon na hulle uitgebring.
+En die man het die manne in die huis van Josef gebring en water gegee, en hulle het hul voete gewas; hy het ook vir hulle esels voer gegee.
+En hulle het die geskenk reggemaak teen dat Josef die middag sou kom, want hulle het gehoor dat hulle daar brood sou eet.
+Toe Josef dan in die huis kom, het hulle vir hom die geskenk binnegebring wat by hulle was, en hulle voor hom neergebuig na die aarde toe.
+En hy het hulle na hul welstand gevra en gesê: Gaan dit goed met julle ou vader van wie julle gespreek het? Leef hy nog?
+En hulle antwoord: Dit gaan goed met u dienaar, ons vader; hy lewe nog. En hulle het hul eerbiedig neergebuig.
+Toe slaan hy sy oë op en sien sy broer Benjamin, die seun van sy moeder, en vra: Is dit julle jongste broer van wie julle met my gespreek het? Daarop sê hy: Mag God jou genadig wees, my seun!
+En Josef het gou gemaak, want sy binniste was ontroerd oor sy broer: hy het geleendheid gesoek om te ween en in die kamer gegaan en daar geween.
+Daarna het hy sy gesig gewas en uitgekom, en hom bedwing en gesê: Bring die ete op!
+Toe bring hulle dit vir hom besonders op en vir hulle besonders en vir die Egiptenaars wat by hom eet, besonders. Want die Egiptenaars mag nie saam met die Hebreërs eet nie, omdat dit vir die Egiptenaars ʼn gruwel is.
+En hulle het gaan sit volgens sy bepaling, die eersgeborene na sy eersgeboorte en die jongste na sy jonkheid. Toe kyk die manne mekaar verbaas aan.
+Hierop het hy vir hulle porsies uitgedeel van die ete wat voor hom staan; maar die porsie van Benjamin was vyfmaal groter as die porsies van hulle almal. En hulle het gedrink en saam met hom vrolik geword.

1/44

@@ -0,0 +1,34 @@
+Toe gee hy bevel aan die opsigter oor sy huis en sê: Maak die sakke van die manne vol met lewensmiddele soveel as hulle kan vervoer, en sit elkeen se geld bo in sy sak;
+en my beker, die silwerbeker, moet jy sit bo in die jongste se sak saam met die geld vir sy koring. En hy het gehandel volgens die woord wat Josef gespreek het.
+Toe dit die môre lig word, het hulle die manne laat trek, hulle en hul esels.
+Hulle het uit die stad uitgetrek, hulle was nog nie ver nie toe Josef aan die opsigter oor sy huis sê: Maak jou klaar en jaag die manne agterna; en as jy hulle inhaal, vra dan vir hulle: Waarom het julle kwaad vir goed vergelde?
+Is dit nie die ding waar my heer uit drink en waarmee hy self altyd waarsê nie? Julle het verkeerd gehandel met wat julle gedoen het.
+En hy het hulle ingehaal en hierdie woorde aan hulle meegedeel.
+Toe sê hulle vir hom: Waarom spreek meneer sulke woorde? Dit is ver van u dienaars om so iets te doen.
+Kyk, geld wat ons bo in ons sakke gekry het, het ons uit die land Kanaän aan u teruggebring - hoe sou ons dan silwer of goud uit die huis van u heer kan steel?
+Die een van u dienaars by wie dit gevind word, moet sterwe; en ons sal ook meneer se slawe wees.
+Toe antwoord hy: Nou goed, laat dit wees soos julle gesê het. Dié een by wie dit gevind word, is my slaaf. Maar júlle sal vry wees.
+Daarop het hulle gou elkeen sy sak op die grond neergesit en elkeen sy sak oopgemaak.
+En hy het gesoek; hy het begin by die oudste en opgehou by die jongste; en die beker is in Benjamin se sak gevind.
+Toe skeur hulle hul klere, en elkeen laai sy esel, en hulle gaan na die stad terug.
+En Juda het saam met sy broers in die huis van Josef gekom - hy was nog daar - en hulle het voor hom neergeval op die grond.
+Daarop vra Josef vir hulle: Wat is dit nou wat julle gedoen het? Weet julle nie dat ʼn man soos ek waarsêery verstaan nie?
+En Juda antwoord: Wat kan ons vir meneer sê? Wat kan ons spreek? En waarmee kan ons ons regverdig? God het die ongeregtigheid van u dienaars uitgevind. Kyk, ons is meneer se slawe, ons sowel as hy by wie die beker gevind is.
+Maar hy antwoord: Dit is ver van my om dit te doen; die man by wie die beker gevind is, dié sal my slaaf wees. Maar trek júlle in vrede op na julle vader.
+Toe kom Juda nader na hom en sê: Ag, meneer, mag u dienaar tog ʼn woord spreek voor die ore van meneer, en laat u toorn nie teen u dienaar ontvlam nie, want u staan gelyk met Farao.
+Meneer het sy dienaars gevra en gesê: Het julle ʼn vader of broer?
+En ons het meneer geantwoord: Ons het ʼn ou vader; en daar is ʼn jong seun, ʼn kind van die ouderdom, maar sy broer is dood; en hy het alleen oorgebly van sy moeder, en sy vader het hom lief.
+Toe het u vir u dienaars gesê: Bring hom af na my toe, dat ek my oog op hom kan laat rus.
+En ons het meneer geantwoord: Die seun kan sy vader nie verlaat nie, want sy vader sal sterwe as hy hom verlaat.
+Daarop het u vir u dienaars gesê; As julle jongste broer nie saam met julle afkom nie, sal julle my aangesig nie weer sien nie.
+En toe ons na u dienaar, my vader, opgetrek het en hom die woorde van meneer te kenne gegee het,
+het ons vader gesê: Gaan koop weer vir ons ʼn bietjie voedsel.
+Maar ons het geantwoord: Ons kan nie aftrek nie. As ons jongste broer by ons is, sal ons aftrek; want ons mag die aangesig van die man nie sien as ons jongste broer nie by ons is nie.
+En u dienaar, my vader, het vir ons gesê: Júlle weet dat my vrou vir my twee gebaar het -
+die een het van my af weggegaan, en ek het gesê: Voorwaar, hy is verskeur, verskeur! En ek het hom tot hiertoe nie gesien nie.
+As julle nou hierdie een ook van my af wegneem en hom ʼn ongeluk oorkom, dan sal julle my grys hare met droefenis in die doderyk laat afdaal.
+As ek dan nou by u dienaar, my vader, kom, en die seun nie by ons is nie - terwyl sy siel innig aan hom verkleef is -
+dan sal hy sterwe as hy sien dat die seun daar nie is nie; en u dienaars sal die grys hare van u dienaar, ons vader, met kommer in die doderyk laat afdaal.
+Want u dienaar het die seun deur borgskap verkry van my vader deurdat hy gesê het: As ek hom nie vir u bring nie, sal ek lewenslank teenoor my vader skuldig staan.
+Laat u dienaar dan nou tog in die plek van die seun meneer se slaaf bly, en laat die seun saam met sy broers optrek.
+Want hoe kan ek na my vader optrek as die seun nie by my is nie? Mag ek maar net die ellende nie saam aansien wat my vader sal tref nie!

1/45

@@ -0,0 +1,28 @@
+Toe kon Josef hom nie langer bedwing nie, en hy roep: Laat almal van my af weggaan! En daar het niemand by hom gestaan toe Josef hom aan sy broers bekend gemaak het nie.
+Daarop bars hy in trane uit, sodat die Egiptenaars en ook die huis van Farao dit gehoor het.
+En Josef sê vir sy broers: Ek is Josef! Leef my vader nog? Maar sy broers kon hom nie antwoord nie, want hulle was verskrik voor hom.
+Verder sê Josef vir sy broers: Kom tog nader na my. En toe hulle naderkom, sê hy: Ek is julle broer Josef vir wie julle na Egipte verkoop het.
+Maar wees nou nie bedroef nie, en laat daar geen ontstemming by julle wees dat julle my hierheen verkoop het nie. Want om lewens te behou, het God my voor julle uit gestuur.
+Want daar was nou twee jaar hongersnood in die land, en daar is nog vyf jaar waarin nie geploeg of geoes sal word nie.
+Maar God het my voor julle uit gestuur om vir julle ʼn oorblyfsel op die aarde te verseker en om julle in die lewe te hou tot ʼn groot verlossing.
+Júlle het my dan nou nie heirheen gestuur nie, maar God; en Hy het my ʼn raadsman van Farao gemaak en ʼn gebieder oor sy hele huis en ʼn regeerder in die hele Egipteland.
+Trek gou op na my vader en sê vir hom: So spreek u seun Josef: God het my ʼn gebieder oor die hele Egipteland gemaak. Kom af na my, moenie versuim nie!
+En u kan in die land Gosen woon en naby my wees, u en u kinders en u kindskinders en u kleinvee en u beeste en alles wat u besit.
+En ek sal u daar onderhou, want saar sal nog vyf jaar hongersnood wees; sodat u nie verarm nie, u en u huis en alles wat aan u behoort.
+En kyk, julle oë sien dit, en die oë van my broer Benjamin, dat dit my mond is wat met julle spreek.
+Vertel dan aan my vader van al my heerlikheid in Egipte en van alles wat julle gesien het, en bring my vader gou hierheen af.
+Toe val hy sy broer Benjamin om die hals en ween; en ook Benjamin het aan sy hals geween.
+En hy het al sy broers gesoen en aan hulle hals geween; en daarna het sy broers met hom gespreek.
+Toe die gerugte in die huis van Farao gehoor word dat Josef se broers gekom het, was dit goed in die oë van Farao en van sy dienaars.
+En Farao het met Josef gesreek: Sê vir jou broer: Doen dit, laai julle diere en trek weg na die land Kanaän.
+En gaan haal julle vader en julle huisgesinne en kom na my toe, dan sal ek julle die beste van Egipteland gee; en eet die vettigheid van die land.
+Jý kry bevel om dit te doen: Neem vir julle uit Egipteland waens vir julle kinders en julle vroue, en vervoer julle vader en kom.
+En julle hoef geen spyt te hê oor julle huisraad nie, want die beste van die hele Egipteland is julle s'n.
+Die seuns van Israel het toe so gedoen; en Josef het vir hulle waens verskaf volgens die bevel van Farao en hulle padkos gegee vir die reis.
+Hy het aan hulle almal, man vir man, nuwe kleere gegee; maar aan benjamin het hy drie honderd sikkels silwer en vyf stel nuwe klere gegee.
+En net so het hy ook aan sy vader gestuur tien esels, gelaai met die beste goed van Egipte, en tien eselinne, gelaai met koring en brood en voedsel vir sy vader op die reis.
+Daarop het hy sy broers weggestuur, en hulle het vertrek; en hy het vir hulle gesê: Moenie vir mekaar kwaad word op die pad nie.
+En hulle het opgetrek uit Egipte en in die land Kanaän aangekom by hulle vader Jakob.
+Toe hulle hom vertel: Josef lewe nog - en dat hy regeerder is in die hele Egipteland - het sy hart beswyk, want hy het hulle nie geglo nie.
+Maar toe hulle hom al die woorde van Josef te kenne gee wat hy met hulle gespreek het, en hy die waens sien wat Josef gestuur het om hom te vervoer, het die gees van Jakob, hulle vader, lewendig geword.
+En Israel het gesê: Dit is genoeg! My seun Josef lewe nog! Ek sal gaan en hom sien voordat ek sterwe.

1/46

@@ -0,0 +1,34 @@
+En Israel het weggetrek met alles wat hy had, en in Berséba gekom; en hy het offerandes gebring aan die God van sy vader Isak.
+En God het Israel toegespreek in naggesigte en gesê: Jakob, Jakob! En hy antwoord: Hier is ek!
+Toe sê Hy: Ek is God, die God van jou vader. Moenie bevrees wees om na Egipte af te trek nie, want Ek sal jou daar ʼn groot nasie maak.
+Ek sal saam met jou aftrek na Egipte en Ek sal jou gewis ook opbring; en Josef sal jou oë toedruk.
+Daarna het Jakob weggetrek van Berséba af. En die seuns van Israel het hulle vader Jakob met hulle kinders en hulle vroue op die waens gelaai wat Farao gestuur het om hom te vervoer.
+En hulle het hul vee en besittings geneem wat hulle in die land Kanaän verwerf het en in Egipte gekom, Jakob en sy hele geslag saam met hom:
+sy seuns en sy kleinseuns saam met hom; sy dogters en kleindogters en sy hele geslag het hy saam met hom in Egipte gebring.
+En dit is die name van die seuns van Israel wat in Egipte gekom het - Jakob en sy seuns. Die eersgeborene van Jakob was Ruben.
+En die seuns van Ruben: Hanog en Pallu en Hesron en Karmi.
+En die seuns van Símeon: Jémuel en Jamin en Ohad en Jagin en Sohar en Saul, die seun van die Kanaänietiese vrou.
+En die seuns van Levi: Gerson, Kehat en Merári.
+En die seuns van Juda: Er en Onan en Sela an Peres en Serag. En Er en Onan het gesterwe in die land Kanaän; en die seuns van Peres was Hesron en Hamul.
+En die seuns van Íssaskar: Tola en Puwa en Job en Simron.
+En die seuns van Sébulon: Sered en Elon en Jágleël.
+Dit is die seuns van Lea wat sy vir Jakob gebaar het in Paddan-Aram, saam met sy dogter Dina; al die siele van sy seuns en dogters was drie en dertig.
+En die seuns van Gad: Sifjon en Haggi, Suni en Esbon, Eri en Arόdi en Areëli.
+En die seuns van Aser: Jimna en Jiswa en Jiswi en Bería en Serag, hulle suster; en die seuns van Bería: Heber en Málkiël.
+Dit is die seuns van Silpa wat Laban aan sy dogter Lea gegee het; en sy het vir Jakob hierdie sestien siele gebaar.
+Die seuns van Ragel, die vrou van Jakob: Josef en Benjamin.
+En vir Josef is in Egipteland gebore Manasse en Efraim wat Ásenat, die dogter van Potiféra, die priester van On, vir hom gebaar het.
+En die seuns van Benjamin: Bela en Beger en Asbel, Gera en Naäman, Egi en Ros, Muppim en Huppim en Ard.
+Dit is die seuns van Ragel wat vir Jakob gebore is, almal saam veertien siele.
+En die seuns van Dan: Husim.
+En die seuns van Náftali: Jágseël en Guni en Jeser en Sillem.
+Dit is die seuns van Bilha wat Laban aan sy dogter Ragel gegee het; en sy het hulle vir Jakob gebaar, almal saam sewe siele.
+Al die siele wat aan Jakob behoort het en, uit sy lende afkomstig, na Egipte gegaan het, behalwe die vroue van die seuns van Jakob, was almal saam ses en sestig siele.
+En die seuns van Josef wat vir hom in Egipte gebore is, was twee siele. Al die siele van die huis van Jakob, wat in Egipte gekom het, was sewentig.
+En hy het Juda voor hom uit gestuur na Josef, dat dié voor hom uit die pad moes wys na Gosen; en hulle het in die land Gosen aangekom.
+Toe span Josef sy rytuig in en hy trek op, sy vader Israel tegemoet na Gosen. En toe hy homself aan hom vertoon, het hy om sy hals geval en lank aan sy hals geween.
+En Israel sê vir Josef: Nou kan ek sterwe nadat ek jou aangesig gesien het, dat jy nog leef!
+Daarna het Josef met sy broers en die huis van sy vader gespreek: Ek sal optrek en aan Farao vertel en vir hom sê: My broers en die huis van my vader, wat in die land Kanaän was, het na my gekom.
+En die manne is herders van kleinvee - want hulle was veeboere - en hulle het hul kleinvee en hul beeste en alles wat hulle besit, saamgebring.
+En as Farao julle laat roep en vra: Wat is julle nering?
+dan moet julle antwoord: U dienaars was veeboere van ons jeug af tot nou toe, ons sowel as ons vaders - sodat julle in die land Gosen kan woon. Want elke herder van kleinvee is vir die Egiptenaars ʼn gruwel.

1/47

@@ -0,0 +1,31 @@
+Daarop het Josef gekom en aan Farao vertel en gesê: My vader en my broers en hulle kleinvee en beeste en alles wat hulle besit, het gekom uit die land Kanaän, en daar is hulle nou in die land Gosen.
+En hy het uit die getal van sy broers vyf man saamgeneem en hulle aan Farao voorgestel.
+Toe vra Farao vir sy broers: Wat is julle nering? En hulle antwoord Farao: U dienaars is herders van kleinvee, ons sowel as ons vaders.
+Verder sê hulle vir Farao: Ons het gekom om as vreemdelinge in die land te vertoef, want daar is geen weiding vir die kleinvee van u dienaars nie, omdat die hongersnood in die land Kanaän swaar is. Laat u dienaars dan nou tog in die land Gosen woon.
+Daarop het Farao met Josef gespreek en gesê: Jou vader en jou broers het na jou gekom.
+Egipteland lê voor jou oop; laat jou vader en jou broers in die beste deel van die land woon; hulle kan in die land Gosen woon. En as jy weet dat daar onder hulle bekwame manne is, stel julle dan aan as vee-opsigters oor my eiendom.
+Toe bring Josef sy vader Jakob in en stel hom aan Farao voor. En Jakob het Farao gegroet met ʼn seënwens.
+Daarop sê Farao vir Jakob: Hoeveel is die dae van jou lewensjare?
+En Jakob antwoord Farao: Die dae van die jare van my vreemdelingskap is honderd en dertig jaar. Min in getal en vol teëspoed was die dae van my lewensjare, en hulle het nie gehaal by die dae van die lewensjare van my vaders gedurende die dae van hulle vreemdelingskap nie.
+Toe het Jakob Farao gegroet met ʼn seënwens en van Farao af weggegaan.
+En Josef het vir Jakob en sy broers woonplekke aangewys en aan hulle ʼn besitting in Egipteland gegee, in die beste deel van die land, in die landstreek Ramses, soos Farao beveel het.
+En Josef het sy vader en sy broers en die hele huis van sy vader met brood onderhou ooreenkomstig die getal van die kinders.
+En daar was in die hele land geen brood nie, want die hongersnood was baie swaar, sodat Egipteland en die land Kanaän uitgeput was weens die hongersnood.
+En Josef het al die geld versamel wat in Egipteland en in die land Kanaän te vinde was, vir die koring wat hulle gekoop het, en Josef het die geld in die paleis van Farao gebring.
+En toe die geld in Egipteland en in die land Kanaän op was, het al die Egiptenaars na Josef gekom en gesê: Gee vir ons brood! En: Waarom moet ons voor u oë sterwe, want die geld is gedaan?
+En Josef antwoord: Gee julle vee, dan sal ek dit aan julle gee vir julle vee as die geld gedaan is.
+Toe bring hulle hul vee na Josef, en Josef het aan hulle brood gegee vir die perde en die besitting aan kleinvee en beeste en vir die esels; en hy het hulle dié jaar versorg met brood vir die waarde van al hulle besittings aan vee.
+Toe dié jaar om was, het hulle na hom gekom in die tweede jaar en vir hom gesê: Ons kan dit vir meneer nie wegsteek nie, maar die geld is op en die besitting aan vee is meneer s'n. Daar het niks vir meneer oorgebly nie as net ons lyf en ons grond.
+Waarom moet ons voor u oë te gronde gaan, ons sowel as ons landery? Koop ons en ons grond vir brood, dan sal ons en ons grond aan Farao diensbaar wees; en gee saadkoring, dat ons kan lewe en nie sterwe nie, en dat die grond nie woes word nie.
+So het Josef dan al die grond van Egipte vir Farao opgekoop, want die Egiptenaars het elkeen sy stuk grond verkoop, omdat die hongersnood vir hulle te swaar was. So het die land dan Farao se eiendom geword.
+En wat die volk betref - hy het hulle laat verhuis na die stede, van die een end van die Egiptiese gebied na die ander end daarvan.
+Net die grond van die priesters het hy nie gekoop nie; want die priesters het ʼn vaste inkomste van Farao ontvang en van hulle vaste inkomste geëet wat Farao hulle toegestaan het. Daarom het hulle hul grond nie verkoop nie.
+Toe sê Josef vir die volk: Kyk, ek het vandag julle en jul grond vir Farao gekoop: daar is saadkoring vir julle, dat julle die grond kan besaai.
+En by die insameling moet julle ʼn vyfde deel aan Farao afgee, en die ander vier dele sal vir julle dien as saad vir die land en as voedsel vir julleself en die wat in julle huise is en as voeding vir julle kinders.
+En hulle antwoord: U het ons lewe gered. Laat ons guns mag vind in die oë van meneer, dan sal ons die dienaars van Farao wees.
+En Josef het dit ʼn wet gemaak tot vandag toe vir die saaigrond van Egipte - die vyfde deel behoort aan Farao. Net die grond van die priesters alleen het nie die eiendom van Farao geword nie.
+So het Israel dan in Egipteland gewoon, in die land Gosen; en hulle het vaste besittings daarin verwerf en vrugbaar geword en sterk vermeerder.
+En Jakob het sewentien jaar in Egipteland gelewe, sodat die dae van Jakob, die jare van sy lewe, honderd sewen-en-veertig jaar was.
+En toe die dae van Isreal naderkom dat hy moes sterwe, het hy sy seun Josef laat roep en vir hom gesê: As ek nou guns in jou oë gevind het, sit dan tog jou hand onder my heup en bewys my liefde en trou - begrawe my tog nie in Egipte nie.
+As ek met my vaders ontslaap het, bring my dan weg uit Egipte en begrawe my in hulle graf. En hy antwoord: Ek sal handel ooreenkomstig u woord.
+Toe sê hy: Sweer my tog. En hy het vir hom gesweer. Toe het Israel in aanbidding gebuig oor die koppenent van die bed.

1/5

@@ -1,7 +1,7 @@
 Dit is die stamboom van Adam. Die dag toe God die mens geskape het, het Hy hom gemaak na die gelykenis van God.
 Man en vrou het Hy hulle geskape en hulle geseën en hulle mens genoem, die dag toe hulle geskape is.
-Toe Adam honderd en dertig jaar oud was, het hy 'n seun verwek na sy gelykenis, na sy ewebeeld, en hom Set genoem.
-En die dae van Adam ná die geboorte van Set, was agt honderd jaar. En hy het seuns en dogters gehad.
+Toe Adam honderd en dertig jaar oud was, het hy ʼn seun verwek na sy gelykenis, na sy ewebeeld, en hom Set genoem.
+En die dae van Adam, ná die geboorte van Set, was agt honderd jaar. En hy het seuns en dogters gehad.
 So was dan al die dae van Adam wat hy geleef het, nege honderd en dertig jaar, en hy het gesterwe.
 Toe Set honderd en vyf jaar oud was, het hy die vader van Enos geword.
 En Set het ná die geboorte van Enos nog agt honderd en sewe jaar gelewe. En hy het seuns en dogters gehad.
@@ -25,8 +25,8 @@ En Henog het met God gewandel; en hy was nie meer nie, want God het hom weggenee
 Toe Metúsalag honderd sewen-en-tagtig jaar oud was, het hy die vader van Lameg geword.
 En Metúsalag het ná die geboorte van Lameg nog sewe honderd twee en tagtig jaar gelewe. En hy het seuns en dogters gehad.
 So was dan al die dae van Metúsalag nege honderd negen-en-sestig jaar, en hy het gesterwe.
-Toe Lameg honderd twee en tagtig jaar oud was, het hy 'n seun verwek
+Toe Lameg honderd twee en tagtig jaar oud was, het hy ʼn seun verwek
 en hom Noag genoem, want hy het gesê: Dit is hy wat ons sal troos oor ons werk en oor die moeitevolle arbeid van ons hande wat voortkom uit die aarde wat die HERE vervloek het.
 En Lameg het ná die geboorte van Noag nog vyf honderd vyf en negentig jaar gelewe. En hy het seuns en dogters gehad.
 So was dan al die dae van Lameg sewe honderd sewen-en-sewentig jaar, en hy het gesterwe.
-En Noag was vyf honderd jaar oud, en Noag het die vader geword van Sem, Gam en Jafet.
+En Noag was vyf honderd jaar oud, en Noag het die vader geword van Sem, Gam en Jafet.

1/6

@@ -4,19 +4,19 @@ Toe sê die HERE: My Gees sal nie vir ewig in die mens heers nie, omdat hy ook v
 In dié dae was die reuse op die aarde, en ook daarna, as die seuns van God by die dogters van die mense ingegaan, en dié vir hulle kinders gebaar het. Dit is die helde uit die ou tyd, die manne van naam.
 Toe die HERE sien dat die boosheid van die mens op die aarde groot was, en al die versinsels wat hy bedink in sy hart altyddeur net sleg was,
 het dit die HERE berou dat Hy die mens op die aarde gemaak het, en daar was smart in sy hart.
-En die HERE sê: Ek sal die mens wat Ek geskape het, van die aarde verdelg, die mens sowel as die vee en die kruipende diere en die voëls van die hemel. Want die berou My dat Ek hulle gemaak het 
+En die HERE sê: Ek sal die mens wat Ek geskape het, van die aarde verdelg, die mens sowel as die vee en die kruipende diere en die voëls van die hemel. Want dit berou My dat Ek hulle gemaak het
 Maar Noag het genade gevind in die oë van die HERE.
-Dit is die geskiedenis van Noag. Noag was 'n regverdige, opregte man onder sy tydgenote. Noag het gewandel met God.
+Dit is die geskiedenis van Noag. Noag was ʼn regverdige, opregte man onder sy tydgenote. Noag het gewandel met God.
 En Noag het drie seuns gehad: Sem, Gam en Jafet.
-Maar die aarde was verdorwe voor die aangesig van Go, en die aarde was vol geweld.
+Maar die aarde was verdorwe voor die aangesig van God, en die aarde was vol geweld.
 Toe sien God die aarde aan en - dit was verdorwe, want alle vlees het sy wandel op die aarde verderwe.
 En God sê vir Noag: Die einde van alle vlees het voor my aangesig gekom; want die aarde is deur hulle vervul met geweld. En kyk, Ek gaan hulle saam met die aarde verdelg.
-Maak vir jou 'n ark van goferhout. Met afdelings moet jy die ark maak en dit binne en buite met pik bestryk.
+Maak vir jou ʼn ark van goferhout. Met afdelings moet jy die ark maak en dit binne en buite met pik bestryk.
 Só moet jy dit maak: drie honderd el die lengte van die ark, vyftig el sy breedte en dertig el sy hoogte.
-'n Opening moet jy aan die ark maak; en op die maat van 'n el moet jy dit aan die bokant afwerk en die deur van die ark aan die sykant insit. Jy moet dit met 'n onderste, twede en derde verdieping maak.
-Want kyk, Ék bring 'n watervloed oor die aarde om onder die hemel te verdelg alle vlees waar 'n lewensgees in is. Al wat op die aarde is, sal wegsterwe.
+ʼn Opening moet jy aan die ark maak; en op die maat van ʼn el moet jy dit aan die bokant afwerk en die deur van die ark aan die sykant insit. Jy moet dit met ʼn onderste, twede en derde verdieping maak.
+Want kyk, Ék bring ʼn watervloed oor die aarde om onder die hemel te verdelg alle vlees waar ʼn lewensgees in is. Al wat op die aarde is, sal wegsterwe.
 Maar met jou sal Ek my verbond oprig; jy moet in die ark gaan, jy en jou seuns en jou vrou en die vroue van jou seuns saam met jou.
 En van al wat lewe, van alle vlees, moet jy twee van elke soort in die ark laat ingaan om dit saam met jou in die lewe te hou: mannetjie en wyfie moet hulle wees.
 Van die voëls volgens hulle soorte en van die vee volgens hulle soorte, van al die kruipende diere van die aarde volgens hulle soorte, twee van elke soort, moet na jou kom om in die lewe te bly.
 En jy, neem vir jou van al die voedsel wat geëet word, en versamel dit by jou, dat dit vir jou en hulle as voedsel kan dien.
-En Noag het dit gedoen. Net soos God hom beveel het, so het hy gedoen. 
+En Noag het dit gedoen. Net soos God hom beveel het, so het hy gedoen.

1/7

@@ -6,19 +6,19 @@ En Noag het gedoen net soos die HERE hom beveel het.
 En Noag was ses honderd jaar oud toe die watervloed oor die aarde kom.
 En Noag en sy seuns en sy vrou en die vroue van sy seuns saam met hom het in die ark gegaan vanweë die waters van die vloed.
 Van die rein diere en van die diere wat nie rein is nie, en van die voëls en van alles wat op die aarde kruip,
-het daar twee-twee na Noag in die ark gegaan, 'n mannetjie en 'n wyfie soos God Noag beveel het.
+het daar twee-twee na Noag in die ark gegaan, ʼn mannetjie en ʼn wyfie soos God Noag beveel het.
 Ná die sewe dae kom toe die waters van die vloed op die aarde.
 In die seshonderdste jaar van die lewe van Noag, in die twede maand, op die sewentiende dag van die maand, op dieselfde dag, het al die fonteine van die groot watervloed uitgebreek, en die sluise van die hemel oopgegaan;
 en die stortreën was op die aarde veertig dae en veertig nagte lank.
 Op daardie selfde dag het Noag en Sem en Gam en Jafet, die seuns van Noag, sowel as die vrou van Noag en die drie vroue van sy seuns saam met hulle in die ark gegaan.
 Hulle en al die wilde diere volgens hulle soorte en al die vee volgens hulle soorte en al die diere wat op die aarde kruip volgens hulle soorte, en al die voëls volgens hulle soorte, voëls van allerhande vere-
-van al die vlees waar 'n lewensgees in was, het twee-twee na Noag in die ark gegaan.
+van al die vlees waar ʼn lewensgees in was, het twee-twee na Noag in die ark gegaan.
 En die wat ingaan, het gegaan as mannetjie en wyfie van alle vlees soos God hom beveel het. En die HERE het agter hom toegesluit.
 En die vloed was veertig dae lank op die aarde: die waters het vermeerder en die ark opgehef, sodat dit opgerys het bo die aarde.
-en die waters het die oorhand gekry en grootliks vermeerder op die aarde terwyl die ark op die waters drywe.
+En die waters het die oorhand gekry en grootliks vermeerder op die aarde terwyl die ark op die waters drywe.
 En die waters het heeltemal die oorhand gekry op die aarde, sodat al die hoë berge onder die ganse hemel bedek was.
 Vyftien el bo hulle het die waters die oorhand gekry, sodat die berge bedek was.
 En alle vlees wat op die aarde beweeg, het weggesterwe: die voëls en die vee en die wilde diere en al die gedierte wat op die aarde wemel, en al die mense.
-Alles wat die asem van die lewensgees in sy nuesgate gehad het, alles wat op die droë grond was, het doodgegaan.
+Alles wat die asem van die lewensgees in sy neusgate gehad het, alles wat op die droë grond was, het doodgegaan.
 So is dan al die lewende wesens verdelg wat op die aarde was, die mens sowel as die vee en die kruipende diere en die voëls van die hemel; hulle is verdelg van die aarde. En net Noag het oorgebly en wat by hom in die ark was.
-En die waters het die oorhand behou oor die aarde honderd en vyftig dae lank.
+En die waters het die oorhand behou oor die aarde honderd en vyftig dae lank.

1/8

@@ -1,14 +1,14 @@
-En God het gedink aan Noag en aan al die wilde diere en al die vee wat saam met hom in die ark was; en God het 'n wind oor die aarde laat waai, sodat die waters gesak het.
+En God het gedink aan Noag en aan al die wilde diere en al die vee wat saam met hom in die ark was; en God het ʼn wind oor die aarde laat waai, sodat die waters gesak het.
 Ook die fonteine van die watervloed en die sluise van die hemel het toegegaan, en die stortreën uit die hemel opgehou.
 Toe het die waters aanhoudend van die aarde teruggegaan, en die waters het afgeneem aan die end van honderd en vyftig dae.
 En die ark het in die sewende maand, op die sewentiende dag van die maand, op die gebergte van Ararat gerus.
-En die waters het aanhoudend afgeneem tot die tiende maand. in die tiende maand, op die eerste van die maand, het die toppe van die berge sigbaar geword.
+En die waters het aanhoudend afgeneem tot die tiende maand. In die tiende maand, op die eerste van die maand, het die toppe van die berge sigbaar geword.
 Toe het Noag aan die end van veertig dae die venster oopgemaak van die ark wat hy gebou het,
-en 'n kraai uitgestuur wat gedurig heen en weer gevlieg het tot dat die waters weggedroog het van die aarde.
-Daarop laat hy 'n duif van hom af wegvlieg om te sien of die waters oor die aarde verminder het.
+en ʼn kraai uitgestuur wat gedurig heen en weer gevlieg het totdat die waters weggedroog het van die aarde.
+Daarop laat hy ʼn duif van hom af wegvlieg om te sien of die waters oor die aarde verminder het.
 Maar die duif het geen rusplek gevind vir die holte van sy voet nie en na hom teruggekeer in die ark; want die waters was oor die hele aarde. So het hy dan sy hand uitgesteek en hom gegryp en in die ark by hom gebring.
 Daarna het hy weer sewe dae gewag. Toe stuur hy die duif weer uit die ark.
-En die duif het teen die aand na hom gekom, en daar was 'n groen olyfblad in sy bek! Toe merk Noag dag die waters oor die aarde verminder het.
+En die duif het teen die aand na hom gekom, en daar was ʼn groen olyfblad in sy bek! Toe merk Noag dat die waters oor die aarde verminder het.
 Daarna wag hy weer sewe dae en stuur die duif uit. Maar hy het nie weer na hom teruggekeer nie.
 In die seshonderd-en-eerste jaar, in die eerse maand, op die eerste van die maand, het die waters weggedroog van die aarde. En Noag het die deksel van die ark weggeneem en uitgekyk, en die aarde was droog-
 in die twede maand, op die sewen-en-twintigste dag van die maand, was die aarde droog.
@@ -16,7 +16,7 @@ En God het met Noag gespreek en gesê:
 Gaan uit die ark, jy en jou vrou en jou seuns en die vroue van jou seuns saam met jou.
 Laat saam met jou uitgaan al die diere wat by jou is, van alle vlees: die voëls en die vee en al die diere wat op die aarde kruip, dat hulle kan wemel op die aarde en vrugbaar wees en vermeerder op die aarde.
 Toe gaan Noag uit en sy seuns en sy vrou en die vroue van sy seuns saam met hom.
-Al die diere, alles wat op die aarderoer, volgens hulle soorte, het uit die ark uitgegaan.
-En Noag het vir die HERE 'n altaar gebou en van al die rein diere en al die rein voëls geneem en brandoffers op die altaar gebring.
-En die HERE het die lieflike geur geruik, en die HERE het in sy hart gesê: Ek sal die aarde verder nie meer vervloek em die mens ontwil nie, want die versinsels van die mens se hart is sleg van sy jeug af. En Ek sal verdernie meer al die lewende wesens tref soos Ek gedoen het nie.
-Van nou af sal, al die dae van die aarde, saaityd en oestyd, koue en hitte, somer en winter, dag en nag, nie ophou nie.     
+Al die diere, alles wat kruip en al die voëls, alles wat op die aarde roer, volgens hulle soorte, het uit die ark uitgegaan.
+En Noag het vir die HERE ʼn altaar gebou en van al die rein diere en al die rein voëls geneem en brandoffers op die altaar gebring.
+En die HERE het die lieflike geur geruik, en die HERE het in sy hart gesê: Ek sal die aarde verder nie meer vervloek om die mens ontwil nie, want die versinsels van die mens se hart is sleg van sy jeug af. En Ek sal verder nie meer al die lewende wesens tref soos Ek gedoen het nie.
+Van nou af sal, al die dae van die aarde, saaityd en oestyd, koue en hitte, somer en winter, dag en nag, nie ophou nie.

1/9

@@ -1,29 +1,29 @@
-En God het Noag en sy suens geseën en vir hulle gesê: Wees vrugbaar en vermeerder en vul die aarde.
+En God het Noag en sy seuns geseën en vir hulle gesê: Wees vrugbaar en vermeerder en vul die aarde.
 Die vrees en die skrik vir julle sal wees oor al die diere van die aarde en al die voëls van die hemel; alles wat op die aarde roer en al die visse van die see. Hulle is in julle hand oorgegee.
 Alles wat beweeg en lewe, sal julle voedsel wees. Net soos die groen plante, gee Ek dit alles aan julle.
 Net die vleis met sy siel, met sy bloed, mag julle nie eet nie.
 Maar wat júlle bloed betref, naamlik van julle siele, dit sal Ek eis: van al die diere sal Ek dit eis. Ook van die mens, van die een teenoor die ander, sal Ek die siel van die mens eis.
-Hy wat die bloed van 'n mens vergiet, sy bloed sal duer mense vergeit word; want God het die mens na sy beeld gemaak.
-Maar julle, wees vrugbaar en vermeerder: wemel op die aarde en vermeerder daarop.
+Hy wat die bloed van ʼn mens vergiet, sy bloed sal deur mense vergiet word; want God het die mens na sy beeld gemaak.
+Maar julle, wees vrugbaar en vermeerder; wemel op die aarde en vermeerder daarop.
 Verder het God met Noag en sy seuns by hom gespreek en gesê:
 Maar Ek, kyk Ek rig my verbond met julle op en met julle nageslag ná julle,
-en met al die lewende wesens wat by julle is: die voëls, die vee an al die wilde diere van die aarde by julle - al wat uit die ark uitgegaan het, naamlik al die diere van die aarde.
-En Ek rig my verbond met julle op, dat alle vlees nie meer duer die waters van die vloed uitgeroei sal word nie, en dat daar geen vloed meer sal wees om die aarde te verwoes nie.
+en met al die lewende wesens wat by julle is: die voëls, die vee en al die wilde diere van die aarde by julle - al wat uit die ark uitgegaan het, naamlik al die diere van die aarde.
+En Ek rig my verbond met julle op, dat alle vlees nie meer deur die waters van die vloed uitgeroei sal word nie, en dat daar geen vloed meer sal wees om die aarde te verwoes nie.
 En God het gesê: Dit is die teken van die verbond wat Ek sluit tussen My en julle en al die lewende wesens wat by julle is, vir ewige geslagte:
-My boog gee Ek in die wolke; dit sal 'n teken wees van die verbond tussen My en die aarde.
+My boog gee Ek in die wolke; dit sal ʼn teken wees van die verbond tussen My en die aarde.
 As Ek dan wolke oor die aarde bring, en hierdie boog verskyn in die wolke,
-dan sal Ek dink aan my verbond wat daar bestaan tussen My en julle en al die lewende wesens, in alle vlees. En die waters sal nie meer 'n vloed word om alle vlees te verdelg nie.
+dan sal Ek dink aan my verbond wat daar bestaan tussen My en julle en al die lewende wesens, in alle vlees. En die waters sal nie meer ʼn vloed word om alle vlees te verdelg nie.
 As die boog dan in die wolke staan, sal Ek dit aansien om te dink aan die ewige verbond tussen God en al die lewende wesens, in alle vlees wat op die aarde is.
-En God het vir Noag gesê: Dit is die teken van die verbond wat Ek op gerig het tussen My en alle vlees wat op die aarde is.
-En die seuns van Noag wat uit die ark uitgegaan het, was Sem en Gam en Jafet. En Gam was die veder van Kanaän.
+En God het vir Noag gesê: Dit is die teken van die verbond wat Ek opgerig het tussen My en alle vlees wat op die aarde is.
+En die seuns van Noag wat uit die ark uitgegaan het, was Sem en Gam en Jafet. En Gam was die vader van Kanaän.
 Hierdie drie was die seuns van Noag; en met hulle begin die uitbreiding van al die aardbewoners.
-En Noag het begin om die grond te bewerk en 'n wingerd geplant.
+En Noag het begin om die grond te bewerk en ʼn wingerd geplant.
 Maar toe hy van die wyn gedrink het, het hy dronk geword en nakend in sy tent gelê.
 En Gam, die vader van Kanaän, het sy vader se naaktheid gesien en dit aan sy twee broers daarbuite te kenne gegee.
 Toe neem Sem en Jafet die bo-kleed en hou dit op hulle skouers terwyl hulle agteruitloop, en hulle het die naaktheid van hulle vader bedek: hulle gesig was agtertoe gedraai, sodat hulle die naaktheid van hulle vader nie gesien het nie.
 Toe Noag van sy wyn wakker word en merk wat sy jonger seun hom aangedoen het,
-sê hy: Vervloek is Kanaän! 'n Kneg van die knegte moet hy wees vir sy broers.
+sê hy: Vervloek is Kanaän! ʼn Kneg van die knegte moet hy wees vir sy broers.
 Verder sê hy: Geseënd is die HERE, die God van Sem. Maar Kanaän moet sy dienskneg wees.
 Mag God aan Jafet ruimte verskaf, en mag hy woon in die tente van Sem! Maar Kanaän moet sy dienskneg wees.
 En Noag het ná die vloed drie honderd en vyfig jaar gelewe.
-So was dan al die dae van Noag nege honderd en vftig jaar, en hy het gesterwe.
+So was dan al die dae van Noag nege honderd en vyftig jaar, en hy het gesterwe.

18/1

@@ -1,22 +1,22 @@
-Daar was ʼn man in die land van Us wie se naam was Job; en dié man was froom en opreg en godvresend en een wat afgewyk het van die kwaad.
-En vir hom was daar sewe seuns en drie dogters gebore.
-Daarby was sy besitting sewe duisend stuks kleinvee en drie duisend kamele en vyf hondered paar beeste en vyf hondered eselinne en ʼn groot menigte slawe, sodat dié man ryker was as al die kinders van die Ooste.
+Daar was ʼn man in die land Us wie se naam was Job; en dié man was vroom en opreg en godvresend en een wat afgewyk het van die kwaad.
+En vir hom is daar sewe seuns en drie dogters gebore.
+Daarby was sy besitting sewe duisend stuks kleinvee en drie duisend kamele en vyf honderd paar beeste en vyf honderd eselinne en ʼn groot menigte slawe, sodat dié man ryker was as al die kinders van die Ooste.
 En sy seuns was gewoond om ʼn maaltyd aan te rig in die huis van elkeen op sy dag. Dan stuur hulle en nooi hul drie susters om saam met hulle te eet en te drink.
-En elke keer as die dae van die maaltye om was, het Job laat weet dat hulle hul moes heilig. Dan maak Job die more vroeg klaar en bring brandoffers vir elkeen van hulle; want Job het gedink: Miskien het my seuns gesondig en God in hulle hard geseën! So het Job altyd gedoen.  
-En op ʼn dag toe die seuns van God kom om hulle voor die Here te stel, het die Satan ook onder hulle gekom.
-Toe vra die Here vir die Satan: Waar kom jy vandaan? En die Satan antwoort die Here en sê: Van ʼn swerftog oor die aarde wat ek deurkruis het.
-En die Here vraa vir die Satan: Het jy ag gegee op my kneg Job? Want daar is niemand op die aarde soos hy nie: ʼn man froom en opreg, godvresend en wat afwyk van die kwaad.
-En die Satan antwoord die Here en sê: Is dit verniet dat Job God vrees?
-Het U nie self hom en sy huis en alles wat hy het aan alle kante rondom beskut het nie? Die werk van sy hande het U geseën, en sy vee het stek vermeerder in die land.
+En elke keer as die dae van die maaltye om was, het Job laat weet dat hulle hul moes heilig. Dan maak Job die môre vroeg klaar en bring brandoffers vir elkeen van hulle; want Job het gedink: Miskien het my seuns gesondig en God in hulle hart geseën! So het Job altyd gedoen.
+En op ʼn dag toe die seuns van God kom om hulle voor die HERE te stel, het die Satan ook onder hulle gekom.
+Toe vra die Here vir die Satan: Waar kom jy vandaan? En die Satan antwoord die Here en sê: Van ʼn swerftog oor die aarde wat ek deurkruis het.
+En die HERE vra vir die Satan: Het jy ag gegee op my kneg Job? Want daar is niemand op die aarde soos hy nie: ʼn man vroom en opreg, godvresend en wat afwyk van die kwaad.
+En die Satan antwoord die HERE en sê: Is dit verniet dat Job God vrees?
+Het U nie self hom en sy huis en alles wat hy het aan alle kante rondom beskut nie? Die werk van sy hande het U geseën, en sy vee het sterk vermeerder in die land.
 Maar strek net u hand uit en tas alles aan wat hy het-waarlik, hy sal U in u aangesig seën!
-Daarop sê die Here vir die Satan: Kyk alles wat hy het, is in jou hand; net na homself mag jy jou hand nie uitsteek nie.En die Satan het wegegaan van die angesig van die Here.
+Daarop sê die HERE vir die Satan: Kyk, alles wat hy het, is in jou hand; net na homself mag jy jou hand nie uitsteek nie. En die Satan het weggegaan van die aangesig van die HERE.
 En op ʼn dag terwyl sy seuns en sy dogters besig was om te eet en wyn te drink in die huis van hulle oudste broer,
 kom ʼn boodskapper na Job en sê: Die beeste was aan't ploeë en die esels aan't wei langs hulle,
-toe die Sabeërs ʼn inval gedeonen dit werggroof het, en hulle het die dienaars met die skerpte van die swaard verslaan; en net ek alleen ontvlug om u dit te vertel.
-Terwyl die een nog spreek, kom daar ʼn ander een en sê: Die vuur van God het van die hemel af geval en gebrand onder die kleinvee en onder die dienaars en dit het hulle verteer; en net ek alleen het ontvlug om u dit te vertel.
-Terwyl die een nog spreek, kom daar ʼn ander een en sê: Die Galdeërs het drie leërafdeelings opgestel en ʼn aanval gemaak en dit weggeroof, maar hulle het die dienaars met die skerpte van die swaard verslaan; en net ek alleen het ontvlug om u dit te vertel.
-Terwyl die een nog spreek, kom daar ʼn ander een en sê: U seuns en u dogters was besig om te eet en wyn te drink in die huis van hulle oudste broer,
+toe die Sabeërs ʼn inval gedoen en dit weggeroof het, en hulle het die dienaars met die skerpte van die swaard verslaan; en net ek alleen het ontvlug om u dit te vertel.
+Terwyl dié een nog spreek, kom daar ʼn ander een en sê: Die vuur van God het van die hemel af geval en gebrand onder die kleinvee en onder die dienaars, en dit het hulle verteer; en net ek alleen het ontvlug om u dit te vertel.
+Terwyl dié een nog spreek, kom daar ʼn ander een en sê: Die Galdeërs het drie leërafdelings opgestel en ʼn aanval op die kamele gemaak en dit weggeroof, maar hulle het die dienaars met die skerpte van die swaard verslaan; en net ek alleen het ontvlug om u dit te vertel.
+Terwyl dié een nog spreek, kom daar ʼn ander een en sê: U seuns en u dogters was besig om te eet en wyn te drink in die huis van hulle oudste broer,
 toe daar meteens ʼn groot wind oor die woestyn kom wat die huis by die vier hoeke gryp; en dit het op die kinders geval, sodat hulle gesterf het; en net ek alleen het ontvlug om u dit te vertel.
 Toe staan Job op en skeur sy mantel, en hy het sy hoof geskeer en in aanbidding op die grond geval
-en gesê: Nakend het ek uit my moeder se skoot gekom, en nakend sal ek daarheen terugkeer. Die Here het gegee en die Here het geneem: die Naam van die Here sy geloof!
-By dit alles het Job nie gesondig en aan God niks ongerymds toegeskrywe nie.
+en gesê: Nakend het ek uit my moeder se skoot gekom, en nakend sal ek daarheen terugkeer. Die HERE het gegee, en die HERE het geneem: die Naam van die HERE sy geloof!
+By dit alles het Job nie gesondig en aan God niks ongerymds toegeskrywe nie.

18/10

@@ -1,22 +1,22 @@
 Ek walg van my lewe; ek wil my geklaag die vrye loop gee; ek wil spreek in die bitterheid van my siel.
 Ek sê tot God: Veroordeel my nie; laat my weet waarom U met my twis.
-Is dit veroordeel vir U dat U verdruk; dat U die arbeid van u hande verwerp terwyl U oor die planne van die goddelose ig laat skyn?
-Het U vleeslike oë? Of sien U sooos ʼn mens sien? 
-Is u dae soos die dae van ʼn mens? Of u yare soos die dae van ʼn man?
+Is dit voordeel vir U dat U verdruk; dat U die arbeid van u hande verwerp terwyl U oor die planne van die goddelose lig laat skyn?
+Het U vleeslike oë? Of sien U soos ʼn mens sien?
+Is u dae soos die dae van ʼn mens? Of u jare soos die dae van ʼn man?
 dat U soek na my ongeregtigheid en vra na my sonde;
-ofskoon U weet datek nie skuldig is nie en daar niemand is vat uit u hand kan red nie?
+ofskoon U weet dat ek nie skuldig is nie en daar niemand is wat uit u hand kan red nie?
 U hande het my geformeer en my gemaak, heeltemal rondom; en wil U my vernietig?
-Bedink tog dat U my soos klie gevorm het, en wil U my tot stok laat terugkeer?
+Bedink tog dat U my soos klei gevorm het, en wil U my tot stof laat terugkeer?
 Het U my nie soos melk uitgegiet en my soos kaas laat dik word nie?
 Met vel en vlees het U my beklee, en met bene en senings het U my deurvleg.
 Die lewe - ja guns het U aan my bewys, en u sorg het my gees bewaak.
 Maar daarby het U dit verberg in u hart, ek weet dat dit u toeleg was:
-As ek so sondig, dan sou U my waarneem en my nie vryspreek van my ongeregtigheid nie.
-Was ek skuldig - wee my! En was ek regverdig, ek sou my hoof nie kan ophef nie, sat van skande en bewus van my ellende.
-En as my hoof hom ophef, sou U myjaag soos ʼn leeu en U opnuut wonderbaarlik teenoor my gedra.
-U sou altyd nuwe getuie teen my bring en grimmigheid teen my vermeerder - altyd nuwe leërafdelings teen my!
+As ek sou sondig, dan sou U my waarneem en my nie vryspreek van my ongeregtigheid nie.
+Was ek skuldig - wee my! En was ek regverdig, ek sou my hoof nie kon ophef nie, sat van skande en bewus van my ellende.
+En as my hoof hom ophef, sou U my jaag soos ʼn leeu en U opnuut wonderbaarlik teenoor my gedra.
+U sou altyd nuwe getuie teen my bring en u grimmigheid teen my vermeerder - altyd nuwe leërafdelings teen my!
 Waarom tog het U my uit die moederskoot laat uitgaan? Ek moes gesterf het sonder dat ʼn oog my gesien het.
 Ek moes gewees het of ek daar nie was nie; van die moederskoot af moes ek na die graf gedra gewees het.
 Is my dae nie min nie? Laat Hy ophou, my laat staan, dat ek ʼn bietjie vrolik kan wees;
-vordat ek heengaan - en nie terugkom nie - na die land van duisternis en doodskaguwee,
-ʼn land van donkerheid, soos middernag, van doodskaduwee en wanorde, en dit gee ʼn skynsel - soos middernag!
+voordat ek heengaan - en nie terugkom nie - na die land van duisternis en doodskaduwee,
+ʼn land van donkerheid, soos middernag, van doodskaduwee en wanorde, en dit gee ʼn skynsel - soos middernag!

18/11

@@ -1,20 +1,20 @@
 Toe het Sofar, die Naämatiet, geantwoord en gesê:
-Meot die menigte van woorde onbeantwoort bly? Of moet ʼn loslippige man reg hê?
+moet die menigte van woorde onbeantwoord bly? Of moet ʼn loslippige man reg hê?
 Sou jou gepraat manne laat swyg, sodat jy spot - sonder dat iemand jou beskaamd maak -
 en sê: Suiwer is my leer, en rein is ek in u oë?
 Maar, ag, as God maar wou spreek en sy lippe open teen jou!
 En jou bekend wou maak dat die verborgenhede van die wysheid dubbeld is in ware kennis! Sodat jy kan weet dat God vir jou ʼn deel van jou skuld deur die vingers sien.
-Kan jy die dieptes van God peil? Of sal jy kn deurdring tot by die volmaaktheid van die Almagtige?
+Kan jy die dieptes van God peil? Of sal jy kan deurdring tot by die volmaaktheid van die Almagtige?
 Hoogtes van die hemel is dit - wat kan jy doen? Dieper as die doderyk - wat kan jy weet?
 Langer as die aarde is die maat daarvan en breër as die see.
 As Hy verbyskuiwe en gevange neem en ʼn regsvergadering oproep - wie sal Hom dan teëhou?
-Want Hý ken die valse mense, en Hy sien die ongeretighied sonder dat Hy juis daarop ag gee.
+Want Hý ken die valse mense, en Hy sien die ongeretigheid sonder dat Hy juis daarop ag gee.
 So kan dan ʼn domme verstand verkry en ʼn jong wilde esel as mens gebore word.
 As jý jou hart berei en jou hande uitbrei na Hom;
 - as daar ongeregtigheid in jou hand is, verwyder dit, en laat geen onreg in jou tente woon nie! -
 ja, dan sal jy jou aangesig kan ophef, vry van smet; en jy sal vasstaan sonder om te vrees.
-Ja, jý sal die moeite vergeet; soos aan water wat verby geloop het, sal jy daaraan dink.
+Ja, jý sal die moeite vergeet; soos aan water wat verbygeloop het, sal jy daaraan dink.
 En helderder as die middag sal die lewe oprys; is dit donker - dit sal wees soos die môre!
 En jy sal vertrou, want daar is verwagting; en kyk jy rond - jy sal in veligheid gaan slaap.
 Ook sal jy lê sonder dat iemand jou skrikmaak; en baie sal jou guns soek.
-Maar die oë van die goddelose sal versmag, en die toevlug is vir hulle verlore; en hulle verwagting is - uitblasing van die laaste asem.
+Maar die oë van die goddelose sal versmag, en die toevlug is vir hulle verlore; en hulle verwagting is - uitblasing van die laaste asem.

18/12

@@ -1,25 +1,25 @@
-Maar Job het geantwoort en gesê:
+Maar Job het geantwoord en gesê:
 Waarlik, ja, julle is die regte mense, en saam met julle sterf die wysheid uit!
-Ook ek he verstand soos julle; ek staan nie vir julle terug nie; en wie weet sulke dinge nie?
-Ek moet ʼn belagging wees vir my vriend, ek wat God aangeroep en verhoring gefind het - ʼn belagging is vir die regverdige, die opregte!
+Ook ek het verstand soos julle; ek staan nie vir julle terug nie; en wie weet sulke dinge nie?
+Ek moet ʼn belagging wees vir my vriend, ek wat God aangeroep en verhoring gevind het - ʼn belagging is die regverdige, die opregte!
 Vir die ongeluk is daar veragting volgens die gedagte van hom wat lekker lewe; dit staan klaar vir hulle wie se voet wankel.
 Rustig staan die tente van die verwoesters, en sekerheid is die deel van hulle wat God vertoorn, van hom wat sy god in sy hand dra.
 Maar vra tog vir die diere, dat hulle jou leer; en die voëls van die hemel, dat hulle jou te kenne gee;
-of spreek die aarde aan, dat dit jou leer, en laat die fisse van die see jou vertel.
-Wie weet nie deur al hierdie dinge dat die hand van die Here dit gemaak het nie?
+of spreek die aarde aan, dat dit jou leer, en laat die visse van die see jou vertel.
+Wie weet nie deur al hierdie dinge dat die hand van die HERE dit gemaak het nie?
 In wie se hand die siel is van alles wat leef, en die gees van alle menslike vlees.
-Moet die oor nie die woorde toets soos die verhemelte spyse proe nie?
-By die grysaarts is wyshied, en in lengte van dae is verstand.
+Moet die oor nie woorde toets soos die verhemelte spyse proe nie?
+By die grysaards is wysheid, en in lengte van dae is verstand.
 By Hόm is wysheid en mag; Hý het raad en verstand.
-Kyk, Hy breek af en daar word nie opgebou nie; Hy sluit ʼn man as gevangene op, en daar word nie oopgemaak nie.
+Kyk, Hy breek af, en daar word nie opgebou nie; Hy sluit ʼn man as gevangene op, en daar word nie oopgemaak nie.
 Kyk, Hy hou die waters terug, en hulle verdroog; ook laat Hy hulle los, en hulle keer die aarde om.
 By Hόm is krag en beleid; syne is die verdwaalde en hy wat laat dwaal.
-Hy voer raadsmanne uitgeplunder weg, en regters maak hy tot dwase.
+Hy voer raadsmanne uitgeplunder weg, en regters maak Hy tot dwase.
 Hy maak die band los waar konings mee bind, en bind ʼn lyfdoek om hulle heupe.
-Hy voer priesters uit geplunder weg en bring ou geslagte tot ʼn val.
+Hy voer priesters uitgeplunder weg en bring ou geslagte tot ʼn val.
 Hy neem die spraak van die vertroubare mense weg en beroof die ou mense van hul oordeel.
 Hy stort veragting uit oor die edeles en maak die gordel van die magtiges slap.
-Hy oopenbaar dieptes uit die duisternis uit, en doodskaduwee bring Hy uit in die lig.
+Hy openbaar dieptes uit die duisternis uit, en doodskaduwee bring Hy uit in die lig.
 Hy maak nasies groot en laat hulle omkom; Hy brei nasies uit en voer hulle weg.
 Hy neem die verstand weg van die volkshoofde van die land en laat hulle ronddwaal in ʼn wildernis, sonder pad.
-Hulle tas in die duisternis, sonder lig; en Hy laat hulle ronddwaal soos ʼn dronk man.
+Hulle tas in die duisternis, sonder lig; en Hy laat hulle ronddwaal soos ʼn dronk man.

18/13

@@ -1,28 +1,28 @@
 Kyk, alles het my oog gesien, my oor gehoor en opgemerk.
 Wat julle weet, weet ek ook: ek staan nie vir julle terug nie.
 Maar ék sal met die Almagtige spreek, en ek wil pleit teenoor God.
-Maar julle is uitstrooiers van leuns, kwaksalwers is julle almal.
-Ag, as julle maar heeltemal wou swyg - dan sou dit vir julle wysheid wees! 
-Hoor tog na my verantwoordig en luister na die aanvalle van my lippe.
+Maar julle is uitstrooiers van leuens, kwaksalwers is julle almal.
+Ag, as julle maar heeltemal wou swyg - dan sou dit vir julle wysheid wees!
+Hoor tog na my verantwoording en luister na die aanvalle van my lippe.
 Wil julle, tot verdediging van God, onreg spreek en ten behoewe van Hom bedrog laat hoor?
 Wil julle vir Hom partydig wees? Of wil julle vir God pleit?
 Sal dit goed wees as Hy julle ondersoek? Of wil julle Hom bedrieg soos ʼn mens bedrieg word?
 Hy sal julle sekerlik straf as julle in die geheim partydig is.
 Sal sy hoogheid julle nie verskrik nie, en die skrik vir Hom julle nie oorval nie?
 Julle kernspreuke is spreuke van as, julle skanse word skanse van klei.
-Laat my met rus; dan wil ék spreek; laat dan oor my kom wat wil. 
+Laat my met rus; dan wil ék spreek; laat dan oor my kom wat wil.
 Waarom sou ek my vlees in my tande neem en my lewe neerlê in my hand?
 Kyk, al wil Hy my doodmaak - ek hoop op Hom; ek sal tog my wandel voor sy aangesig bepleit.
-Ook is dit tot my heil dat ʼn goddelose voor sy aangesig nie sal kom nie.
+Ook is dit my tot heil dat ʼn goddelose voor sy aangesig nie sal kom nie.
 Luister goed na my rede en gee gehoor aan my verklaring.
 Kyk tog, ek dra die regsaak voor; ek weet dat ék onskuldig is.
-Wie durf dan my bestry? Ja, dan sou ek swyg en sterwe.
+Wie durf my dan bestry? Ja, dan sou ek swyg en sterwe.
 Moet my net twee dinge nie aandoen nie; dan sal ek my vir u aangesig nie verberg nie:
 trek u hand weg van my af, en laat die skrik vir U my nie beangstig nie.
-Klaag dan maar aan, en ék sal aantwoot; of ek sal spreek, en U gee my aantwoot .
-Hoeveel is my ongeregtighede en sondes; maak my oortreding en sonde bekend.
+Klaag dan maar aan, en ék sal antwoord; of ek sal spreek, en gee U my antwoord.
+Hoeveel is my ongeregtighede en sondes; maak my my oortreding en sonde bekend.
 Waarom verberg U u aangesig en hou my vir ʼn vyand van U?
 Wil U ʼn verwaaide blaar skrik aanja en die droë stoppel agtervolg?
 dat U bitter dinge oor my beskik en die ongeregtighede van my jeug my laat erwe,
 en dat U my voete in die blok sit en al my paaie bewaak. U trek vir U ʼn streep om die sole van my voete;
-en dit iemand wat verval soos hout wat weggevreet is, soos ʼn kleet wat die mot verteer. 
+en dít iemand wat verval soos hout wat weggevreet is, soos ʼn kleed wat die mot verteer.

18/14

@@ -1,22 +1,22 @@
 Die mens uit ʼn vrou gebore is kort van dae en sat van onrus.
 Hy spruit uit soos ʼn blom en verwelk; ook vlug hy soos ʼn skaduwee en hou nie stand nie.
-En oor so een maak U die oë oop, en U bring my voor U gerig.
+En oor so een maak U die oë oop, en U bring my voor u gerig.
 Ag, kon maar ʼn reine voortkom uit ʼn onreine? Nie een nie.
 As dan sy dae vasgestel is, die getal van sy maande by U is, U vir hom grense gestel het waar hy nie oor kan gaan nie,
-Kyk dan weg van hom af, dat hy kan rus - totdat hy soos ʼn dagloner hom tevrede voel met sy dag.
+kyk dan weg van hom af, dat hy kan rus - totdat hy soos ʼn dagloner hom tevrede voel met sy dag.
 Want vir ʼn boom is daar verwagting: as dit afgekap word, dan loop dit weer uit en sy loot ontbreek nie.
-As sy wortel oud word in die aarde en sy stam stef in die stof -
+As sy wortel oud word in die aarde en sy stam sterf in die stof -
 van die reuk van die water spruit dit weer uit, en dit maak ʼn tak soos ʼn jong plantjie.
 Maar ʼn man sterwe en is magteloos; ja ʼn mens blaas die asem uit en - waar is hy?
-Die waters verdwyn uit die groot waterplas, en die river droog uit en lê droog -
+Die waters verdwyn uit die groot waterplas, en die rivier droog uit en lê droog -
 so lê die mens daar sonder om weer op te staan; totdat die hemele nie meer is nie, word hulle nie wakker of uit hul slaap opgewek nie.
-Ag, as U my maar in die doderyk wou wegsteek, my wou verberg totdat u toorn stel en dan aan my wou dink!
+Ag, as U my maar in die doderyk wou wegsteek, my wou verberg totdat u toorn bedaar het, my ʼn bepaalde tyd wou stel en dan aan my wou dink!
 As ʼn mens sterwe, sal hy weer lewe? Dan sou ek hoop al die dae van my stryd totdat my aflossing kom;
-U sou roep, en en ek sou U antwoord, na die maaksel van u hande sou U verlang.
+U sou roep, en ek sou U antwoord, na die maaksel van u hande sou U verlang.
 Want nou tel U my voetstappe. Let U nie op my sonde nie?
 My oortreding is verseël in ʼn bondeltjie, en U sluit my ongeregtigheid weg.
-Maar soos ʼn berg stukkend val deurdat dit inmekaarstort, en ʼn rots versit wort uit sy plek;
+Maar soos ʼn berg stukkend val deurdat dit inmekaarstort, en ʼn rots versit word uit sy plek;
 die water klippe glad skuur; die stortvloede daarvan die grond van die aarde wegspoel; so is die verwagting van ʼn mens - U maak dit tot niet.
-U oorweldig hom vir ewig, en hy gaan heen; U verander sy gelaat en skuur hom weg.
-Sy kinders kom in eer, maar hy word dit nie gevaar nie; en hulle word gering, maar hy let nie op hulle nie.
-Net sy vlees aan hom voel pyn, en sy siel in hom treur.  
+U oorweldig hom vir ewig, en hy gaan heen; U verander sy gelaat en stuur hom weg.
+Sy kinders kom in eer, maar hy word dit nie gewaar nie; en hulle word gering, maar hy let nie op hulle nie.
+Net sy vlees aan hom voel pyn, en sy siel in hom treur.

18/15

@@ -1,35 +1,35 @@
-Toe het Élifas die Tamaniet, geantwoort en gesê:
-Sal ʼn wyse man met winderige wetenskap antwoort gee en sy buik vul met oostewind -
+Toe het Élifas, die Temaniet, geantwoord en gesê:
+Sal ʼn wyse man met winderige wetenskap antwoord gee en sy buik vul met oostewind -
 deur te pleit met woorde wat nie baat en met beweringe waarmee hy niks uitrig nie?
 Ja, jý breek die Godsvrees af en verstoor die stille oordenking voor die aangesig van God.
-Want jou ongeregtighied gee onderrig aan jou mond, en jy kies die taal van die listiges.
+Want jou ongeregtigheid gee onderrig aan jou mond, en jy kies die taal van die listiges.
 Jou eie mond veroordeel jou, en nie ek nie; ja jou eie lippe getuig teen jou.
 Is jy die eerste as mens gebore en voor die heuwels in die wêreld gebring?
-Het jy in die raad van God afgeluiser en die wysheid na jou toe getrek?
+Het jy in die raad van God afgeluister en die wysheid na jou toe getrek?
 Wat weet jy wat ons nie weet nie? Wat verstaan jy wat in ons nie is nie?
 Ook is daar grys hare, ook bejaardes onder ons, ouer in dae as jou vader.
 Is die vertroostinge van God vir jou te min, en ʼn woord met sagtheid jou toegespreek?
 Waarom sleep jou hart jou weg? En waarom flikker jou oë so -
 dat jy jou toorn rig teen God en sulke woorde uit jou mond laat uitgaan?
-Wat is die mens dat hy rein sou wees? En hy wat uit ʼn vrou gebore is, dat hy regverdig sou wees?   
-Kyk, in sy heiliges stel hy geen vertroue nie; ja die hemele is nie rein in sy oë nie;
-hoveel minder die afskuwelike en ontaarde, die mens wat onreg drink soos water!
-Ek wil jou inlig, luster na my; en wat ek gesien het wil ek vertel;
-wat die wyse manne verkondig sonder op iets te verberg, van hulle vaders af;
-aan hulle alleen was die land gegee en geen vreemdeling het nog onder hulle deurgetrek nie.
-Al sy dae lewe die goddelose in angs, ja al die jare deur wat vir die tiran bepaal is.
+Wat is die mens, dat hy rein sou wees? En hy wat uit ʼn vrou gebore is, dat hy regverdig sou wees?
+Kyk, in sy heiliges stel Hy geen vertroue nie; ja die hemele is nie rein in sy oë nie;
+hoeveel minder die afskuwelike en ontaarde, die mens wat onreg drink soos water!
+Ek wil jou inlig, luister na my; en wat ek gesien het, wil ek vertel;
+wat die wyse manne verkondig sonder om iets te verberg, van hulle vaders af;
+aan hulle alleen was die land gegee, en geen vreemdeling het nog onder hulle deurgetrek nie.
+Al sy dae leef die goddelose in angs, ja al die jare deur wat vir die tiran bepaal is.
 Skrikgeluide is in sy ore; in volle vrede oorval die verwoester hom.
 Hy glo nie dat hy uit die duisternis sal terugkeer nie; en hy is bestemd vir die swaard.
-Hy dwaal rond en soek brood. Waar is dit? Hy weet dat hy gereed is, op hande, die dag van duisternis.
-Benoudhied en angs verskrik hom; dit oorweldig hom soos ʼn koning wat klaar staan vir die aanval;
-omdat hy sy han uitgesteek het na God en die Almagtige getrotseer het;
+Hy dwaal rond en soek brood. Waar is dit? Hy weet dat gereed is, op hande, die dag van duisternis.
+Benoudheid en angs verskrik hom; dit oorweldig hom soos ʼn koning wat klaar staan vir die aanval;
+omdat hy sy hand uitgesteek het na God en die Almagtige getrotseer het;
 (hy het Hom stormgeloop met uitgerekte nek, met die dik bulte van sy skilde;)
-omdat hy sy gesig met sy vet oordek  en ʼn vetlaag op sy heupe gevorm het;
+omdat hy sy gesig met sy vet oordek en ʼn vetlaag op sy heupe gevorm het;
 en verdelgde stede bewoon het, huise wat nie bewoon moes word nie, wat bestemd was om puinhope te bly.
 Hy word nie ryk en sy vermoë hou nie stand nie, en hulle besitting buig nie soos koringare na die aarde toe nie.
-Hy ondflug die duisternis nie, die vlam laat sy spruit verdroog, en hy vergaan deur die geblaas van die mond van God.
+Hy ontvlug die duisternis nie, die vlam laat sy spruit verdroog, en hy vergaan deur die geblaas van die mond van God.
 Laat hom nie vertrou op nietigheid nie - hy kom bedroë uit! want nietigheid sal sy vergelding wees.
 Voor sy tyd word dit vervul, en sy palmtak is nie meer groen nie.
 Hy laat sy groen druiwe onryp val soos ʼn wingerdstok en gooi sy bloeisel af soos ʼn olyfboom.
 Want die bende van die goddelose is onvrugbaar, en vuur verteer die tente van omkopery.
-Hulle is swanger van moeite en baar onhiel; en hulle skoot bring bedrog tot stand. 
+Hulle is swanger van moeite en baar onheil; en hulle skoot bring bedrog tot stand.

18/16

@@ -1,22 +1,22 @@
 Maar Job het geantwoord en gesê:
-Dergleke dinge het ek al baie gehoor: treurige vertroosters is julle almal.
+Dergelike dinge het ek al baie gehoor: treurige vertroosters is julle almal.
 Kom daar nou ʼn end aan winderige woorde? Of wat prikkel jou dat jy antwoord?
 Ek sou ook kon spreek soos julle as julle siel in die plek van my siel was; ek sou woorde aanmekaar kon koppel teen julle en my hoof oor julle skud;
-ek sou julle kon versterk met ny mόnd, en die troos van my lippe sou versagting aanbring!
-As ek sou spreek, my smart word nie versag nie; en as ek ophou - wat gaan daar van my af weg?
+ek sou julle kon versterk met my mόnd, en die troos van my lippe sou versagting aanbring!
+As ek sou spreek, my smart word nie versag nie; en as ek ophou - wat gaan daar dan van my af weg?
 Maar nou het Hy my uitgeput; U het my hele huishouding verwoes.
 En U het my gegryp - ʼn getuie het dit teen my geword; en my siekte staan teen my op, dit getuig openlik teen my.
-Sy toorn het verskeur en my as vyhand behandel; Hy het teen my gekners met sy tande; as my teëstander kyk Hy my met skerp oë aan.
+Sy toorn het verskeur en my as vyand behandel; Hy het teen my gekners met sy tande; as my teëstander kyk Hy my met skerp oë aan.
 Hulle het hul mond teen my oopgespalk; smadelik het hulle my op die kakebeen geslaan; as een man versamel hulle teen my.
-God gee my oor aan slegte mense en verp my in die hande van die goddelose.
+God gee my oor aan slegte mense en werp my in die hande van die goddelose.
 Ek het rustig gelewe; toe het Hy my verontrus en my aan die nek gegryp en my verpletter; en Hy het my vir Hom as teiken opgestel.
 Sy pyle gons om my heen; Hy splits my niere sonder verskoning; Hy werp my gal op die grond uit.
 Bres op bres breek Hy in my; Hy loop my storm soos ʼn held.
 ʼn Roukleed het ek oor my vel vasgewerk en my horing in die stof gesteek.
-My gesig het rooi geword van geween, en oor my ooglede is daar ʼn doodskaduwee
+My gesig het rooi geword van geween, en oor my ooglede is daar ʼn doodskaduwee;
 alhoewel daar geen gewelddaad is in my hande nie en my gebed rein is.
 o Aarde, moenie my bloed bedek nie, en laat daar geen rusplek vir my geroep wees nie.
-Selfs nou, kyk, in die hemel is my Getuie; en Hy wat saam met my getuig is in die hoogtes.
+Selfs nou, kyk, in die hemel is my Getuie; en Hy wat saam met my getuig, is in die hoogtes.
 My vriende spot met my; uit my oog drup trane na God toe!
-dat Hy kan pleit vir ʼn man by God as Menseseun vir sy naaste.
-Want maar min jare kom - dan bewandel ek ʼn pad waarlangs ek nie terugkeer nie.
+dat Hy kan pleit vir ʼn man by God en as Menseseun vir sy naaste.
+Want maar min jare kom - dan bewandel ek ʼn pad waarlangs ek nie terugkeer nie.

18/17

@@ -1,7 +1,7 @@
 My gees is verward, my dae is uitgeblus, die graf wag vir my.
-Waarlik bespottinge is my deel, en op hulle gewis moet my oog rus.
+Waarlik, bespottinge is my deel, en op hulle getwis moet my oog rus.
 Gee tog ʼn pand, staan borg vir my by U; wie anders sal my die handslag gee?
-Want U het húlle hard geslut vir verstand daarom sal U hulle nie laat triomfeer nie.
+Want U het húlle hart gesluit vir verstand; daarom sal U hulle nie laat triomfeer nie.
 Hy wat vriende aanklaag vir ʼn buitaandeel - die oë van sy kinders sal versmag.
 Maar Hy het my ʼn spreekwoord vir die mense gemaak, en ek het een geword wat hulle in die gesig spuug.
 Daarom het my oog dof geword van verdriet, en al my lede is soos ʼn skaduwee.
@@ -9,8 +9,8 @@ Die opregtes is daaroor ontsteld, en die onskuldige kom teen die goddelose in op
 Nogtans hou die regverdige vas aan sy weg, en die wat rein van hande is, neem toe in krag.
 Maar, kom maar altyd weer aan, julle almal! ʼn Wyse vind ek onder julle tog nie.
 My dae is verby, my planne tot niet, die wense van my hart.
-Van die nag maak hulle ʼn dag; lig, sê hulle, is naby vanweë die duisernis.
+Van die nag maak hulle ʼn dag; lig, sê hulle, is naby vanweë die duisternis.
 As ek hoop, is die doderyk my huis; in die duisternis sprei ek my bed uit.
-Die grafkuil roep ek toe: My vader is jy; die wurms: My moeder en suster.
-En waar is dan die verwagting, ja my verwagting, wie ondek dit? 
-Na die grendels van die doderyk sal dit neerdaal, waneer daar tegelykertyd rus is in die stof.
+Die grafkuil roep ek toe: My vader is jy; die wurms: My moeder en my suster.
+En waar is dan my verwagting? Ja, my verwagting, wie ondek dit?
+Na die grendels van die doderyk sal dit neerdaal, wanneer daar tegelykertyd rus is in die stof.

18/18

@@ -1,21 +1,21 @@
-Toe het Bildad, die Suheit, geantwoort en gesê: 
+Toe het Bildad, die Suhiet, geantwoord en gesê:
 Hoelank wil julle jaag agter woorde? Word verstandig, en daarna sal ons spreek.
 Waarom word ons as vee gereken, is ons dom in julle oë?
 Jy, iemand wat homself verskeur in sy toorn - sal om jou ontwil die aarde verlate wees of ʼn rots uit sy plek versit word?
 Ja, die lig van die goddelose gaan dood, en die vlam van sy vuur bly nie flikker nie.
-Die lig in sy tet word duisternis, en sy lamp bo hom gaan dood.
+Die lig in sy tent word duisternis, en sy lamp bo hom gaan dood.
 Sy geweldige treë word ingekort, en sy eie plan gooi hom omver.
 Want hy raak in ʼn net deur sy eie voete, en hy loop oor die vlegwerk van ʼn vangkuil.
-ʼn Vangnet gryp sy haksteen, ʼn skrik hou hom vas.
+ʼn Vangnet gryp sy hakskeen, ʼn strik hou hom vas.
 ʼn Tou is vir hom gespan in die grond en ʼn valstrik vir hom op die pad.
 Verskrikkinge beangstig hom aan alle kante en jaag hom sover as hy gaan.
 Sy onheil het honger, en die ondergang staan klaar vir sy val.
 Die eersgeborene van die dood verteer die lede van sy liggaam, hy verteer sy lede.
-Weggeruk word hy uit sy tent, die voorwerp van sy vertroue; en dit laat hom aan stap na die koning van die verskrikking.
-Daar woon in sy tent its wat hom nie toebehoort nie; swawel word gestrooi oor sy woning.
+Weggeruk word hy uit sy tent, die voorwerp van sy vertroue; en dit laat hom aanstap na die koning van die verskrikking.
+Daar woon in sy tent iets wat hom nie toebehoort nie; swawel word gestrooi oor sy woning.
 Onder verdroog sy wortels, en bo verwelk sy tak.
 Sy gedagtenis vergaan van die aarde af, en hy het geen naam op die wye veld nie.
 Hulle stoot hom uit die lig in die duisternis, en uit die wêreld verjaag hulle hom.
 Hy het geen kroos of nageslag onder sy volk en niemand wat oorbly in sy wonings nie.
-Oor sy dag staan die mense van die Weste verskrik, en siddering gryp die mens van die Ooste aan.
-Sekerlik, so gaan dit met die wonings van die kwaaddoener en so met die plek van hom wat God nie ken nie.   
+Oor sy dag staan die mense van die Weste verskrik, en siddering gryp die mense van die Ooste aan.
+Sekerlik, so gaan dit met die wonings van die kwaaddoener en so met die plek van hom wat God nie ken nie.

18/19

@@ -1,8 +1,8 @@
 Maar Job het geantwoord en gesê:
-Hoe lank sal julle my siel kwel en my met woorde verbrysel? 
-Nou tienmaal al doen julle my smaadhied aan, mishandel julle my sonder om julle te skaam.
-En het ek my ook werklik my misgaan, dan bly my fout by my.
-As julle werklik julle teen my groot maak en teen my my smaadhied wil bewys,
+Hoelank sal julle my siel kwel en my met woorde verbrysel?
+Nou tienmaal al doen julle my smaadheid aan, mishandel julle my sonder om julle te skaam.
+En het ek ook werklik my misgaan, dan bly my fout by my.
+As julle werklik julle teen my wil groot maak en teen my my smaadheid wil bewys,
 weet dan dat Gόd my onregverdig behandel het en met sy net my rondom ingesluit het.
 As ek roep: Geweld! dan word ek nie verhoor nie; ek roep om hulp, maar daar is geen reg nie.
 Hy het my weg toegemuur, sodat ek nie verby kan nie; en oor my paaie het Hy duisternis gesprei.
@@ -10,20 +10,20 @@ My eer het Hy van my afgetrek en die kroon van my hoof weggeneem.
 Hy werp my aan alle kante omver, en - daar gaan ek! en Hy het my verwagting uitgeruk soos ʼn boom.
 Ook het Hy sy toorn teen my laat ontvlam en my beskou as sy vyand.
 As een man kom sy skare aan en baan ʼn pad vir hulle teen my, en hulle slaan die laer op rondom my tent.
-My broeders het Hy ver van my verwyder, en my bekendes het vir my heeltemal vreemd geword.
-My nabestandes ontbreek, en my vertroudes het my vergeet.
-My huismense en my slavinne hou vir my ʼn vreemde; ʼn onbekende het ek geword in hulle oë.
-Ek roep my slaaf, maar hy aantwoord nie; met my mond moet ek hom smeek.
+My broers het Hy ver van my verwyder, en my bekendes het vir my heeltemal vreemd geword.
+My nabestaandes ontbreek, en my vertroudes het my vergeet.
+My huismense en my slavinne hou my vir ʼn vreemde; ʼn onbekende het ek geword in hulle oë.
+Ek roep my slaaf, maar hy antwoord nie; met my mond moet ek hom smeek.
 My asem is vir my vrou hinderlik, en my slegte reuk vir die kinders van my moeder se skoot.
-Selfs jong seuns minag my; wil ek opstaan, dan spot hulle met my. 
+Selfs jong seuns minag my; wil ek opstaan, dan spot hulle met my.
 Al my vertroude vriende het ʼn afsku van my; en die wat ek liefhet, het teen my gedraai.
-My gebeente kleef aan my val en aan my vlees, en ek het slegs met my tandvlees ondsnap.
+My gebeente kleef aan my vel en aan my vlees, en ek het slegs met my tandvlees ontsnap.
 Ontferm julle oor my, ontferm julle oor my, o my vriende, want die hand van God het my getref!
 Waarom vervolg julle my, soos God, en word nie versadig van my vlees nie?
 Ag, mag my woorde tog maar opgeskrywe, mag hulle maar in ʼn boek opgeteken word-
 met ʼn ystergriffel en lood - vir altyd in ʼn rots ingekap!
 Maar ek, ek weet: My Verlosser leef; en Hy sal as laaste oor die stof opstaan.
 En nadat dit alles my vel afgeskeur het, sal ek nogtans uit my vlees God aanskou;
-Hom wat ék sal aanskou my ten goede, en my oë - en geen vreemde nie - sal sien, My niere versmag van verlange in my binneste.
+Hom wat ék sal aanskou my ten goede, en my oë - en geen vreemde nie - sal sien. My niere versmag van verlange in my binneste.
 As julle sê: Hoe sal ons hom vervolg, aangesien die wortel van die saak in hom gevind is!-
-vrees dan vir die swaard, want grimmigheid is een van die oortredinge wat die swaard verdien; sodat julle kan weet dat daar ʼn oordeel is.  
+vrees dan vir die swaard, want grimmigheid is een van die oortredinge wat die swaard verdien; sodat julle kan weet dat daar ʼn oordeel is.

18/2

@@ -1,13 +1,13 @@
-En op ʼn dag toe die seuns van God kom om hulle voor die Here te stel, het  die  Satan ook onder hulle gekom om hom voor die Here te stel.
-Toe vra die Here vir die Satan: Waar kom jy vandaan? En die Satan antwoord die Here en sê: Van ʼn swerftog oor die aarde wat ek deurkruis het.
-En die Here vra vir die Satan: Het jy ag gegee op my kneg Job? want daar is niemand op aarde soos hy nie: ʼn man vroom en opreg, godvresend en wat afwyk van die kwaad; en hy volhard nog in sy vroomheid alhoewel jy my teen hom opgehits het om hom te vernietig sonder oorsaak.
-Toe antwoord die Satan die Here en sê: Huid vir Huid, en en alles vat iemand het, sal hy gee vir sy lewe; 
-maar strek net u hand uit en tas sy gebeente en vlees aan - waarlik, hy sal U in u aangesig seën!
-En die Here sê vir die Satan: Kyk alles wat hy is in jou hand; spaar net sy lewe.
-En die satan het wegegaam van die aangesig Here, en hy het Job met bose swere, van sy voetsool tot sy skedel.
-En hy het vir hom ʼn potskerf geneem om hom daarmee te krap terwyl hy in die as sit. 
+En op ʼn dag toe die seuns van God kom om hulle voor die HERE te stel, het die Satan ook onder hulle gekom om hom voor die HERE te stel.
+Toe vra die HERE vir die Satan: Waar kom jy vandaan? En die Satan antwoord die HERE en sê: Van ʼn swerftog oor die aarde wat ek deurkruis het.
+En die HERE vra vir die Satan: Het jy ag gegee op my kneg Job? want daar is niemand op die aarde soos hy nie: ʼn man vroom en opreg, godvresend en wat afwyk van die kwaad; en hy volhard nog in sy vroomheid alhoewel jy My teen hom opgehits het om hom te vernietig sonder oorsaak.
+Toe antwoord die Satan die HERE en sê: Huid vir huid, en alles wat iemand het, sal hy gee vir sy lewe;
+maar strek net u hand uit en tas sy gebeente en sy vlees aan - waarlik, hy sal U in u aangesig seën!
+En die HERE sê vir die Satan: Kyk, hy is in jou hand; spaar net sy lewe.
+En die Satan het weggegaan van die aangesig van die HERE, en hy het Job met bose swere getref, van sy voetsool tot sy skedel.
+En hy het vir hom ʼn potskerf geneem om hom daarmee te krap terwyl hy in die as sit.
 Toe sê sy vrou vir hom: Volhard jy nog in jou vroomhied? Seën God, en sterf!
-Maar hy aantvoord haar: Jy praat soos ʼn dwaas! Die goeie sou ons van God aanneem, en nie ook die slegte aanneem nie? By dit alles het Job nie gesondig met sy lippe nie.
-En toe die drie vriende van Job hoor van al hierdie onheile wat hom getref het, het hulle gekom, elkeen uit sy woonplek: Élifas, die Temaniet, en Bildad, die Suiet, en Sofar, die Naämatiet; en hulle het volgens afspraak bymekaargekom om hom hul deelnemimg te betuig en hom te troos.
-En toe hulle op ʼn afstand hul oë opslaan en hom  nie herken nie, het hulle hul stem verhef en geween; ook het hulle elkeen sy mantel geskeur en stof op hul hoofde gestrooi na die hemel toe.
-En hulle het by hom op die grond gaan sit, sewe dae en sewe nagte lank, sonder dat iemand ʼn woord met hom gepraat het; want hulle het gesien dat die smart baie groot was.    
+Maar hy antwooord haar: Jy praat soos ʼn dwaas! Die goeie sou ons van God aanneem, en nie ook die slegte aanneem nie? By dit alles het Job nie gesondig met sy lippe nie.
+En toe die drie vriende van Job hoor van al hierdie onheile wat hom getref het, het hulle gekom, elkeen uit sy woonplek: Élifas, die Temaniet, en Bildad, die Suhiet, en Sofar, die Naämatiet; en hulle het volgens afspraak bymekaargekom om hom hul deelneming te betuig en hom te troos.
+En toe hulle op ʼn afstand hul oë opslaan en hom nie herken nie, het hulle hul stem verhef en geween; ook het hulle elkeen sy mantel geskeur en stof op hul hoofde gestrooi na die hemel toe.
+En hulle het by hom op die grond gaan sit, sewe dae en sewe nagte lank, sonder dat iemand ʼn woord met hom gepraat het; want hulle het gesien dat die smart baie groot was.

18/20

@@ -1,29 +1,29 @@
-Toe het Sofar, die Naämatiet, geantwoort en gesê:
-Daarom juis aanwoord my gedagtes my, en wel weens my haastighied in my.
+Toe het Sofar, die Naämatiet, geantwoord en gesê:
+Daarom juis antwoord my gedagtes my, en wel weens my haastigheid in my.
 ʼn Bestraffing wat vir my griewend is, moet ek aanhoor; maar die gees uit my verstand antwoord my.
 Weet jy dit wel wat van altyd af was, vandat die mens op die aarde gemaak is:
 dat die gejubel van die goddelose kort van duur is en die vreugde van die roekelose net vir ʼn oomblik?
-Al klim sy hoogheid na die hemel toe op, en al raak sy hoof aan die wolke - 
+Al klim sy hoogheid na die hemel toe op, en al raak sy hoof aan die wolke -
 soos sy eie drek vergaan hy vir ewig; die wat hom gesien het, vra: Waar is hy?
-Soos ʼn droom vleig hy weg, sodat ʼn mens hom nie meer vind nie; en hy woord verjaag soos ʼn naggesig.
-Die oog wat hom gesien het sien, hom nie meer nie; en sy plek aanskou hom nie meer nie.
+Soos ʼn droom vlieg hy weg, sodat ʼn mens hom nie meer vind nie; en hy word verjaag soos ʼn naggesig.
+Die oog wat hom gesien het, sien hom nie meer nie; en sy plek aanskou hom nie meer nie.
 Sy kinders moet die guns soek van armes, en met eie hande moet hy sy vermoë teruggee.
-Sy gebeente was vol van sy jeugdige krag; maar met hom saam le dit in die stof.
-Al smaak die kwaad soet ni sy mond, al verberg hy dit onder sy tong,
-al spaar hy dit, en al wil hy dit nie laatvaar nie, maar dit terughou in sy verhemelte -
+Sy gebeente was vol van sy jeugdige krag; maar met hom saam lê dit in die stof.
+Al smaak die kwaad soet in sy mond, al verberg hy dit onder sy tong,
+al spaar hy dit, en al wil hy dit nie laat vaar nie, maar dit terughou in sy verhemelte -
 tog word sy voedsel in sy ingewande verander, gal van adders in sy binneste.
 Rykdom het hy verslind, maar hy moet dit weer uitspuug; uit sy buik dryf God dit weg.
 Die gif van adders suig hy in, die tong van ʼn slang maak hom dood.
-H y mag hom nie verlustig in strome - riviere, stroompies van heuning en dikmelk nie.
+Hy mag hom nie verlustig in strome - riviere, stroompies van heuning en dikmelk nie.
 Wat hy deur arbeid verkry het, gee hy terug sonder om dit in te sluk; na die maat van sy ingeruilde rykdom sal hy nie bly wees nie.
-Want hy het die armes verdruk, aan hulle lot oorgelaat; ʼn huis het hy geroof, maar sal dit nie ophou nie.
+Want hy het die armes verdruk, aan hulle lot oorgelaat; ʼn huis het hy geroof, maar sal dit nie opbou nie.
 Want hy het geen rus geken in sy binneste nie; so sal hy dan nie ontsnap met sy kosbare goed nie.
 Niks het ontkom aan sy vraatsug nie; daarom is sy voorspoed nie duursaam nie.
-By die volhied van sy oorfloed sal hy benoud wees: al die hande van die ellendiges oorval hom.
-Om sy buik te vul, sal Hy teen hom uitstuur sy toorngloed en sal dit op hom laat reën sa sy voedsel.
+By die volheid van sy oorvloed sal hy benoud wees: al die hande van ellendiges oorval hom.
+Om sy buik te vul, sal Hy teen hom uitstuur sy toorngloed en sal dit op hom laat reën as sy voedsel.
 Hy sal vlug vir die ysterwapens - ʼn koperboog sal hom deurboor.
-Hy trek - daar kom dit uit sy rug, en die glinsterende swaar gaan uit sy gal; verskrikkenge is op hom!
-Pure duisternis is bewaar vir sy skatte; ʼn vuur wat nie deur mens aangeblaas is nie, verteer hom; dit wei af wat in sy tent oorbly.
-Die hemel oopenbaar sy ongeregtighied, en die aarde staan teen hom op.
-Weggevoer word die opbrings van sy huis - goed wat wegspoel op die dag van sy toorn. 
-Dit is die deel van die goddelose mens van die kant van God en die erfdeel wat vir hom bestemd is deur God.  
+Hy trek - daar kom dit uit sy rug, en die glinsterende swaard gaan uit sy gal; verskrikkinge is op hom!
+Pure duisternis is bewaar vir sy skatte; ʼn vuur wat nie deur mense aangeblaas is nie, verteer hom; dit wei af wat in sy tent oorbly.
+Die hemel openbaar sy ongeregtigheid, en die aarde staan teen hom op.
+Weggevoer word die opbrings van sy huis - goed wat wegspoel op die dag van sy toorn.
+Dit is die deel van die goddelose mens van die kant van God en die erfdeel wat vir hom bestemd is deur God.

18/21

@@ -1,34 +1,34 @@
 Maar Job het geantwoord en gesê:
-Luister goed naa my rede, en laat dit julle vertroostinge wees.
+Luister goed na my rede, en laat dít julle vertroostinge wees.
 Verdraag my, dat ek ook kan spreek; en nadat ek gespreek het, kan jy spot.
 Wat my aangaan, geld my geklaag dan ʼn mens? Of waarom sou ek nie ongeduldig word nie?
 Kyk my aan, en wees verskrik; en lê die hand op die mond.
 Ja, as ek daaraan dink, is ek glad verslae, en verskrikking gryp my vlees aan.
-Waarom bly die goddelose lewe, word hulle oud, ja, neem hulle toe in krag? 
+Waarom bly die goddelose lewe, word hulle oud, ja, neem hulle toe in krag?
 Hulle nakomelinge bestaan voor hulle, in hul gemeenskap, en hul spruite voor hulle oë.
-Hul huise het vrede, sonder skrik; en die roeder van God is op hulle nie.
+Hul huise het vrede, sonder skrik; en die roede van God is op hulle nie.
 Sy stier bespring en mis nie; sy koei kalf en het geen misdrag nie.
 Hulle laat hul jong seuns loop soos ʼn trop kleinvee, en hul kinders spring rond.
 Hulle sing by die tamboeryn en siter en is bly by die klank van die fluit.
 In voorspoed slyt hulle hul dae, en in ʼn oomblik sink hulle in die doderyk af.
 Tog het hulle tot God gesê: Bly ver van ons af; en: In die kennis van u weë het ons geen behae nie.
-Wat is die Almagtige dat ons hom sou dien? En wat baat dit ons dat ons biddend by Hom aandring?
+Wat is die Almagtige dat ons Hom sou dien? En wat baat dit ons dat ons biddend by Hom aandring?
 (Kyk, hulle voorspoed is nie in húl hand nie: die gesindheid van die goddelose is ver van my!)
 Hoe selde gaan die lamp van die goddelose dood, en oorval hul ondergang hulle - deel Hy die lotgevalle uit in sy toorn?
-word hulle soos strooi voor die wind, en soos kaf wat die stormvind wegvoer?
-Julle sê: God spaar sy onheil vir sy kinders op. Maar hy moes dit aan homself vergeld, dat hy kan voel! 
-Sy eie oë moes sy ongeluk sien, en sélf moes hy drink van die grimmighied van die Almagtige.
+word hulle soos strooi voor die wind, en soos kaf wat die stormwind wegvoer?
+Julle sê: God spaar sy onheil vir sy kinders op. Maar Hy moes dit aan homself vergeld, dat hy kan voel!
+Sy eie oë moes sy ongeluk sien, en sélf moes hy drink van die grimmigheid van die Almagtige.
 Want wat gee hy om sy huis ná hom as die getal van sy maande afgesny is?
 Wil iemand aan God kennis leer, Hom wat die hemelse wesens oordeel?
 Die een sterwe in volkome geluk, heeltemal gerus en tevrede.
 Sy emmers is vol melk, en die murg van sy bene word deur en deur bevogtig.
-Die ander daarenteen strewe met bitterheid van siel sonder dat hy van die goeie geniet het.
-Saam lê hulle in die stof, e die wurms oordek hulle.
-Kyk, ek ken julle gedagtes en die slim planne waarmee julle gewelddadig teem my optree.
+Die ander daarenteen sterwe met bitterheid van siel sonder dat hy van die goeie geniet het.
+Saam lê hulle in die stof, en die wurms oordek hulle.
+Kyk, ek ken julle gedagtes en die slim planne waarmee julle gewelddadig teen my optree.
 As julle sê: Waar is die huis van die tiran, en waar die woontent van die goddelose?
 het julle dan nie navraag gedoen by die reisigers nie (hulle bewyse kan julle tog nie loën nie!):
 dat die kwaaddoener gespaar word op die dag van ondergang, dat hulle weggelei word op die dag van grimmigheid.
-Wie gee hom openlik sy gedrag te kenne; en het hy gehandel - wie sal hom dit vergeld? 
-Dan word hy na di graf gebring, en hulle sorg vir sy grafheuwel.
+Wie gee hom openlik sy gedrag te kenne; en het hy gehandel - wie sal hom dit vergeld?
+Dan word hy na die graf gebring, en hulle sorg vir sy grafheuwel.
 Sag lê op hom die kluite van die dal; en agter hom trek al die mense aan soos daar ontelbares voor hom gewees het.
-Hoe troos julle my dan op so ʼn nietige manier? En julle antwoorde - net troubreuk bly oor!
+Hoe troos julle my dan op so ʼn nietige manier? En julle antwoorde - net troubreuk bly oor!

18/22

@@ -1,30 +1,30 @@
-Toe het Élifas die Temaniet, geantwoord en gesê:
+Toe het Élifas, die Temaniet, geantwoord en gesê:
 Kan ʼn man aan God ʼn diens bewys? Nee, aan homself bewys die verstandige ʼn diens.
-Het die Almagtige daar belang by dat Hy regverdig is? Of is dit voordeel vir Hom dat hy onberispelik wandel?
-Is dit oor jou Godsvrees dat hy jou bestraf, dat Hy met jou in die gereg gaan?
-Is jou boosheid nie groot nie groot en jou ongeregtighede sonder end nie?
-Want jy het pand geneem van jou broers sonder noodsaak, en die klere van die naaktes het jy uitgetrek. 
-Aan die vermoeide het jy geen water gegee om te drink nie, en aan hongerige het hy die brood onthou.
+Het die Almagtige daar belang by dat jy regverdig is? Of is dit voordeel vir Hom dat jy onberispelik wandel?
+Is dit oor jou Godsvrees dat Hy jou bestraf, dat Hy met jou in die gereg gaan?
+Is jou boosheid nie groot en jou ongeregtighede sonder end nie?
+Want jy het pand geneem van jou broers sonder noodsaak, en die klere van die naaktes het jy uitgetrek.
+Aan die vermoeide het jy geen water gegee om te drink nie, en aan die hongerige het jy die brood onthou.
 Maar aan die man van geweld - aan hom behoort die land; en die aansienlike - hy moet daarin woon!
-Weduwees het jy met leë hande wegestuur, en die arms van die wese is verbrysel. 
-Daarom is daar vagnette rondom jou en maak die vrees jou skielik verskrik.
+Weduwees het jy met leë hande weggestuur, en die arms van die wese is verbrysel.
+Daarom is daar vangnette rondom jou en maak die vrees jou skielik verskrik.
 Of sien jy die duisternis nie en die oorvloed van waters wat jou bedek?
 Is God nie hemelhoog nie? En aanskou hoe hoog die hoogste sterre staan.
-Maar jy sê: wat weet God? Kan hy deur donkerheid heen strafgerig hou?
-Wolke is ʼn bedekkig vir hom sodat hy nie sien nie; en oor die hemel geweef vandel Hy.
+Maar jy sê: Wat weet God? Kan Hy deur donkerheid heen strafgerig hou?
+Wolke is ʼn bedekking vir Hom, sodat Hy nie sien nie; en oor die hemelgewelf wandel Hy.
 Wil jy die pad van die ou tyd hou, wat die kwaaddoeners bewandel het?
-Wat gegryp is voor die tyd, wie wie se grondslag uitgegiet is soos ʼn stroom.
-Wat tot God gesê het: Bly ver van ons af! en: Wat kan die Almagtige ons aan doen?
-En tog het Hy hulle huise gevul met wat goed is. (Maar die gisindheid van die goddelose is ver van my!)
+Wat gegryp is voor die tyd, wie se grondslag uitgegiet is soos ʼn stroom.
+Wat tot God gesê het: Bly ver van ons af! en: Wat kan die Almagtige ons aandoen?
+En tog het Hy hulle huise gevul met wat goed is. (Maar die gesindheid van die goddelose is ver van my!)
 Die regverdiges sien dit en is bly, en die onskuldige spot met hulle en sê:
 Waarlik, ons teëstander is verdelg; en wat hulle laat oorbly het, het die vuur verteer.
 Maak tog vriende met Hom, sodat jy vrede kan hê; daardeur sal goeie dinge oor jou kom.
 Neem tog uit sy mond onderrig aan, en lê sy woorde weg in jou hart.
-As jy tot die Almagtige terugkeer, sal jt gebou word; as jy die onreg verwyder uit jou tent.
-En gooi die goud in die stof en tussen die rotse van die spruite van die goud van Ofir.
-Dan sal die Almagtige jou goud stikke wees en stawe silwer vir jou.
-Want dan sal jy jou in die Almagtige verlustig en jou aangesig tot God ophef.
-Jy sal Hom bid, en Hy sal jou verhoor; eh jy sal jou geloftes betaal.
+As jy tot die Almagtige terugkeer, sal jy gebou word; as jy die onreg verwyder uit jou tent.
+En gooi die goud in die stof en tussen die rotse van die spruite die goud van Ofir.
+Dan sal die Almagtige jou goudstukke wees en stawe silwer vir jou.
+Want dan sal jy in die Almagtige jou verlustig en jou aangesig tot God ophef.
+Jy sal Hom bid, en Hy sal jou verhoor; en jy sal jou geloftes betaal.
 Besluit jy iets, dan kom dit tot stand; en oor jou weë skyn ʼn lig.
-As jy die afdrand loop, dan se jy: Boontoe! En hom wat neerslagtig is verlos Hy.
-Hy red selfs hom wat nie onskuldig is nie: ja word gered deur die reinheid van jou hande.
+As dié afdraand loop, dan sê jy: Boontoe! En hom wat neerslagtig is, verlos Hy.
+Hy red selfs hom wat nie onskuldig is nie: ja hy word gered deur die reinheid van jou hande.

18/23

@@ -1,17 +1,17 @@
-Maar Job het geantwoort en gesê:
-Nog altyd is my geklaag wederstrewighied; my hand le swaar op my gesug.
+Maar Job het geantwoord en gesê:
+Nog altyd is my geklaag wederstrewigheid; my hand lê swaar op my gesug.
 Ag, as ek maar wis waar ek Hom kon vind, maar kon kom tot by sy woning!
-Dan sou ek die regsaak voor Hom uiteensit en my mond met bewyse vul;
+Dan sou ek die regsaak voor sy aangesig uiteensit en my mond met bewyse vul;
 ek sou weet die woorde wat Hy my sou antwoord, en verstaan wat Hy vir my sou sê.
-Sou hy met oormag teen my stry? Nee, maar Hý sou ag op my gee.
-Dan sou ek daar ʼn opregte met Hom staan en pleit, en ek sou vir ewig van my regter vrykom. 
+Sou Hy met oormag teen my stry? Nee, maar Hý sou ag op my gee.
+Dan sou daar ʼn opregte met Hom staan en pleit, en ek sou vir ewig van my regter vrykom.
 Maar ek gaan na die ooste, en Hy is nie daar nie; en na die weste, maar ek bemerk Hom nie.
-As Hy in die noorde werk, aanskou ek Hom nie; buig Hy af na die suide, dan sien ek hom nie.
-Want Hy weet hoe my wandel is; as Hy my toets dan sal ek soos goud tevoorskyn kom.
-Aan sy voetstap het hy my voet vasgehou; sy wag het ek bewaar sonder om uit te draai.
-Van die gebot van sy lippe het ek nie afgewyk nie; die worde van sy mond het ek bewaar meer as my eie wed.
+As Hy in die noorde werk, aanskou ek Hom nie; buig Hy af na die suide, dan sien ek Hom nie.
+Want Hy weet hoe my wandel is; as Hy my toets, sal ek soos goud tevoorskyn kom.
+Aan sy voetstap het my voet vasgehou; sy weg het ek bewaar sonder om uit te draai.
+Van die gebod van sy lippe het ek nie afgewyk nie; die woorde van sy mond het ek bewaar meer as my eie wet.
 Maar Hy bly Een - wie sal Hom dan teëhou? En wat sy siel begeer, dit doen Hy.
-Want Hy sal volbring wat oor my beslut is, en baie sulke dinge is daar by Hom.
-Daarom is ek virskrik voor sy aangesig; as ek daarop ag gee, dan vrees ek vir Hom.
+Want Hy sal volbring wat oor my besluit is, en baie sulke dinge is daar by Hom.
+Daarom is ek verskrik voor sy aangesig; as ek daarop ag gee, dan vrees ek vir Hom.
 En God het my hart week gemaak, en die Almagtige het my verskrik.
-Want ek vergaan nie vanweë die duisternis of vanweë my eie aangesig wat deur donkerhied oordek is nie.
+Want ek vergaan nie vanweë die duisternis of vanweë my eie aangesig wat deur donkerheid oordek is nie.

18/24

@@ -1,25 +1,25 @@
 Waarom word daar geen geregstye deur die Almagtige opgespaar nie? en sien die wat Hom ken, nie sy geregsdade nie?
-Grenslyne verlê hulle; ʼn trop vee roof hulle en laat wie. 
-Die esel van die wese dryf hulle weg, die bees van die wedevee neem hulle as pand.
-Hulle stood die behoeftiges van die pad af; die ellendiges van die land kruip almal saam weg.-
+Grenslyne verlê hulle; ʼn trop vee roof hulle en laat dit wei.
+Die esel van die wese dryf hulle weg, die bees van die weduwee neem hulle as pand.
+Hulle stoot die behoeftiges van die pad af; die ellendiges van die land kruip almal saam weg.-
 Kyk, soos wilde esels in die woestyn trek hulle uit na hul werk, terwyl hulle soek na voedsel; die wildernis lewer brood vir hulle, vir die kinders.
 Op die veld maai hulle sy voer af, en in die wingerd van die goddelose hou hulle na-oes.
 Nakend bring hulle die nag deur, sonder klere, en hulle het geen bedekking teen die koue nie.
-Van die stortbui van die brege word hulle nat; en by die gebrek aan skuiling druk hulle teen die rotse vas.
-Hulle ruk die weeskind van die bors af; en wat die arme aan het verpand hulle.
-Nakend gaan hulle heen, sonder klere en terwyl hulle honger het, dra hulle gerwe aan.
+Van die stortbui van die berge word hulle nat; en by gebrek aan skuiling druk hulle hul teen die rotse vas.
+Hulle ruk die weeskind van die bors af; en wat die arme aan het, verpand hulle.
+Nakend gaan hulle heen, sonder klere; en terwyl hulle honger het, dra hulle gerwe aan.
 Tussen die mure van dié mense pars hulle olie, trap die parskuipe terwyl hulle versmag van dors.
-Uit die sand kerm die manne, en die siel van die gewondes roep om hulp; tog gee God geen ag op die ongerymdhied daarvan nie.-
+Uit die stad kerm die manne, en die siel van die gewondes roep om hulp; tog gee God geen ag op die ongerymdheid daarvan nie.-
 Sulkes behoort by die vyande van die lig: hulle ken nie die weë daarvan nie en bly nie op die paaie daarvan nie.
 Teen dagbreek staan die moordenaar op, hy maak die arme en behoeftige dood, en in die nag is hy soos die dief.
-En die oog van die owerspeler neem die skemeraand waar en sê: Geen oog kan my sien nie; en hy sit 'n sluier voor sy gesig.
+En die oog van die owerspeler neem die skemeraand waar en sê: Geen oog kan my sien nie; en hy sit ʼn sluier voor sy gesig.
 In die duisternis breek hulle in die huise in; bedags sluit hulle hul op; hulle ken die lig nie.
-Wan tvir hulle saam is die stikdonker 'n môresond, want hulle ken die verskrikkinge van die stikdonker.
+Want vir hulle saam is die stikdonker ʼn môrestond, want hulle ken die verskrikkinge van die stikdonker.
 Hy is gou op die oppervlakte van die water; hulle stuk grond word vervloek in die land; hy begeef hom nie meer op pad na die wingerde nie.
 Droogte, ook hitte, roof die sneeuwater weg - so die doderyk die wat gesondig het.
-Die moederskoot vergeet hom; die wurm eet smaaklik aan hom; aan hom word nie meer gedink nie: so word dan die onreg gebreek soos 'n stuk hout-
+Die moederskoot vergeet hom; die wurms eet smaaklik aan hom; aan hom word nie meer gedink nie: so word dan die onreg gebreek soos ʼn stuk hout-
 hy wat die onvrugbare plunder wat nie baar nie en aan die weduwee geen weldaad bewys nie.
 En Hy laat deur sy krag die magtiges lank lewe; hy staan weer op wat al van sy lewe nie seker was nie.
 God gee hom veiligheid, en hy steun daarop; en sy oë is op hulle weë.
-Hulle het hul verhef - 'n kort rukkie, dan is hulle daar nie meer nie; en hulle word gebuig; soos almal sterwe hulle; en soos die boonste van 'n aar word hulle afgesny.
-En is dit nou nie so nie, wie sal my van 'n leun beskuldig en my rede tot niet maak?
+Hulle het hul verhef - ʼn kort rukkie, dan is hulle daar nie meer nie; en hulle word gebuig; soos almal sterwe hulle; en soos die boonste van ʼn aar word hulle afgesny.
+En is dit nou nie so nie, wie sal my van ʼn leuen beskuldig en my rede tot niet maak?

18/25

@@ -1,6 +1,6 @@
 Toe het Bildad, die Suhiet, geantwoord en gesê:
-Heerskappy en virskrikking is by Hom wat vrede maak in sy hoogtes.
-Is daar 'n getal vir sy leërskare? En oor wie rys sy lig nie op nie?
-Hoe sou dan 'n mens regverdig wees by God? En hoe sou hy rein wees wat uit 'n vrou gebore is?
+Heerskappy en verskrikking is by Hom wat vrede maak in sy hoogtes.
+Is daar ʼn getal vir sy leërskare? En oor wie rys sy lig nie op nie?
+Hoe sou dan ʼn mens regverdig wees by God? En hoe sou hy rein wees wat uit ʼn vrou gebore is?
 Kyk, selfs die maan - hy skyn nie helder nie; en die sterre is nie rein in sy oë nie.
-Hoeveel minder die mens, 'n made; en die mensekind 'n wurm.
+Hoeveel minder die mens, ʼn made; en die mensekind, ʼn wurm.

18/26

@@ -4,11 +4,11 @@ Hoe mooi het jy die onwyse raad gegee en beleid in oorvloed bekend gemaak!
 Aan wie het jy woorde te kenne gegee, en wie se gees het uit jou uitgegaan?
 Die skimme is beangs onder die waters en die bewoners daarvan.
 Nakend lê die doderyk voor Hom, en die plek van vertering het geen bedekking nie -
-voor Hom wat die noorde uitspan oor die chaos, wat die aarde ophang oor 'n niks;
+voor Hom wat die noorde uitspan oor die chaos, wat die aarde ophang oor ʼn niks;
 wat die waters saambind in sy wolke sonder dat die wolkgevaarte daaronder skeur;
 wat die gesig van die troon toehou deurdat Hy sy wolk daaroor uitsprei.
-Hy het 'n kring afgetrek oor die watervlakte tot waar lig in duisternis eindig.
+Hy het ʼn kring afgetrek oor die watervlakte tot waar lig in duisternis eindig.
 Die pilare van die hemel wankel en staan verstomd weens sy dreiging.
 Deur sy krag bring Hy die see in beroering, en deur sy verstand verpletter Hy Rahab.
 Deur sy asem word die hemel helder; sy hand het die vinnige slang deurboor.
-Kyk, dit is maar die omtrekke van sy weë, en wat 'n fluisterwoord hoor ons maar van Hom! Wie sou dan die donder van sy magtige dade verstaan 
+Kyk, dit is maar die omtrekke van sy weë, en wat ʼn fluisterwoord hoor ons maar van Hom! Wie sou dan die donder van sy magtige dade verstaan?

18/27

@@ -1,5 +1,5 @@
 En Job het verder sy spreuk aangehef en gesê:
-So waar as God leef wat my reg ontneem het, en die Almagtige wat my siel bitterheid aangedoen het -
+So waar as God leef wat my my reg ontneem het, en die Almagtige wat my siel bitterheid aangedoen het -
 want my asem is nog heeltemal in my, en die lewensasem van God is in my neus -
 my lippe spreek geen onreg, en my tong verkondig geen bedrog nie!
 Dit is ver van my dat ek julle gelyk sou gee; totdat ek die asem uitblaas, sal ek my vroomheid nie prysgee nie.
@@ -9,15 +9,15 @@ Wand wat is die verwagting van die goddelose as Hy afsny - as God sy siel uittre
 Sal God sy geroep hoor as benoudheid oor hom kom?
 Of sal hy hom kan verlustig in die Almagtige, God altyd kan aanroep?
 Ek sal julle onderrig aangaande die hand van God; wat by die Almagtige is, sal ek nie verberg nie.
-Kyk, julle het dit almal self aanskou, en waarom koester julle dan 'n ydele hoop?
-Dit is die deel van die goddelose mens by God en die erfdeel van die tiranne wat hulle van die Almagitge ontvang.
+Kyk, julle het dit almal self aanskou, en waarom koester julle dan ʼn ydele hoop?
+Dít is die deel van die goddelose mens by God en die erfdeel van die tiranne wat hulle van die Almagtige ontvang.
 As sy kinders baie word, is dit vir die swaard; en sy spruite word nie versadig met brood nie.
 Die wat van hom oorbly, word deur die pes begrawe, en sy weduwees ween nie.
-As hy sy silwer ophoop soos stof en klere aanskaf soos modder -
+As hy silwer ophoop soos stof en klere aanskaf soos modder -
 hy skaf aan, maar die regverdige trek dit aan; en die onskuldige verdeel die silwer.
-Hy het sy huis gebou soos 'n mot en soos 'n skerm wat die oppasser maak.
+Hy het sy huis gebou soos ʼn mot en soos ʼn skerm wat die oppasser maak.
 Ryk gaan hy lê, maar doen dit nie weer nie; hy maak sy oë oop en - is nie meer nie.
-Verskrikkinge oorval hom soos waterstrome; in die nag voer 'n stormwind hom weg.
+Verskrikkinge oorval hom soos waterstrome; in die nag voer ʼn stormwind hom weg.
 Die oostewind tel hom op, en daar gaan hy; en dit storm hom weg uit sy plek.
-En God werp hon af sonder verskoning, vir sy hand moet hy haastig vlug.
-Hulle slaan oor hom hul hande saam en fluit hom weg uit sy plek.
+En God werp op hom af sonder verskoning, vir sy hand moet hy haastig vlug.
+Hulle slaan oor hom hul hande saam en fluit hom weg uit sy plek.

18/28

@@ -1,10 +1,10 @@
-Want vir die silwer is daar 'n plek waar dit uitkom, en 'n plek vir die goud wat hulle uitwas.
+Want vir die silwer is daar ʼn plek waar dit uitkom, en ʼn plek vir die goud wat hulle uitwas.
 Yster word uit die grond gehaal, en koper word uit klip gegiet.
-'n End maak die mens aan die duisternis, en tot die uiterste grens deursoek hy die klip van donkerheid en doodskaduwee.
-Hy breek 'n mynskag, wég van hom wat bo woon; hulle wat vergeet is deur die voet daarbo, hulle hang ver van mense af, hulle swaai heen en weer.
+ʼn End maak die mens aan die duisternis, en tot die uiterste grens deursoek hy die klip van donkerheid en doodskaduwee.
+Hy breek ʼn mynskag, wèg van hom wat bo woon; hulle wat vergeet is deur die voet daarbo, hulle hang ver van mense af, hulle swaai heen en weer.
 Die aarde - daar kom brood uit voort, maar daaronder word daar omgewoel soos deur vuur.
 Die klippe daarvan is die plek van saffiere, en dit bevat stoffies van goud.
-'n Pad wat die roofvoël nie ken nie, en die oog van die valk het dit nie gespeur nie;
+ʼn Pad wat die roofvoël nie ken nie, en die oog van die valk het dit nie gespeur nie;
 waar die trotse roofdiere nie op trap nie, waar die leeu nie oor stap nie.
 Hy slaan sy hand aan die klipharde rots, hy woel die berge van die wortel af om.
 In die rotse breek hy gange uit, en sy oog sien allerhande kosbare dinge.
@@ -14,7 +14,7 @@ Die mens weet sy waarde nie, en dit word in die land van die lewende nie gevind
 Die wêreldvloed sê: In my is dit nie; en die see sê: By my is dit nie.
 Fyn goud kan daarvoor nie gegee word nie, en geen silwer as koopprys daarvan afgeweeg word nie.
 Die goud van Ofir weeg daar nie teen op nie, ook die kosbare onikssteen en saffier nie.
-Goud en glas kan daarmee nie vergelyk word nie, en vir goue voorwerpe ruil 'n mens dit nie.
+Goud en glas kan daarmee nie vergelyk word nie, en vir goue voorwerpe ruil ʼn mens dit nie.
 Korale en kristal kan nie genoem word nie, en die besit van wysheid is meer werd as korale.
 Die topaas van Kus kan daarmee nie vergelyk word nie, suiwer goud word daarteen nie opgeweeg nie.
 Die wysheid dan - waar kom dit vandaan? En waar is die plek van die verstand?
@@ -23,6 +23,6 @@ Die plek van vertering en die dood sê: Met ons ore het ons gerugte daarvan geho
 God weet die weg daarheen, en Hý ken die woonplek daarvan.
 Want Hý sien tot by die eindes van die aarde; alles wat onder die hemel is, aanskou Hy.
 Toe Hy vir die wind die gewig bepaal en die waters met die maat afgemeet het,
-toe Hy vir die reën 'n wet gestel het en 'n weg vir die onweerstraal,
+toe Hy vir die reën ʼn wet gestel het en ʼn weg vir die onweerstraal,
 toe het Hy die wysheid gesien en dit gemonster; Hy het dit opgestel en dit ook deurvors.
-Maar vir die mens het Hy gesê: Kyk, die vrees van die HERE is wysheid; en om van die kwaad af te wyk, is verstand.
+Maar vir die mens het Hy gesê: Kyk, die vrees van die Here is wysheid; en om van die kwaad af te wyk, is verstand.

18/29

@@ -1,19 +1,19 @@
 En Job het verder sy spreuk aangehef en gesê:
-Ag, was ek maar soos in die voride maande, soos in die dae toe God my bewaar het;
+Ag, was ek maar soos in die vorige maande, soos in die dae toe God my bewaar het;
 toe sy lamp bo my hoof geskyn het, ek by sy lig die duisternis deurwandel het;
 soos ek was in my herfsdae toe die verborgenheid van God oor my tent was;
 toe die Almagtige nog by my was, my kinders rondom my;
 toe my voetstappe gewas is in dikmelk en die rots by my strome van olie uitgegiet het.
 Toe ek uitgegaan het na die poort, op na die stad toe, op die markplein my sitplek reggemaak het,
-Het die seuns weggekruip as hulle my sien, en die grysaards het hulle opgerig en bly staan.
+het die seuns weggekruip as hulle my sien, en grysaards het hulle opgerig en bly staan.
 Vorste het hulle woorde ingehou en die hand op hul mond gelê.
-Die stem van die edeles is teruggehou, en hulle tong het gekleef aan hul verhemelte.
-Want het 'n oor net gehoor, dan prys dit my gelukkig; en het 'n oog net gesien, dan gee dit vir my getuienis.
+Die stem van edeles is teruggehou, en hulle tong het gekleef aan hul verhemelte.
+Want het ʼn oor net gehoor, dan prys dit my gelukkig; en het ʼn oog net gesien, dan gee dit vir my getuienis.
 Want ek het die ellendige gered wat om hulp geroep het, en die wees en hom wat geen helper het nie.
-Die seën van hom wat klaar was om onder te gaan, het op my gekom; en die hart van die wedewee het ek laat jubel.
-Die geregtigheid was my kleed, en ek sy kleed; my reg was soos 'n mantel en 'n tulband.
+Die seën van hom wat klaar was om onder te gaan, het op my gekom; en die hart van die weduwee het ek laat jubel.
+Die geregtigheid was my kleed, en ek sy kleed; my reg was soos ʼn mantel en ʼn tulband.
 Oë was ek vir die blinde, en voete vir die lamme was ek.
-'n Vader was ek vir die behoeftiges; en die regsaak van hom wat ek nie geken het nie, het ek ondersoek.
+ʼn Vader was ek vir die behoeftiges; en die regsaak van hom wat ek nie geken het nie, het ek ondersoek.
 En ek het die tande van die kwaaddoener stukkend gebreek en die buit uit sy gebit geslinger.
 So het ek dan gedink: By my nes sal ek die asem uitblaas, en soos die feniks my dae vermenigvuldig.
 My wortel staan oop na die water toe, en dou vernag op my tak.
@@ -21,5 +21,5 @@ My eer is altyd nuut by my, en my boog bly jonk in my hand.
 Na my het hulle geluister vol verwagting, en hulle het stil my raad aangehoor.
 Ná my woorde het hulle nie weer gespreek nie, en my rede het op hulle gedrup.
 En hulle het op my gewag soos op reën en hulle mond wyd oopgemaak soos vir laat reëns.
-Ek hulle toegelag as hulle moedeloos was, en hulle kon die lig van my gesig nie verdonker nie.
-Het ek die weg na hulle toe gekies, dan sit ek as voorman en woon soos 'n koning onder die skare, soos een wat treuriges vertroos.
+Ek het hulle toegelag as hulle moedeloos was, en hulle kon die lig van my gesig nie verdonker nie.
+Het ek die weg na hulle toe gekies, dan sit ek as voorman en woon soos ʼn koning onder die skare, soos een wat treuriges vertroos.

18/3

@@ -3,24 +3,24 @@ En Job het begin en gesê:
 Mag die dag vergaan waarop ek gebore is, en die nag wat gesê het: ʼn Seun is ontvang.
 Mag dié dag duisternis wees; mag God nie na hom vra daarbo nie en geen ligglans oor hom skyn nie.
 Mag duisternis en doodskaduwee hom opeis, ʼn wolkgevaarte oor hom gaan lê, dagverduisteringe hom verskrik.
-Daardie nag - mag donkerheid hom wegdruk, mag hy nie bly wees onder die dae van die jaar, in die getal van die maande nie kom nie.
+Daardie nag - mag donkerheid hom wegruk, mag hy nie bly wees onder die dae van die jaar, in die getal van die maande nie kom nie.
 Ja, mag dié nag onvrugbaar wees, geen gejubel tot hom deurdring nie.
 Mag die dagvervloekers hom verwens, hulle wat die kuns verstaan om die Leviátan op te hits.
-Mag die sterre van sy môreskemering verduister word; mag hy wag op lig, Maar tervergeefs, en die oorlede van die dageraad nie sien nie.
-Omdat hy vir my nie toegeslut het die deure van die moederskoot nie en moete vir my oë verberg het nie.
+Mag die sterre van sy môreskemering verduister word; mag hy wag op lig, maar tervergeefs, en die ooglede van die dageraad nie sien nie.
+Omdat hy vir my nie toegesluit het die deure van die moederskoot nie en moeite vir my oë nie verberg het nie.
 Waarom het ek nie gesterf by die geboorte, nie uitgegaan uit die moederskoot en die asem uitgeblaas nie?
-Waarom het die knee my teegekom? en waarom borste, dat ek moes drink?
+Waarom het knieë my teëgekom? en waarom borste, dat ek moes drink?
 Want dan sou ek daar gelê en stil gewees het; ek sou geslaap, ek sou dan rus gehad het,
 saam met konings en raadsmanne van die aarde, wat puinhope weer opgebou het vir hulleself;
-of saan met vorste wat goud besit, wat hulle huise met silver geful het.
-Of sou, soos ʼn weggestopte misgeboorte, nie bestaan het nie - soos kinders wat nie lig gesien het nie.
+of saam met vorste wat goud besit, wat hulle huise met silwer gevul het.
+Of ek sou, soos ʼn weggestopte misgeboorte, nie bestaan het nie - soos kinders wat die lig nie gesien het nie.
 Daar hou die goddelose op met woel, en daar rus hulle wie se kragte uitgeput is.
 Die gevangene is almal saam gerus; hulle hoor die stem van die drywer nie.
-Klen en groot is daar gelyk, en die slaaf is vry van sy heer.
-Waarom gee Hy lig aan die ellendige en lewe vat virbittered is van siel?
-wat wag op die dood, en hy kom nie; en meer na hom grawe as verborge skatte?
-wat bly sou wees met gejuig, hulle sou virheug as hulle die graf kon vind?
-Waarom gee hy lig aan ʼn man wie se weg verborge is, ʼn man wat deur God in alle kante ingesluit is?
+Klein en groot is daar gelyk, en die slaaf is vry van sy heer.
+Waarom gee Hy lig aan die ellendige en lewe aan die wat verbitterd is van siel?
+wat wag op die dood, en hy kom nie; en meer na hom grawe as na verborge skatte?
+wat bly sou wees met gejuig, hulle sou verheug as hulle die graf kon vind?
+Waarom gee hy lig aan ʼn man wie se weg verborge is, ʼn man wat deur God aan alle kante ingesluit is?
 Want soos my brood, kom my gesug, en my gebrul word uitgestort soos water.
-As ek its vreesliks vrees, kom dit oor my; en waar ek voor bang is, kom na my toe.
-Ek het geen kalmte en geen stilte en geen rus nie, of daar kon die onrus!  
+As ek iets vreesliks vrees, kom dit oor my; en waar ek voor bang is, kom na my toe.
+Ek het geen kalmte en geen stilte en geen rus nie, of daar kom die onrus!

18/30

@@ -1,31 +1,31 @@
-En nόu lag julle wat jonger is as ek, my uit - mense wie se vaders ek te min geag het om by my herdershonde te sit.
+En nόu lag hulle wat jonger is as ek, my uit - mense wie se vaders ek te min geag het om by my herdershonde te sit.
 Wat sou die krag van hulle hande my ook baat? Die frisse lewenskrag het by hulle verlore gegaan.
 Hulle is uitgeput deur gebrek en honger, hulle wat die dor land afknaag in die donkerheid, woestheid en verwoesting;
 hulle wat die soutkruid afpluk by die bossies, en die besemboswortel is hulle brood.
-Uit die samelewing word hulle weggejaag; die mense skreeu oor hulle soos oor 'n dief.
+Uit die samelewing word hulle weggejaag; die mense skreeu oor hulle soos oor ʼn dief.
 In die afgryslike klowe moet hulle woon, in gate in die grond en in rotse.
-Tussen die bossies skreeu hulle, onder die brandnekels kruip hulle bymekaar -
-dwase, ja, eerlose mense wat met 'n sweep uit die land geslaan word.
+Tussen die bossies skreeu hulle, onder brandnekels kruip hulle bymekaar -
+dwase, ja, eerlose mense wat met ʼn sweep uit die land geslaan word.
 En nou het ek hulle spotlied geword en die onderwerp van hulle gepraat.
-Hulle het 'n afsku van my, staan op 'n afstand van my af en ontsien nie om my in die gesig te spuug nie.
-Want hy het my boogsnaar losgemaak en my verneder; so het hulle dan teenoor my die teuel laat skiet.
+Hulle het ʼn afsku van my, staan op ʼn afstand van my af en ontsien nie om my in die gesig te spuug nie.
+Want Hy het my boogsnaar losgemaak en my verneder; so het hulle dan teenoor my die teuel laat skiet.
 Aan die regterhand staan die gespuis op; hulle stoot my voete weg en gooi hul onheilspaaie teen my op.
-My pad verniel hulle, hulle help om my te laat val sonder dat hulle self 'n helper het.
-Soos deur 'n ye bres kom hulle; onder die puinhope kom hulle aanrol.
-Verskrikkinge is teen my gerig; dit vervolg ny hoogheid soos die wind, en soos 'n wolk gaan my geluk verby.
+My pad verniel hulle, hulle help om my te laat val sonder dat hulle self ʼn helper het.
+Soos deur ʼn wye bres kom hulle; onder die puinhope kom hulle aanrol.
+Verskrikkinge is teen my gerig; dit vervolg my hoogheid soos die wind, en soos ʼn wolk gaan my geluk verby.
 Daarom stort my siel hom nou uit in my; dae van ellende hou my vas.
 Die nag deurboor my gebeente, en dit val van my af; en my knaende pyne rus nooit nie.
 Deur goddelike oormag is my kleed ontredder; soos die kraag van my lyfrok span dit om my.
 Hy het my in die modder gewerp, en ek het soos stof en as geword.
 Ek roep U aan om hulp, maar U antwoord my nie; ek staan daar, en U staar my aan.
-U is jeens my verander in 'n onbarmhartige; deur die sterkte van u hand behandel U my as vyhand.
-U hef op my die wind, laat my daarop ry; en U laat my waggel in stormgedruis.
+U is jeens my verander in ʼn onbarmhartige; deur die sterkte van u hand behandel U my as vyand.
+U hef my op die wind, laat my daarop ry; en U laat my waggel in stormgedruis.
 Want ek weet: U wil my na die dood toe bring en na die huis van samekoms vir al wat lewe.
 Maar sal iemand by die ineenstorting nie nog die hand uitsteek of by sy ondergang om dié rede om hulp roep nie?
 Of het ek nie geween oor hom wat harde dae het nie? Was my siel nie bekommerd oor die behoeftige nie?
 Want ek het op die goeie gehoop, en onheil het gekom; en ek het gewag op lig, en donkerheid het gekom.
 My ingewande kook sonder ophou; dae van ellende het my teëgekom.
 Ek gaan daarheen in die rou, sonder son; ek staan op in die vergadering, ek roep om hulp.
-Ek het 'n broer geword vir die jakkalse en 'n vriend vir die volstruise.
+Ek het ʼn broer geword vir die jakkalse en ʼn vriend vir die volstruise.
 My vel het swart geword en val van my af, en my gebeente gloei van hitte.
-So het dan my siter 'n rouklag geword en my fluit 'n stem van die wat ween.
+So het dan my siter ʼn rouklag geword en my fluit ʼn stem van die wat ween.

18/31

@@ -1,40 +1,40 @@
-Ek het 'n verbond gemaak met my oë: hoe sou ek dan ag gegee het op 'n jonkvrou?
-Want tog is die lot van God daarbo beskik, en die erfdeel van die Almagtige uit die hoogtes? -
+Ek het ʼn verbond gemaak met my oë: hoe sou ek dan ag gegee het op ʼn jonkvrou?
+Wat tog is die lot van God daarbo beskik, en die erfdeel van die Almagtige uit die hoogtes? -
 Is dit nie ondergang vir die kwaaddoener en ongeluk vir die werkers van ongeregtigheid nie?
 Sien Hý nie my weë, en tel Hy nie al my voetstappe nie?
-As ek met leuns omgegaan het en my voet gehardloop het na bedrog:
-laat Hy my dan weeg op 'n regte weegskaal, sodat God my vroomheid kan weet!
-As my gang afgewyk het van die weg, en my hart agter my oë aangegaan het, en aan my hande 'n vlek kleef -
-laat my dan saai en 'n ander een eet, en my uitspruitsels ontwortel word.
-As my hart verlok was oor 'n vrou, en ek geloer het by die deur van my naaste -
-laat dan my vrou vir 'n ander een maal en ander hulle oor haar buig.
-Want dit is 'n skandelike daad, en dit is 'n strafbare misdaad.
-Ja, dit is 'n vuur wat tot by die plek van vertering toe vreet en al my opbringste sou ontwortel.
-As ek gering geag het die reg van my slaaf of van my slavin toe hulle 'n geskil gehad het met my -
+As ek met leuens omgegaan het en my voet gehardloop het na bedrog:
+laat Hy my dan weeg op ʼn regte weegskaal, sodat God my vroomheid kan weet!
+As my gang afgewyk het van die weg, en my hart agter my oë aangegaan het, en aan my hande ʼn vlek kleef -
+laat my dan saai en ʼn ander een eet, en my uitspruitsels ontwortel word.
+As my hart verlok was oor ʼn vrou, en ek geloer het by die deur van my naaste -
+laat dan my vrou vir ʼn ander een maal en ander hulle oor haar buig.
+Want dit is ʼn skandelike daad, en dit is ʼn strafbare misdaad.
+Ja, dit is ʼn vuur wat tot by die plek van vertering toe vreet en al my opbringste sou ontwortel.
+As ek gering geag het die reg van my slaaf of van my slavin toe hulle ʼn geskil gehad het met my -
 wat sou ek dan doen as God opstaan? En wat Hom antwoord as Hy ondersoek doen?
 Het Hy wat my in die moederskoot gemaak het, hom nie gemaak nie? En het Een ons nie in die geboorte toeberei nie?
-As ek die armes 'n versoek geweier het, en die oë van die weduwee laat versmag het;
+As ek die armes ʼn versoek geweier het, en die oë van die weduwee laat versmag het;
 en my stukkie brood alleen geëet het sonder om die wees daarvan te laat saameet;
-(veelmeer het hy van my jeug af by my groot geword soos by 'n vader, en van my moeder se skoot af het ek haar gelei!)
+(veelmeer het hy van my jeug af by my groot geword soos by ʼn vader, en van my moeder se skoot af het ek haar gelei!)
 as ek iemand sien omkom het sonder klere en dat daar geen bedekking vir die behoeftige was nie;
-as sy lende my nie geseën en hy hom nie warm gemaak het van die skeersel vna my lammers nie;
-as ek my hand teen 'n wees beweeg het, omdat ek in die poort vir my hulp gesien het -
+as sy lende my nie geseën en hy hom nie warm gemaak het van die skeersel van my lammers nie;
+as ek my hand teen ʼn wees beweeg het, omdat ek in die poort vir my hulp gesien het -
 laat dan my skouer van die nek afval en my arm van die pyp afgebreek word.
-Want die ondergang wat God bewerk, was 'n skrik vir my: en weens sy hoogheid was ek onmagtig.
+Want die ondergang wat God bewerk, was ʼn skrik vir my; en weens sy hoogheid was ek onmagtig.
 As ek op goud my hoop gestel het en vir die fyn goud gesê het: My vertroue!
-as ek bly gewees het, ondat my vermoë groot was en my hand baie verwerf het;
+as ek bly gewees het, omdat my vermoë groot was en my hand baie verwerf het;
 as ek die sonlig aangesien het wanneer dit helder skyn, en die maan wat so pragtig daarheen gaan,
-en my hart heimlik verlei is, en ek met my hand 'n kus toegewerp het -
-ook dit sou 'n strafbare misdaad wees, want ek sou God daarbo verloën het.
+en my hart heimlik verlei is, en ek met my hand hulle ʼn kus toegewerp het -
+ook dit sou ʼn strafbare misdaad wees, want ek sou God daarbo verloën het.
 As ek bly was oor die ongeluk van my hater en uitgejubel het toe onheil hom getref het;
-(ja ek het my verhemelte nie toegelaat om te sondig nie, om deur 'n vloek sy lewe te vorder nie!)
+(ja ek het my verhemelte nie toegelaat om te sondig nie, om deur ʼn vloek sy lewe te vorder nie!)
 as die mense in my tent nie gesê het: Wie kan iemand vind wat van sy vleesspyse nie versadig is nie?
 Die vreemdeling het nie buitekant vernag nie; my deure het ek oopgemaak na die pad toe.
 As ek, soos Adam, my oortredinge bedek het deur my ongeregtigheid in my boesem weg te steek,
 omdat ek bang was vir die groot menigte, en die veragting van die geslagte my laat skrik het, sodat ek my stil gehou, die deur nie uitgegaan het nie -
-ag, as iemand my maar wou aanhoor! kyk heir my handtekening (laat die Almagtige my antwoord!) en die skrif wat my teëparty geskrywe het -
-waarlik, op my skouer sou ek dit dra; ek sou dit my ombind as 'n krans.
-Die getal van my voetstappe sou ek Hom te kenne gee; as 'n vors sou ek na Hom toe aankom.
+ag, as iemand my maar wou aanhoor! kyk hier my handtekening (laat die Almagtige my antwoord!) en die skrif wat my teëparty geskrywe het -
+waarlik, op my skouer sou ek dit dra; ek sou dit my ombind as ʼn krans.
+Die getal van my voetstappe sou ek Hom te kenne gee; as ʼn vors sou ek na Hom toe aankom.
 As my saailand my aanklaag en sy vore almal saam ween;
-as ek sy obrings geëet het sonder betaling en die lewe van sy eienaar uitgeblaas het -
-laat dan disels inplaas van koring uitspruit en onkruid inplaas van gars. Hier eindig die woorde van Job.
+as ek sy opbrings geëet het sonder betaling en die lewe van sy eienaar uitgeblaas het -
+laat dan distels inplaas van koring uitspruit en onkruid inplaas van gars. Hier eindig die woorde van Job.

18/32

@@ -10,13 +10,13 @@ Nie die bejaardes is wys nie, en nie die oues verstaan wat reg is nie.
 Daarom sê ek: Luister na my; ek wil ook my kennis meedeel.
 Kyk, ek het gewag op u woorde; ek wou luister na verstandige taal van u, totdat u die regte woorde uitgevind het.
 En ek het op u ag gegee; maar kyk: daar was niemand wat Job weerlê het, niemand van u wat sy woorde beantwoord het nie.
-Sê maar net nie: Ons het wysheid aangeterf: God alleen kan hom verslaan, geen mens nie.
+Sê maar net nie: Ons het wysheid aangetref: God alleen kan hom verslaan, geen mens nie.
 Teen my tog het hy geen woorde ingebring nie; en met u woorde sal ek hom nie beantwoord nie.
 Hulle staan verslae; hulle antwoord nie meer nie; die woorde laat hulle in die steek.
 Sal ek dan wag, omdat hulle nie spreek nie, omdat hulle daar staan sonder antwoord?
-Ek wil ook my deel antwoord; ek wil ook m kennis meedeel.
+Ek wil ook my deel antwoord; ek wil ook my kennis meedeel.
 Want ek is vol van woorde; die gees in my binneste dring my.
 Kyk, my binneste is soos wyn wat geen opening het nie; soos nuwe leersakke wil dit bars.
-Ek wil spreek om lig te kry, my lippe oopmaak en antwoord gee.
-Ek wil nie partydig wees nie; en 'n mens vlei, sal ek nie.
-Want ek verstaan nie om te vlei nie; gou sou my Maker my wegneem!
+Ek wil spreek om lug te kry, my lippe oopmaak en antwoord gee.
+Ek wil nie partydig wees nie; en ʼn mens vlei, sal ek nie.
+Want ek verstaan nie om te vlei nie; gou sou my Maker my wegneem!

18/33

@@ -7,27 +7,27 @@ Kyk, teenoor God staan ek in dieselfde verhouding as u: van klei is ek ook afgek
 Kyk, vrees vir my hoef u nie te beangstig nie, en my las sal op u nie swaar wees nie.
 Sekerlik, u het voor my ore gesê, en ek het die geluid van die woorde gehoor:
 Rein is ek, sonder oortreding; suiwer is ek, en daar is geen skuld by my nie.
-Kyk, Hy soek aanleidinge vir vyhandskap teen my; Hy hou vir my 'n vyhand van Hom.
+Kyk, Hy soek aanleidinge vir vyandskap teen my; Hy hou my vir ʼn vyand van Hom.
 Hy sit my voete in die blok; Hy bewaak al my paaie. -
-Kyk, daarin het u nie reg nie (antwoord ek u), want groter is God as 'n mens.
-Waarom het u teen Hom getwis, dat Hy op al die woorde van 'n mens nie antwoord nie?
+Kyk, daarin het u nie reg nie (antwoord ek u), want groter is God as ʼn mens.
+Waarom het u teen Hom getwis, dat Hy op al die woorde van ʼn mens nie antwoord nie?
 Want God spreek op een, ja op twee maniere; maar die mens let daar nie op nie.
-In die droom, in 'n naggesig, as diepe slaap op 'n mense val, tydens sluimeringe op die bed;
+In die droom, in ʼn naggesig, as diepe slaap op die mense val, tydens sluimeringe op die bed;
 dan open Hy die oor van die mense, en Hy druk die seël op die waarskuwing aan hulle;
-om die men terug te hou van die onderneming en trotsheid vir die man te verberg;
+om die mens terug te hou van sy onderneming en trotsheid vir die man te verberg;
 sodat Hy sy siel kan red uit die kuil; en sy lewe, dat dit nie omkom deur die spies nie.
 Ook word hy getugtig met smart op sy bed en aanhoudende stryd in sy gebeente;
 sodat sy lewe hom laat walg van brood en sy siel van lieflingspyse.
 Sy vlees verdwyn, weg uit die gesig; en sy gebeente, wat onsigbaar was, steek uit.
 Ja, sy siel kom nader by die kuil en sy lewe by die doodsengele.
-Is daar dan vir hom 'n gesant, 'n tolk, een uit duisend, om die mens sy plig te kenne te gee;
-en is Hy hom genadig en sê: Verlos hom, dat hy in die kuil nie afdaal nie: Ek het 'n losprys gevind -
+Is daar dan vir hom ʼn gesant, ʼn tolk, een uit duisend, om die mens sy plig te kenne te gee;
+en is Hy hom genadig en sê: Verlos hom, dat hy in die kuil nie afdaal nie: Ek het ʼn losprys gevind -
 dan word sy vlees fris van jeugdige krag, hy keer terug na die dae van sy jonkheid.
-Hy bid tot God, en Dié het 'n welbehae in hom, sodat hy sy aangesig sien met gejuig: so vergeld hy dan aan die mens sy geregtigheid.
+Hy bid tot God, en Dié het ʼn welbehae in hom, sodat hy sy aangesig sien met gejuig: so vergeld Hy dan aan die mens sy geregtigheid.
 Hy sing voor die mense en sê: Ek het gesondig en verdraai wat reg is, maar dit is my nie na verdienste vergeld nie.
 Hy het my siel verlos, dat dit nie in die kuil ingegaan het nie, en my lewe mag hom verlustig in die lig.
-Kyk, dit alles doen God, twee keer, ja drie keer met 'n mens
+Kyk, dit alles doen God, twee keer, ja drie keer met ʼn mens
 om sy siel terug te bring van die kuil, sodat hy bestraal word met die lig van die lewe.
 Let op, o Job! Luister na my; swyg, en ék sal spreek.
 As u woorde het, antwoord my; spreek, want ek wil u graag gelyk gee.
-So nie, luister ú dan na my; swyg, en ek sal u wysheid leer.
+So nie, luister ú dan na my; swyg, en ek sal u wysheid leer.

18/34

@@ -4,34 +4,34 @@ Want die oor toets woorde soos die verhemelte die spyse proe.
 Laat ons vir onsself uitkies wat reg is, en onder mekaar uitvind wat goed is.
 Want Job het gesê: Ek is regverdig, en God het my reg ontneem.
 Ondanks my reg moet ek lieg; ongeneeslik is my pylwond, en dit sonder oortreding!
-Waar is 'n man soos Job wat godslastering drink soos water?
+Waar is ʼn man soos Job wat godslastering drink soos water?
 Wat in die geselskap loop van die werkers van ongeregtigheid en wandel saam met goddelose mense?
-Want hy het gesê: Dit baat 'n man niks dat hy 'n welgevalle aan God het nie.
-Daarom manne van verstand luister na my: Ver is God van goddeloosheid en die Almagtige van onreg!
-Veelmeer vergeld Hy die mens na sy werk, en volgens 'n man se wandel laat Hy hom ondervind.
+Want hy het gesê: Dit baat ʼn man niks dat hy ʼn welgevalle aan God het nie.
+Daarom, manne van verstand, luister na my: Ver is God van goddeloosheid en die Almagtige van onreg!
+Veelmeer vergeld Hy die mens na sy werk, en volgens ʼn man se wandel laat Hy hom ondervind.
 Ja waarlik, God handel nie goddeloos nie, en die Almagtige verdraai nie die reg nie.
 Wie het aan Hom die aarde toevertrou, en wie het die hele wêreld gegrond?
 As Hy op Homself ag sou gee, sy Gees en sy asem na Hom sou terugtrek,
-dan so alle vlees tesame die asem uitblaas, en die mens sou tot stof terugkeer.
+dan sou alle vlees tesame die asem uitblaas, en die mens sou tot stof terugkeer.
 As daar dan verstand by u is, hoor dit; luister na die stem van my woorde.
 Kan ook een wat die reg haat, heers? Of durf u die Regverdige, die Geweldige, veroordeel?
-Durf iemand vir 'n koning sê: Jou deugniet! vir die edeles: Jou goddelose!
+Durf iemand vir ʼn koning sê: Jou deugniet! vir die edeles: Jou goddelose!
 Hoeveel minder vir Hom wat nie partydig is vir vorste en op die vername nie meer ag gee as op die arme nie; want hulle almal is die werk van sy hande.
-In 'n oomblik sterf hulle, en in die middle van die nag word 'n volk in beroering gebring en hulle gaan onder, en die magtige word weggedryf - nie deur 'n hand nie. -
+In ʼn oomblik sterf hulle, en in die middel van die nag word ʼn volk in beroering gebring en hulle gaan onder, en die magtige word weggedryf - nie deur ʼn hand nie. -
 Want sy oë is op die weë van die mens, en Hy sien al sy voetstappe.
-Daar is geen duisternis en daar is geen diepe donkerheid waar waar die werkers van ongeregtigheid hulle in kan wegsteek nie.
-Want hy hoef nie lank op 'n mens ag te gee, dat hy voor God in die gereg sou gaan nie.
+Daar is geen duisternis en daar is geen diepe donkerheid waar die werkers van ongeregtigheid hulle in kan wegsteek nie.
+Want Hy hoef nie lank op ʼn mens ag te gee, dat hy voor God in die gereg sou gaan nie.
 Hy verpletter die geweldiges sonder ondersoek en sit ander in hulle plek.
 So ken Hy dan hulle werke en werp hulle omver in die nag, sodat hulle verbrysel word.
 Hy straf hulle as goddelose op die plek waar almal dit sien.
 Want dáárom het hulle van Hom afgewyk en op geeneen van sy weë ag gegee nie -
 om die geroep van die arme na Hom te laat kom, en dat Hy die geroep van die ellendiges sou hoor.
-En gee Hý rus, wie durf Hom dan veroordeel? En verberg Hy die aangesig, wie kan Hom dan aanskou? - of dit al 'n nasie betref of 'n mens, almal saam;
+En gee Hý rus, wie durf Hom dan veroordeel? En verberg Hy die aangesig, wie kan Hom dan aanskou? - of dit al ʼn nasie betref of ʼn mens, almal saam;
 sodat die goddelose mense nie sal regeer, sodat hulle geen strikke vir die volk sal wees nie.
 Want sê iemand wel tot Gόd: Ek boet sonder dat ek sleg handel,
-wat ek nie sien nie, leer U my dit; ás ek onreg gedoen het, en sal dit nie meer doen nie? -
+wat ek nie sien nie, leer U my dit; ás ek onreg gedoen het, ek sal dit nie meer doen nie? -
 Moet Hy volgens u welgevalle vergelding doen? U is mos ontevrede, sodat ú moet sê wat beter is, en nie ek nie! Wat u dan weet - spreek dit uit!
-Manne van verstand sal vir my se, en 'n wyse man wat my aanhoor:
+Manne van verstand sal vir my sê, en ʼn wyse man wat my aanhoor:
 Job spreek sonder kennis, en sy woorde is sonder verstand.
-Ag, mag Job getoets word tot die end toe weens die antwoorde in die trant van kwaddoeners.
-Want hy voeg oortreding by sy sonde; onder ons spreek hy smadelik en vermenigvuldig sy woorde teen God.
+Ag, mag Job getoets word tot die end toe weens die antwoorde in die trant van kwaaddoeners.
+Want hy voeg oortreding by sy sonde; onder ons spreek hy smadelik en vermenigvuldig sy woorde teen God.

18/35

@@ -1,11 +1,11 @@
 Verder het Elíhu aangehef en gesê:
-Hou u dit vir reg, noem u dit: my geregtigheid voor God, -
-dat u vra wat dit u baat: Wat help dit my meer as wat ek sou sondig?
-Ék sal u aantwoord gee en u vriende saam met u.
+Hou u dit vir reg, noem u dit: My geregtigheid voor God, -
+dat u vra wat dit u baat: Wat help dit my meer as wanneer ek sou sondig?
+Ék sal u antwoord gee en u vriende saam met u.
 Kyk op na die hemel en sien, en aanskou die wolke wat hoog bo u is.
-As u sondig, watterskade is dit vir Hom? En is u oortredinge baie, wat kan u Hom aandoen?
+As u sondig, watter skade is dit vir Hom? En is u oortredinge baie, wat kan u Hom aandoen?
 As u regverdig is, wat gee u aan Hom? Of wat sal Hy uit u hand aanneem?
-Vir 'n man soos u geld u goddeloosheid, en vir 'n mensekind u geregtigheid.
+Vir ʼn man soos u geld u goddeloosheid, en vir ʼn mensekind u geregtigheid.
 Vanweë die menigte van verdrukkinge skreeu hulle; hulle roep om hulp oor die arm van die grotes.
 Maar niemand sê: Waar is God, my Maker nie, wat lofsange gee in die nag,
 wat ons meer leer as aan die diere van die aarde en ons wyser maak as die voëls van die hemel.
@@ -13,4 +13,4 @@ Dan roep hulle - maar Hy antwoord nie - vanweë die trotsheid van die kwaaddoene
 Sekerlik, na nietige klagtes luister God nie, en die Almagtige slaan daar geen ag op nie.
 Hoeveel minder as u sê u sien Hom nie. Die regsaak is voor Hom: wag dan op Hom.
 Maar nou, omdat sy toorn nie straf nie, en Hy nie grootliks ag gee op oormoed nie,
-maak Job sy mond wyd oop in nietige gepraat, vermenigvuldig hy woorde sonder kennis.
+maak Job sy mond wyd oop in nietige gepraat, vermenigvuldig hy woorde sonder kennis.

18/36

@@ -1,33 +1,33 @@
 En Elíhu het voortgegaan en gesê:
-Wag 'n bietjie op my, en ek sal u inlig; want daar is nog genoeg te sê tot die eer van God.
+Wag ʼn bietjie op my, en ek sal u inlig; want daar is nog genoeg te sê tot eer van God.
 Ek sal my kennis van ver af ophaal en aan my Skepper reg verskaf.
 Want waarlik, my woorde is geen leuens nie; een wat volkome is in kennis, is by u.
 Kyk, God is geweldig, nogtans ag Hy niks gering nie - geweldig deur krag van verstand.
 Hy laat die goddelose nie lewe nie, maar aan die ellendiges verskaf Hy reg.
 Hy trek sy oë nie af van die regverdige nie, maar by konings op die troon laat Hy hulle sit vir altyd, sodat hulle verhoog is.
-Maar as hulle in ketting geklink is, gevang word in bande van ellende,
+Maar as hulle in kettings geklink is, gevang word in bande van ellende,
 dan gee Hy aan hulle hul dade te kenne en hul oortredinge, dat hul gedrag hoogmoedig was;
 dan open Hy hulle oor vir die tugtiging en sê dat hulle moet terugkeer van ongeregtigheid.
-As hulle luister en Hom dien, dan bring hulle hul dade deur in voorspoet en hul jare in aangenaamheid.
+As hulle luister en Hom dien, dan bring hulle hul dae deur in voorspoed en hul jare in aangenaamheid.
 Maar as hulle nie luister nie, dan kom hulle om deur die spies, en hulle blaas die asem uit sonder kennis.
 Maar die goddelose van hart koester nyd; hulle roep nie om hulp as Hy hulle bind nie.
 So sterwe dan hulle siel in die jeug en hulle lewe soos dié van skandseuns.
 Hy red die ellendige deur sy ellende en open hulle oor deur verdrukking.
-So lok Hy u dan ook uit die mond van die nood na 'n onbeperke ruimte, en na die behaaglikheid van u tafel wat vol is van vetspyse.
+So lok Hy u dan ook uit die mond van die nood na ʼn onbeperkte ruimte, en na die behaaglikheid van u tafel wat vol is van vetspyse.
 Maar u is vol van die oordeel oor die goddelose: oordeel en strafgerig hou u vas.
 Want pas op dat woede u nie verlok by die bestraffing en die grootheid van die losprys u nie verlei nie.
 Sal Hy u geroep om hulp voorbring waar daar geen nood is nie, en alle moontlike kragsinspanning van u?
 Smag nie na die oordeelsnag wat volke wegneem uit hulle plek nie.
 Neem u in ag, wend u nie na ongeregtigheid nie; want dit verkies u liewer as ellende.
-Kyk, God handel verhewe in sy krag; wie is 'n leermeester soos Hy?
+Kyk, God handel verhewe in sy krag; wie is ʼn leermeester soos Hy?
 Wie het Hom sy weg voorgeskrywe? En wie het gesê: U het onreg gedoen?
 Dink daaraan dat u sy werk moet verheerlik waar die mense van sing.
-Al die mense siendit met welgevalle aan, die sterfling aanskou dit van ver.
+Al die mense sien dit met welgevalle aan, die sterfling aanskou dit van ver.
 Kyk, God is groot en onbegryplik vir ons; die getal van sy jare is onnaspeurlik.
-Want Hy trek waterdruppels nader; hulle sif by die mistige weer as reën
+Want Hy trek waterdruppels nader; hulle sif by sy mistige weer as reën
 wat die wolke laat neerstroom, laat afdrup op baie mense.
 Ja, kan iemand die uitspreiding van die wolke verstaan, die gekraak van sy hut?
 Kyk, Hy sprei sy lig oor Hom uit, en die dieptes van die see oordek Hy.
 Want daarmee oordeel Hy die volke, gee Hy voedsel in oorvloed.
 Altwee sy hande oordek Hy met weerlig en gee daaraan bevel teen die aanvaller.
-Sy donderstem kondig Hom aan, die vee selfs dat Hy optrek.
+Sy donderstem kondig Hom aan, die vee selfs dat Hy optrek.

18/37

@@ -1,24 +1,24 @@
 Ja, hiervoor beef my hart en spring op uit sy plek.
 Luister, luiser na die gedruis van sy stem en die dreuning wat uit sy mond uitgaan.
 Onder die ganse hemel laat Hy dit los en sy lig oor die eindes van die aarde.
-Daarna brul 'n stem: Hy donder met sy stem vol majesteit en hou die bliksems nie terug as sy stem gehoor word nie.
+Daarna brul ʼn stem: Hy donder met sy stem vol majesteit en hou die bliksems nie terug as sy stem gehoor word nie.
 God donder wonderbaar met sy stem; Hy doen groot dinge wat vir ons onbegryplik is.
 Want Hy sê vir die sneeu: Val op die aarde! ook vir die reënbui, ja sy geweldige reënbuie.
 Hy verseël die hand van elke mens in die winter, sodat tot kennis kan kom al die mense wat Hy gemaak het.
-Dan gaan wilde diere in skuilhoeke en bly in hulle lêplekke.
-Uit die kamer kom die stormwind, en deur wolkverstrooiers koue.
+Dan gaan die wilde diere in skuilhoeke en bly in hulle lêplekke.
+Uit die kamer kom die stormwind, en deur die wolkverstrooiers koue.
 Deur die asem van God word ys gegee, en die wye waters lê vas in die engte.
-Ja, met volheid van waters belas Hy die wolke, en Hy strooi ver en wyd sy ligtende wolk;
+Ja, met volheid van water belas Hy die wolke, en Hy strooi ver en wyd sy ligtende wolk;
 en dit draai in die rondte volgens sy bestel, sodat hulle alles doen wat Hy hulle beveel oor die wye wêreldrond.
-Of tot 'n tugroede, of tot nut van sy aarde, of tot weldadigheid laat Hy dit tref.
+Of tot ʼn tugroede, of tot nut van sy aarde, of tot weldadigheid laat Hy dit tref.
 Luiser hierna, o Job! Staan stil en gee ag op die wonders van God.
 Begryp u hoe God hulle bevel gee en die lig van sy wolk laat flikker?
-Begryp u iets van die gesweef van die wolke, van die wonders van die Volmaakte kennis?
+Begryp u iets van die gesweef van die wolke, van die wonders van die Volmaakte in kennis?
 U, wie se klere warm word as die aarde stil is vanweë die suidewind -
-kan u saam met Hom die hemel uitbrei wat vas is soos 'n gegote spieël?
+kan u saam met Hom die hemel uitbrei wat vas is soos ʼn gegote spieël?
 Onderrig ons wat ons vir Hom moet sê: ons kan niks voorbring vanweë die duisternis nie.
 Moet dit Hom vertel word dat ek wil spreek? Of het iemand ooit gesê dat hy vernietig wil word?
-En nou, 'n mens kan die lig nie aansien wat helder is in die hemel as die wind verbygegaan en dit skoon gemaak het nie.
+En nou, ʼn mens kan die lig nie aansien wat helder is in die hemel as die wind verbygegaan en dit skoon gemaak het nie.
 Uit die noorde kom goud; maar oor God is daar ontsagwekkende majesteit.
 Die Almagtige - ons vind Hom nie; Hy is groot van krag, maar die reg en die volheid van geregtigheid krenk Hy nie.
-Daarom vrees die mense Hom; almal wat eiewys is, sien Hy nie aan nie.
+Daarom vrees die mense Hom; almal wat eiewys is, sien Hy nie aan nie.

18/38

@@ -1,38 +1,38 @@
-Daarna het die HERE Job uit 'n storm geantwoord en gesê:
+Daarna het die HERE Job uit ʼn storm geantwoord en gesê:
 Wie maak die raadsbesluit daar tot duisternis met woorde sonder kennis?
-Gord dan as 'n man jou heupe - dan sal Ek jou ondervra, en onderrig jy My.
+Gord dan as ʼn man jou heupe - dan sal Ek jou ondervra, en onderrig jy My.
 Waar was jy toe Ek die aarde gegrond het; gee te kenne as jy insig het.
 Wie het sy afmetings bepaal? - jy weet dit mos! Of wie het daaroor die meetsnoer gespan?
 Waar is sy fondamentklippe op ingesink? Of wie het sy hoeksteen gelê?
 Toe die môresterre saam gejubel en al die seuns van God gejuig het?
 En wie het die see met deure afgesluit toe dit uitgebreek, uit die moederskoot voortgekom het?
-Toe ek die wolk tot sy kleding gemaak het en die donkerheid tot sy windsel.
+Toe Ek die wolk tot sy kleding gemaak het en die donkerheid tot sy windsel.
 Toe Ek my grens daarvoor uitgebreek en grendel en deure gemaak het;
-en gese het: Tot hiertoe mag jy kom en nie verder nie; en hier word 'n grens gestel vir jou trotse golwe.
+en gese het: Tot hiertoe mag jy kom en nie verder nie; en hier word ʼn grens gestel vir jou trotse golwe.
 Het jy, solank as jy lewe, die môre ontbied, die dageraad sy plek aangewys,
 om die some van die aarde aan te gryp, sodat die goddelose daarvan afgeskud word?
-Dit neem nuwe vorme aan soos die klei onder 'n seël; en die dinge kry gestalte soos 'n kleed.
+Dit neem nuwe vorme aan soos die klei onder ʼn seël; en die dinge kry gestalte soos ʼn kleed.
 En aan die goddelose word hulle lig ontneem, en die hoë arm word verbreek.
 Het jy gekom tot by die bronne van die see? En het jy rondgewandel in die binneste diepte van die wêreldvloed?
 Is die poorte van die dood vir jou ontbloot? En het jy die poorte van die doodskaduwee gesien?
-Omvat jou begrip die breetes van die aarde? Gee te kenne as jy dit alles weet.
+Omvat jou begrip die breedtes van die aarde? Gee te kenne as jy dit alles weet.
 Waar is tog die weg na die woning van die lig? En die duisternis - waar is tog sy plek?
 sodat jy dit kan bring elkeen na sy gebied en kan verstaan die paaie na hulle huis.
 Jy weet dit seker wel, want jy is toe gebore! En die getal van jou dae is groot!
 Het jy gekom by die skatkamers van die sneeu? En het jy die skatkamers van die hael gesien?
 wat Ek opgespaar het vir die tyd van benoudheid, vir die dag van stryd en oorlog.
 Waar is tog die weg na die plek waar die lig gedeel word, die oostewind hom uitsprei oor die aarde?
-Wie het 'n kanaal gesplyd vir die stortvloed en 'n pad vir die onweerstraal?
-om te laat reën op 'n land waar geen mens is nie, op 'n woestyn waar niemand woon nie;
-om woestheid en verwoesting te versadig en op die groeiplek jong gras te laat uitspruit
-Het die reën 'n vader? Of wie verwek die doudruppels?
+Wie het ʼn kanaal gesplyt vir die stortvloed en ʼn pad vir die onweerstraal?
+om te laat reën op ʼn land waar geen mens is nie, op ʼn woestyn waar niemand woon nie;
+om woestheid en verwoesting te versadig en op die groeiplek jong gras te laat uitspruit.
+Het die reën ʼn vader? Of wie verwek die doudruppels?
 Uit wie se moederskoot kom die ys te voorskyn? En die ryp van die hemel - wie baar dit?
-Die waters word hard soos 'n klip, en die oppervlakte van die watervloed sluit aanmekaar.
-Kan jy die bande van die Sewester knoop? Of die toe van die Drie Konings losmaak?
-Kan jy die Diereriem uirbring op sy tyd? En die Beer met sy kleintjies lei?
+Die waters word hard soos ʼn klip, en die oppervlakte van die watervloed sluit aanmekaar.
+Kan jy die bande van die Sewester knoop? Of die toue van die Drie Konings losmaak?
+Kan jy die Diereriem uitbring op sy tyd? En die Beer met sy kleintjies lei?
 Ken jy die wette van die hemel? Of kan jy sy heerskappy oor die aarde bestel?
-Kan jy jou stem na die wolke verhef, sodat 'n oorvloed van water jou oordek?
+Kan jy jou stem na die wolke verhef, sodat ʼn oorvloed van water jou oordek?
 Kan jy die bliksems uitstuur, sodat hulle heengaan en vir jou sê: Hier is ons!
 Wie het wysheid neergelê in die wolke? Of wie het verstand gegee aan die wolkgevaarte?
-Wie kan wolke met wysheid tel? En die watersakke van die hemel - wie giet hulle leeg?
-wanneer die stof saamvloei tot 'n stuk gietwerk en die kluite aanmekaar klewe.
+Wie kan die wolke met wysheid tel? En die watersakke van die hemel - wie giet hulle leeg?
+wanneer die stof saamvloei tot ʼn stuk gietwerk en die kluite aanmekaar klewe.

18/39

@@ -1,26 +1,26 @@
-Kan jy prooi jag vir die leeuwyfie? Of die honger van die joung leeus stilmaak?
+Kan jy prooi jag vir die leeuwyfie? Of die honger van die jong leeus stilmaak?
 as hulle neerbuig in die lêplekke, klaar sit in die skuilplek om te loer.
 Wie berei vir die kraai sy spyse as sy kleintjies roep tot God, ronddwaal by gebrek aan voedsel?
 Weet jy die tyd as die steenbokke van die berge lam? Neem jy dit waar as die takbok-ooie voortbring?
-Tel jy die maande wat julle dragtig is? En weet jy die tyd dat hulle lam?
+Tel jy die maande wat hulle dragtig is? En weet jy die tyd dat hulle lam?
 Hulle buig hul krom, bring hulle kleintjies voort - weg is hulle weë!
 Hulle kleintjies word sterk, word groot in die veld, loop weg en kom na hulle nie terug nie.
-Wie het die wilde eselso vry laat loop? En wie het di ebander van die sebra losgemaak?
-Vir hom het ek die wildernis sy huis gemaak en die brak land sy woonplek.
+Wie het die wilde esel so vry laat loop? En wie het die bande van die sebra losgemaak?
+Vir hom het Ek die wildernis sy huis gemaak en die brak land sy woonplek.
 Hy lag oor die gewoel van die stad; die geskreeu van die drywer hoor hy nie.
-Die omgewing van die berge is sy weiveld; en al wat groen is soek hy uit.
+Die omgewing van die berge is sy weiveld; en al wat groen is, soek hy uit.
 Sal die buffel gewillig wees om jou te dien? Of sal hy vernag by jou krip?
 Kan jy die buffel aan die ploegvoor bind met sy trektou? Of sal hy die laagtes agter jou eg?
 Sal jy op hom vertrou, omdat sy krag groot is? En aan hom jou arbeid oorlaat?
 Kan jy op hom reken, dat hy jou gesaaide sal inbring en bymekaarmaak op jou dorsvloer?
-Die vlerk van die volstrius klap vrolik. Is dit 'n sagaardige vleuel en veer?
+Die vlerk van die volstruis klap vrolik. Is dit ʼn sagaardige vleuel en veer?
 Want sy laat haar eiers op die grond lê en maak hulle warm op die grond;
-en vergeet dat 'n voet dit kan stukkend druk en die wilde diere van die veld kan dit vertrap.
+en vergeet dat ʼn voet dit kan stukkend druk en die wilde diere van die veld dit kan vertrap.
 Hard behandel sy haar kleintjies asof dit nie hare is nie; is haar moeite tevergeefs - sy is nie bekommerd nie.
 Want God het haar die wysheid ontsê en haar geen deel gegee aan die verstand nie.
 Wanneer sy haarself in die hoogte klap, lag sy oor die perd en sy ruiter.
 Gee jy aan die perd sterkte? Beklee jy sy nek met maanhare?
-Laat jy hom spring soos die sprinkaan? Sy trotse gesnuif is 'n verskrikking.
+Laat jy hom spring soos die sprinkaan? Sy trotse gesnuif is ʼn verskrikking.
 Hy grawe in die laagte en is vrolik in sy krag; hy trek uit, die stryd tegemoet.
 Hy lag oor die vrees en word nie verskrik nie en draai nie om vir die swaard nie.
 Op hom rammel die pylkoker, die flikkerende spies en lans.
@@ -30,9 +30,9 @@ Sweef die valk opwaarts deur jou verstand en sprei sy vlerke uit na die suide to
 Of vlieg die adelaar hoog op jou bevel en bou hy hoog sy nes?
 Op die rots woon hy en vernag hy, op die rotspunt en bergvesting.
 Daarvandaan loer hy op voedsel, sy oë kyk in die verte.
-Ook slup sy keintjies bloed, en waar gesneuweldes lê, daar is hy.
+Ook slurp sy keintjies bloed, en waar gesneuweldes lê, daar is hy.
 En die HERE het Job geantwoord en gesê:
 Wil die berisper met die Almagtige twis? Laat hy wat God teregwys, hierop antwoord!
 Toe het Job die HERE geantwoord en gesê:
 Kyk, ek is te gering. Wat kan ek U antwoord? Ek lê my hand op my mond.
-Eenmaal het ek gespreek, maar sal nie meer antwoord nie; ja tweemaal, maar ek sal nie voortgaan nie.
+Eenmaal het ek gespreek, maar sal nie meer antwoord nie; ja tweemaal, maar ek sal nie voortgaan nie.

18/4

@@ -1,21 +1,21 @@
-Toe antwoort Élifas, die Temaniet, en se: 
-As mens ʼn dit met ʼn woord by jou waag,sal jy ontstemd wees? Maar woorde inhou - wie kan dit?
+Toe antwoord Élifas, die Temaniet, en se:
+As ʼn mens dit met ʼn woord by jou waag, sal jy ontstemd wees? Maar woorde inhou - wie kan dit?
 Kyk, jy het baie mense tereggewys en slap hande versterk.
 Jou woorde het opgerig die wat struikel, en jy het knikkende knieë versterk.
 Maar nou dat dit jόu oorkom, is jy moedverlore; nou dat dit jόu tref, is jy verslae!
 Is jou Godsvrees nie jou hoop, jou vrome wandel nie jou verwagting nie?
-Bedink tog, wie het ooit onskuldig omgekom en waar is opregtes verdelg?
+Bedink tog, wie het ooit onskuldig omgekom, en waar is opregtes verdelg?
 Volgens ek gesien het: Die wat onreg ploeg en moeite saai, dié maai dit.
-Deur die asem van God kom hulle om, en deur die geblaas van sy toorn word hulle vernieteg.
-Die gebrul van die leeu en die stem van die bruller - ja die tande van die jong leeus word uit gebreek.
-Die leeu kom om by gebrek aan prooi, en die kleintjies van die leeuvyfie word verstrooi.
-Verder is ʼn woord op geheimsinnige wyse na my gebring, en my oor het ʼn gefluster daarvan opgevang; 
-by die gedagtespel, uit naggesigte gebore, vaneer diepe slaap op die mense val.
+Deur die asem van God kom hulle om, en deur die geblaas van sy toorn word hulle vernietig.
+Die gebrul van die leeu en die stem van die bruller - ja die tande van die jong leeus word uitgebreek.
+Die leeu kom om by gebrek aan prooi, en die kleintjies van die leeuwyfie word verstrooi.
+Verder is ʼn woord op geheimsinnige wyse na my gebring, en my oor het ʼn gefluister daarvan opgevang;
+by die gedagtespel, uit naggesigte gebore, wanneer diepe slaap op die mense val.
 Skrik het oor my gekom en siddering en het my hele gebeente laat bewe.
 Toe skuif daar ʼn gees voor my verby; die hare van my vlees het opgerys.
 Hy bly staan, maar ek kon sy gedaante nie herken nie - ʼn verskyning voor my oë! Ek hoor die gefluister van ʼn stem wat sê:
 Sou ʼn mens regverdig wees voor God? Of ʼn man rein wees voor sy Maker?
-Kyk, in sy dienaars stel Hy geen vertroue nie, en by sy engele ontdek hy dwaling
-Hoeveel meer by hulle wat kleinhuise bewoon, van wie die grondslag in die stof is, wat fyngedruk word soos ʼn mot.
-Tussen môre en aand word huule verpletter; hulle kom vir ewig om sonder dat iemand daar ag op gee.
-Word hulle tentlyn nie losgeruk in hulle nie? Hulle sterwe, en dit sonder wysheid. 
+Kyk, in sy dienaars stel Hy geen vertroue nie, en by sy engele ontdek Hy dwaling.
+Hoeveel meer by hulle wat kleihuise bewoon, van wie die grondslag in die stof is, wat fyngedruk word soos ʼn mot.
+Tussen môre en aand word hulle verpletter; hulle kom vir ewig om sonder dat iemand daar ag op gee.
+Word hulle tentlyn nie losgeruk in hulle nie? Hulle sterwe, en dit sonder wysheid.

18/40

@@ -1,28 +1,28 @@
-En die HERE het Job uit 'n storm geantwoord en gesê:
-Gord tog jou heupe as 'n man; Ek sal jou onderva en onderrig jy My.
+En die HERE het Job uit ʼn storm geantwoord en gesê:
+Gord tog jou heupe as ʼn man; Ek sal jou ondervra en onderrig jy My.
 Wil jy werklik my reg verbreek, My veroordeel, dat jy gelyk kan hê?
-Het jy dan 'n arm soos God of kan jy donder met die stem soos Hy?
+Het jy dan ʼn arm soos God? En kan jy donder met die stem soos Hy?
 Versier jou tog met heerlikheid en hoogheid, en beklee jou met majesteit en glorie!
-Giet jou troon in stroome uit; en kyk na alles wat hoog is, en verneder dit.
+Giet jou toorn in strome uit; en kyk na alles wat hoog is, en verneder dit.
 Kyk na alles wat hoog is, onderwerp dit; en werp die goddelose neer daar waar hulle staan.
-Begrawe hulle almalsaam in die stof; sluit hulle aangesigte in 'n verborge plek weg.
-Dan sal ek jou ook loof, omdat jou regterhand jou die oorwinning gee.
-Kyk, daar is die seekoei wat Ek gemaak het saam met jou. Gras eet hy soos 'n bees.
+Begrawe hulle almal saam in die stof; sluit hulle aangesigte in ʼn verborge plek weg.
+Dan sal Ek jou ook loof, omdat jou regterhand jou die oorwinning gee.
+Kyk, daar is die seekoei wat Ek gemaak het saam met jou. Gras eet hy soos ʼn bees.
 Kyk tog, sy krag is in sy kruis, en sy sterkte in die spiere van sy buik.
-Hy hou sy stert reguit soos 'n seder; die senings van sy dye is inmekaar gevleg.
+Hy hou sy stert reguit soos ʼn seder; die senings van sy dye is inmekaar gevleg.
 Sy gebeente is pype van koper, sy bene soos stawe van yster.
-Hy is die eersteling in die weë van God; Hy wat hom gemaak het, het hom sy swaard verskaf.
-Want die berge lewe vir hom voer, en al die wilde diere van die veld speel daar.
-Onder is lotusbome lê hy, in 'n skuilplek van riet en moeras.
+Hy is die eersteling van die weë van God; Hy wat hom gemaak het, het hom sy swaard verskaf.
+Want die berge lewer vir hom voer, en al die wilde diere van die veld speel daar.
+Onder is lotusbome lê hy, in ʼn skuilplek van riet en moeras.
 Lotusbome oordek hom as sy skaduwee, die rivierwilgers omring hom.
-As die rivier swel - hy word nie verskrik nie; hy voel gerus, ook al bruis 'n Jordaan teen sy mond.
-Sal 'n mens hom gryp terwyl hy jou aankyk, met harpoene sy neus deurboor?
-Kan jy die krokodil met 'n hoek uittrek? En met 'n tou sy tong afdruk?
-Kan jy 'n tou van biesies in sy neus sit? En sy kakebeen met 'n haak deurboor?
+As die rivier swel - hy word nie verskrik nie; hy voel gerus, ook al bruis ʼn Jordaan teen sy mond.
+Sal ʼn mens hom gryp terwyl hy jou aankyk, met harpoene sy neus deurboor?
+Kan jy die krokodil met ʼn hoek uittrek? En met ʼn tou sy tong afdruk?
+Kan jy ʼn tou van biesies in sy neus sit? En sy kakebeen met ʼn haak deurboor?
 Sal hy jou baie smeek? Of met jou spreek in sagte woorde?
-Sal hy 'n verbond met jou maak, dat jy hom vir altyd as slaaf aanneem?
-Sal jy met hom soos 'n voëltjie speel? En hom vasbind vir jou meisiekinders?
+Sal hy ʼn verbond met jou maak, dat jy hom vir altyd as slaaf aanneem?
+Sal jy met hom soos met ʼn voëltjie speel? En hom vasbind vir jou meisiekinders?
 Sal die viskopers met hom handel drywe, hom verdeel onder die koopmans?
-Kan jy sy vel vol skerp ysters steek, en met 'n vissers-harpoen sy kop?
+Kan jy sy vel vol skerp ysters steek, en met ʼn vissers-harpoen sy kop?
 Sit jou hand op hom; dink aan die geveg; jy sal dit nie weer doen nie.
-Kyk, elke hoop kom bedroë uit: sal 'n mens nie reeds by die sien van hom neerslaan nie?
+Kyk, elke hoop kom bedroë uit: sal ʼn mens nie reeds by die sien van hom neerslaan nie?

18/41

@@ -1,25 +1,25 @@
 Niemand is so vermetel, dat hy hom durf terg nie; wie is hy dan wat voor my aangesig sou standhou?
-Wie het erste aaan My gegee, dat Ek hom moet vergelde? Wat onder die ganse hemel is, is myne.
+Wie het eerste aan My gegee, dat Ek hom moet vergelde? Wat onder die ganse hemel is, is myne.
 Ek wil nie swyg oor sy lede nie, en hoe dit staan met sy kragsvolheid en die skoonheid van sy uitrusting nie.
 Wie het die boonste van sy pantser opgelig? In sy dubbel gebit - wie kan daarin deurdring?
 Die deur van sy gesig - wie het dit oopgemaak? Rondom sy tande is verskrikking.
-'n Voorwerp van trots is die groewe van die skilde, verseëld met 'n vaste seël.
+ʼn Voorwerp van trots is die groewe van die skilde, verseëld met ʼn vaste seël.
 Die een is so naby die ander, dat die wind daar nie tussenin kan kom nie.
 Hulle kleef aanmekaar, hou aanmekaar vas, onafskeibaar.
 Sy genies laat lig skitter, en sy oë is soos die ooglede van die dageraad.
 Uit sy mond kom fakkels, spat vuurvonke uit.
-Uit sy neusgate kom rook, soos uit 'n kokende pot met biesiesvuur daarby.
-Sy asem laat kole ontvlam, en 'n vlam gaan uit sy mond.
+Uit sy neusgate kom rook, soos uit ʼn kokende pot met biesiesvuur daarby.
+Sy asem laat kole ontvlam, en ʼn vlam gaan uit sy mond.
 In sy nek woon sterkte, en voor hom uit spring ontsteltenis.
 Die klompe van sy vleis is vas aanmekaar, aan hom vasgegiet, onbeweeglik.
-Sy hart is hard soos 'n klip, ja hard soos die onderste meulsteen.
+Sy hart is hard soos ʼn klip, ja hard soos die onderste meulsteen.
 As hy hom oplig, word die magtiges bang; van verbystering raak hulle buite hulself.
 Raak iemand hom met die swaard - dit hou nie stand nie; geen spies, lans of assegaai nie.
 Yster is vir hom soos strooi; koper soos hout wat vergaan het.
 Die pyl laat hom nie vlug nie; slingerstene word vir hom soos stoppels.
 Knopkieries is vir hom soos stoppels, en hy lag oor die gedril van die lans.
-Onderaan hom is spits skerwe: hy sprei 'n ware dorsslee uit op die modder.
-Hy laat die diepte kook soos 'n pot; die waterplas maak hy soos 'n kokende salfpot.
-Agter hom verlig hy die pad: 'n mens sou die watervleod aansien vir grys hare.
-Sy gelyke is daar or aarde nie, die skepsel sonder vrees.
-Hy kyk alles wat hoog is; hy is koning oor al die trotse roofdiere.
+Onderaan hom is spits skerwe: hy sprei ʼn ware dorsslee uit op die modder.
+Hy laat die diepte kook soos ʼn pot; die waterplas maak hy soos ʼn kokende salfpot.
+Agter hom verlig hy die pad: ʼn mens sou die watervloed aansien vir grys hare.
+Sy gelyke is daar op die aarde nie, die skepsel sonder vrees.
+Hy kyk alles aan wat hoog is; hy is koning oor al die trotse roofdiere.

18/42

@@ -1,17 +1,17 @@
 Toe het Job die HERE geantwoord en gesê:
-Ek weet dat U alles kan doen en geeen plan is vir U onuitvoerbaar is nie.
+Ek weet dat U alles kan doen en geen plan vir U onuitvoerbaar is nie.
 Wie verberg die raadsbesluit daar sonder kennis? So het ek dan gespreek sonder om te verstaan, dinge te wonderbaar vir my, wat ek nie begryp nie.
-Hoor tog, en ek sal spreek; en ék sal U ondervra en onderrig U my!
+Hoor tog, en ék sal spreek; ek sal U ondervra en onderrig U my!
 Volgens hoorsê het ek van U gehoor; maar nou het my oog U gesien.
 Daarom verag ek myself en het berou in stof en as.
-En nadat die HERE Job toegespreek het met hierdie woorde, sê die HERE vir Élifas die Temaniet: My toorn het ontvlam teen jou en jou twee vriende; want julle het nie reg van My gespreek soos my kneg Job nie.
-Neem dan nou vir julle sewe bulle en sewe ramme, en gaan na my kneg Job en bring 'n brandoffer vir julle, en laat my kneg Job vir julle bid; want hom alleen sal ek in guns aanneem, sodat Ek julle nie straf vir die dwaasheid nie; want julle het nie reg van My gespreek soos my kneg Job nie.
+En nadat die HERE Job toegespreek het met hierdie woorde, sê die HERE vir Élifas, die Temaniet: My toorn het ontvlam teen jou en jou twee vriende; want julle het nie reg van My gespreek soos my kneg Job nie.
+Neem dan nou vir julle sewe bulle en sewe ramme, en gaan na my kneg Job en bring ʼn brandoffer vir julle, en laat my kneg Job vir julle bid; want hom alleen sal Ek in guns aanneem, sodat Ek julle nie straf vir die dwaasheid nie; want julle het nie reg van My gespreek soos my kneg Job nie.
 Toe het Élifas, die Temaniet, en Bildad, die Suhiet, en Sofar, die Naämatiet, heengegaan en gedoen soos die HERE vir hulle gesê het; en die HERE het Job in guns aangeneem.
 En die HERE het die lot van Job verander toe hy vir sy vriende gebid het; en die HERE het Job se besittings vermeerder tot dubbel soveel as voorheen.
-Ook het al sy broers en al sy susters en al sy bekendes van vroeër na hom gekom en met hom saam brood geëet in sy huis; en hulle met hom medelyde gehad en hom vertroos oor al die kwaad wat die HERE oor hom gebring het. En en hulle het vir hom elkeen 'n geldstuk gegee en elkeen 'n goue ring.
+Ook het al sy broers en al sy susters en al sy bekendes van vroeër na hom gekom en met hom saam brood geëet in sy huis; en hulle het met hom medelyde gehad en hom vertroos oor al die kwaad wat die HERE oor hom gebring het. En hulle het vir hom elkeen ʼn geldstuk gegee en elkeen ʼn goue ring.
 En die HERE het die einde van Job meer geseën as sy begin; en hy het veertien duisend stuks kleinvee en ses duisend kamele en duisend paar beeste en duisend eselinne gehad.
 Daarby het hy sewe seuns en drie dogters gehad.
 En hy het die eerste genoem Jemíma en die twede Kesía en die derde Kerenhappug.
-En in die hele land is geen vroue gevind so mooi soos die dogters van Job nie; en hulle vader het hulle 'n erfdeel gegee onder hulle broers.
+En in die hele land is geen vroue gevind so mooi soos die dogters van Job nie; en hulle vader het hulle ʼn erfdeel gegee onder hulle broers.
 En Job het daarna honderd en veertig jaar lank gelewe; en hy het sy kinders en kindskinders gesien, vier geslagte.
-En Job het gesterwe, oud en afgeleef.
+En Job het gesterwe, oud en afgeleef.

18/5

@@ -1,27 +1,27 @@
-Roep maar - is daar iemand wat jou antwoord gee? En na wie van die heliges sal jy gaan?
-Want verbitterdheid vermoor die dwaas, en nayver maak die domme dood.
+Roep maar - is daar iemand wat jou antwoord gee? En na wie van die heiliges sal jy gaan?
+Want verbitterdheid vermoor die dwaas, en naywer maak die domme dood.
 Ek self het gesien hoe ʼn dwaas wortel skiet; maar skielik moes ek sy woning vervloek.
 Ver is sy kinders van geluk; en hulle word verbrysel in die poort sonder dat iemand red.
-Wat hy geoes het, eet die hongerige op, en die haal dit selfs uit die doringheining uit; en die ondergang hyg na hulle rykdom.
+Wat hy geoes het, eet die hongerige op, en dié haal dit selfs uit die doringheining uit; en die ondergang hyg na hulle rykdom.
 Want verdriet kom nie voort uit die stof, en moeite spruit nie uit die grond nie.
 Maar die mens word vir moeite gebore soos die vonke boontoe vleig.
 Maar wat my aangaan, ek sou na God vra en my saak aan die Godheid voorlê
-aan Hom wat groot dinge doen ondeurgrondelike, wonders sonder getal;
+aan Hom wat groot dinge doen en ondeurgrondelike, wonders sonder getal;
 wat reën gee oor die aarde en waters uitstuur oor die velde;-
 om nederiges op ʼn hoogte te stel daarbo; en die wat in die rou is, verkry die hoogste geluk.
-Hy wat die planne van ligste mense verydel, sodat hulle hande niks kan uitrig wat standhou nie.
-Wat die wyse vang hulle in listigheid en die raad van slinkse mense misluk van haastighied.
-Oor dag stuit hulle op duisternis, en soos in die nag tas hulle rond in die middag.
-So velos Hy dan die swaard wat kom uit hulle mond, en die behoeftige uit die hand van die sterk man.
+Hy wat die planne van listige mense verydel, sodat hulle hande niks kan uitrig wat standhou nie.
+Wat die wyse vang in hulle listigheid en die raad van die slinkse mense misluk van haastighied.
+Oor dag stuit hulle op duisternis, en soos in die nag tas hulle rond op die middag.
+So velos Hy dan van die swaard wat kom uit hulle mond, en die behoeftige uit die hand van die sterk man.
 So is daar dan verwagting vir die arme; en die ongeregtighied hou sy mond toe.
-Kyk, gelukkig  is die man wat God kasty; verwerp daarom nie die tugtiging van die Almagtige nie. 
+Kyk, gelukkig is die man wat God kasty; verwerp daarom die tugtiging van die Almagtige nie.
 Want Hý doen smart aan, maar verbind ook; Hy verbrysel, maar sy hande maak gesond.
 In ses benoudhede sal Hy jou red, ja in sewe sal geen onheil jou tref nie.
 In hongersnood verlos Hy jou van die dood en in die oorlog uit die mag van die swaard.
 As die tong gésel, word jy weggesteek; en jy hoef nie te vrees vir verwoesting as dit kom nie.
-Oor verwoeseing en broodsgebrek sal jy lag, en vir die wilde diere van die aarde behouf jy nie te vrees nie.
+Oor verwoeseing en broodsgebrek sal jy lag, en vir die wilde diere van die aarde behoef jy nie te vrees nie.
 Want met die klippe van die veld is jou verbond, en die wilde diere van die veld is met jou bevriend.
-En jy sal uitvind dat jou tent in vrede is; en as jy op jou woonplek rondkyk sal jy niks vermis nie.
+En jy sal uitvind dat jou tent in vrede is; en as jy op jou woonplek rondkyk, sal jy niks vermis nie.
 Ook sal jy uitvind dat jou kroos talryk is en jou nakomelinge soos die plante van die aarde.
 Op rype leeftyd sal jy na die graf gaan, soos ʼn koringgerf opgebring word op sy tyd.
-Kyk, dit het ons nagespeur, so is dit: hoor dit, en neem jy dit ter harte.     
+Kyk, dit het ons nagespeur, so is dit; hoor dit, en neem jy dit ter harte.

18/6

@@ -1,30 +1,30 @@
 Maar Job het geantwoord en gesê:
 Ag, was my verdriet maar goed geweeg en my ongeluk meteens in ʼn skaal opgehef!
 Ja, dan sou dit swaarder wees as die sand van die see; daarom is my woorde onbedagsaam.
-Want die pyle van die Almagtige is in my, waarvan my gees die gif indruk; die verskrikkinge van God het hulle teen my opgestel.
+Want die pyle van die Almagtige is in my, waarvan my gees die gif indrink; die verskrikkinge van God het hulle teen my opgestel.
 Balk die wilde esel by die grasspruitjies? Of bulk ʼn bees by sy voer?
-Word iets wat laf is, sonder suot geëet? Of is daar smaak in die wit van ʼn eier?
+Word iets wat laf is, sonder sout geëet? Of is daar smaak in die wit van ʼn eier?
 My siel weier om dit aan te raak; dit is net soos my walglike spyse.
-Ag, mwg my bede maar uitkom, en mag God verwagting maar gee!
-En mag dit God behaag om my te verpletter, sy hand uit te  strek en my af te sny!
-Dan sou ek nog troos hê ja van vreugte opspring in onbarmhartige smart; want die woorde van die Helige het ek nie verloën nie.
-Wat is my krag, dat ek sou kan wag? en wat my uitende, dat ek geduldig sou wees?
-Is my krag ʼn krag van klip? Of my vlees van metaal? 
+Ag, mag my bede maar uitkom, en mag God my verwagting maar gee!
+En mag dit God behaag om my te verpletter, sy hand uit te strek en my af te sny!
+Dan sou ek nog troos hê; ja ek sou van vreugde opspring in onbarmhartige smart; want die woorde van die Heilige het ek nie verloën nie.
+Wat is my krag, dat ek sou kan wag? en wat my uiteinde, dat ek geduldig sou wees?
+Is my krag ʼn krag van klip? Of my vlees van metaal?
 Is ek dan nie hulpeloos in myself nie, en is redding nie vir my weggedrywe nie?
 Vir die moedelose moet daar liefde wees van die kant van sy vriend, ook al laat hy die vrees vir die Almagtige vaar.
-My broeders het troueloos gehandel soos ʼn spruit, soos die bedding van spruite wat oorloop, 
+My broeders het troueloos gehandel soos ʼn spruit, soos die bedding van spruite wat oorloop,
 wat troebel is vanweë die ys, waarin die sneeu hom verberg-
-in die tyd van gloehitte verdwyn hulle; as dit warm word, droog hulle uit hul plek.
-Karavane draai weg van hulle trekpad af - hulle trek op in die wildernisen en vergaan.
+in die tyd van gloeihitte verdwyn hulle; as dit warm word, droog hulle op uit hul plek.
+Karavane draai weg van hulle trekpad af - hulle trek op in die wildernis en vergaan.
 Die karavane van Tema het uitgekyk, die reisigers van Skeba het daarop gereken.
 Hulle het beskaamd gestaan in hul vertroue; hulle het daarby gekom en was teleurgesteld.
-So het hulle dan vir my niks geword nie: julle sien verskrikking, en julle het gevrees.
+So het julle dan vir my niks geword nie: julle sien verskrikking, en julle het gevrees.
 Het ek dan gesê: Gee my iets? Of: Bring vir my ʼn omkoopgeskenk uit julle vermoë?
-Of: Red my uit die hand van die teestander? Of: Velos my uit die hand van tiranne?
-Onderrig my, en ék sal swyg; en maak my duidelik waarin ek misgaan het.
+Of: Red my uit die hand van die teëstander? Of: Verlos my uit die hand van tiranne?
+Onderrig my, en ék sal swyg; en maak my duidelik waarin ek my misgaan het.
 Hoe kragtig is opregte woorde, maar wat rig ʼn bestraffing uit, van julle afkomstig?
 Dink julle om woorde te bestraf? Maar die woorde van ʼn wanhopige is vir die wind!
-Ja, julle sou ʼn wees uitloot en julle vriend verhandel.   
+Ja, julle sou ʼn wees uitloot en julle vriend verhandel.
 Maar nou, kyk my asseblief aan: ek sal julle waarlik nie in jul gesig belieg nie.
 Keer tog terug - laat daar geen onreg wees nie! Ja keer terug - nόg is my geregtigheid daar.
-Is daar onreg op my tong? Of kan my verhemelte nie die onheile onderskei nie?
+Is daar onreg op my tong? Of kan my verhemelte nie die onheile onderskei nie?

18/7

@@ -1,21 +1,21 @@
-Het mens nie ʼn stryd op die aarde nie? Eh is sy dae nie soos die dae van ʼn dagloner nie?
+Het die mens nie ʼn stryd op die aarde nie? En is sy dae nie soos die dae van ʼn dagloner nie?
 Soos ʼn slaaf wat hyg na die skaduwee, en soos ʼn dagloner wat wag op sy werkloon,
 so het ek erfgenaam geword van maande van teleurstelling en is nagte van moeite vir my bestem.
 As ek gaan lê, dink ek: Wanneer sal ek opstaan? Maar die aand is lank, en ek word sat van al die omdraai tot die môreskemering toe.
 My vlees is bekleed met wurms en stofklonte; my vel trek opmekaar en etter dan weer.
 My dae is vinniger as ʼn wewerspoel en verdwyn sonder verwagting.
 Bedink dat my lewe wind is; my oog sal die voorspoed nie weer sien nie.
-Die oog van hom wat my sien, sal my nie meer aanskou nie. U oë is op my - en ek is nie daar nie!
+Die oog van hom wat my sien, sal my nie meer aanskou nie. U oë is op my - en ek is daar nie!
 Die wolk verdwyn en gaan heen - so kom hy nie weer op wat na die doderyk neerdaal nie.
-Hy sal nie meer terugaan na sy huis nie, en sy plek sal hom nie meer ken nie.
-So wil ék dan ook my mond nie hou nie, ek wil spreek in die benoudheid van my gees, ek wil kla in die bitterheid van my siel.
+Hy sal nie meer teruggaan na sy huis nie, en sy plek sal hom nie meer ken nie.
+So wil ék dan ook my mond nie hou nie, ek wil spreek in die benoudheid van my gees, ek wil klae in die bitterheid van my siel.
 Is ek ʼn see, of ʼn groot seedier, dat U ʼn wag teen my opstel?
-As ek sê: My bed sal my troos, my slaapplek sal my klagte help dra, 
-dan virskrik U my deur drome en ontstel my deur gesigte;
-sodat ek die verwurging verkies, die dood meer as hierdie geraampte van my.
-Ek verfoei my lewe. Nie veraltyd sal ek lewe nie: laat my met rus, want my dae is nietigheid.
-Wat is die mens, dat U hom soo hoog stel en dat U op hom ag gee?
+As ek sê: My bed sal my troos, my slaapplek sal my klagte help dra,
+dan verskrik U my deur drome en ontstel my deur gesigte;
+sodat ek die verwurging verkies, die dood meer as hierdie geraamte van my.
+Ek verfoei my lewe. Nie vir altyd sal ek lewe nie: laat my met rus, want my dae is nietigheid.
+Wat is die mens, dat U hom so hoog stel en dat U op hom ag gee?
 En dat U hom elke môre soek, elke oomblik hom op die proef stel?
-Hoelank sal U nie van my af wegkyk nie, my nielaat staan nie, totdat ek my speeksel insluk?
-As ek gesondig het, watdoen ek Ú aan, o Mensebewaker? Waarom het U my as mikpunt vir U opgestel, sodat ek myself tot ʼn las is?
-En waarom vergeef U nie my oortreding en neem my ongeregtigheid nie weg nie? Want weldra sal ek in die  stof lê; dan sal U my soek, maar ek sal daar nie wees nie.   
+Hoelank sal U nie van my af wegkyk nie, my nie laat staan nie, totdat ek my speeksel insluk?
+As ek gesondig het, wat doen ek Ú aan, o Mensebewaker? Waarom het U my as mikpunt vir U opgestel, sodat ek myself tot ʼn las is?
+En waarom vergeef U nie my oortreding en neem my ongeregtigheid nie weg nie? Want weldra sal ek in die stof lê; dan sal U my soek, maar ek sal daar nie wees nie.

18/8

@@ -1,22 +1,22 @@
 Toe het Bildad, die Suhiet, geantwoord en gesê:
 Hoelank sal jy hierdie dinge spreek en die woorde van jou mond ʼn geweldige wind wees?
-Sou God die reg verdraai, of die Almgtige die geregtigheid krenk?
-As jou kinders teen hom gesondig het, dan het hy hulle aan hul oortreding oorgegee.
+Sou God die reg verdraai, of die Almagtige die geregtigheid krenk?
+As jou kinders teen Hom gesondig het, dan het Hy hulle aan hul oortreding oorgegee.
 As jý na God soek en die Almagtige om genade smeek;
-as jy rien en opreg is, ja dan sal hy oor jou opwaak en jou woning herstel ooreenkomstig jou geregtigheid.
-dan sal jou begin gering wees, maar jou endie baie grood.
-Want doen tog navraag by die vorige geslag, en gee ag op wat hulle vaders nagespeur het; 
+as jy rien en opreg is, ja dan sal Hy oor jou opwaak en jou woning herstel ooreenkomstig jou geregtigheid.
+dan sal jou begin gering wees, maar jou einde baie groot.
+Want doen tog navraag by die vorige geslag, en gee ag op wat hulle vaders nagespeur het;
 (want ons is van gister en weet niks nie, omdat ons dae ʼn skaduwee op die aarde is;)
-sal húlle jou nir leer, jou dit nie sê en woorde uit hul hart voortbring nie?
+sal húlle jou nie leer, jou dit nie sê en woorde uit hul hart voortbring nie?
 Skiet die biesie op waar geen moeras is nie? Groei die riet sonder water?
-Nog is dit sy volle groei - sonder dat dit afgepluk word - dan verdor dit voor al die ander gras.
-So gaan dit met almal wat God vergeet en vergaan die vervagting van die goddelose;
+Nog is dit in sy volle groei - sonder dat dit afgepluk word - dan verdor dit voor al die ander gras.
+So gaan dit met almal wat God vergeet en vergaan die verwagting van die goddelose;
 sy hoop is veragtelik en die voorwerp van sy vertroue ʼn spinnerak.
-Hy steun op sy huis, maar dit bly nie staan nie; hy klem hom daaraan vas, maar dit hou geen stnd nie.-
-Vol sap staan hy in die son, en sy ranke sprei uit oor sy tuin. 
-Sy wortels is gevleg oor ʼn hoop klippe heen - ʼn klip huis deurboor hy.-
-As hy vernietig word uit sy plek, dan sal dit hom verloën en sê: Ek het jou nie gesein nie.
-Kyk dit is die vreugte van sy lewensweg, en uit die stof spruit daar ander uit!
-Kyk, GOd verwerp die vrome nie, en Hy vat die kwaaddoeners nie aan die hand nie.
-Terwyl hy jou mond met gelag vervul en jou lippe met gejuig,
-sal jou haters met skaamte beklee word, en die tent van die goddelose - veg  is dit! 
+Hy steun op sy huis, maar dit bly nie staan nie; hy klem hom daaraan vas, maar dit hou geen stand nie.-
+Vol sap staan hy in die son, en sy ranke sprei uit oor sy tuin.
+Sy wortels is gevleg oor ʼn hoop klippe heen - ʼn kliphuis deurboor hy.-
+As hy vernietig word uit sy plek, dan sal dit hom verloën en sê: Ek het jou nie gesien nie.
+Kyk dit is die vreugde van sy lewensweg, en uit die stof spruit daar ander uit!
+Kyk, God verwerp die vrome nie, en Hy vat die kwaaddoeners nie aan die hand nie.
+Terwyl Hy jou mond met gelag vervul en jou lippe met gejuig,
+sal jou haters met skaamte beklee word, en die tent van die goddelose - weg is dit!

18/9

@@ -1,35 +1,35 @@
 Maar Job het geantwoord en gesê:
 Waarlik, ek weet dat dit so is; en hoe kan ʼn mens regverdig wees by God?
-As hy sou begeer om met Hom te twis, nie een uit duisend sal Hom kan aantwoord nie.
-Hy is wys wan hart en sterk van krag; wie was hardnekkig teen Hom en het ongestraf gebly?
+As hy sou begeer om met Hom te twis, nie een uit duisend sal hy Hom kan aantwoord nie.
+Hy is wys van hart en sterk van krag; wie was hardnekkig teen Hom en het ongestraf gebly?
 Hy wat berge versit sonder dat hulle dit merk; wat hulle omkeer in sy toorn;
 wat die aarde laat sidder uit sy plek, sodat sy pilare dril;
-wat befel gee aan die son, en hy gaan nie op nie, en die sterre agter ʼn seël wegsluit;
+wat bevel gee aan die son, en hy gaan nie op nie, en die sterre agter ʼn seël wegsluit;
 wat alleen die hemel uitspan en stap op die golwe van die see;
 wat die Beer gemaak het, die Drie Konings en die Sewester en die Kamers van die Suide;
 wat groot, ondeurgrondelike dinge doen en wonders sonder getal.
-Gaan Hy by my langs, dan sien ek Hom nie, en Hy skuif verby sonder dat ek Hom bemerk. 
+Gaan Hy by my langs, dan sien ek Hom nie, en Hy skuif verby sonder dat ek Hom bemerk.
 Sleep Hy weg - wie sal Hom teëhou? Wie vir Hom sê: Wat maak U?
 God wend sy toorn nie af nie; onder Hom is die helpers van Rahab oorweldig.
-Hoeveel minder sal ék Hom kan antwoord, sal ek my woorde kan kies teenoor Hom; 
-ek wat nie kan antwoort nie al was ek regvaardig: ek kan my regter net om genade smeek!
-As ek dagvaar en Hy my antvoord, glo ek nie dat Hy na my stem sal lyster nie.
-Hy wat my deur ʼn stormwind sou vernieteg en my wonde sonder oorsaak sou vermeerder;
-my nie sou toelaat om asem te skep nie, maar my sou verstandig met bitterhede. 
-Kom dit aan op die krag van die sterkste - hier is Ek! En kom dit op die reg aan - wie kan My dagvaar? 
+Hoeveel minder sal ék Hom kan antwoord, sal ek my woorde kan kies teenoor Hom;
+ek wat nie kan antwoord nie al was ek regvaardig: ek kan my regter net om genade smeek!
+As ek dagvaar en Hy my antwoord, glo ek nie dat Hy na my stem sal luister nie.
+Hy wat my deur ʼn stormwind sou vernietig en my wonde sonder oorsaak sou vermeerder;
+my nie sou toelaat om asem te skep nie, maar my sou versadig met bitterhede.
+Kom dit aan op die krag van die sterkste - hier is Ek! En kom dit op reg aan - wie kan My dagvaar?
 Al was ek regverdig, my eie mond sou my veroordeel; al was ek vroom, Hy sou my as ʼn verkeerde reken.
-Vroom is ek! Ek gee niks om vir myself nie: ek verfoei my lewe! 
-Dit is net eenders - daarom se ek: Die vroome en die goddelose vernietig Hy.
+Vroom is ek! Ek gee niks om myself nie: ek verfoei my lewe!
+Dit is net eenders - daarom sê ek: Die vrome en die goddelose vernietig Hy.
 As die gésel skielik doodmaak, spot Hy met die vertwyfling van die onskuldiges.
-Die aarde is aan die mag van die goddelose oorgelewer, die gesigte van sy regters bind Hy toe. Is hy dit nie, wie dan anders?
-En my dae was gouer as ʼn hardlooper; hulle het weggevlug sonder om voorspoed te sien.
+Die aarde is aan die mag van die goddelose oorgelewer, die gesigte van sy regters bind Hy toe. Is Hy dit nie, wie dan anders?
+En my dae was gouer as ʼn hardloper; hulle het weggevlug sonder om voorspoed te sien.
 Hulle het verbygegly soos skepe van biesies, soos ʼn arend wat neerskiet op sy prooi.
-As ek sê: Ek wil my geklaag fergeet en my droewige gesig laat vaar en volik word,
-dan is ek al bang vir al my smarte: ek weet dat U my nie vryspreek nie.
+As ek sê: Ek wil my geklaag vergeet, my droewige gesig laat vaar en vrolik word,
+dan is ek al bang vir al my smarte: ek weet dat U my nie sal vryspreek nie.
 Ek sal tog skuldig wees - waarom sal ek my dan tevergeefs afmat?
 Al was ek my met sneeu en reinig ek my hande met loog,
-dan sal U my in ʼn poel indompel, sodat my klere van my ʼn afsku kry.
-Want Hy is nie ʼn man soos ek, dat ek Hom sou kan antwoort, dat ons saam na die gereg sou kan gaan nie.
+dan sou U my in ʼn poel indompel, sodat my klere van my ʼn afsku kry.
+Want Hy is nie ʼn man soos ek, dat ek Hom sou kan antwoord, dat ons saam na die gereg sou kan gaan nie.
 Daar is geen skeidsregter tussen ons wat sy hand op ons twee kan lê nie.
-Laat Hy sy roeder van my wegneem, en laat sy verskrikking my nie beangstig nie:
-dan wil ek spreek sonder dat ek vir Hom befrees is; want sό is dit met my nie gesteld nie.
+Laat Hy sy roede van my wegneem, en laat sy verskrikking my nie beangstig nie;
+dan wil ek spreek sonder dat ek vir Hom bevrees is; want sό is dit met my nie gesteld nie.

19/1

@@ -0,0 +1,6 @@
+Welgeluksalig is die man wat nie wandel in die raad van die goddelose en nie staan op die weg van die sondars en nie sit in die kring van die spotters nie;
+maar sy behae is in die wet van die HERE, en hy oordink sy wet dag en nag.
+En hy sal wees soos ʼn boom wat geplant is by waterstrome, wat sy vrugte gee op sy tyd en waarvan die blare nie verdroog nie; en alles wat hy doen, voer hy voorspoedig uit.
+So is die goddelose mense nie, maar soos kaf wat die wind verstrooi.
+Daarom sal die goddelose nie bestaan in die oordeel en die sondaars in die vergadering van die regverdiges nie.
+Want die HERE ken die weg van die regverdiges, maar die weg van die goddelose sal vergaan.

19/10

@@ -0,0 +1,18 @@
+o HERE, waarom staan U so ver weg en hou U verborge in tye van benoudheid?
+In sy trotsheid vervolg die goddelose die ellendige. Laat hulle gegryp word in die lustige planne wat hulle uitgedink het!
+Want die goddelose juig oor die begeerte van van sy siel; en hy seën hom wat onregverdige wins maak, hy verag die HERE.
+Die goddelose, met sy neus in die hoogte, ondersoek glad nie: daar is geen God nie, dit is al sy gedagtes!
+Sy weë is altyd voorspoedig; hoog daarbo is u gerigte, weg van hom af; al sy teëstanders - hy blaas op hulle.
+Hy sê in sy hart: Ek sal nie wankel nie; van geslag tot geslag is ek die een wat nie in die ongeluk sal wees nie.
+Sy mond is vol van vloek en van bedrog en verdrukking; onder sy tog is moeite en onreg.
+Hy sit in die hinderlae by die dorpe; in skuilplekke maak hy die onskuldige dood; sy oë loer op die ongelukkige.
+Hy loer in die skuilhoek soos ʼn leeu in sy lêplek; hy vang die ellendige deur sy net toe te trek;
+hy verbrysel hom. Hy duik weg, en die ongelukkiges val in sy mag.
+Hy sê in sy hart: God vergeet dit; Hy verberg sy aangesig; Hy sien dit vir ewig nie.
+Staan op, HERE! o God, hef u hand op; vergeet die ellendiges nie!
+Die goddelose, waarom verag hy God en sê in sy hart: U soek dit nie?
+U het dit gesien; want U aanskou die moete en verdriet, sodat ʼn mens dit in u hand sal gee. Aan u gee die ongelukige dit oor; Ú was ʼn helper van die wees.
+Verbreek die arm van die goddelose en slegte; soek sy goddeloosheid totdat U niks vind nie!
+Die HERE is koning vir ewig en altyd; die heidene het vergaan uit sy land.
+HERE, U het die begeertes van die sagmoediges gehoor; U sal hulle hart versterk, u oor sal luister
+om aan die wees en verdrukte reg te doen. Geen mens uit die aarde sal langer voortgaan om skrik aan te jaag nie.

19/11

@@ -0,0 +1,7 @@
+Vir die musiekleier. ʼn Psalm van Dawid. By die HERE skuil ek. Hoe kan julle dan vir my sê: Vlug na julle berge soos ʼn voël!
+Want kyk, die goddelose span die boog; hulle het hul pyl op die snaar reggesit om in die donker te skiet na die opregtes van hart.
+As die fondamente omgegooi word, wat kan die regverdige doen?
+Die HERE is in sy heilige paleis; die troon van die HERE is in die hemel; sy oë sien, sy ooglede toets die mensekinders.
+Die HERE toets die regverdige; maar sy siel haat die goddelose en die wat geweld liefhet.
+Hy sal op die goddelose vangnette, vuur en swawel laat reen; en ʼn gloeiende wind sal die deel van hulle beker wees.
+Want die HERE is regverdig; Hy het geregtighede lief; die opregtes sal sy aangesig sien.

19/12

@@ -0,0 +1,9 @@
+Vir die musiekleier; met basstem. ʼn Psalm van Dawid.
+Red, o HERE, want daar is geen vrome meer nie; want die getroues het verdwyn onder die mensekinders.
+Hulle praat leuens, die een met die ander; met vleiende lippe spreek hulle dubblelhartig.
+Mag die HERE al die vleiende lippe uitroei, die tog wat grootpraat,
+hulle wat sê: Met ons tong is ons stek; ons lippe is met ons! Wie is heer oor ons?
+Oor die verdrukking van die ellendiges, oor die gesug van die behoeftiges sal Ek nou ontspan, sê die HERE; Ek sal hom in veiligheid stel wat daarna smag.
+Die woorde van die HERE is rein woorde, silwer wat gelouter is in die smeltkroes, wat afloop na die aarde toe en gesuiwer is sewemaal.
+U, o HERE, sal hulle bewaar; U sal hulle bewaar van hierdie gesalg vir ewig.
+Die goddelose swerwe rond as laagheid die oorhand kry by die mensekinders.

19/13

@@ -0,0 +1,6 @@
+Vir die musiekleier. ʼn Psalm van Dawid.
+Hoelank, HERE, sal U my altyddeur vergeet? Hoelank sal U vir my u aangesig verberg?
+Hoelank sal ek planne beraam in my siel, met kommer in my hart oor dag? Hoelank sal my vyhand hom oor my verhef?
+Aanskou tog, verhoor my, HERE, my God! Verlig my oë, sodat ek in die dood nie inslaap nie;
+sodat my vyhand nie kan sê: Ek het hom oorwin nie, en my teëstanders nie juig as ek wankel nie.
+Maar ek - op u goedertierenheid vertrou ek; my hart sal juig oor u heil. Ek wil sing tot eer van die HERE, omdat Hy aan my goed gedoen het.

19/14

@@ -0,0 +1,7 @@
+Vir die musiekleier. ʼn Psalm van Dawid. Die dwaas sê in sy hart: Daar is geen God nie. Sleg, afskuwelik maak hulle hul dade; daar is niemand wat goed doen nie.
+die HERE het uit die hemel neergesien op die mensekinders, om te sien of daar iemand verstandig is, wat na God vra.
+Hulle het almal afgewyk, tesame het hulle ontaard; daar is niemand wat goed doen, ook nie een nie.
+Het al die werkers van ongeregtigheid dan geen kennis nie? die wat my volk opeet asof hulle brood eet? Hulle roep die HERE nie aan nie.
+Dáár het skrik hulle oorweldig, want God is by die regverdige geslag.
+Die raad van die ellendige - julle kan dit tot skande maak; waarlik, die HERE is sy toevlug.
+Ag, mag die verlossing van Israel uit Sion kom! As die HERE die lot van sy volk verander, dan sal Jakob juig, Israel sal bly wees.

19/15

@@ -0,0 +1,5 @@
+ʼn Psalm van Dawid. HERE wie mag vertoef in u tent? Wie mag woon op u heilige berg?
+Hy wat opreg wandel en geregtigheid doen, en wat met sy hart die waarheid spreek;
+wat nie rondgaan met laster op sy tong nie, sy vriend geen kwaad doen en geen smaadrede uitspreek teen sy naaste nie;
+in wie se oe die verworpene veragtelik is, maar hy eer die wat die HERE vrees; al het hy gesweer tot sy skade, hy verander nie;
+wat sy geld nie gee op woeker en geen omkoopgeskenk aanneem teen die onskuldige nie. Hy wat hierdie dinge doen, sal nie wankel in ewegheid nie.

19/16

@@ -0,0 +1,11 @@
+ʼn GEDIG van Dawid. Bewaar my, o God, want by U skuil ek.
+Ek het vir die HERE gesê: U is my Here; vir my is daar geen goed bo U nie.
+Maar aangaande die heiliges wat op die aarde is, sê ek: Hulle is die heerlikes in wie al my behae is.
+Die smarte van hulle wat ʼn ander god met gawes vereer, sal menigvuldig wees; ek sal hulle drankoffers van bloed nie uitgiet en hulle name op my lippe nie neem nie.
+Die HERE is die deel van my erfenis en van my beker; U onderhou my lot.
+Die meetsnoere het vir my in lieflike plekke geval, ja my erfenis is vir my mooi.
+Ek sal die HERE loof wat my raad gegee het; selfs in die nag vermaan my niere my.
+Ek stel die HERE altyddeur voor my; omdat Hy aan my regterhand is, sal ek nie wankel nie.
+Daarom is my hart bly en my eer juig; ook sal my vlees in veiligheid woon;
+want U sal my siel aan die doderyk nie oorgee nie; U sal nie toelaat dat u gunsgennot verderwing sien nie.
+U sal my die pad van die lewe bekend maak; versadiging van vreugde is voor u aangesig, lieflikhede in u regterhand, vir ewig.

19/17

@@ -0,0 +1,15 @@
+ʼn Gebed van Dawid. HERE, hoor ʼn regverdige saak, let op my smeking; luister tog na my gebed met onbedrieglike lippe.
+Laat my reg van u aangesig uitgaan; laat u oë regverdig sien.
+U het my hart getoets, dit in die nag ondersoek, U het my gekeur, U vind niks nie; wat ek ook dink, my mond oortree nie.
+Aangaande die handelinge van die mens, ék het deur die woorde van u lippe vermy die paaie van die geweldenaar.
+My gange het vasgehou aan u spore, my voetstappe het nie gewankel nie.
+Ék roep U aan, want U verhoor my, o God! Neig u oor tot my, luister na my woord!
+Maak u gunsbewyse wonderbaar, o verlosser van die wat by u regterhand skuil vir teëstanders!
+Bewaar my soos ʼn oogappel; verberg my in die skaduwee van u vleuels
+teen die goddelose wat my geweld aandoen, my doodsvyande wat my omring.
+Hulle het hul gevoel afgesluit; met hul mond spreek hulle hoogmoedig.
+Nou het hulle ons in ons gang omsingel; hulle rig hul oë daarop om ons op die grond uit te strek.
+Hy is soos ʼn leeu wat begerig is om te verskeur, en soos ʼn jong leeu wat in skuilplekke klaar lê.
+Staan op, HERE, gaan hom tegemoet, werp hom neer; red my van die goddelose met u swaard;
+met u hand van die manne, o HERE, van die manne wie se deel in die lewe uit die wêreld is en wie se buik U vul met u verborge skat; wie se seuns daarmee versadig word, wat weer hul oorskot vir hulle kinders laat agterbly.
+Maar ek sal u aangesig in geregtigheid aanskou; ek sal versadig word met u beeld as ek wakker word.

19/18

@@ -0,0 +1,51 @@
+Vir die musiekleier. ʼn Psalm van Dawid, die kneg van die HERE, wat die woorde van hierdie lied tot die HERE gespreek het op die dag toe die HERE hom gered het uit die hand van al sy vyhande en uit die hand van Saul.
+En hy het gesê: Ek het U hartlik lief, HERE, my sterkte.
+Die HERE is my rots en my bergvesting en my redder; my God, my rots by wie ek skuil; my skild en die horing van my heil, my rotsvesting.
+Ek roep die HERE aan wat lofwaardig is, en van my vyhande word ek verlos.
+Bande van die dood het my omring, en strome van onheil het my oorval.
+Bande van die doderyk was rodom my; strikke van die dood het my teëgekom.
+Toe ek benoud was, het ek die HERE aangeroep, en ek het tot my God geroep om hulp; Hy het my stem uit sy paleis gehoor, en my hulpgeroep voor sy aangesig het in sy ore gekom.
+Toe het die aarde geskud en gebewe; die fondamente van die berge het gesidder en geskud, omdat Hy toornig was.
+Rook in sy neus het opgegaan, en ʼn vuur uit sy mond het verteer; kole uit Hom het gebrand.
+En Hy het die hemel gebuig en neergedaal, en donkerheid was onder sy voete.
+En Hy het op ʼn gérub gery en gevlieg; ja, Hy het gesweef op die vlerke van die wind.
+Duisternis het Hy sy skuilplek gemaak, sy hut rondom Hom: duisternis van waters, diktes van wolke.
+Deur die glans voor Hom het sy wolke verbygetrek, hael en gloeiende kole.
+En die HERE het in die hemel gedonder, en die Allerhoogste het sy stem laat hoor; hael en gloeiende kole.
+En Hy het sy pyle uitgestuur en hulle verstrooi; ja sy bliksems in menigte en het hulle verwar.
+En die beddings van die waters het sigbaar geword, en die fondamente van die wêreld is blootgelê vanweë u dreiging, o HERE, vanweë die geblaas van die wind van u neus.
+Hy het uit die hoogte sy hand uitgestrek, Hy het my gegryp, Hy het my uit groot waters getrek.
+Hy het my verlos van my magtige vyhand en van my haters, omdat hulle te sterk was vir my.
+Hulle het my teëgekom op die dag van my nood; maar die HERE was my steun.
+En Hy het my uitgelei in die ruimte; Hy het my gered, omdat Hy behae in my gehad het.
+Die HERE het met my gehandel na my geregtigheid; Hy het my vergelde na die reinheid van my hande.
+Want ek het die weë van die HERE gehou en nie goddeloos van my God afgewyk nie;
+want al sy verordeninge was voor my, en sy insettinge het ek nie van my verwyder nie.
+Maar ek was opreg by Hom, en ek was op my hoede vir my ongeregtigheid.
+So het die HERE my dan vergelde na my geregtigheid, na die reinheid van my hande, voor sy oë.
+By die goedhartige betoon U Uself goedhartig, by die opregte man, opreg,
+by die reine, rein; maar by die valse betoon U Uself verkeerd.
+Want Ú verlos die verdrukte volk; maar U verneder die oë wat hoog is.
+Want Ú laat my lamp skyn; die HERE my God laat my duisternis opklaar.
+Want met U loop ek ʼn bende storm, en met my God spring ek oor ʼn muur.
+Die weg van God is volmaak; die woord van die HERE is gelouterd; Hy is ʼn skild vir almal wat by Hom skuil.
+Want wie is God buiten die HERE? en wie is ʼn rots behalwe onse God?
+God is dit wat my met krag omgord en my weg volkome maak.
+Hy maak my voete soos dié van herte, en laat my staan op my hoogtes.
+Hy leer my hande om oorlog te maak, sodat my arms ʼn koperboog span.
+Ook het U my die skild van u uitredding gegee, en u regterhand het my ondersteun, en u neerbuigende goedheid het my groot gemaak.
+U het my voetstap ruim gemaak onder my, en my enkels het nie gewankel nie.
+Ek het my vyande agtervolg en hulle ingehaal, en ek het nie teruggekom voordat ek hulle vernietig het nie.
+Ek het hulle verbrysel, sodat hulle nie kon opstaan nie; hulle het geval onder my voete.
+En U het my met krag omgord vir die stryd; U het my teëstanders onder my laat buk.
+En U het my vyande vir my laat vlug; en my haters, dié het ek vernietig.
+Hulle het geroep om hulp, maar daar was geen verlosser nie - tot die HERE, maar Hy het hulle nie geantwoord nie.
+Toe het ek hulle vermaal soos stof voor die wind; ek het hulle uitgegooi soos modder van die strate.
+U het my gered uit die twiste van die volk; U het my ʼn hoof gemaak van nasies; ʼn volk wat ek nie geken het nie, het my gedien.
+Sodra hulle van my gehoor het, was hulle my gehoorsaam; uitlanders het al kruipende na my gekom.
+Uitlanders word kragteloos, en kom al sidderende uit hulle vestings.
+Die HERE leef! en geloof sy my rots, en laat verhoog wees die God van my heil!
+Die God wat my die wraak gee en volke aan my onderwerp;
+wat my red van my vyande; ja U verhef my bo my teëstanders; U bevry my van die man van geweld.
+Daarom wil ek U loof, o HERE, onder die nasies, en u Naam wil ek psalmsing;
+U wat die verlossinge van u koning groot maak en goedertierenheid bewys aan u gesalfde, aan Dawid en aan sy nageslag tot in ewegheid.

19/19

@@ -0,0 +1,15 @@
+Vir die musiekleier. ʼn Psalm van Dawid.
+Die hemele vertel die eer van God, en die uitspansel verkondig die werk van sy hande.
+Die een dag stort vir die ander ʼn boodskap uit, en die een nag kondig vir die ander kennis aan:
+daar is geen spraak en daar is geen woorde nie - onhoorbaar is hulle stem.
+Hulle meetsnoer gaan uit oor die hele aarde, en hulle woorde tot by die einde van die wêreld. Vir die son het Hy daarin ʼn tent gemaak.
+en hy is soos ʼn bruidegom wat uitgaan uit sy slaapkamer; hy is bly soos ʼn held om die pad te loop.
+Sy uitgang is van die einde van die hemel af en sy omloop tot by die eindes daarvan, en niks is verborge vir sy hitte nie.
+Die wet van die HERE is volmaak: dit verkwik die siel; die getuienis van die HERE is gewis: dit gee wysheid aan die eenvoudige.
+Die bevele van die HERE is reg: hulle verbly die hart; die gebod van die HERE is suiwer: dit verlig die oë.
+Die vrees van die HERE is rein: dit bestaan tot in ewigheid; die verordeninge van die HERE is waarheid - tesame is hulle regverdig.
+Hulle is begeerliker as goud, ja as baie fyn goud; en soeter as heuning en heuningstroop.
+Ook word u kneg daardeur gewaarsku; in die onderhouding daarvan is grote loon.
+Die afdwalinge - wie bemerk hulle? Spreek my vry van die wat verborge is.
+Hou u kneg ook terug van moedswillige sondes; laat dit nie oor my heers nie. Dan sal ek onbestraflik wees en vry van groot oortreding.
+Laat die woorde van my mond en die oordenking van my hart welbehaaglik wees voor u aangesig, o HERE, my rots en my verlosser!